Καλησπερα

Τα φαρμακα ειναι ειτε αναστολικα ειτε επιταχυντικα . Ολα στη φυση εχουν περιοδο επωασης .
Ομως για την καταθλιψη δεν ισχυει . Δεν ξερεις ποιο ειναι το πυροδοτικο γεγονος . Σιγουρα υπαρχει , εχει συμβει και ειναι αδιαπραγματευτο και αδιαμφισβητητο .
Ειμαστε αυτο που μας ταισαν μικροι . Και δεν αλλαζει . Απλα προσαρμοζομαστε . Αλλα δεν εξελισσομαστε . Η στασιμη εμμονη αντικατοπτριζεται στο βαθος χρονου .
Ολοι μας εχουμε προδιαθετικες συμπεριφορες . Το προβλημα ειναι ποσο διαστημα χρειασθηκε να διανυσουμε εως την εσωτερικη κατανοηση . Την αληθεια του καθενα απο εμας ξεχωριστα . Αν αργησαμε , το παντρευτηκαμε . Και δεν υπαρχει διαζυγιο .
Η καταθλιψη ειναι οι κυριαρχες και επαναλαμβανομενες τασεις οχι στη κατανοηση και στην αντιμετωπιση αλλα στην επιβεβαιωση και επιβραβευση των σταδιων της εμμονης . Δημιουργουμε ενα αντιπερισπασμο εναντι της αποδοχης και ενθαρρυνουμε το κινητρο της πολλαπλης επαναληψης διοτι μοναδικη σημασια εχει η προστασια παση θυσια του πυρηνα . Η κοσμοθεωρια μας . Ειναι το μονο πραγμα που ελεγχουμε πραγματικα απολυτα . Οπως καποια ουρανια σωματα που περιστρεφονται γυρω απο τον εαυτο τους .
Ολες οι βιωματικες καταστασεις και αλληλεπιδρασεις ειναι ξεχωριστες . Ολοι ειμαστε ξεχωριστοι . Αλλα δεν εχουν ολες οι ερωτησεις , απαντηση . Αυτο ειναι το ομορφο και παροδοξο .
Ειμαι 43 χρονων , λιγο αυτιστικος πολυ κυκλοθυμικος , συναισθηματικα ευφυης , πολυ παρθενος , λιγο μεγαλομανης πολυ καταθλιπτικος , λιγο εγωιστης υπερβολικα αναλυτικος , λιγο σιγουρος πολυ αμφισβητιας , λιγο πρακτικος υπερβολικα θεωρητικος , ερωτευμενος με τη παρατηρηση , διαζευγευμενος με τα πρεπει .
Σας ευχαριστω για το χρονο που θα μου διαθεσετε στο μελλον . Προκαταβολικα .

Quote:

---

Originally Posted by KleinosBrekias

Τα φαρμακα ειναι ειτε αναστολικα ειτε επιταχυντικα . Ολα στη φυση εχουν περιοδο επωασης .
Ομως για την καταθλιψη δεν ισχυει . Δεν ξερεις ποιο ειναι το πυροδοτικο γεγονος . Σιγουρα υπαρχει , εχει συμβει και ειναι αδιαπραγματευτο και αδιαμφισβητητο .
Ειμαστε αυτο που μας ταισαν μικροι . Και δεν αλλαζει . Απλα προσαρμοζομαστε . Αλλα δεν εξελισσομαστε . Η στασιμη εμμονη αντικατοπτριζεται στο βαθος χρονου .
Ολοι μας εχουμε προδιαθετικες συμπεριφορες . Το προβλημα ειναι ποσο διαστημα χρειασθηκε να διανυσουμε εως την εσωτερικη κατανοηση . Την αληθεια του καθενα απο εμας ξεχωριστα . Αν αργησαμε , το παντρευτηκαμε . Και δεν υπαρχει διαζυγιο .
Η καταθλιψη ειναι οι κυριαρχες και επαναλαμβανομενες τασεις οχι στη κατανοηση και στην αντιμετωπιση αλλα στην επιβεβαιωση και επιβραβευση των σταδιων της εμμονης . Δημιουργουμε ενα αντιπερισπασμο εναντι της αποδοχης και ενθαρρυνουμε το κινητρο της πολλαπλης επαναληψης διοτι μοναδικη σημασια εχει η προστασια παση θυσια του πυρηνα . Η κοσμοθεωρια μας . Ειναι το μονο πραγμα που ελεγχουμε πραγματικα απολυτα . Οπως καποια ουρανια σωματα που περιστρεφονται γυρω απο τον εαυτο τους .
Ολες οι βιωματικες καταστασεις και αλληλεπιδρασεις ειναι ξεχωριστες . Ολοι ειμαστε ξεχωριστοι . Αλλα δεν εχουν ολες οι ερωτησεις , απαντηση . Αυτο ειναι το ομορφο και παροδοξο .
Ειμαι 43 χρονων , λιγο αυτιστικος πολυ κυκλοθυμικος , συναισθηματικα ευφυης , πολυ παρθενος , λιγο μεγαλομανης πολυ καταθλιπτικος , λιγο εγωιστης υπερβολικα αναλυτικος , λιγο σιγουρος πολυ αμφισβητιας , λιγο πρακτικος υπερβολικα θεωρητικος , ερωτευμενος με τη παρατηρηση , διαζευγευμενος με τα πρεπει .
Σας ευχαριστω για το χρονο που θα μου διαθεσετε στο μελλον . Προκαταβολικα .

---

καλησπερα.
δεν ξερω ποσο "απολυτα" ελεγχουμε κατι που δημιουργειται απο οοοοοολες τις επιρροες του περιβαλλοντος μας, την διαπαιδαγωγηση μας, την εκπαιδευση μας, σε συσχετισμο με την νοητικη και συναισθηματικη μας κατασταση....
νομιζω οτι και η κοσμοθεωρια μας ειναι μεσα σε αυτον τον αχταρμα που ετσι κι αλλιως μας καθοριζει απο την παιδικη μας ηλικια, αλλα οχι και απολυτα....
αλλα ΠΟΛΥ. παρα πολυ...

Καλησπερα .
Οταν γεννιομαστε συμπορευομαστε με δυο χαρακτηριστικα . Την αναγκη για ελεγχο και το αντικειμενο του ποθου . Η διαδικασια που ξετυλιγεται με την παροδου του χρονου συνεπικουρομενης με την προσαρμοστικοτητα μας ειναι μια ζυμωση . Δεν ελεγχουμε τον εξωτερικο κοσμο , αλλα αφομοιωνουμε συστατικα απο αυτον . Η αφομοιωση αυτη σιγα σιγα συλλαμβανεται απο τη φυση μας και δειλα δειλα δημιουργει ενα καμβα διαστικτων αποτυπωματων . Τα αποτυπωματα ειναι η κοσμοθεωρια μας . Δεν ελεγχουμε τη διαδρομη , αλλα το αποτελεσμα . Ειναι δικο μας . Πνευματικη και ψυχικη ιδιοκτησια μας .
Οταν βρεθει καποιος με ορθη επιχειρηματολογια και απτες αποδειξεις , διαβαλλοντας μερος της , λυσσαλεα απορριπτουμε και αποκλειουμε τα λεγομενα του γιατι αναγνωριζουμε συνειδητα τη ανεπαρκεια της θεωριας μας . Το εκλαμβανουμε ως κατηγορια . Ελεγχουμε ακομη και τη ερμηνεια αυτης της επιγνωσης .

Ευχαριστω πολυ για το πολυτιμο χρονο σου , το ξερω οτι δεν δυναμαι να σου το ανταποδωσω , ηρθα για να μαθω και να,μοιραστω .

Αν αργήσαμε το παντρεύτηκαμε και δεν υπάρχει διαζύγιο;;; Αν πραγματικά το πιστέψω αυτό πώς να βρω το κουράγιο να συνεχίσω; ποιός ο λόγος; Είναι σαν να μου λες ότι γεννήθηκα ηττημένη... εσύ δέχεσαι ότι θα συμπορεύεσαι με αυτό μία ζωή; Ότι θα μπορείς να το ελέγχεις; έχουμε 6χρονια διάφορα έχω ζήσει και γω μία ζωή παρέα με τη κατάθλιψη συν τις επιπλοκές της , είναι σίγουρα αποδεκτό ότι είναι πιο δύσκολο το διαζύγιο σε μεγάλη ηλικία,άλλωστε είμαστε ζώα της συνήθειας όμως αναρωτιέμαι αν είναι απλά δικιά σου πεποίθηση ή αν το έχεις συζητήσει με κάποιον ψυχαναλυτή.

Ποιος ειναι ο ηρωας σου ?
Ο δικος μου ειμαι εγω μετα απο 5 χρονια .
Δεν μπορεις να αποχαιρετησεις τη καταθλιψη . Ζει στη σκεψη μας και στη ψυχη μας . Επιφερει τοσοδουλικες στιγμες απογνωσης και απελπισιας . Δευτερολεπτα διαρκει η προβολη της . Και επειτα συνεχομενες ανουσιες και επωδυνες επαναληψεις . Εκεινα τα λιγα δευτερολεπτα του ορυμαγδου των συναισθηματων μας ειναι επουσιωδη . Δεν μπορουμε να προβλεψουμε τη προβολη . Υπαρχει ομως προδιαθεση οτι θα ξανασυμβει . Και αυτο μας τρωει . Η αναμονη της επομενης γινεται εμμονη . Γιγαντωνεται μεσα μας γιατι εμεις τη θρεφουμε .
Δεν υπαρχει νικη ή ηττα . Υπαρχει χωρος για αναγνωριση και κατανοηση . Και εκει ειναι απαραιτητη η προσοχη .
Εγω ταιζω τη προσοχη . Μου ταιριαζει γιατι μαθαινω τον εαυτο μου . Και ειναι η πιο γλυκια ηττα απο ολες τις νικες μου . Θυσιαζω το χρονο μου για να ανακαλυψω πτυχες της προσωπικοτητας μου . Ο σκοπος αγιαζει τα μεσα .
Εχω εκμεταλευτει τα παγερα συναισθηματα που βιωσα . Αυτο ειναι η ιστορια μου , Ανεμονη .

Κάποτε είχα μια ας πούμε "ηρωϊκή" εκδοχή του εαυτού μου,τη πίστεψα και ίσως την πλησίασα κιόλας, μου έδινε ένα στόχο μια ικανοποίηση αν εννοείς αυτό.Η πραγματικότητα με διέψευσε, μεγαλώνοντας γινόμαστε λιγότερο ρομαντικοί και περισσότερο ρεαλιστές, προσπαθώ να βρω έναν Ήρωα εφικτό αλλά οποιαδήποτε εικόνα προς το παρών είναι συμβιβασμός.Καταλαβαινω τι λες σχετικά με τη κατανόηση και την αναγνώριση και σε ευχαριστώ πολύ διότι μου έδωσες τροφή για σκέψη, όμως προφανώς είσαι ή έγινες ένας πολύ δυνατός και κυρίως ψύχραιμος άνθρωπος για να μπορείς αυτά τα δευτερόλεπτα ορυμαγδου να τα αγκαλιάσεις,να τα αναλύσεις και να μάθεις από αυτά, δυστυχώς στην δικιά μου περίπτωση συνοδεύονται από πανικό και φόβο.Σε αυτά τα δευτερόλεπτα δε είναι που γίνονται και οι απόπειρες.. Υποθέτοντας όμως ότι έχεις κάνει πολύ περισσότερη δουλειά από εμένα αφού μπορείς καί τά αντιμετωπίζεις ξανά και ξανά κάποια στιγμή δε χάνουν τη δύναμη τους;την επιρροή τους πάνω σου; Αυτό το ταξίδι προς την αυτογνωσία συνοδεύεται πάντα από οδύνη; Και τι γίνεται δηλαδή συνηθίζεις το πόνο και γίνεσαι ανθεκτικός σε αυτόν; καταλαβαίνω από τη φράση σου " η πιο γλυκιά μου ήττα" ότι βρίσκεις μια ομορφιά μέσα σε όλο αυτό, είναι επειδή ανακαλύπτεις κάτι για σένα μάλλον; Και αυτό το κάτι που βρίσκεις για τη προσωπικότητα σου μπορεί να θεωρηθεί ως όπλο για την επόμενη επανάληψη;

Καλημερα , Ανεμονη .
Υπεραναλυω τα παντα οσο αναφορα τον εαυτο μου , ισως και για αλλους . Αυτο κουραζει τους αλλους . Για μενα ειναι ευκολο
Μου λειπουν πολλα πραγματα , μειζονας σημασιας για να βαφθισθω ψυχραιμος . Μπορει να μην εχω καλλιεργησει μια θεμελιωδη προσωπικοτητα , αλλα ο χαρακτηρας μου και οι εκφανσεις του ειναι ακλονητες . Ειναι ο οδηγος μου .
Αν ημουν πρακτικος θα πραγματοποιουσα σιγουρα αποπειρα .
Δινω προσοχη σε αυτα που σκεφθομαι κεινα τα δευτερολεπτα μηπως αναγνωρισω ενα μοτιβο . Γνωριμο ή αγνωστο . Τον τροπο που οι σκεψεις μου περιδινιζονται και στοιβαζονται . Ενα απλο ξεσκαρταρισμα πρωτα και μετα τη χρονικη αλληλουχια . Τι κυριαρχει περισσοτερο ? Μια εικονα , μια σκεψη , μια πραξη ? Τα καταγραφω .
Δεν εχω καταληξει καπου , διοτι αμφιβαλλω για τα παντα και αισθανομαι ψηγματα φοβου .
Με ιντριγκαρει ομως . Γιατι κραταω ζωντανη την αληθεια μου . Και καθε φορα μια ασημαντη λεπτομερεια αναδυεται στην επιφανεια . Δεν τα παραταω για αυτη την ασημαντη λεπτομερεια .
Δεν ξερω ποσα χρονια ειμαι θυμωμενος , οργισμενος , στεναχωρημενος , αδικημενος .
Δεν ειναι βαρος , πλεον . Δεν μπορω να τα ενταξω καπου . Ισως και να μη θελω .
Δε μισω εκεινα τα δευτερολεπτα . Πως γινεται αλλωστε να μισησεις τον δημιουργο ?
Απεχω πολυ απο το να ξαναγινω λειτουργικος , να ψαξω για δουλεια , να σκεφθομαι για σχεση . Δεν με κατατρωει πλεον . Μου ειναι ανεκτο . Δεν βραζω μεσα μου .
Η οδυνη και ο πονος ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο της ζωης μου αλλα δεν ειναι το πιο σημαντικο .
Το μονο που καταφεραν πραγματικα ηταν να αναγαγουν τη δυστυχια σαν ενα ανυπερβλητο εμποδιο . Και εγω απλα εκμεταλλευομαι αυτην την αναγωγη .
Ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που εχω μετριασει τις αμφιβολιες μου .
Και μου ειναι αρκετο .

Δεν ξερω ποσο σε βοηθανε αυτα που γραφω .
Η μαχη ειναι ιδια για ολους μας , τα βιωματα ειναι μια αλλη ιστορια της ιδιας μαχης .
Η ψυχη μας ειναι ο πιστος μας συντροφος .
Δεν λαθευει ποτε .

Καλησπέρα και σε σένα, ναι με βοηθάνε πολύ ιδίως οι εμπειρίες σού στο πρακτικό κομμάτι της αντιμετώπισης πού με ζοριζει, θαύμασα την επιμονή τη προσήλωση και τη διαύγεια που καταφέρνεις να βρεις αυτές τις στιγμές.Σε ευχαριστώ πολυ για το χρόνο σού καλή δύναμη.

Ανεμονη , καλησπερα .
Υπαρχουν δυο λεξουλες με την ιδια καταληκτικη εννοια .
Η απογνωση και η επιγνωση .
Το πιο πολυτιμο κληροδοτημα που μου αφησαν οι εκλειποντες γονεις μου ειναι το πεισμα .
Η μητερα μου ηταν μια αριστοτεχνιτισσα ως γαζωτρια . Δεν δουλευε φασον . Καθε φορεμα ανηκε σε διαφορετικου τυπου σωματος . Χωρις σχεδιο , μονο με τη μηχανη , τα υλικα και τη φαντασια της εφτιαχνε κατι ξεχωριστο . Οσο χρονο και αν τις επαιρνε , οταν το αποτελεσμα της δουλειας αποτυπωνοταν σε ενα πλατυ χαμογελο αυταρεσκειας της πελατισσας της , για αυτην ηταν μεγαλυτερη ανταμοιβη απο το χρημα . Ηταν το πραγματικο κινητρο της . Να βλεπει τον συνανθρωπο της να κερδιζει λιγη αυτοπεποιθηση απο ενα κομματι υφασματος . Πεισμα για ευχαριστηση .
Τον πατερα μου δεν το θυμαμαι να εχασε μεροκαματο ποτε . Αρρωστος , κλινηρης παντα πιεζε τον εαυτο του για να μη λειψει τιποτα απο την οικογενεια του . Ηταν ενας σκληραγωγημενος ανδρας , που ηταν πολυ σκληρος με τον εαυτο του προσδοκωντας τον ιδιο δρομο να επιλεξουν τα παιδια του . Αλλα δεν μπορουσε να το μεταλαμπαδευσει . Το πεισμα του ηταν οτι δε φοβοταν τη ζωη .

Εγω μητε ακολουθησα τα χναρια της μητερας μου κατεχοντας μια τεχνη , μητε ειχα τη σιγουρια του πατερα μου οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο . Αλλα απο πολυ μικρος ειχα πεισμα για γνωση . Εκπαιδευτικα ειμαι σκραπας , δεν εχω καποιο πτυχιο , αλλα δε με χαρακτηριζει . Ο περιγυρος μου αναρωτιεται γιατι πηγε χαραμι τοση γνωση . Για μη διαννοουμενο εχω διαβασει εκατονταδες χιλιαδες σελιδες πανω σε βαθυστοχαστα , ανουσια για πολλους , ζητηματα . Εχω μαθει πλεον τη χρονικη ακολουθια για να παω απο το Α στο Β και απο Β στο Γ και παει λεγοντας . Μου πηρε 25 χρονια .
Οτι γραφω εδω , το σκεφθομαι παρα πολυ σοβαρα . Συσχετιζω τα γεγονοτα σαν να ειναι δικα μου βιωματα . Τα τοποθετω σε χρονοκαψουλα και τα απαγγελω .
Εχω την επιγνωση οτι δεν εχω γνωση , ταυτοχρονως βρισκομαι σε απογνωση γιατι νιωθω ανεπαρκης .
Αυτο ειναι το πεισμα μου .
Η αεναη αναζητηση της κοινης αληθειας μεσα απο τη κοινη λογικη .
Οταν διαβαζω εδω μεσα τις δυσκολιες σας , προσκαιρες ή μη , με βοηθανε στη κατανοηση της δικιας μου φυσης και θελω πραγματικα να ανταποδωσω τουτη τη βοηθεια με τις λιγοστες και ανεπαρκεις γνωσεις μου .
Ακουγεται και εκλαμβανεται αυτο που γραφω και σαν ανασφαλεια αλλα δεν ειναι .

Καλο απογευμα Κυριακης απο ενα πρηχτη .

KleinosBrekias, καταρχάς με έκανες να χαμογελάσω μετά από 3 μέρες ευχαριστώ,έχω 3πανεπιστιμιακα πτυχία και 5 άλλου τύπου (μουσικής) το αποτέλεσμα ήταν να γίνω ένα μονοδιάστατο , αδύναμο, φοβισμένο επιρρεπής και ευάλωτο άτομο που δε μπορεί να αναγνωρίσει καί νά χειριστεί ούτε τίς βασικές τού ανάγκες, κοινός δε κάνουν τα ράσα το παπά,αν η ανεπάρκεια πού αισθάνεσαι έχει να κάνει λίγο με αυτό τότε δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος,δε βοηθάς τους ανθρώπους μόνο με τη γνώση (την οποία εσύ αναμφισβήτητα έχει) νομίζω βοηθάει και η διαδρομή που έχεις κάνει, προειδοποίεις για τα εμπόδια στα οποία έχεις σκονταψει , έχεις ματώσει, έχεις ξεπεράσει.. Πείσμα λοιπόν..δε νομίζω πως μου το μάθανε αυτό λες να διδάσκεται και σε ενήλικες; Καλό απόγευμα.

Ποτε δεν εδωσες χρονο στον εαυτο σου για τον εαυτο σου . Πιεσες τον εαυτο σου να κατακτησει εφοδια για το μελλον . Ο δρομος αυτος ειναι μοναχικος . Η διαδρομη προς τη διεκπεραιωση , ειναι η ανταμοιβη των κοπων σου . Μην αμφιβαλλεις ποτε για αυτο . Ειναι η δικη σου επιτυχια . Δεν υπαρχει καλη ή κακη αποφαση οταν εισαι 20-25 χρονων .
Στο διανυσματικο μεγεθος του χρονου που διηρκησε ολη αυτη η πορεια , θυσιασες , στερηθηκες καποιες καθημερινες απολαυσεις . Ομως βρηκες το αντιδοτο , αθελα σου , σε μια προτερη βιωματικη σου κατασταση . Και δεν το εκτιμησες ή καλυτερα δεν το προσεγγισες αρκετα . Εγω διαβασα τα 5 χαρακτηριστικα επιθετα που εχεις κρεμασει στο αγαλμα σου ως αριστεια αποτυχιας . Δεν εχεις μονο πεντε , Ανεμονη . Ποτε δεν ειχες . Το οτι βλεπεις τωρα μονο πεντε δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν περισσοτερα . Απλα ειναι σκονισμενα απο την αχρησια . Υπηρχαν παντα εκει . Η σκονη που σηκωσες δεν ειναι τεφρα απο ηφαιστειο , ειναι ο ιδρωτας σου που στεγνωσε και ξεραθηκε . Ειναι η ιδια η σκονη που πεισματικα αρνηθηκες να απλωσεις στην επιφανεια του αγαλματος . Και τωρα το αγαλμα σου επειτα απο τοσα χρονια επιθυμει διακαως να του αφαιρεσεις το επιπλεον βαρος . Οπως προσεχτικα τα τοποθετησες στη τρυφερη εφηβικη ηλικια , τοσο προσεκτικα , αφαιρεσε τα ξεκρεμαζοντας τα , σκουπιζοντας μεχρι και τον τελευταιο κοκκο σκονης που κρυβοταν πισω τους . Και μετα καμαρωσε το .

Και τωρα , παρε το καλεμι και σκαλισε το πιο δυνατο στοιχειο του χαρακτηρα σου . Να σου υπενθυμιζει τη δυναμικη σου . Τη λιγοσυλλαβη εκεινη λεξη που εσυ διαλεξες για το ονομα του αγαλματος .

Στη εννοια του αφηνει παρερμηνεια καποιας ματαιδοξιας . Αλλα το αγαλμα δεν ειναι προς εκθεση .

Καλο βραδυ Κυριακης , Ανεμονη .