Μπήκα στο club

Καλημέρα σε όλους.Μετα από μία κατάρρευση τους τελευταίους μήνες με πολλά ψυχοσωματικα , αϋπνίες και απώλεια ενδιαφέροντος για το κάθε τι έφτασα κι εγω στην πόρτα του ψυχιάτρου.Ενας άνθρωπος που δεν με κέρδισε στον τομέα της ενσυναίσθησης . Άργησε είκοσι λεπτά στο ραντεβού μας με άφησε να μιλήσω περίπου στο ένα τέταρτο,Μου φάνηκε πώς έκανε αγγαρεία κι εφόσον του περιεγραψα τι αισθάνομαι μου είπε Σωματοιηση άγχους έχεις και μου έδωσε ένα αντικαταθλιπτικό Cybalta και αγχολυτικο tranxene.Παροτι εγώ ζήτησα να πάω εκεί η αλήθεια είναι πως μάλλον κάπου μέσα μου περίμενα να μου πει ότι δεν έχω τίποτα και άλλα τέτοια η στην χειρότερη να μου πει πάρε αυτό το χαπακι και θα νιώσεις καλύτερα σε μια εβδομάδα.(Επισημαίνω πως όντας αυτός ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής του είπα πως δεν ήρθα μόνο για φάρμακα αλλά και για ψυχοθεραπεία και μου απάντησε κοφτά ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΑΥΤΟ)Γκρεμιστηκε η γη κάτω από τα πόδια μου όταν άκουσα για θεραπεία έξι μηνών.Ημουν μαζί με τη γυναίκα μου και κατέβηκα αμίλητος πήγα πήρα τα φάρμακα και ξεκίνησα αμέσως με το πρώτο cybalta.Απο εκείνη την στιγμή με έπιασε μία κρίση άγχους που δεν μπορούσα να σταθώ σε μια μεριά.Αοοτελεσμα αυτής όταν γύρισα σπίτι και μπήκα στο φόρουμ αυτό διαβάζοντας παρενέργειες το Σάββατο το πρωί να την πρώτη κρίση πανικού με έντονη ναυτία εφίδρωση και και λυποθιμισα.Τον πήραμε τηλέφωνο δεν απάντησε ποτέ και ούτε πήρε πίσω.Τελος πάντων, αυτή τη στιγμή που σας γράφω, τρίτη μέρα θεραπείας, αισθάνομαι απελπισμένος.Εχω βρει αυτό το φόρουμ εδώ και κάποιες εβδομάδες και ειλικρινά πιστεύω πως έχει βοηθήσει στην απελπισία που νιώθω γιατί κάτι αισιόδοξο δεν έχω βρει εδώ μέσα. Το κακό με αυτό είναι πως νιώθω πως δεν έχω την δύναμη να αντέξω το χρόνο που χρειάζεται (δηλαδή,ένα μήνα μέχρι να δείξουν τα φάρμακα ΑΝ με πιάνουν, αλλιώς άλλα φάρμακα και κσι και) πήρα άδεια δύο εβδομάδες από τις δουλειές μου φοβουμενος τα λυποθιμικα επεισόδια διότι είμαι οδηγός.ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΦΩΣ ΕΛΠΙΔΑΣ;

Καλημέρα mario76 ! Δεν ειμαι κατάλληλη στο να σου δώσω κάποια απάντηση γιατί και εγώ θα ξεκινήσω αγωγή για πρώτη φορά -escitalopram και νιώθω κάπως ανχωμενη. Πιστεύω όμως ότι η επιλογή του ειδικού είναι ζωτικής σημασίας. Εάν νιώθεις ότι δεν σε κάλυψε θα μπορούσες να αναζητησεις κάποιον που θα σε ΑΚΟΥΕΙ θα έχει περισσότερη ενσυναίσθηση και θα σε κάνει να τον εμπιστευτείς .

Καλημερα και καλη εβδομαδα marios76 .

Η κατασταση σου ειναι πολυ προχωρημενη . Εαν θελεις πραγματικα να ξεφορτωθεις τη ψυχολογικη καταρρευση , πρεπει να εμπιστευθεις . Να παραδωσεις ανευ ορων τον συναισθηματικο σου κοσμο , οχι τη ζωη σου . Αυτο πρεπει να πραξεις με εναν ψυχιατρο .
Οσο πιο γρηγορα το κανεις , τοσο το καλυτερο για ολους τους γυρω σου .

Μου θυμιζεις λιγο τον εαυτο μου πριν 3 χρονια οταν ακουσα και εγω πρωτη φορα οτι θα παρω φαρμακα και περιμενα για 1-2 βδομαδες και μου ειπε τουλάχιστον 6 μηνες και βλεπουμε. Η διαγνωση σε σενα ποια ειναι αν επιτρέπεται? Το Cymbalta ειναι πολύ καλο φαρμακο και με ελαχιστες παρενέργειες σε σχεση με αλλα, βεβαια επειδη εσενα ειναι η πρωτη φορα που θα παρεις φαρμακο ισως το μυαλο το μεγένθυνει λιγο, αλλα κανε υπομονη και ολα θα πανε καλύτερα απο πριν, δωστου χρονο να δράσει και προσπαθησε να το παρεις χαλαρα.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

Δε μου άρεσε καθόλου η στάση του ψυχιάτρου.. πάντως άμα δε σου ταιριάζει ένας άνθρωπος δε γίνεται να κάνεις δουλειά μαζί του. Έχεις άπειρες επιλογές, τσεκαρε λίγο τις διαφορές σχολές ψυχολογίας, υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις ψυχανάλυσης, μπορεί κάτι να σού αρέσει περισσότερο,άμα σε σοκάρουν τόσο τα φάρμακα υπάρχουν καί οι ομοιοπαθητικοί ψυχίατροι που σου δίνουν κάτι σταγόνες από λουλούδια τα Bach Flowers.. ότι καί νά κάνεις όμως μην επαναπαυθεις σε σκευάσματα μόνο.

Τον ψυχιατρο τον επιλεγεις, δεν σε επιλεγει. Εγω αλλαξα 3 φορες μεχρι να καταληξω και πλεον δεν αλλαζω ξανα...

Quote:

---

Originally Posted by mario76

Μπήκα στο club

---

από τον τίτλο του τόπικ μου ήρθαν στο μυαλό δύο αποσπάσματα από τραγούδια,
το ένα είναι η εισαγωγή από το τραγούδι των Ξύλινων Σπαθιών ''Ερώτηση κλειδί'':
''Κυρίες και κύριοι περάστε
οι πόρτες είν’ ανοιχτές
είσοδος πάντα ελευθέρα
οθωνοψυχοφυλακές''
και το δεύτερο (αρκετά απαισιόδοξο αυτό όπως και η ημέρα μου σήμερα) από τους Eagles και το Hotel California:
"You can check out any time you like
But you can never leave''

Όσο για το θέμα συμφωνώ με τους αποπάνω, είναι γιατρός και όχι θεός, ίσως χρειαστείς να αναζητήσεις αλλού τον θεραπευτή σου

Άμα δεν νιώθεις καλά με τον ψυχίατρο σου ίσως θα πρέπει να πας και σε έναν ακόμη να πάρεις και μια δεύτερη γνώμη.

Υπάρχουν πολλοί ψυχίατροι ψυχοθεραπευτές εκεί έξω. Εφόσον δεν σε κέρδισε με τη συμπεριφορά του ίσως να πρέπει να αναζητήσεις άλλον ψυχοθεραπευτή. Το λέω γιατί η ψυχοθεραπεία λειτουργεί μόνο εάν η σχέση με τον ψυχοθεραπευτή λειτουργεί, αν του έχεις εμπιστοσύνη κλπ. Τώρα σε ο,τι αφορά το cymbalta είναι πολύ πιθανό πιο πολύ από το άγχος σου να την έπαθες την κρίση πανικού παρά να ήταν παρενέργεια του φαρμάκου. Βέβαια για αυτό σου έδωσε και το αγχολυτικο γιατί συνήθως στην αρχή κάποια αντικαταθλιπτικά αυξάνουν το άγχος. Μη μείνεις μόνο στην αγωγή, όποια κι αν είναι αυτή τελικά. Δες και τα επίπεδα βιταμινών σου, ειδικά της b12, φυλλικού οξέος, d, σίδηρο, έλεγξε και θυρεοειδή γιατί συνδέονται με το νευρικό σύστημα. Και πρόσεχε και τη διατροφή σου. Και βρες έναν καλό ψυχοθεραπευτή. Μην περιμένεις όμως άμεσα λύση. Θέλει δύναμη και πολλή υπομονή.

Καλησπέρα!
Πιστεύω πως το να βρεις έναν συνεργάσιμο ψυχίατρο, θα σε βοηθήσει πολύ στην θεραπεία σου!
Ένας αδιάφορος γιατρός θα σου δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια!
Μην πανικοβάλλεσαι, ξέρω δεν γίνεται εύκολα αλλά πίστεψέ με, σου μιλαει κάποια που πριν ένα χρόνο νόμιζε ότι θα χάσει το μυαλό της.
Δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά ,είχα έλλειψη συγκέντρωσης, το μυαλό μου κολλημένο σε συγκεκριμένες σκέψεις και έλεγα συνέχεια θα τρελαθώ.
Κάνε υπομονή μέχρι να πιάσουν λίγο τα φάρμακα.
Εγώ έπαιρνα seroxat 20 mg σε συνδυασμό με xanax 0,5 mg ,το οποίο το έπαιρνα τρεις φορές τη μέρα για να είμαι κάπως ήρεμη.
Έκοψα στους έξι μήνες τα ζαναξ και συνέχισα μόνο με αντικαταθλιπτικό το οποίο τώρα το κόβω, είμαι στη τελευταία χαμηλότερη δόση.
Κανε υπομονή μέχρι να σε πιάσει το αντικαταθλιπτικό.
Αν δεν μπορείς να ηρεμήσεις συζητάς
με ψυχίατρο πάντα, το ενδεχόμενο να αυξήσεις το ηρεμιστικό επειδή είσαι στην αρχή.
Ότι θες ρωτά με.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Καλησπέρα!
Πιστεύω πως το να βρεις έναν συνεργάσιμο ψυχίατρο, θα σε βοηθήσει πολύ στην θεραπεία σου!
Ένας αδιάφορος γιατρός θα σου δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια!
Μην πανικοβάλλεσαι, ξέρω δεν γίνεται εύκολα αλλά πίστεψέ με, σου μιλαει κάποια που πριν ένα χρόνο νόμιζε ότι θα χάσει το μυαλό της.
Δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά ,είχα έλλειψη συγκέντρωσης, το μυαλό μου κολλημένο σε συγκεκριμένες σκέψεις και έλεγα συνέχεια θα τρελαθώ.
Κάνε υπομονή μέχρι να πιάσουν λίγο τα φάρμακα.
Εγώ έπαιρνα seroxat 20 mg σε συνδυασμό με xanax 0,5 mg ,το οποίο το έπαιρνα τρεις φορές τη μέρα για να είμαι κάπως ήρεμη.
Έκοψα στους έξι μήνες τα ζαναξ και συνέχισα μόνο με αντικαταθλιπτικό το οποίο τώρα το κόβω, είμαι στη τελευταία χαμηλότερη δόση.
Κανε υπομονή μέχρι να σε πιάσει το αντικαταθλιπτικό.
Αν δεν μπορείς να ηρεμήσεις συζητάς
με ψυχίατρο πάντα, το ενδεχόμενο να αυξήσεις το ηρεμιστικό επειδή είσαι στην αρχή.
Ότι θες ρωτά με.

---

Τι συμπτώματα είχες και βοήθησε το αντικαταθλιπτικό; Άγχος; Θλίψη;
Θα βοηθούσε να μάθουμε τι είχες και πως το ξεπέρασες.

Είχα έντονο στρες.
Το οποίο ήρθε μετά την δεύτερη γέννα μου.
Αϋπνία και σπάσιμο νεύρων από το μωρό που δεν καθόταν πουθενά.
Κολλημένο πάνω μου.
Δεν κοιμόμουν, δεν ηρεμουσα ποτέ.
Με έπιασε η πρώτη κρίση πανικού.
Ο φόβος μην ξαναπαθω έφερνε νέα κρίση πανικού, με διαφορετικά συμπτώματα πχ τρέμουλο.
Είχα αρχίσει να γίνομαι παρατηρητής του σωματος μου.
Είχα ζαλάδες, ατονιες έντονες σαν να σβήνω.
Μια μέρα ενοιωσα όταν έτρωγα πως μου κόλλησε κάτι στο λαιμό και μετά με έπιασε φόβος πνιγμού.
Εκεί τα πράγματα άρχισαν να σοβαρευουν γιατί δεν μπορούσα να φάω.
Κυριολεκτικά έκανα αγώνα να φαω μια μπουκιά.
Εκεί απευθύνθηκα σε ειδικό, η οποία μου είπε ξεκάθαρα να ξεκινήσω αγωγή.
Δεν το έκανα αμέσως γιατί φοβόμουν αλλά τελικά εκεί κατέληξα.
Είχα ανεξήγητο φόβο, ενοιωθα ένα περίεργο συναίσθημα γενικά σαν η ζωή που ζω να είναι ένα όνειρο.
Ενοιωθα πως τρελαίνομαι.
Έλεγα συνέχεια δεν αντέχω άλλο.
Μετά μου μιλούσαν διάφορες σκέψεις στο μυαλό.
Και αυτό μου δημιουργούσε εννοείται, απογοήτευση.
Η μία σκέψη έφερνε την άλλη ώσπου το μυαλό μου άρχισε να κολλάει κάθε μέρα σε κάτι καινούργιο και κουλό.
πχ θα σου πω ένα που το είχα αρκετό σε πολλές παραλλαγές,φοβόμουν να μην επαναλάβω προτάσεις στο μυαλό μου, η μια λέξη που μου κολλούσε.
Μετά άφηνα αυτό, είχαν ξεκινήσει να μου κολλάνε τραγούδια όλη μέρα και αυτό το έβλεπα πρόβλημα και με τρελαινε.
Είχα εστιασει πολύ στο μυαλό μου.
Μετά από δύο μήνες με αντικαταθλιπτικο άρχισα λίγο να νιώθω καλύτερα από την άποψη οτι έσπασε η αλυσίδα των σκέψεων και σιγά σιγά με το χρόνο να κυλά όλο αυτό χανόταν.
Πλέον είμαι όπως ήμουν.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Είχα έντονο στρες.
Το οποίο ήρθε μετά την δεύτερη γέννα μου.
Αϋπνία και σπάσιμο νεύρων από το μωρό που δεν καθόταν πουθενά.
Κολλημένο πάνω μου.
Δεν κοιμόμουν, δεν ηρεμουσα ποτέ.
Με έπιασε η πρώτη κρίση πανικού.
Ο φόβος μην ξαναπαθω έφερνε νέα κρίση πανικού, με διαφορετικά συμπτώματα πχ τρέμουλο.
Είχα αρχίσει να γίνομαι παρατηρητής του σωματος μου.
Είχα ζαλάδες, ατονιες έντονες σαν να σβήνω.
Μια μέρα ενοιωσα όταν έτρωγα πως μου κόλλησε κάτι στο λαιμό και μετά με έπιασε φόβος πνιγμού.
Εκεί τα πράγματα άρχισαν να σοβαρευουν γιατί δεν μπορούσα να φάω.
Κυριολεκτικά έκανα αγώνα να φαω μια μπουκιά.
Εκεί απευθύνθηκα σε ειδικό, η οποία μου είπε ξεκάθαρα να ξεκινήσω αγωγή.
Δεν το έκανα αμέσως γιατί φοβόμουν αλλά τελικά εκεί κατέληξα.
Είχα ανεξήγητο φόβο, ενοιωθα ένα περίεργο συναίσθημα γενικά σαν η ζωή που ζω να είναι ένα όνειρο.
Ενοιωθα πως τρελαίνομαι.
Έλεγα συνέχεια δεν αντέχω άλλο.
Μετά μου μιλούσαν διάφορες σκέψεις στο μυαλό.
Και αυτό μου δημιουργούσε εννοείται, απογοήτευση.
Η μία σκέψη έφερνε την άλλη ώσπου το μυαλό μου άρχισε να κολλάει κάθε μέρα σε κάτι καινούργιο και κουλό.
πχ θα σου πω ένα που το είχα αρκετό σε πολλές παραλλαγές,φοβόμουν να μην επαναλάβω προτάσεις στο μυαλό μου, η μια λέξη που μου κολλούσε.
Μετά άφηνα αυτό, είχαν ξεκινήσει να μου κολλάνε τραγούδια όλη μέρα και αυτό το έβλεπα πρόβλημα και με τρελαινε.
Είχα εστιασει πολύ στο μυαλό μου.
Μετά από δύο μήνες με αντικαταθλιπτικο άρχισα λίγο να νιώθω καλύτερα από την άποψη οτι έσπασε η αλυσίδα των σκέψεων και σιγά σιγά με το χρόνο να κυλά όλο αυτό χανόταν.
Πλέον είμαι όπως ήμουν.

---

Μου έδωσες κάπως κουράγιο ότι ίσως γίνω όπως ήμουν.
Σε ευχαριστώ που μοιραστηκες την ιστορία σου μαζί μας.

Καλησπέρα!
Είναι σίγουρο ότι θα γίνεις όπως πριν!
Αυτό να έχεις στο μυαλό σου.
Ότι θα αρχίσουν οι μέρες να αλλάζουν ακόμα και το λίγο είναι αλλαγή.
Αυτό το λίγο που κάθε φορά θα προστίθεται θα σε οδηγήσει στη μέρα που θα πεις είμαι ξανά ο εαυτός μου.
Μην φοβάσαι οι τρελοί δεν αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά.
Σου εύχομαι καλή δύναμη κ όλα θα γίνουν όπως πρίν!