Ανχος για φαρμακευτική αγωγη

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούργιο μέλος και η γνώμη σας ίσως με βοηθούσε.Λογω κάποιων τραυματικών και στεσογονων εμπειριών που είχα στην ζωή μου ,τα τελευταία... αρκετά χρόνια... εχω κατάθλιψη, υπερβολικο ανχος, κοινωνικό ανχος,αποπροσωποποίηση( τα σωματοποιω όλα) έχω αποξενωθεί από τον εαυτό μου και τους άλλους κτλ κτλ. Κάνω ψυχοθεραπεία τον τελευταίο χρονο και παρότι μπήκα σχεδόν έρποντας στο γραφείο της ψυχολόγου μου, σε εξαιρετικά κακη κατάσταση ,νιώθω ότι με έχει βοηθήσει.(δυστυχώς χρειάζεται χρόνο και υπομονή )Ο ψυχίατρος μου χορηγησε εσκιταλοπράμη αλλά είπα να το παλέψω μόνο με την ψυχοθεραπεία . Υπάρχουν φορές ομως που νιώθω πραγματικά εξουθενωμένη και αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βασανίζομαι και αν η φαρμακευτική αγωγή θα με ανακούφιζε. Φοβάμαι για κάποιο λόγο να την πάρω...

Ήμουν στην ίδια κατάσταση μην σου πω και χειρότερη...πήρα αγωγή για 4 μήνες και δεν είδα προκοπή... Η αλήθεια όμως είναι ότι σχεδόν σε όλους δουλεύει...από εκεί και πέρα 10 χρόνια δεν έχω ξαναπάρει...στην ανάγκη μόνο zanax...Να ξέρεις ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο χωρίς αγωγή...διότι πάντα μας συμβαίνουν καταστάσεις...θα έχεις τα πάνω και τα κάτω σου ..αλλά όσο έχεις κοντά σου ένα καλό ψυχοθεραπευτή και οικονομικά μπορείς δες μέχρι που μπορείς να φτάσεις ..... Αλλά πάλι μην ξεχνάς ότι δεν θα είναι εύκολο....έχασα πολλες στιγμές από την ζωή μου ..ταλαιπορουνσι απιστευτα..αλλα είναι η επιλογή μου...εξάλλου να πάρω φάρμακα και να πάθω παρενέργειες ( έχω πάθει πολλές φορές) και να τρέχω από γιατρό σε γιατρό και να ανυσηχω δεν θέλω... Ο καθένας μας ζει με τις επιλογές του...
Υγ...ειλικρινά πολλές φορές σκέφτομαι ότι έπρεπε να είχα πάρει...και πολλές φορές έφτασα στο σημείο...αλλά το μόνο που θες ένας καλός ψυχοθεραπευτής ,ένα άνθρωπο να μιλάς και να σε στηρίζει...
Επίσης αυτό μπορείς να το κάνεις όταν η ζωή που επιλεγης δεν επιτευχθεί τους γύρου σου...δηλ αν έχεις παιδιά καλύτερα είναι να πάρεις .. τα παιδιά θέλουν να νοιώθουν ασφάλεια..

Margarita 77. Κάπως έτσι το πάλεψα και εγώ μέχρι σημερα.Η ψυχοθεραπεια με βοηθαει και όσο αντέχω θα το κρατήσω. Επίσης όταν καταφέρνω και προσέχω την διατροφή ,παίρνω κάτι ω3 συμπληρώματα ,τον ύπνο ,λίγη άσκηση νιώθω κάπως καλυτερα. Και η ομοιοπαθητικη με βοήθησε(placebo η όχι) Σκεφτόμουν όμως ότι αν τα φάρμακα βοηθούν και αν βελτιώνεται κατά πολύ η ποιότητα της ζωής σου ...γιατί όχι; Από την άλλη αν είναι να έχω τα πάνω και τα κάτω και να βασανίζομαι και με την φαρμακευτική αγωγή τότε γιατί να την πάρω; Ισως μια δοκιμή να με πείσει

Καλησπέρα Valeria( από ένα καινούριο μέλος επίσης ),θα σου πω τη πρόσφατη εμπειρία μου, ταλαιπωρήθηκα Παρ πολλά χρόνια αρνούμενη πεισματικά να πάρω φάρμακα, έκανα και εγώ ομοιοπαθητική ένα χρόνο αλλά προσωπικά δεν με βοήθησε, βέβαια εδώ πρέπει να τονίσω ότι η ωριμότητα και η δεκτικότητα που έχεις σε κάθε ηλικία και κατάσταση είναι καταλυτική, οπότε δεν θέλω να πω αυτό είναι καλό και αυτό δεν είναι.... Όπως λες και εσύ μία πάνω μία κάτω το πάλευα, όταν όμως δοκίμασα για πρώτη φορά αγωγή αισθάνθηκα άλλος άνθρωπος, ήτανε σαν να μου έφυγε 30 kg βάρος από πάνω μου, δεν θυμάμαι και εγώ από πότε είχα να νιώσω τόσο ανάλαφρη, μετά από 2 μήνες για προσωπικούς λόγους τα σταμάτησα και υπήρξε μία ραγδαία επιδείνωση της υγείας μου , δεν θυμάμαι να ήμουν ποτέ χειρότερα δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι είναι μόνο αυτό αλλά σίγουρα έπαιξε το ρόλο του... τώρα τα παίρνω γιατί δεν έχω επιλογή και είμαι πολύ θυμωμένη για αυτό. Τα αισθάνομαι σαν πατερίτσες που ανυπομονώνα τις βγάλω γιατί μου θυμίζουν την αναπηρία μου. Πάρε γνώμη από πολλούς ειδικούς πριν καί αν αρχίσεις . ΔΕΝ είμαι κατάλληλη για να σού πω τί θα κάνεις,κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός ήταν μόνο μια προσωπική εμπειρία.

Quote:

---

Originally Posted by Valeria kat

Margarita 77. Κάπως έτσι το πάλεψα και εγώ μέχρι σημερα.Η ψυχοθεραπεια με βοηθαει και όσο αντέχω θα το κρατήσω. Επίσης όταν καταφέρνω και προσέχω την διατροφή ,παίρνω κάτι ω3 συμπληρώματα ,τον ύπνο ,λίγη άσκηση νιώθω κάπως καλυτερα. Και η ομοιοπαθητικη με βοήθησε(placebo η όχι) Σκεφτόμουν όμως ότι αν τα φάρμακα βοηθούν και αν βελτιώνεται κατά πολύ η ποιότητα της ζωής σου ...γιατί όχι; Από την άλλη αν είναι να έχω τα πάνω και τα κάτω και να βασανίζομαι και με την φαρμακευτική αγωγή τότε γιατί να την πάρω; Ισως μια δοκιμή να με πείσει

---

τοσο μαγικα μαντζουνια διαθεσης υπαρχουν τελικα? οχι!!!! τα αντικαταθλιπτικα πρεπει να δινονται σε ατομα που ειναι ενα βημα πριν την αυτοκτονια, και μονο σε αυτους, το να εισαι μια μερα λιγο πεσμενη ή στεναχωρεμενη δεν ειναι για σενα!
δεν ειναι τιποτα μαγικα χαπακια διαθεσης, ειναι σκατο-ουσιες που εχουν πολλες και φοβερες παρεργειες που πολλες φορες δεν αξιζει να μπεις καν στον κοπο να τις δοκμασεις αφου τα μειωνεκτηματα ειναι περισσοτερα απο τα πλεονεκτηματα που προσφερουν... και ναι υπαρχει μεγαλο πληθος ατομων που θα σε πει οτι δεν κανουν τιποτα ή προσφερουν ελαχιστα... αν τις παρει μια φορα ειναι σχεδον βεβαιο οτι θα τις παιρνεις για παντα... πληθος ατομων τα ξεκινησαν μια φορα και τα συνεχιζουν για πολλα ετη, ακομα και για ολη τους την ζωη! προκαλουν χημικες μεταβολες στον εγκεφαλο που δεν μπορουν να μετρηθουν και δεν ειναι γνωστο αν μπορεις να συνερθεις απο αυτες τις αλλαγες στην ομοιοσταση.... για μενα κανει κρατει και συνεχισε την ψυχοθεραπεια

Valeria_kat .καλησπερα .
Τη στιγμη που σου ειπε ο γιατρος σου , την ονομασια του φαρμακου η της δραστικης ουσιας , ησουν στο γραφειο του σωστα ? Μπροστα του , εβγαλες το κινητο και πληκτρολογησες τη λεξη ? Εγινε αμεσως μετα την αποχωρηση σου απο το γραφειο του ? Εγινε απο τη θαλπωρη του σπιτιου σου ? Εγινε το βραδυ ? Εγινε την επομενη μερα ?
Ποσος χρονος παρενεβληθη μεταξυ του ακουσματος εως τη στιγμη που αναζητησες τη λεξη στο διαδικτυο ?

Quote:

---

Originally Posted by Valeria kat

Υπάρχουν φορές ομως που νιώθω πραγματικά εξουθενωμένη και αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βασανίζομαι

---

Δεν αξιζει τον κοπο να βασανιζεσαι. Οι παρενεργειες απο την μη ληψη φαρμακευτικης αγωγης ειναι πολυ χειροτερες απο τις οποιες παρενεργειες ενδεχομενως να εχει το φαρμακο... Ουσιαστικα αυτοκαταστρεφεσαι τωρα. Κανεις μεγαλυτερη ζημια οχι μονο στην ψυχικη σου υγεια αλλα και στην σωματικη. Το στρες κανει κακο στο μυοκαρδιο. Μην φοβασαι τα φαρμακα.

KleinosBrekias το κοίταξα νομίζω όταν γύρισα σπίτι. Ο ψυχίατρος που πήγα φαίνεται έντιμος και ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν είναι ότι απλά έχω λίγο πεσμένη διάθεση...Έχω περάσει 40 κύματα... Κατάθλιψη κανονικά, ακραιο ανχος, αλλαγές στον τρόπο σκέψης και έκφρασης. Είναι αρκετά ...Αυτό που φοβάμαι στα φάρμακα είναι μηπως δυσκολευτω να τα κόψω.. μήπως κάθε φορά που τα σταματάω γίνομαι χειρότερα .

Δε τίθεται θέμα εντιμότητας του ψυχιάτρου, προφανώς και πιστεύει ο άνθρωπος ότι έτσι θα βοηθήσεις, υπάρχουν όμως και άλλες προσεγγίσεις και καλό είναι να ενημερωθείς για αυτές πριν αποφασίσεις, εγώ πάντως το μετάνιωσα.

Valeria_ kat καλημερα .
Θαρρω , συμπεραινοντας απο αυτα που γραφεις , οτι υπαρχουν ενδειξεις αποδιοργανωσης της σκεψης σου . Αναφερεις οτι η ψυχοθεραπεια , σε βοηθαει . Απο την αλλη , αναφερεσαι στην εντιμοτητα του ψυχιατρου . Αν ειναι υπερβολικα εντιμος , χλαπακιαζουμε τα φαρμακα που μας δινει , λογω προτερου εντιμου βιου ? Και στο τελος αναφερεσαι για τα κυματα που περασες , πανω στη σανιδα της απελπισιας .
Δεν μιλας για την εντιμοτητα του ψυχοθεραπευτη , παρα μονο για τη βοηθεια του . Δεν μιλας για τη βοηθεια του ψυχιατρου , παρα μονο για την εντιμοτητα του .
Εσυ εισαι εντιμη με τον εαυτο σου ?

Αν σε βοηθησει αυτο , Valeria , εχει καλως .
Στα νοσοκομεια , ειχα ζησει και ειχα αντικρυσει τη δυστυχια των ανθρωπων που ηταν προσβεβλημενοι απο την επαρατη νοσου του καρκινου . Ενας απο αυτους τους ανθρωπους ηταν και η μητερα μου . Οταν εφυγε απο τη ζωη , ειχα εντονα ξεσπασματα που δεν ειχαν βαση στο τωρα , αλλα στο πριν . Καθως περνουσε ο καιρος , δεν αντιλαμβανομουν οτι επεφτα στη παγιδα . Και ετσι μια καλοκαιρινη ημερα του 2016 εβγαλα οτι εφαγα . Δεν το εδωσα σημασια , τα νευρα μου ηταν συνεχως τσιτωμενα , μεχρι και τη δευτερη φορα . Δεν ειχα γαστρεντεριτιδα , διοτι μεσολαβησε πολυ διαστημα μεταξυ των .
Ηρθε η τριτη , τεταρτη , πεμπτη . Επειδη ειχα μια στρεβλη εικονα για τα νοσοκομεια , αργησα να επισκεφθω ενα γιατρο . Αργησα . Πλεον ειχε ξεφυγει εκτος ελεγχου . Αν λαμβανα μεσα στο μηνα 50 γευματα , τα 30 δεν παρεμεναν στο στομαχι παραπανω απο 7 ωρες . Ο τεταρτος γαστρεντερολογος μου συνταφογραφησε δραστικες ουσιες αντιμετωπισης γαστροοισοφαγικης παλινδρομησης , εξηγωντας μου τις ομοιοτητες που εχει με τη διολισθαινουσα διαφραγματοκηλη που με ειχε διαγνωσει . Λαμβανα ευλαβικα τα φαρμακα , αλλαζοντας παραλληλα τις διατροφικες μου συνηθειες . Λευκα φαγητα , μικρα γευματα , ποτε πριν τις 7 το απογευμα . Αρχισα να καταγραφω τη συχνοτητα των κρισεων του εμετου . Επειδη πλεον τα γευματα μου ηταν 4 , αυξηθηκαν τα εμετικα επεισοδια . Δεν υπηρχαν αλλα φαρμακα στο εμποριο και μου καρφωθηκε η ιδεα χειροργικης επεμβασεως . Ο γαστρεντερολογος μου , πολυ σωστα μου επισημανε , οτι δεν χρειαζομουν τη εγχειρηση . Αλλα εγω ειχα φαει κολλημα . Βασανιζα το πατερα μου και τον αδερφο μου συνεχως , γυρνουσα τη κουβεντα στη αναγκαιοτητα της εγχειρησης . Καιγομουν απο την απελπισια . Ωσπου μια μερα ο αδερφος μου , μου συνεστησε να παω σε ενα ψυχιατρο . Ειχα αντιρρησεις στην αρχη , λεγοντας οτι εσεις ειστε για δεσιμο ή πατε να με βγαλετε τρελο .
Ετσι , πηρα την πληγωμενη μου υπερηφανια παραμασχαλα , ηττημενος απο 750 εμετους ζητησα βοηθεια . Απο τη πρωτη επισκεψη , ημουν προδιαθετημενος για αρπαγμα . Δεν πιστευα οτι ηθελα κουβεντα , αλλα εγχειρηση . Αλλα ηταν παρα πολυ υπομονετικος μαζι μου . Και οι ερωτησεις του ηταν στοχευμενες σουβλιες στη σκεψη μου . Και ετσι του ανοιχτηκα . Οτι μου συνταγογραφουσεγια τη διαταραχη αγχους και υπνου το βαζα με ορεξη στο σωμα μου . Μετα απο λιγους μηνες , στην ηλικια των 39 ετων μου επρεπε να παιρνω 9 χαπια καθημερινα . Και η απαντηση μου ηταν να διακοψω την επαφη με τον ψυχιατρο και τα φαρμακα . Δεν ημουν ετοιμος για μακροχρονια δεσμευση με τη ληψη φαρμακων . Οι εμετικες κρισεις σταθεροποιηθηκαν σημαντικα μειωμενες . Αραιωσαν . Κατι δουλεψε αλλα δεν ηξερα τι . Διεκοψα και τα φαρμακα για το στομαχι . Και σα βρεγμενη γατα πηρα ξανα τον ψυχιατρο .
Με δεχθηκε εγκαρδια , και οταν αρχισα την αφηγηση τον ειδα χαρουμενο . Τον ρωτησα τι αλλαξε , γιατρε ? Ξαναχαμογελασε λεγωντας μου οτι η χρονικη σειρα και δομη των σκεψεων σου ειναι αψογη . Και μου αλλαξε τα φαρμακα . Πλεον μονο ακουγε και στο τελος της αφηγησης μου κατι εγραφε , αλλα δεν μου το ελεγε . Αναρωτηθηκα τι μπορει να ειναι .

Εχω να παω στο ψυχριατρο δυο χρονια τωρα , τον ειχα παρει τηλεφωνο πολλες φορες τηλεφωνο , δεν με απαντησε ποτε ,γιατι καταλαβα τον λογο που ηταν χαρουμενος . Η αφηγηση μου επαψε να εχει κριτικο και κατηγορηματικο χαρακτηρα .
Αποζητουσα την επιρριψη ευθυνων στους αλλους για τις πραξεις τους εναντιον μου , ποτε δε σκεφτηκα ομως την αναληψη ευθυνη για τις δικες μου σκεψεις .

Quote:

---

Originally Posted by Valeria kat

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούργιο μέλος και η γνώμη σας ίσως με βοηθούσε.Λογω κάποιων τραυματικών και στεσογονων εμπειριών που είχα στην ζωή μου ,τα τελευταία... αρκετά χρόνια... εχω κατάθλιψη, υπερβολικο ανχος, κοινωνικό ανχος,αποπροσωποποίηση( τα σωματοποιω όλα) έχω αποξενωθεί από τον εαυτό μου και τους άλλους κτλ κτλ. Κάνω ψυχοθεραπεία τον τελευταίο χρονο και παρότι μπήκα σχεδόν έρποντας στο γραφείο της ψυχολόγου μου, σε εξαιρετικά κακη κατάσταση ,νιώθω ότι με έχει βοηθήσει.(δυστυχώς χρειάζεται χρόνο και υπομονή )Ο ψυχίατρος μου χορηγησε εσκιταλοπράμη αλλά είπα να το παλέψω μόνο με την ψυχοθεραπεία . Υπάρχουν φορές ομως που νιώθω πραγματικά εξουθενωμένη και αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να βασανίζομαι και αν η φαρμακευτική αγωγή θα με ανακούφιζε. Φοβάμαι για κάποιο λόγο να την πάρω...

---

Καλησπερα, να μην φοβηθεις την αγωγή δοκίμασε την μαζί με ψυχοθεραπεία, αλλά σε περίπτωση που εμπιστευτείς τον ειδικό.
Άλλοι βλέπουν προκοπή από χάπια άλλοι όχι, εγώ π.χ δεν είδα τεράστια βελτίωση ,αλλά είδα έστω αυτή την λίγη.

Quote:

---

Originally Posted by menis_644

τα αντικαταθλιπτικα πρεπει να δινονται σε ατομα που ειναι ενα βημα πριν την αυτοκτονια, και μονο σε αυτους,

---

Aυτο σιγουρα δεν ειναι αληθεια. Αυτοι που βρισκονται ενα βημα πριν την αυτοχειρία, συνηθως ειναι πολυ αργα για να ξεκινησουν θεραπεια... Σχεδον παντα κανουν αποπειρες και καποιες φορες επιτυχημενες.
Διακρινω μια φαρμακοφοβία... Οταν ενα φαρμακο εχει δοκιμαστει σε εκατομμυρια ανθρωπους, εχουμε πολλα επιστημονικα δεδομενα ωστε να ξερουμε αν οι παρενεργειες ειναι σοβαρες και αν "μεταβαλλουν" τον εγκεφαλο τα φαρμακα αυτα. Προφανως δεν τα παιρνουμε απο μονοι μας και δεν τα παιρνουμε χωρις παρακολουθηση απο τον αντιστοιχο ιατρο. Το αν θα τα παρουμε ισοβια ή οχι, εξαρταται απο την νοσο... και μονο.

Συγνωμη κιολας αλλα μονο τα ψυχοφαρμακα ανηκουν στην κατηγορια των δυνητικα ισοβιων φαρμακων; Τα χαπια της πιεσης, του διαβητη, του HIV, της χοληστερινης, της καρδιας και χιλια δυο αλλα φαρμακα για διαφορες παθησεις, δεν ειναι ισοβια στις περισσοτερες περιπτωσεις; Το προβλημα ειναι η νοσος και οχι το χαπι. Αν η νοσος ειναι ισοβια, θα πρεπει να ειναι και η φαρμακευτικη αγωγη ισοβια...

Υποψιν οτι ισοβια φαρμακευτικη αγωγη δινεται για ενα πληθος διαφορετικων νοσηματων. Απο ψυχικες νοσους μεχρι ιους, προβληματα στο αιμα, στις αρτηριες, στην καρδια, στο ηπαρ, κτλ. Η φαρμακοφοβία ειναι και αυτη αποτελεσμα ψυχικης νοσου ή αγνοιας ή συνδυασμου και των δυο.


Φοβία φαρμάκων (φαρμακοφοβία) (kalimeristherapist.com)

Quote:

---

Originally Posted by Thessalonian

Aυτο σιγουρα δεν ειναι αληθεια. Αυτοι που βρισκονται ενα βημα πριν την αυτοχειρία, συνηθως ειναι πολυ αργα για να ξεκινησουν θεραπεια... Σχεδον παντα κανουν αποπειρες και καποιες φορες επιτυχημενες.
Διακρινω μια φαρμακοφοβία... Οταν ενα φαρμακο εχει δοκιμαστει σε εκατομμυρια ανθρωπους, εχουμε πολλα επιστημονικα δεδομενα ωστε να ξερουμε αν οι παρενεργειες ειναι σοβαρες και αν "μεταβαλλουν" τον εγκεφαλο τα φαρμακα αυτα. Προφανως δεν τα παιρνουμε απο μονοι μας και δεν τα παιρνουμε χωρις παρακολουθηση απο τον αντιστοιχο ιατρο. Το αν θα τα παρουμε ισοβια ή οχι, εξαρταται απο την νοσο... και μονο.

Συγνωμη κιολας αλλα μονο τα ψυχοφαρμακα ανηκουν στην κατηγορια των δυνητικα ισοβιων φαρμακων; Τα χαπια της πιεσης, του διαβητη, του HIV, της χοληστερινης, της καρδιας και χιλια δυο αλλα φαρμακα για διαφορες παθησεις, δεν ειναι ισοβια στις περισσοτερες περιπτωσεις; Το προβλημα ειναι η νοσος και οχι το χαπι. Αν η νοσος ειναι ισοβια, θα πρεπει να ειναι και η φαρμακευτικη αγωγη ισοβια...

Υποψιν οτι ισοβια φαρμακευτικη αγωγη δινεται για ενα πληθος διαφορετικων νοσηματων. Απο ψυχικες νοσους μεχρι ιους, προβληματα στο αιμα, στις αρτηριες, στην καρδια, στο ηπαρ, κτλ. Η φαρμακοφοβία ειναι και αυτη αποτελεσμα ψυχικης νοσου ή αγνοιας ή συνδυασμου και των δυο.


Φοβία φαρμάκων (φαρμακοφοβία) (kalimeristherapist.com)

---

Πολύ σωστός, γενικά υπάρχει ενα τεράστιο στίγμα ακόμα γύρω απο αυτό κυρίως απο τις μεγαλύτερες γενιές εμείς οι πιο μικροί δεν το εχουμε τοσο περίεργο.Επισης με τα υπάρχοντα δεδομένα προκαλούμε με το άγχος μας πολύ χειρότερες επιπτώσεις στον οργανισμό μας απο οτι τα φάρμακα

Κορίτσια το έγραψα καί σέ άλλο ποστ αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να προειδοποιήσω , ναι ναι υπέρ φαρμάκων εφ όσον βασανίζεται κάποιος ΑΛΛΆ προκαλούν, υπογονιμότητα και κυρίως στην εγκυμοσύνη παιδιά με μεγάλες πιθανότητες αυτισμού. Εάν είστε 40 plus κανένα προβλήμα, όταν όμως έχεις τη ζωή μπροστά σου το κόστος που πρέπει να πληρώσεις δεν είναι αμελητέο.Οποτε ο καθένας βλέποντας και κάνοντας... Φάρμακα= Φαρμάκι,εάν υπάρχει άλλη λύση γιατί να μήν τα αποφύγεις; Εάν όχι τότε οκ πάω πάσο...