Δίλημμα δουλειά η ψυχική υγεία

Καλησπέρα
Θα ήθελα μια γνώμη σχετικά με ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω.
Είμαι σε μια δουλειά εδώ και έναν χρόνο που εγώ και οι δικοί μου νομίζαμε ότι θα είναι τέλεια, είναι μόνιμη εργασία, διορισμός στο δημόσιο, σταθερό και σίγουρο. Ωστόσο νιώθω ότι δεν μου αρέσει, δεν νιώθω άνετα, πολλές φορές αγχώνομαι για τη δουλειά, νιώθω ότι δεν θα με πάει μπροστά ίσα ίσα μου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή μου ζωή, άγχος σκεψεις
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να παραιτηθώ ωστόσο το σκέφτομαι γτ δεν έχω και την καλύτερη οικονομική άνεση ώστε να αφήσω μια μόνιμη εργασία και επίσης σκέφτομαι και τι θα μου πουν οι δικοί μου, θα απογοητεύουν θα στεναχωρηθουν
Ο σύζυγός μου με στηρίζει απόλυτα σε όλο αυτό

Πραγματικά πολύ δύσκολη απόφαση, δε γίνεται να βρεθεί πρώτα κάτι άλλο και μετά να παραιτηθείς; Μήπως τα οικονομικά προβλήματα σου δημιουργήσουν περισσότερο άγχος και ανασφάλεια;

Ίσως μια επίσκεψη σε ψυχολόγο να σε βοηθούσε να ξεκαθαρίσεις μερικά πράγματα σχετικά με το άγχος σου.
Μόνο για την δουλειά αγχώνεσαι;

Και τα δυο μπορεις να τα εχεις, αρκει να βοηθηθεις στο θεμα της ψυχικης υγειας ωστε να κρατησεις την δουλεια. Καταπολεμησε το αγχος και αν δεν μπορεις, οπωσδηποτε σε ψυχιατρο για να σε βοηθησει και με αγωγη, εφοσον το κρινει σκοπιμο, ουτως ωστε να μη χασεις την δουλεια. Αν χασεις την δουλεια, η ψυχικη υγεια δεν θα βελτιωθει. Μαλλον θα χειροτερεψει, επομενως θα βγεις διπλα χαμενη. Το διλημμα στην πραγματικοτητα δεν ειναι ειτε το ενα, ειτε το αλλο. Ειναι και τα δυο ή τιποτα. Το αιτιο που ενδεχομενως να σου στοιχίσει την δουλεια σου, θα σου στοιχισει και την ψυχικη σου υγεια διοτι δεν το καταπολεμας αποτελεσματικα. Στην πραγματικοτητα δεν ειναι απλα ενα προβλημα αγχους. Οταν φθασει σε σημειο οπως αυτο που περιγραφεις, ειναι πλεον χρόνια διαταραχη αγχους και συνηθως ο γιατρος εξηγει οτι ο ασθενης πασχει απο Γενικευμενη Αγχωδη Διαταραχη, εαν τα συμπτωματα πληρουν τα κριτηρια. Επομενως δεν προτεινω επισκεψη σε ψυχολογο μόνο. Πρεπει να δεις και εναν σχετικο γιατρο.

Ψάξε μήπως μπορείς να πάρεις απόσπαση ή μετάθεση σε άλλη θέση στο δημόσιο . Το δημόσιο δεν το αφήνεις !!! Στον ιδιωτικό τομέα θα έχεις περισσότερο, θα έχεις και το άγχος μήπως χάσεις την δουλειά σου και αν μεγαλώσεις και έχεις παιδιά θα είναι ακόμα χειρότερα. Τώρα αν υπάρχει δυνατότητα να εργαστείς σαν ελεύθερος επαγγελματίας τα έξοδα τρέχουν και δεν ξέρεις αν θα σε στηρίζει ο κόσμος υπάρχει ανταγωνισμός , ζήλια κακιά και τυχαία γεγονότα που σε οδηγούν στην οικονομική καταστροφή . Τους συγγενείς δεν τους έχουμε για πάντα. Σκέψου αν σωματικά μπορείς να ανταπεξέλθεις γιατί θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τα 67… ένσημα για 40 χρόνια που αλλού θα τα βρεις….
Κάνε υπομονή αν έχεις όλα τα νόμιμα και σωστό ωράριο δύσκολα να τα βρεις εκτός δημοσίου. Ίσως σε μερικά χρόνια που θα έχεις προϋπηρεσία ( παιδιά & σύζυγο) θα έχεις άλλες ανάγκες τότε θα είναι με εποχή για να πάρεις αποφάσεις , εκμεταλλεύσου το δημόσιο μέχρι να μην το χρειάζεσαι. Μπροστά μπορείς να πας όταν έχεις κάτι σίγουρο αλλα θα πρέπει να το επιτρέπει και η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Εγώ παρατήθηκα από τον ιδιωτικό τομέα γιατί δεν είχα ούτε τα βασικά και τώρα να δεις άγχος … ( αρχικά πρέπει να βρεις κάτι για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σωματικά (το ψυχολογικό είναι δευτερεύον) , να βολεύει το ωράριο, οι μέρες , η διαδρομή, οι συνθήκες εργασίας, να δέχεσαι τις ιδιοτροπίες του εργοδότη και να κάνεις περισσότερα από τις αρμοδιότητες σου , και το άγχος να μην απολυθείς για να πάρει νεότερο γιατί κάποια μέρα θα ξεκλειδώσουν και οι τριετίες.
Παντού αγχώνεσαι για την δουλειά και δεν σου το αναγνωρίσουν τα δίνεις όλα και κάποια μέρα φεύγεις … Κάτσε στο δημόσιο και κάνε μόνο τα απαραίτητα αδιαφόρησε για ότι συμβαίνει , κάνε την δουλειά σου και με το που σχολας να ζεις την προσωπική σου ζωή ,μέχρι να ξανά πας στην εργασία σου.

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Ψάξε μήπως μπορείς να πάρεις απόσπαση ή μετάθεση σε άλλη θέση στο δημόσιο . Το δημόσιο δεν το αφήνεις !!! Στον ιδιωτικό τομέα θα έχεις περισσότερο, θα έχεις και το άγχος μήπως χάσεις την δουλειά σου και αν μεγαλώσεις και έχεις παιδιά θα είναι ακόμα χειρότερα. Τώρα αν υπάρχει δυνατότητα να εργαστείς σαν ελεύθερος επαγγελματίας τα έξοδα τρέχουν και δεν ξέρεις αν θα σε στηρίζει ο κόσμος υπάρχει ανταγωνισμός , ζήλια κακιά και τυχαία γεγονότα που σε οδηγούν στην οικονομική καταστροφή . Τους συγγενείς δεν τους έχουμε για πάντα. Σκέψου αν σωματικά μπορείς να ανταπεξέλθεις γιατί θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τα 67… ένσημα για 40 χρόνια που αλλού θα τα βρεις….
Κάνε υπομονή αν έχεις όλα τα νόμιμα και σωστό ωράριο δύσκολα να τα βρεις εκτός δημοσίου. Ίσως σε μερικά χρόνια που θα έχεις προϋπηρεσία ( παιδιά & σύζυγο) θα έχεις άλλες ανάγκες τότε θα είναι με εποχή για να πάρεις αποφάσεις , εκμεταλλεύσου το δημόσιο μέχρι να μην το χρειάζεσαι. Μπροστά μπορείς να πας όταν έχεις κάτι σίγουρο αλλα θα πρέπει να το επιτρέπει και η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Εγώ παρατήθηκα από τον ιδιωτικό τομέα γιατί δεν είχα ούτε τα βασικά και τώρα να δεις άγχος … ( αρχικά πρέπει να βρεις κάτι για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σωματικά (το ψυχολογικό είναι δευτερεύον) , να βολεύει το ωράριο, οι μέρες , η διαδρομή, οι συνθήκες εργασίας, να δέχεσαι τις ιδιοτροπίες του εργοδότη και να κάνεις περισσότερα από τις αρμοδιότητες σου , και το άγχος να μην απολυθείς για να πάρει νεότερο γιατί κάποια μέρα θα ξεκλειδώσουν και οι τριετίες.
Παντού αγχώνεσαι για την δουλειά και δεν σου το αναγνωρίσουν τα δίνεις όλα και κάποια μέρα φεύγεις … Κάτσε στο δημόσιο και κάνε μόνο τα απαραίτητα αδιαφόρησε για ότι συμβαίνει , κάνε την δουλειά σου και με το που σχολας να ζεις την προσωπική σου ζωή ,μέχρι να ξανά πας στην εργασία σου.

---

Έχεις δίκιο σε όλα φίλε μου, Ειδικά αν χετε παιδιά δεν υπάρχει καταλληλότερη δουλειά στην Ελλάδα. ΑΛΛΑ επίσης το δημόσιο σκότωσε τα όνειρα, τη φαντασία, και τη δημιουργικότητα μου, εαν ήμουν νεότερη θα έφευγα εξωτερικό χωρίς δεύτερη σκέψη, έχεις τα βασικά στο δημόσιο δε λέω αλλά και εκεί είναι νοσηρή η κατάσταση μη νομίζεις. Ή θα ενταχθείς με πίστη στο δημόσιο ή θα σε τρώει λίγο λίγο κάθε μέρα ,είναι ψυχοφθόρο...εξαρτάται και το πόστο βέβαια...

Επίσης μη ξεχνάμε οτι το δημόσιο έχει αλλάξει πολύ πλέον από τη "χρυσή εποχή" του Πασοκ...Αξιολογήσεις, κομμένα ,επιδόματα ,άδειες, εκπαιδεύσεις, μετ εκπαιδεύσειες, προσοντολόγια κ.τλ κ.τ.λ