Αυτοκτονικές ιδεασμός

Καλημέρα, αισθάνομαι την ανάγκη να πω σε κάποιον την αλήθεια διότι αυτή τη βδομάδα είπα το πρώτο ψέμα στον ψυχίατρο που με παρακολουθεί, έκανα την πρώτη απόπειρα όταν ήμουν έφηβη, ήταν περισσότερο σαν κραυγή βοήθειας δεν νομίζω ότι ήθελα στην πραγματικότητα να πεθάνω, έκτοτε τα κατάφερα πάρα πολύ καλά στη ζωή μου, σπούδασα παντρεύτηκα εργάζομαι έγινα μαμά κ.τ.λ, πριν 2,5 μήνες σταμάτησα τα αντικαταθλιπτικά χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν, επίσης σταμάτησα ( σε συμφωνία με το ψυχιατρο ) και τις συνεδρίες διότι θα πήγαινα πάρα πολύ καλά. Δεν μπορώ να εντοπίσω πότε ακριβώς έγινε αλλά κάποια στιγμή άρχισαν να επανέρχονται οι σκέψεις θανάτου, έφτιαξα μία ολόκληρη θεωρία στο μυαλό μου για τους λόγους τους οποίους πρέπει να πεθάνω και στην πορεία άρχισαν να την πιστεύω, έκανα και πάλι απόπειρες όμως για να φανεί σάν ατύχημα δεν το είπα σε κανέναν, μία μέρα σκέφτηκα ότι μπορεί να γίνω επικίνδυνη και για το παιδί μου το οποίο λατρεύω, οπότε επικοινώνησα με το ψυχιατρο.Του τα είπα όλα, ενημέρωσα και τους γονείς μου και ξανάρχισαν φαρμακευτική αγωγή, δουλεύω Έχω διαύγεια στη δουλειά, το forum με βοηθάει πάρα πολύ διαβάζω και απαντάω σε όσα post μπορώ γιατί είναι πιο εύκολο να σκέφτομαι τα προβλήματα των άλλων, σταματούν τις σκέψεις μου, καμία φορά καταφέρνω και τη σταματώ από μόνη μου προκαλώντας ήπιο σωματικό πόνο στον εαυτό μου για να ξυπνήσω, όμως οι σκέψεις δεν σταματούν, φοβάμαι, βρίσκω αντιπερισπασμούς, υπάρχουν ακόμα πολλές στιγμές που είμαι πεπεισμένη ότι πρέπει να πεθάνω, μετά από λίγο καταλαβαίνω την παράλογη σκέψη μου και επανέρχομαι, όμως σε αυτό το δεκάλεπτο ,τέταρτο που υποφέρω κάνω πολύ επικίνδυνα πράγματα. Είπα λοιπόν το πρώτο μου ξανά στον ψυχίατρο, του είπα ότι το ελέγχω ότι είμαι καλά και ότι η απελπισία μου έφυγε, φοβάμαι μη γίνει άρση απορρήτου και με κλείσουν σε ψυχιατρική κλινική, το κοινωνικό στίγμα είναι ανεπανόρθωτο, επίσης περιμένω διορισμό μετά από πολύ κόπο ο οποίος θα μου απαγορευτεί σε μία τέτοια κατάσταση. Όταν μιλάω σε ανθρώπους εδώ στο φόρουμ ξανά πατάω στη γη. Ορκίζομαι ότι δεν είμαι επικίνδυνη για κανέναν είμαι πολύ ευσυνείδητο άτομο. Εαν έχετε ιδεές για άλλους αντιπερισπασμούς ίσως βοηθήσουν...

Καλημέρα Ανεμώνη...

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσουν αυτά που θα πω αλλά το ελπίζω... Καταρχήν θέλω να σε ρωτήσω, μήπως υπάρχει κάτι που σε κάνει να υποφέρεις μέσα σου; Στο ρωτάω γιατί κι εγώ σε μια περίοδο της ζωής μου που υπέφερα πάρα πολύ, έκανα κι επίσης πολύ επικίνδυνα πράγματα... Αυτοτραυματισμούς, ανάμιξη αλκοόλ με χάπια και στο τέλος και απόπειρες... Δεν άντεχα να ζω, πονούσα υπερβολικά... Όμως όταν ο λόγος που υπέφερα έπαψε να υπάρχει, σιγά σιγά σταμάτησα κι εγώ αυτές τις πράξεις... Γι' αυτό σκέψου καλά αυτό που σε ρωτάω και μην βιαστείς ν' απαντήσεις... Σκέψου μήπως υπάρχει κάτι που δεν έχει βγει στην επιφάνεια...

Υπάρχουν πολλά πράγματα πού με κάνουν να υποφέρω μέσα μου, είχα μια πολύ δυσκολη ζωή όμως κατάφερα νά την βάλω στην άκρη και να προχωρήσω, δεν αντιμετώπισα νομίζω πότε αυτά τα συναισθήματα, απλά προχώρησα με δεκανικια , αντιπερισπασμούς,εθισμός, επερνα το ένα πτυχίο μετά το άλλο, μελετούσα, αυτό με έσωσε, όμως ποτέ δεν θεραπευτικά, ξεσπούσα στο φαγητό, στη προσπάθεια μου να θεραπευτώ, αποφάσισα να αντιμετωπίσω στα σοβαρά όλα τα συναισθήματα μου, κάπου εκεί τρελάθηκα, φαντάζομαι μάλλον αυτές τις μέρες που ξανάρχισα την αγωγή θα είναι θέμα χρόνου να συνέλθω , απλά είμαι ακόμα στην αρχή τα χάπια δε με έχουν πιάσει και οι σκέψεις δε σταματούν.

κάπου διάβασα νόμιζω να γράφεις ότι έχεις ocd, το διαβάζω και στα συμπτώματα που βλέπω επάνω και τα είχα-έχω και εγώ. Με μεγάλη επιφύλαξη και με το θάρρος που μου δίνει το γεγονός ότι δεν είμαι ειδικός οπότε και δεν θα υιοθετηθεί άκριτα η άποψη μου από εσένα, θα πω ότι κάποια συμπτώματα που αναφέρεις τα είχε αρκετά κοντινό μου πρόσωπο που τελικά διαγνώσθηκε με διπολική διαταραχή, σε μεγάλη σχετικά ηλικία. Η διαφορά ίσως εντοπίζεται στο αν σου περνάν οι επίμονες σκέψεις από το μυαλό για αυτοκτονία (όπως και σε αρκετούς με ocd) ή αν ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ πραγματικά να αυτοκτονήσεις ' το δεύτερο είχε ο κοντινός μου με δδ, καθώς και μια απόπειρα αυτοκτονίας στην εφηβεία, σαν κραυγή βοήθειας και αυτός. Στην θέση σου θα επισκεπτόμουν μάλλον και δεύτερο ψυχίατρο λέγοντάς του εξαρχής όλη την αλήθεια.

Όσους ψυχιάτρους και να επισκεφτώ είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε άρση απορρήτου, νομίζω είμαι στη πρώτη κατηγορία πού αναφέρεις δεν ήξερα του είναι OCD, είμαι πολύ ικανοποιημένη από τον ψυχίατρο μου , δεν έχω το κουράγιο να ξαναρχίσω με έναν άγνωστο, όταν έχω δει άδεια δεν θέλω να πεθάνω, όταν δεν έχω διαύγεια ριψοκινδυνεύω τη ζωή μου.Μηπως υπάρχει τρόπος να τον αναγκάσω να μην προχωρήσει σε άρση απορρήτου για κανένα λόγο; Θέλω πολύ να του μιλήσω με ειλικρίνεια.

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Όσους ψυχιάτρους και να επισκεφτώ είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε άρση απορρήτου, νομίζω είμαι στη πρώτη κατηγορία πού αναφέρεις δεν ήξερα του είναι OCD, είμαι πολύ ικανοποιημένη από τον ψυχίατρο μου , δεν έχω το κουράγιο να ξαναρχίσω με έναν άγνωστο, όταν έχω δει άδεια δεν θέλω να πεθάνω, όταν δεν έχω διαύγεια ριψοκινδυνεύω τη ζωή μου.Μηπως υπάρχει τρόπος να τον αναγκάσω να μην προχωρήσει σε άρση απορρήτου για κανένα λόγο; Θέλω πολύ να του μιλήσω με ειλικρίνεια.

---

δεν καταλαβαίνω την άρση απορρήτου που γράφεις. εννοείς την καταγραφή που συμβαίνει από κάποιους ψυχίατρους στην συνεδρία; Δεν έγραψες σε κάποια απάντησή σου στο φορουμ πως έχεις διαγνωσμένη ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ocd);

Έχω διαγνωσμένη κατάθλιψη και βουλιμία, βέβαια νομίζω ότι τα καλούπια αυτά είναι βοηθητικά για να ταξινομούνται οι διαφορές ψυχώσεις _νευρωσεις , για χάριν έρευνας κ.τ.λ δε ξέρω αν όμως μια ταμπέλα μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον καθένα μας. Με ocd,δε διάβασα και δεν ασχολήθηκα ως τώρα,δεν προέκυψε από τις συζητήσεις, όμως θα το κοιτάξω. Υ.Σ: τώρα ας πούμε είμαι τελείως φυσιολογική, διαβάζω όλα αυτά τα ενδιαφέροντα πού γράφεις για τη θρησκεία, παράλληλα περνάω βαθμολογίες κ.τ.λ...μόλις μείνω μόνη δε ξέρω τι θα συμβεί.

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Έχω διαγνωσμένη κατάθλιψη και βουλιμία, βέβαια νομίζω ότι τα καλούπια αυτά είναι βοηθητικά για να ταξινομούνται οι διαφορές ψυχώσεις _νευρωσεις , για χάριν έρευνας κ.τ.λ δε ξέρω αν όμως μια ταμπέλα μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον καθένα μας. Με ocd,δε διάβασα και δεν ασχολήθηκα ως τώρα,δεν προέκυψε από τις συζητήσεις, όμως θα το κοιτάξω. Υ.Σ: τώρα ας πούμε είμαι τελείως φυσιολογική, διαβάζω όλα αυτά τα ενδιαφέροντα πού γράφεις για τη θρησκεία, παράλληλα περνάω βαθμολογίες κ.τ.λ...μόλις μείνω μόνη δε ξέρω τι θα συμβεί.

---

δείχνει να μην είσαι αρκετά καλά στην διάθεσή σου η κατακλείδα σου, Ανεμόνη, και νομίζω ότι δεν θα αργήσεις να επισκεφθείς θεραπευτή ώστε να του μιλήσεις ΄έκανες ήδη το πρώτο βήμα εδώ μέσα. Κατά τα άλλα σε τι περνάς βαθμολογίες;

Δουλειά γραφείου μωρέ... ναι φυσικά η συνεδρία είναι ήδη προγραμματισμένη .... ως τότε θα απασχολω το μυαλό μου συνεχώς... Σε ευχαριστώ για τα ποστ σου Salvador.

Καλησπερα Ανεμονη .

Η αληθεια ειναι οτι ωρα προσπαθω τωρα να βρω κατι να γραψω . Διαβασα πολυ προσεκτικα τι εγραψες . Βουρκωσα λιγο αλλα δε με ενοχλει .

Δεν ειμαι γονεας , δεν εχω περασει τις καταστασεις σου .
Μονο ενα πραγμα θα σου πω .
Ο μεγαλυτερος ψυχοθεραπευτης της ζωης σου ειναι 2,5 χρονων χωρις να εχει κανενα πτυχιο . Ειναι το δημιουργημα σου , ολα τα αλλα ειναι κτησεις.

Καλο σου βραδυ .

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Υπάρχουν πολλά πράγματα πού με κάνουν να υποφέρω μέσα μου, είχα μια πολύ δυσκολη ζωή όμως κατάφερα νά την βάλω στην άκρη και να προχωρήσω, δεν αντιμετώπισα νομίζω πότε αυτά τα συναισθήματα, απλά προχώρησα με δεκανικια , αντιπερισπασμούς,εθισμός, επερνα το ένα πτυχίο μετά το άλλο, μελετούσα, αυτό με έσωσε, όμως ποτέ δεν θεραπευτικά, ξεσπούσα στο φαγητό, στη προσπάθεια μου να θεραπευτώ, αποφάσισα να αντιμετωπίσω στα σοβαρά όλα τα συναισθήματα μου, κάπου εκεί τρελάθηκα, φαντάζομαι μάλλον αυτές τις μέρες που ξανάρχισα την αγωγή θα είναι θέμα χρόνου να συνέλθω , απλά είμαι ακόμα στην αρχή τα χάπια δε με έχουν πιάσει και οι σκέψεις δε σταματούν.

---

Κατάλαβα... Κοίτα, νομίζω πως πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον... Ή στον ψυχίατρο σου, ειλικρινά όμως, ή σε κάποιον δικό σου άνθρωπο που εμπιστεύεσαι...

Quote:

---

Originally Posted by KleinosBrekias

Καλησπερα Ανεμονη .

Η αληθεια ειναι οτι ωρα προσπαθω τωρα να βρω κατι να γραψω . Διαβασα πολυ προσεκτικα τι εγραψες . Βουρκωσα λιγο αλλα δε με ενοχλει .

Δεν ειμαι γονεας , δεν εχω περασει τις καταστασεις σου .
Μονο ενα πραγμα θα σου πω .
Ο μεγαλυτερος ψυχοθεραπευτης της ζωης σου ειναι 2,5 χρονων χωρις να εχει κανενα πτυχιο . Ειναι το δημιουργημα σου , ολα τα αλλα ειναι κτησεις.

Καλο σου βραδυ .

---

Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου, ναι τα παιδιά είναι η Ελπίδα και το φως αυτού του κόσμου , πρέπει να τα προστατεύουμε με κάθε κόστος, η αλήθεια είναι ότι το θέμα μου δεν χρήζει απάντησης μάλλον έπρεπε να το βάλω σε άλλη κατηγορία...

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

πριν 2,5 μήνες σταμάτησα τα αντικαταθλιπτικά χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν, επίσης σταμάτησα ( σε συμφωνία με το ψυχιατρο ) και τις συνεδρίες διότι θα πήγαινα πάρα πολύ καλά. Δεν μπορώ να εντοπίσω πότε ακριβώς έγινε αλλά κάποια στιγμή άρχισαν να επανέρχονται οι σκέψεις θανάτου

---

Προφανως πρωτα σταματησες τα αντικαταθλιπτικα και μετα αρχισαν να επανερχονται οι σκεψεις θανατου. Το ερωτημα ειναι ποια σκεψη σε εκανε να σταματησεις τα αντικαταθλιπτικα που λαμβανεις...

Ναι έτσι όπως το λες έγινε Thessalonian, ο κυριότερος λόγος είναι ότι αποφασίσαμε με το σύζυγό μου να κάνουμε και ένα δεύτερο παιδάκι, τώρα πια αυτό είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας για μένα... Και ας το ξέρουν αυτό όλες οι κοπέλες που παίρνουν φαρμακευτική αγωγή, υπάρχουν έρευνες που λένε ότι το έμβρυο έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να γεννηθεί με αυτισμό όταν η μητέρα παίρνει αντικαταθλιπτικά, οι δε γυναικολόγοι το απογορευουν, ο δεύτερος λόγος είναι ότι αρνούμαι να ζω μία ζωή με πατερίτσες...να ζω μία ζωή χωρίς την ελπίδα να είμαι υγιής έχοντας την ικανότητα μόνη να το κάνω, όπως ο υπόλοιπος κόσμος, αισθανόμουνα σαν άτομο με ειδικές ανάγκες, και είμαι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες τελικά.... Πάντως το συμπέρασμα είναι ότι τα κατάφερνα καλά πριν την αγωγή... Καλημέρα.

Αισθάνομαι ότι δε προσπάθησα αρκετά πριν υποκύψω στα χάπια...ότι είχα μια ελπίδα να τα καταφέρω μόνη και τώρα τη σκότωσα