Άλυτο πένθος;

Εδώ και κάποια χρόνια χάσαμε τον αδερφό μου...Στεναχωρήθηκα αλλα έμοιαζα να το έχω πάρει ψύχραιμα .. να μην έχω καταλάβει ακριβώς τι έχει γινει.Εχουν περάσει περίπου 8 χρόνια και εμένα μου φαίνεται σαν να έγινε πέρυσι.
Κάποιες φορές μέσα σε αυτά τα χρόνια σκέφτομαι τον παππού μου και κλαίω γιαυτον (έχει τουλαχιστον 17 χρόνια που έχει πεθάνει) και όχι για τον αδερφό μου.
Όταν είχε πεθάνει ο παππούς μου είχα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο...
Κάνω ψυχοθεραπεία αλλά μιλάω ελάχιστα για τον αδερφό μου... Μόνο μια φορά έχω αναφέρει το θέμα.
Υπάρχει κανεις που να έχει παρόμοια εμπειρία;

Με τον πατέρα μου όταν πέθανε , γίναμε κάπως έτσι . Χάλια. Και η μάνα μου κι εγώ. Χάσαμε μια 10ετία. Μην το κάνεις. Προσπάθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου. Ζεις. Αυτούς που πέθαναν αν τους αγαπούσες, θα σε αγαπούσαν και αυτοί . Δεν θα ήθελαν να σου κάνουν κακό . Οπότε μην αφήσεις το χαμό τους, να καταστρέψει τη δική σου ζωή. Προχώρα μπροστά. Όσο ζεις, υπάρχουν πάντα ευχάριστα και ωραία πράγματα. Είναι κρίμα να τα χάσεις. Θα είναι σαν να πέθανες κι εσύ. Δεν θα ήθελε κανείς τους, να σε παρασύρει στο θάνατο . Δες μόνο μπροστά.

Δύσκολο ζήτημα η απώλεια... Δε νομίζω πως υπάρχει πιο σκληρό πράγμα στη ζωή από το να χάνεις το παιδί σου....Πεθαίνει όλος ο κόσμος σου και η ψυχή σου και εσύ είσαι καταδικασμένη να πρέπει να ζήσεις... Η μαμά σου σε χρειάζεται πολύ να το ξέρεις.

ήταν μεγαλύτερος ή μικρότερο σου? έχεις και άλλα αδέρφια? Σε ένα άρθρο ( ιντερνετικο ) είχα διαβάσει οτι ο τρόπος που πεθαίνει κάποιος, η σχέση που έχεις μαζί του ( π.χ στενή ή τυπική επαφή) και η προσωπικότητα σου παίζουν ρόλο στο πως θα πενθήσεις. Δεν έχουμε ανάγκη όλοι να χτυπιόμαστε και να φωνάζουμε για να πενθήσουμε, ο καθένας έχει το τρόπο του, ΟΜΩΣ είναι σημαντικό να πενθήσεις διότι είναι μια διεργασία που θα σου κλείσει τη πληγή, ο πόνος που θα νιώσεις είναι θεραπευτικός πόνος μη το φοβάσαι, μη το ζορίζεις. Βγάλε φωτογραφίες και αναμνηστικά να δείτε μαζί με τη μαμά σου, πείτε αστείες ιστορίες και εμπειρίες που είχατε μαζί του, κλάψτε παρέα, το έχει και αυτή ανάγκη, ο αδερφός σου θα ζει μέσα από εσάς μην τον θάβεται στο μυαλό σας...

Ανεμονη έχεις δίκιο ..μου έδωσε ώθηση η απάντηση σου(αν και δεν μου είναι εύκολο να γράψω περισσότερα γι'αυτό τελικά) . Σας ευχαριστω