Ποιος είναι ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος να αυτοκτονήσει κανείς στα σίγουρα;
Printable View
Ποιος είναι ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος να αυτοκτονήσει κανείς στα σίγουρα;
Δε βγαίνει πλέον η ιδέα....Καλύτερα θάνατος παρά μια ζωή σε αχρηστία....Το μόνο που σκέφτομαι και δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα είναι η στεναχώρια που θα πέσει στο σπίτι μου και στους γωνεις μου...
Θελεις να μοιραστείς τους λόγους που σε κάνουν να σκεφτεσαι έτσι;
Είμαι 34...με απέλυσαν ..είμαι χοντρός με άσχημη συμπεριφορά χωρις σχέση χωρις φιλουε.Δε μπορώ να μπω σε κανένα πρόγραμμα.Οτι και να κάνω δε πετυχαίνει.Σε όλα άχρηστος.Εχω μάθει να λέω ψέματα σε όλους για να μην τους στεναχωρώ .Για να νιώθουν ότι είμαι ένα καλό και σωστό άτομο..Πλέον όμως έχω θυμό ...Θυμό που ξεχειλίζει και ζήλια...Που δεν εβαλα κανένα όριο σε κανένα από μικρός .Που έκανα τα χατίρια σε όλους χωρίς να υπολογίζω το ταλαίπωρο εαυτό μου.Χωρις να με αγαπήσω χωρίς να με υπολογίζω.Αυτα εν συντομία...
Παραθέτω ένα άρθρο από ένα άλλο μέλος που διάβασα:
Μονο δειλος δεν ειναι ο αυτοχειρας! απεναντιας θελει πολλα κοτσια για να βαλεις τερμα στην ιδια σου την ζωη! θελει πολυ δυναμη, αποφασιστικοτητα ! και πολυ πικρια απο τους γυρο σου ωστε να οδηγηθεις εκει.Απεναντιας μερικες φορες δειλος ειναι αυτος που παραμενει στην ζωη ενω δεν εχει λογο για αυτην! παραμενει σε βαρος αλλον, παραμενει διοτις δεν εχει την δυναμη να αντεξει τον λιγο χρονο πονου! και παραμενει επειδη η ζωη του ειναι το δεδομενο , επειδη αυτο κανουν ολοι και ζηλευει ,κι θελει κι αυτος λιγακι! αυτος ειναι ατολμος για ολα !εαν η ξεκαθαρη εσωτερικη σου αποφαση ειναι να πεθανεις ! εαν καθε μερα ζεις με "πονους ψυχης" εαν παρα το οτι ολα ειναι ξεκαθαρα μεσα σου και εσυ δεν αυτοκτωνεις τωτες εισαι δειλος!
Αφού τα καταλαβαίνεις όλα αυτά δεν είναι κρίμα να μην δείχνεις καμία επιείκεια στον ταλαίπωρο εαυτό σου; Τι εννοείς δεν πετυχαινει κανένα πρόγραμμα; Μήπως χρειάζεται να κάνεις ένα ρισταρτ; Επίσης πιστευεις ότι ένα καλό και σωστό άτομο δεν μπορεί να απολυθεί από μια δουλειά να νιώθει θυμωμένο η να ζηλεύει.;.
Η ζωή δε προχωράει αν δεν αισθάνεσαι κάπως καλά...Όχι τέλεια αλλά από κάπου να περνεις ικανοποίηση.Εγω τι κάνω μια ζωή; .Θεωρώ τον εαυτό μου μέσα μου ένα 0 χωρίς αυτοπεποίθηση.Αυτο γιατί δε μου έμαθε κανείς ότι αξίζω παρά τα λάθη μου.Εμαθα ότι για να αξίζω κάτι πρέπει να είμαι σούπερ σε όλα...Να μη κλαίω να μη γκρινιάζω να μη ζητάω βοηθεια.Βλέπω τα άλλα άτομα πως ζούμε και σαν να μου καρφώνεις ένα μαχαίρι στη καρδιά...Θέλω να με αγαπώ όπως είμαι χωρίς να πρέπει να βάζω μάσκες....Οι δικοί μου διστυχως με φόρτωσαν με τόσο τοξικά συναισθηματα που και όλα να πηγαίνουν καλά πάντα αισθάνομαι ελλειμματικός και άχρηστος.Απλα αυτή η ζωή δεν είναι για τους κουτους τους καλούς και τους ευαίσθητους...Αν δεν είσαι έξυπνος,να ξέρεις να ελίσσεται να ξέρεις να διεκδικείς σε τρώνε όλοι.
Πως να ζεις όταν βλέπεις ότι οι παλιοί φίλοι σου έχουν προχωρήσει μπροστά ,έχουν κάνει τις οικογένειές τους,έχουν τις δουλειές τους,έχουν μια θέση στη κοινωνία,σεβασμό από τους άλλους και σε κοιτάζουν με οίκτο;
Άρα καλύτερα από το να ζω ετσι και να σκέφτομαι έτσι και να ζω εις βάρος των άλλων που είναι ικανοί να πεθάνω .....
Είναι μια λύση αν το αναλύσουμε....
Γιατί αν δε προσφέρεις κάτι στη κοινωνία να ζεις μόνο για να λες ότι ζεις ...
Αν ήμουν 24 θα έλεγα οκ σιγά έχεις καιρό μπροστά σου....τώρα τι να πω...
Ντρέπομαι μόνο τους γωνεις μου που έβγαλαν ένα τόσο άχρηστο ανίκανο και θλιμμένο.γιο που δε μπορεί να σηκώσει το ανάστημα του...
Αναγνωρίζεις από όσα διαβάζω τη τοξικότητα των γονιών σου και την ανεπάρκεια τους στο τρόπο που σε μεγάλωσαν γιατί λοιπόν θες να τιμωρήσεις τον εαυτό σου για τα λάθη των άλλων?
Που δεν εβαλα κανένα όριο σε κανένα από μικρός .Που έκανα τα χατίρια σε όλους χωρίς να υπολογίζω το ταλαίπωρο εαυτό μου.Χωρις να με αγαπήσω χωρίς να με υπολογίζω.
Όταν είσαι μικρός δεν έχεις καμιά ελπίδα να βάλεις όριο και να ελέγξεις τις αποφάσεις που πάρθηκαν για σένα στο περιβάλλον που περιγράφεις, δεν υπάρχει λάθος και σωστό σε αυτή την ηλικία, δεν έχει νόημα να το σκέφτεσαι και να βασανίζεσαι
Γιατί συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους? τι σχέση έχουν οι άλλοι με εσένα? είχατε την ίδια μαμά? τον ίδιο μπαμπά? το ίδιο σπίτι? τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή ? τα ίδια βιώματα? εάν λοιπόν όλα αυτά δεν ήταν ίδια η σύγκριση που κάνεις είναι άδικη για εσένα αλλά και για αυτούς. , είναι σαν ένα σκυλί να κάθεται και να κλαίει και να χτυπιέται και να φωνάζει γιατί εγώ να μην μπορώ να γίνω γάτα?
Πες μου όμως κάτι, πριν βρεις τα κότσια να γίνεις αυτόχειρας βρήκες ποτέ τα κότσια να το παλέψεις ειλικρινά και με πάθος έστω μια φορά?
Μ ε συγχωρείς για το τρόπο μου, διαισθάνομαι οτι έγινα κάπως επιθετική, αλλά καλό θα ήταν τώρα που είσαι ενήλικας να μιλήσεις χωρίς ψέμματα στους δικούς σου να τους πεις πως αισθάνεσαι, να τους πεις πως είσαι πληγωμένος καιρό τώρα, λες πως είσαι μόνο άχρηστος, εγώ πιστεύω πως αν ηρεμήσεις και συζητήσεις θα βρεις και θα σου βρουν πολλά ελαφρυντικά για τη κατάσταση που βρίσκεσαι τώρα, είτε ήσουν 24 είτε 54 δε θα άλλαζε κάτι αν δεν αλλάξεις εσύ το δρόμο που περπατάς, έχεις άλλα 50 χρόνια να ζήσεις τουλάχιστον, πριν τα απορρίψεις οφείλεις να ζητήσεις βοήθεια και να δώσεις μια μάχη. Τι θα έλεγες να κάνεις μια αρχή με έναν ψυχολόγο? 'έχεις τίποτα να χάσεις?
Συμφωνώ με Ανεμονη. Δες την κάθε μέρα ξεχωριστά. Γράψε πώς νιώθεις, βοηθάει. Γράψε πράγματα που σε δυσαρεστούν και πράγματα που σε ευχαριστούν. Ξεκίνα από τα πιο μικρά όπως ένα περίπατο, ένα γλυκό κλπ . Ξεκίνα να γράφεις μικρούς στόχους και σπάσε τη διαδικασία επίτευξης σε μικρά βήματα και κάνε κάθε βήμα τη φορά. Ο καθένας μας έχει το δικό του βηματισμό. Συγχώρεσε τον εαυτό σου που δεν είσαι τέλειος, με σούπερ σώμα κλπ πόσοι είναι αυτοί πια;
Διάβασα όλα τα μηνύματά σου και δε σου κρύβω ότι έχω θυμώσει και ας μη σε ξέρω. Είσαι 34 , δηλαδή νεότατος και ψάχνεις τρόπους να συτοκτονησεις (δε θα το κάνεις, το ξέρεις άλλωστε), επειδή η ζωή δε σου τα έφερε όπως θέλεις ,η μάλλον καλύτερα επειδή εσύ δεν είσαι αυτός που θα ήθελες να είσαι. Παρ ότι μπορούσες να γίνεις. Η τοξικότητα των γονιών και της οικογένειας δεν είναι δικαιολογία όταν είσαι 34. Αυτοί ήταν οι γονείς μας, τελείωσε πια. Οι πιο πολλοί εδώ μέσα σε δυσλειτουργικές οικογένειες μεγαλώσαμε, με γονείς τοξικούς, βίαιους, αλκοολικούς και πολλά άλλα, αλλά από ένα σημείο και έπειτα καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι αυτοί το πρόβλημα μας πλεον. Όλα τα υπόλοιπα, ότι είσαι χοντρός,ότι δεν έχεις φίλους και σχέση τα ακούω βερεσε τη στιγμή που ο ίδιος παραδέχεσαι ότι έχεις κακη συμπεριφορά και λες ψέματα, έστω και για να είσαι αρεστός. Επίσης, δε σχολιάζω ,το ότι σε μήνυμα παραθέτεις άρθρο που εξαίρει την αυτοκτονία ως γενναία πράξη... Ειλικρινά, τι περιμένεις να σου πούμε; Μπράβο, δίκιο έχεις, αυτοκτονα...; Προτείνω να συνέλθεις και να κοιτάξεις να φτιάξεις τη ζωή σου και τον εαυτό σου, όπως πραγματικά θες, αφού βέβαια πρώτα εντοπίσεις τι φταίει.
Φίλε ελπίζω να νιώθεις καλύτερα σήμερα, δες την μέρα σαν ευκαιρία για καινούργια αρχή.
Αν ηθελες να αυτοκτονησεις δε θα ρωταγες εδω να σου πουμε τροπους. Θα τους εβρισκες μονος σου στο ιντερνετ. Ευτυχως ΔΕΝ σε κοβω για αυτοκτονικο. Και γω εχω ψαξει τροπους στο νετ για αυτοκτονια αλλα δεν ηθελα ποτε πραγματικα να αυτοκτονησω. Περισσοτερο απο περιεργεια. (ευτυχως). Απλα να εχουμε μια "καβατζα" αν σκουρηνουν τα πραγματα.
Η ζωη εχει τα μαυρα της εχει και τα καλα της ομως. Ο θανατος ειναι το αμετακλητο τελος. καλυτερα να ζεις σαν παρασιτο παρα να μην ζεις καθολου. Το ξερουν καλα αυτο ολοι αυτοι που μενουν στο δρομο. Θα ειχαν αυτοκτονησει πρωτοι απολους - δεν θα υπηρχαν αστεγοι και ζητιανοι καθολου στον κοσμο μας. Αλλα η ζωη ειναι γλυκια και ο θανατος ανυπαρξια.
Προσπαθησε να βρεις ενα ΣΤΟΧΟ στη ζωη σου. κατι για το οποιο θα εδινες τα παντα για να το πετυχεις. Να εισαι προσηλωμενος σε αυτο και ετοιμος να πολεμησεις για αυτο. οτιδηποτε. π.χ να βγαλω λεφτα - πολλα. (λεω ενα στη τυχη). Ενα ΣΚΟΠΟ ΖΩΗΣ.
Υπαρχουν και χειροτερα απο αυτα που ζεις εσυ. Βρες και ενα χομπυ βοηθαει πολυ. Δεν ξερω τι σαρεσει π.χ ηλεκτρ. παιχνιδια ή μοντελισμο ή γυμναστικη.