Καλησπέρα σας.Εδω και μια τετραετία εχω ταλαιπωρηθεί και ταλαιπωριεμαι με ψυχωσεις οι οποίες με κράτησαν πολύ πίσω σε όλους τους τομείς.Εδω και ένα χρόνο δεν ειμαι καλα έχω σκεφτεί μέχρι και την αυτοκτονια ως λύση.Η 2η υποτροπη με τσάκισε άρχισα πάλι από το μηδέν και τώρα παλεύω με να συνέλθω δίχως να μπορώ.Ο γιατρος μου λέει τα ίδια και τα ίδια δεν νομίζω πως με καταλαβαίνει κανείς γενικά δεν καταλαβαίνει την κατάσταση σε όσους το έχω μοιραστεί.Εχω παχύνει έχω αμελήσει τον εαυτό μου βαριεμαι με το παραμικρό και δεν βρίσκω νόημα πουθενά.Η καθημερινότητα μου είναι ξάπλα όλη μέρα καθώς τίποτα δεν με ωθεί δεν με ευχαριστεί στο να ξεκινησω κατι.Βλεπω άλλους να περνούν καλα ενώ εγώ έχω μείνει χωρίς φίλους μετά την 2η νοσηλεια μου και έιναι μια μαχαιρια για εμένα μένοντας στο σπίτι και να αφήνω την ζωη να περνάει έτσι.Δεν μου αξίζει αυτό που περνάω πραγματικά δεν εχου που να τα πω κάνεις δεν με ακούει και οι γονείς μου είναι στον κόσμο τους.Θελω να γίνω καλά και απαιτώ να γίνω καλά δεν αντεχω άλλη ταλαιπωρία έχω καταντήσει κουρελι και έχω γίνει μισανθρωπος.Συγνωμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά δεν άντεχα ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου μπας και ηρεμήσω.
