πανικος, καταθληψη, αποπροσωπιοιση και τοση μοναξια

Γεια σας, ειμαι καινουργιο μελος στο φορουμ και αυτο ειναι το πρωτο μου μηνυμα. Ανηκω και εγω πλεον στην κατηγορια των ανθρωπων που γκρεμιζονται και ξανακολλανε τα κομματια τους καθε μερα. Πασχω απο κρισεις πανικου, αγχος, καταθλιψη και δειαρκης αποπραγματοποιηση και αποπροσωποιηση. Πριν απο επτα μηνες περιπου αν μου ελεγε καποιος οτι κατι τετοιο θα μπορουσε να μου συμβει θα γελουσα και θα το περναγα για τρελο, τωρα ομως βρισκω τον εαυτο μου πιο τρελο απο τον καθενα. Θα πειτε 7 μηνες ομως τι ειναι?Ειναι αλλοι τοση που ζουν με αυτη την κολαση χρονια το καταλαβαινω, μονο που δεν ξερετε σε ποσο μεγαλο βαθμο εχει αλλαξη η ζωη μου. Ειδα το φορουμ και μου αρεσε.Ειναι διαφορετικο να λες αυτο που νιωθεις σε καποιον που πραγματικα μπορει να καταλαβει.Ολοι πανω κατω τα ιδια εμποδια αντιμετωπιζουμε καθε μερα, πανω κατω ξερουμε ολοι ποσο μας ποναει που ζουμε ετσι. Ειναι αλλιωτικη η συμπαρασταση απο καποιον που πραγματικα καταλαβαινει απο την συμπαρασταση που θα μας δωσει ο φιλος που αν και μας αγαπα το καλυτερο που εχει να πει ειναι "ξεκολα, χαραλωσε και χαμογελα"

γεια σου emily και καλως ηρθες

μην φανταζεσαι οτι ειναι κατι περιεργο αυτο που σου συμβαινει ή οτι εισαι η μονη. Μπορει να συμβει στον οποιονδηποτε.
Σιγουρα ομως καποιοι παραγοντες σε οδηγησαν σε αυτην την κατασταση που περιγραφεις, ετσι δεν ειναι?
θελεις να μας πεις τι εχει συμβει?

Δεν το βλεπω πλεον ως κατι περιεργο και σιγουρα εχω καταλαβει πως δεν ειμαι μονη!!Δυστυχως ειμαστε παρα πολλοι. Αρχισε με μια κριση πανικου που ηρθε στο φλου και απο εκει τα γνωστα. Εμενα στην Ελλαδα και τα τελευταια τρια χρονια περιπου εμενα μονη μου γιατι η υπολοιπη οικογενεια μου εμενε εξωτερικο. Μια χαρα ολα τελεια,ακρως ανεξαρτητη, παρεες, βολτες και ολα καλα.Μετα την κριση πανικου την παλεψα για 2 μηνες περιπου μονη μου αλλα ειχα αρχισει και εχανα τον εαυτο μου.Δεν μπορουσα πλεον να μεινω σπιτι μονη μου, να κανω τιποτα, το μονο που σκευτομουν ειναι οτι εχω τρελαθει η θα τρελαθω και τι θα εκανα που δεν ειχα οικογενεια κοντα να με βοηθησει.Ειχα δεν ειχα, τα αφησα ολα και ηρθε εδω που ειμαι τωρα για περιπου 5 μηνες, με την οικογενεια μου και προσπαθω να το ξεπερασω.Η καταθληψη και η αποπροσωπικοτητα ερθε πιο μετα.Ισως επειδη αλλαξε η ζωη μου πολυ δραστικα. Ειμαι σιγουρη ομως πως ολοι οσουν αντιμετοπιζουν τετοια προβληματα, βασανιζονται και εχει μειωθει η ποιοτητα της ζωης του δραματικα.Ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινετε τι λεω

Καλως ηρθες emily :)

Εχεις σκεφτει να ζητησεις βοηθεια απο καποιον πιο ειδικο?

Γεια σου εμιλυ
Εδω και 3 μηνεσ περιπου παω σε ψυχοθαρεπευτη. Βοηθαει, δεν μπορω να πω. Το μονο ειναι πως ειμαι μονη εδω και δεν εχω φιλους.Ειχα συνηθησει αλλιως γιατι ειχα πολυ καλους φιλους και ειμασταν μαζι καθε μερα. Τ ο προβλημα μου ειναι οτι θελω να γυρισω πισω γιατι δεν μου αρεσει εδω αλλα ξερετε....το μυαλο μου κανει καταστροφικες σκεψεις

παιρνεις καθολου φαρμακευτικη αγωγη?