δεν μπορω να ξεπερασω τους γονεις μου

δεν μου ειναι ευκολο να γραψω η να παραδεχθω κατι τετοιο

αλλα ελα που ειναι αληθεια

ειτε φταινε εκεινοι ειτε εγω

η αληθεια ειναι μια

δεν μπορω να ξεπερασω τους γονεις μου

ας το εξηγησω λιγο πρακτικα

αισθανομαι οτι ειναι τελειοι και καθε τι που κανω ειναι λιγο μπροστα τους

δεν χαιρομαι και δεν μπορω να λαβω τη ζεστασια που θελω απο αλλες σχεσεις

παντα τη συγκρινω με αυτη των γονιων μου

λυπαμαι πολυ που μεγαλωνουν και ως εκτ τουτου θα φυγουν απο τη ζωη

δεν εχω πηγαια χαρα σε καινουργιες καταστασεις ...τους σκεφτομαι
παρ ολο αυτα δεν ειμαι προσκολλημενη

θελω και επιδιωκω να ειμαι μακρυα τους καθως οταν ειναι παροντες πληγωνομαι με λεξεις η κινησεις τους η αστεια τους που εκεινοι τα θεωρουν συνηθισμενα

ομως μεσα μου μου φαινονται αξεπεραστοι

νιωθω και πολλες τυψεις

δεν τους εχω κανει κατι ιδιαιτερο αλα δεν ξερω


εσωτερικα θελω την αδεια τους για τα παντα


δεν ξερω


θελω να προχωρησω

θελω μια πιο ισσοροπημενη σχεση μαζι τους αλλα δεν ειναι ευκολο

αυτα καλοι μου φιλοι

ρις.....μήπως θα έπρεπε να το δεις από τη θετική του πλευρά όλο αυτό;
Είναι πολύ όμορφο να θαυμάζεις και να έχεις πρότυπο τους γονείς σου, αλλά εσύ τους έχεις βάλει απέναντι και όχι δίπλα σου. Μήπως αν τους έκανες σύμμαχους θα ήταν καλύτερα τα πράγματα?

α ! ταυτοχρονα νιωθω πολυ θυμωμενη μαζι τους και αυτο εντεινει την κακη και περιπεπλεγμενη σχεση


χωρις βεβαια ολα αυτα να μεταφραζονται σε πρακτικα ασχημη καθημερινοτητα

προσπαθω

ειναι πιο εσωτερικο το ζητημα ευτυχως η δυστυχως

Quote:

---

Originally posted by researcher
α ! ταυτοχρονα νιωθω πολυ θυμωμενη μαζι τους και αυτο εντεινει την κακη και περιπεπλεγμενη σχεση


χωρις βεβαια ολα αυτα να μεταφραζονται σε πρακτικα ασχημη καθημερινοτητα

προσπαθω

ειναι πιο εσωτερικο το ζητημα ευτυχως η δυστυχως

---

γιατί νιώθεις θυμωμεένη?

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
ρις.....μήπως θα έπρεπε να το δεις από τη θετική του πλευρά όλο αυτό;
Είναι πολύ όμορφο να θαυμάζεις και να έχεις πρότυπο τους γονείς σου, αλλά εσύ τους έχεις βάλει απέναντι και όχι δίπλα σου. Μήπως αν τους έκανες σύμμαχους θα ήταν καλύτερα τα πράγματα?

---

θελεις να το θεσεις καπως πιο πρακτικα?

βεβαια δεν με ξερεις

αλλα πες λιγο πως το εννοεις για σενα....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by researcher
α ! ταυτοχρονα νιωθω πολυ θυμωμενη μαζι τους και αυτο εντεινει την κακη και περιπεπλεγμενη σχεση


χωρις βεβαια ολα αυτα να μεταφραζονται σε πρακτικα ασχημη καθημερινοτητα

προσπαθω

ειναι πιο εσωτερικο το ζητημα ευτυχως η δυστυχως

---

γιατί νιώθεις θυμωμεένη?

---

για τον τροπο που χειριζονται και αρρωσταινουν πιο πολυ τον διπολικο αδελφο μου

γιατι η μητερα μου ειναι φοβερααααααααα εκτοπιστικη και πιεστικη χωρις καν να το παιρνει ειδηση..ειναι ετσι...δεν το θελει...

επειδη ο πατερας μου μας ειχε τρελανει με την κυκλοθυμικοτητα και τη δυσθυμια του και μια ζωη νομιζα πως φταιω για κατι ...και τωρα που μεγαλωσα και ζητω το λογο δεν εχει να πει τιποτα αλλα οσο ημασταν μικρα μας ειχε τρελανει στο μπιρι μπιρι το θυμο και το παραπονο


αυτα σε πρωτη δοση

δεν θελω να τους κατηγορησω

αλλα να ξεπερασω τη συναισθηματικη φορτιση που μου προκαλουν

και να ζω σε αρμονια με τα προσωπα τους


που μου ειναι πολυ αγαπημενα

αλλα και με τη ζωη μου

χωρις να αισθανομαι αυτο το ανισσοροπο

να γερνει η ζυγαρια στο τι δινουν εκεινοι στη ζωη μου

αλλα να ισσοροπω και να χαιρομαι στις σχεσεις που δημιουργουνται στη ζωη μου

Ξέρεις κάτι?
Στην αρχή νόμισα πως οι γονείς σου είναι τόσο συγκροτημένοι/ευτυχισμένοι/επιτυχημένοι και εσύ ζεις στη σκιά τους εξ ου και η συμβουλή μου να σου γίνουν παράδειγμα.
Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι για να σε επηρεάζουν ακόμη τόσο πολύ, αλλά σίγουρα μόνο με το θέμα του αδελφού σου μες στο σπίτι δεν ζεις και την καλύτερη καθημερινότητα....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Ξέρεις κάτι?
Στην αρχή νόμισα πως οι γονείς σου είναι τόσο συγκροτημένοι/ευτυχισμένοι/επιτυχημένοι και εσύ ζεις στη σκιά τους εξ ου και η συμβουλή μου να σου γίνουν παράδειγμα.
Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι για να σε επηρεάζουν ακόμη τόσο πολύ, αλλά σίγουρα μόνο με το θέμα του αδελφού σου μες στο σπίτι δεν ζεις και την καλύτερη καθημερινότητα....

---

ειμαι 27 χρονων

δεν μενω μαζι τους

ομως το σπιτι τους ειναι το σπιτι αναφορας μου

και ναι με επηρεαζει

ασχετο αν θα επερεπε η οχι η αν το θελω

συγκροτημενοι ευτυχισμενοι επιτυχημενοι

ναι ειναι κι απο αυτο

και δεν κανω πλακα!


το ενα δεν αναιρει το αλλο!

Μήπως αυτό που λείπει απ τη ζωή σου, είναι η ίδια σου η ζωή; Μήπως είσαι μόνη συναισθηματικά, δεν έχεις πραγματικούς φίλους και βρίσκεσαι στα 27 σου να έχεις σημείο αναφοράς το πατρικό σου;
Δεν σε κρίνω. Είμαι απελπιστικά μαμόθρευτο για να κάνω κάτι τέτοιο....Απλά σκέφτομαι πως ίσως δεν έχεις κάτι πιο δυνατό ώστε να σε αποτραβήξει από τις έννοιες της οικογένειας σου.....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Μήπως αυτό που λείπει απ τη ζωή σου, είναι η ίδια σου η ζωή; Μήπως είσαι μόνη συναισθηματικά, δεν έχεις πραγματικούς φίλους και βρίσκεσαι στα 27 σου να έχεις σημείο αναφοράς το πατρικό σου;
Δεν σε κρίνω. Είμαι απελπιστικά μαμόθρευτο για να κάνω κάτι τέτοιο....Απλά σκέφτομαι πως ίσως δεν έχεις κάτι πιο δυνατό ώστε να σε αποτραβήξει από τις έννοιες της οικογένειας σου.....

---

ειμαι σε σχεση

εχω φιλους

μπορω ευκολα να βρεθω σε νεα περιβαλλοντα

ομως η πρωταρχικη σχεση με τους γονεις μου εσωτερικα με τραβα πισω

νιωθω αδυναμη

θα ελεγα δεν ζω

ενω εξωτερικα ζω καλα με φιλιες και με ειλικρινη εκτιμηση και αγαπη απο νεα και παλια περιβαλλοντα


δεν αντικρουω θεοφανια, στο ψαξιμο ειμαι και σκεφτομαι πανω στις σκεψεις σου...

Τι είναι αυτό που σε κρατά πίσω?
Γιατί νιώθεις αδύναμη?
Σε κρίνουν, έστω και σιωπηρά?
Νιώθεις πως έχεις μερίδιο ευθύνης για τον αδελφό σου? Σου μεταφέρουν κάτι τέτοιο;
Μήπως στην προσπάθεια τους να τον στηρίξουν λόγω της διπολικής σε άφησαν λίγο πίσω σε προσοχή και αγάπη;

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Τι είναι αυτό που σε κρατά πίσω?
Γιατί νιώθεις αδύναμη?
Σε κρίνουν, έστω και σιωπηρά?
Νιώθεις πως έχεις μερίδιο ευθύνης για τον αδελφό σου? Σου μεταφέρουν κάτι τέτοιο;
Μήπως στην προσπάθεια τους να τον στηρίξουν λόγω της διπολικής σε άφησαν λίγο πίσω σε προσοχή και αγάπη;

---

δεν ειναι ευκολο

παντα κανω ασχημα μελλοντικα σεναρια

και σκεφτομαι και ασχημα για μενα

η μητερα μου ειναι δυναμικη απο τη φυση της και εγω χαμηλων τονων

αυτο π.χ. με φοβιζει

δεν αισθανομαι ποτε αρκετη

η αισθανομαι υπερβολικα πιο ικανη σε αλλες φασεις σε σχεση με τους ανθρωπους που συνναντω

μα πιο πολυ επικρατει το δεν ειμαι αρκετα καλη

σε οτιδηποτε

ενω η μητερα ειναι καπωε τελεια...κουραζεται δυσκολα εγω πολυ ευκολα

πτοειται δυσκολα....εγω αμεσως

κοιταει μπροστα εγω πισω....

ρις....κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος σε όλα....σίγουρα υπάρχουν πράγματα που εσύ κάνεις καλύτερα από τη μητέρα σου και είσαι πιο δυνατή σε αυτά..
Πρόκειται για άνθρωπο και όχι για υπεράνθρωπο. Μια δύναμη μπορεί να είναι και ήρεμη.
Αυτό με το πίσω...προσπάθησε να το δεις καλύτερα. Γιατί όχι μπροστά; Γιατί δεν ονειρεύεσαι?