Αγορά εργασίας και κατάθλιψη

Καλησπέρα σε όλους,
εδώ και κάποια χρόνια με βασανίζουν οι παρακάτω σκέψεις, όπως φαντάζομαι και πολλούς άλλους νέους και όχι μόνο.
Είμαι μηχανικός, καλός σε αυτό που κάνω, και έχω περίπου 5 χρόνια εργασιακής εμπειρίας. Τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί κάπως το εισόδημά μου σε ικανοποιητικά επίπεδα, δεδομένου όμως ότι εργάζομαι αρκετά και τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα. Παρόλο που αναγνωρίζω ότι τα οικονομικά δεδομένα για την κοινωνία γενικότερα είναι αρκετά κακά, και πάλι θεωρώ ότι για τις ικανότητές μου και τις γνώσεις που απαιτεί αυτό που κάνω υποαμείβομαι. Γι αυτό δεν φταίει ο εργοδότης μου, γενικά στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα να αναμένω πολύ μεγαλύτερο μισθό για την εμπειρία μου. Παρ' όλα αυτά με εξοργίζει που άλλα επαγγέλματα τα οποία δεν απαιτούν τόσες γνώσεις και σπουδές αμείβονται για τον α ή β λόγο πολύ καλύτερα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο επάγγελμα του μηχανικού, ακόμα και γιατροί πληρώνονται πολύ λιγότερα από διαφόρων ειδών managers ή προγραμματιστές που μπορούν να δουλέψουν remote για το εξωτερικό, με part-time απασχόληση και να βγάζουν και 3-4 φορές παραπάνω από αυτά που βγάζει ένα απαιτητικό επάγγελμα εδώ.
Το κακό σε όλα αυτά είναι ότι ναι μεν σε γενικές γραμμές μου αρέσει αυτό που κάνω για να το κάνω σε καθημερινή βάση (όχι ότι με τρελαίνει κι όλας), άνετα θα μπορούσα να είχα γίνει προγραμματιστής και αυτή τη στιγμή να είχα αγοράσει το δικό μου σπίτι. Προφανώς όλο αυτό μπορεί να μην συνεχιστεί επ' άπειρον, αλλά κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία και έκαναν περιουσία. Ακόμα και στο εξωτερικό να ήμουν, και πάλι ως μηχανικός λιγότερα χρήματα θα έβγαζα...
Γενικά έχω μια χρόνια ελαφριά μορφή κατάθλιψης/τελειομανίας/ιδεοψυχαναγκασμού και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είμαι αρκετά ιδεαλιστής υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου που τα παραπάνω με βάζουν σε συνεχείς σκέψεις, με οδηγούν στο να μην ευχαριστιέμαι τη δουλειά μου (σε συνδυασμό με τα προβλήματα που υπάρχουν ούτως ή άλλως σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον), να απογοητεύομαι και να παραιτούμαι από τη ζωή. Πολλές φορές με πιάνω να ψάχνω online για το πώς θα ήταν να ήμουν προγραμματιστής, τα θετικά και τα αρνητικά του, πόσα λεφτά θα μπορούσα να έβγαζα κλπ.
Αυτή τη στιγμή πάντως δεν αξίζει να σκέφτομαι για να αλλάξω επάγγελμα (όπως έχουν κάνει αρκετοί συνάδελφοί μου), μιας και έχω αρκετές γνώσεις στον τομέα μου και δεν φαίνεται να συνεχίζεται η τρελή άνοδος των προγραμματιστών, αλλά και πάλι με βασανίζουν συχνά αυτές οι σκέψεις για το πόσο καλύτερα θα ήμουν αυτή τη στιγμή αν είχα κάνει άλλες επιλογές.
Θα χαιρόμουν να άκουγα τις απόψεις σας. Ευχαριστώ πολύ!

Ολα καλα τα κανεισ μονο που δεν δεκαπλασιαζεισ τα χρηματα σου γινε συριζα κ θα δεισ

Αν δεν μπορείς να σπουδάσεις για να γίνεις προγραμματιστής - άρα θα πρέπει να βάλεις την δουλειά σου σε κάποιο βαθμό σίγουρα στο περιθώριο κι έπειτα με το που τελειώνεις τις σπουδές για να βγάλεις εκείνα τα τρελά λεφτά θα πρέπει να έχεις το ταλέντο και την ευφυία στο βαθμό που τα έχουν αυτοί που πέτυχαν στο επάγγελμα - τότε, όπως μας έλεγε κι ένας καθηγητής "cultivate your core competencies", δηλαδή καλιέργησε - αξιοποίησε τα χαρίσματα σου στα οποία ξεχωρίζεις, κι αυτό προφανώς θα το κάνεις αν η εναλλακτική δεν είναι χειροπιαστά εφικτή κι αν σε γενικες γραμμές σ αρέσει η δουλειά σου, στην παρούσα σου δουλειά.
Απ τα γραφόμενα σου καταλαβαίνω πως έχεις ένα καλό εισόδημα που σου διασφαλίζει τα προς το ζην και μια άνετη διαβίωση, παρά το χειρονακτικό και τις αρκετές ώρες αν και το τελευταίο σημαίνει πως είσαι καλός στη δουλειά σου και σε προτιμούν.
Δυστυχώς τα εργασιακά τρέφουν τα θέματα ιψδ, ελαφράς κατάθλιψης, τελειομανίας, κι έτσι τα θέματα αυτά περικλείουν πια και ότι αφορά στην εργασία. Ένας ψυχολόγος θα σου έλεγε μάθε να διώχνεις τις διαστρεβλωμένες σκέψεις σαν εσωτερική παρατήρηση και δημιούργησε μέσα σου μια "τράπεζα'" με τα θετικά σου τα οποία να βάζεις στη σκέψη σου και ιδίως στη θέση κάθε αρνητικής σκέψης. Κι επίσης, το λέω και σε μένα, να μην κάνουμε συγκρίσεις με άλλους με τους οποίους μπορεί να μαστε πολύ διαφορετικοί σαν χαρακτήρες, σαν ταλέντα, ίσως και να χαν συμβουλές ή τον τρόπο και να άδραξαν ευκαιρίες, διότι κι αυτή η σύγκριση τρέφει τα θέματα αλλά και σπαταλάει πολύ από τον πολύτιμο χρόνο μας για πράξεις και σκέψεις και ρίχνει την αυτοεκτίμηση μας.

Αν ξυπνάς χαρούμενος για να πας στην δουλεία μην το σκέπτεσαι . Το σωστό εργασιακό περιβάλλον και όταν νιώθεις ότι αποδίδεις στην εργασία σου, δεν εξαγοράζεται με χρήματα! Πρέπει να δουλεύεις τουλάχιστον άλλα 35 χρόνια , μείωσε λίγο τις ώρες να ξεκουράζεσαι κάποια μέρα ή απόγευμα και θα νιώθεις καλύτερα !
Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν κρυμμένες δυσκολίες και αποτυχίες αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να ξέρεις, από έξω φαίνονται ιδανικά στην πράξη όμως βγαίνουν προβλήματα , μπορεί να μην βρίσκεις σωστό εργοδότη και να νιώθεις πάλι αδικημένος .
Όλοι θέλουμε περισσότερα και βγάζουμε ζήλια για όσους έχουν μεγαλύτερες απολαβές από εμάς, πλούσιος όμως είναι αυτός που έχει την υγεία του, δουλεύει για να ζει, χαίρεται με όσα έχει και μπορεί να κοιμάται χωρίς άγχος.
Αν σου προκαλεί κατάθλιψη η δουλειά τότε να αλλάξεις διαφορετικά συνέχισε αυτό που κάνεις μην συγκρίνεις με το εξωτερικό και τα πλούτη δεν θα τα πάρουμε μαζί μας όταν φύγουμε.

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις!
Είμαι καλός στη δουλειά μου και έχω δαπανήσει πολύ χρόνο και κόπο για να αναπτύξω τις ικανότητες που είναι τα "core competencies" μου. Αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος που με κάνει να στεναχωριέμαι. Από τη μία σκέφτομαι ότι θα πρέπει να δουλεύω πολλάααα χρόνια ακόμα με αυτούς τους ρυθμούς για να μπορέσω κάποια στιγμή να αγοράσω δικό μου σπίτι και να νιώσω μια ασφάλεια (η αγορά σπιτιού είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο σκέφτομαι τα λεφτά, ούτε πολυτελή αμάξια θέλω ούτε ταξίδια, μπουζούκια και φιέστες), παρόλο που αυτό που κάνω και δύσκολο είναι και σημαντικό για την κοινωνία. Αντίθετα, βλέπω ότι στο σημερινό οικονομικό σύστημα, το μόνο που μετράει είναι το αν μια εταιρεία βγάζει λεφτά (ή τουλάχιστον να τα παίρνει από κάποιον "επενδυτή" ακόμα και αν είναι ανίκανη να βγάζει), ανεξαρτήτως αν κινείται στα όρια της ηθικής, αν προσφέρει όντως κάποια ουσιαστική χρησιμότητα ή λέει απλά κουραφέξαλα για να τα αρπάξει ή αν πατάει επί πτωμάτων. Δηλαδή η κατάθλιψή μου τροφοδοτείται σαφώς από τα ιδεαλιστικά πρότυπα που έχω, και το γεγονός ότι προφανώς δεν μπορώ να αλλάξω το τι συμβαίνει γύρω μου.
Συμφωνώ όμως ότι τα λεφτά δεν είναι το παν, το να ξυπνάς χωρίς να σκέφτεσαι πώς θα περάσει και η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντικό, όπως επίσης και να σε σέβονται και να περνάς καλά στο εργασιακό περιβάλλον. Για τους παραπάνω λόγους άλλωστε έχω αλλάξει και εργοδότη, παρόλο που θα έπαιρνα παραπάνω χρήματα αν έμενα.

Μην σκέπτεσαι να αλλάξεις εργασία για να πάρεις σπίτι. Να βρεις σύντροφο με σπίτι!:cool:
Είναι ωραίο να αποκτήσεις σπίτι αλλά αν είσαι λίγο άτυχος δεν θα το χαρείς .Ωραίες αναμνήσεις να έχεις κι ας είναι με ενοίκιο. Αν αποκτήσεις παιδί και χωρίσεις πιθανόν κάποιος άλλος να μένει μέσα ,και εσένα θα σε πετάξουν έξω από το σπίτι . Αν μεγαλώσεις με οικογένεια θα το παραχωρήσεις σε κληρονόμους και πως θα το μοιράσεις…. Εκτός κι αν συμβεί κάτι δυσάρεστο και το χάσεις από φυσική καταστροφή ή ανθρώπινο παράγοντα .
Για σπίτι οι ανάγκες διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία ,την εργασία, την οικογενειακή κατάσταση .

Quote:

---

Originally Posted by whirlwind

Καλησπέρα σε όλους,
εδώ και κάποια χρόνια με βασανίζουν οι παρακάτω σκέψεις, όπως φαντάζομαι και πολλούς άλλους νέους και όχι μόνο.
Είμαι μηχανικός, καλός σε αυτό που κάνω, και έχω περίπου 5 χρόνια εργασιακής εμπειρίας. Τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί κάπως το εισόδημά μου σε ικανοποιητικά επίπεδα, δεδομένου όμως ότι εργάζομαι αρκετά και τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα. Παρόλο που αναγνωρίζω ότι τα οικονομικά δεδομένα για την κοινωνία γενικότερα είναι αρκετά κακά, και πάλι θεωρώ ότι για τις ικανότητές μου και τις γνώσεις που απαιτεί αυτό που κάνω υποαμείβομαι. Γι αυτό δεν φταίει ο εργοδότης μου, γενικά στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα να αναμένω πολύ μεγαλύτερο μισθό για την εμπειρία μου. Παρ' όλα αυτά με εξοργίζει που άλλα επαγγέλματα τα οποία δεν απαιτούν τόσες γνώσεις και σπουδές αμείβονται για τον α ή β λόγο πολύ καλύτερα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο επάγγελμα του μηχανικού, ακόμα και γιατροί πληρώνονται πολύ λιγότερα από διαφόρων ειδών managers ή προγραμματιστές που μπορούν να δουλέψουν remote για το εξωτερικό, με part-time απασχόληση και να βγάζουν και 3-4 φορές παραπάνω από αυτά που βγάζει ένα απαιτητικό επάγγελμα εδώ.
Το κακό σε όλα αυτά είναι ότι ναι μεν σε γενικές γραμμές μου αρέσει αυτό που κάνω για να το κάνω σε καθημερινή βάση (όχι ότι με τρελαίνει κι όλας), άνετα θα μπορούσα να είχα γίνει προγραμματιστής και αυτή τη στιγμή να είχα αγοράσει το δικό μου σπίτι. Προφανώς όλο αυτό μπορεί να μην συνεχιστεί επ' άπειρον, αλλά κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία και έκαναν περιουσία. Ακόμα και στο εξωτερικό να ήμουν, και πάλι ως μηχανικός λιγότερα χρήματα θα έβγαζα...
Γενικά έχω μια χρόνια ελαφριά μορφή κατάθλιψης/τελειομανίας/ιδεοψυχαναγκασμού και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είμαι αρκετά ιδεαλιστής υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου που τα παραπάνω με βάζουν σε συνεχείς σκέψεις, με οδηγούν στο να μην ευχαριστιέμαι τη δουλειά μου (σε συνδυασμό με τα προβλήματα που υπάρχουν ούτως ή άλλως σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον), να απογοητεύομαι και να παραιτούμαι από τη ζωή. Πολλές φορές με πιάνω να ψάχνω online για το πώς θα ήταν να ήμουν προγραμματιστής, τα θετικά και τα αρνητικά του, πόσα λεφτά θα μπορούσα να έβγαζα κλπ.
Αυτή τη στιγμή πάντως δεν αξίζει να σκέφτομαι για να αλλάξω επάγγελμα (όπως έχουν κάνει αρκετοί συνάδελφοί μου), μιας και έχω αρκετές γνώσεις στον τομέα μου και δεν φαίνεται να συνεχίζεται η τρελή άνοδος των προγραμματιστών, αλλά και πάλι με βασανίζουν συχνά αυτές οι σκέψεις για το πόσο καλύτερα θα ήμουν αυτή τη στιγμή αν είχα κάνει άλλες επιλογές.
Θα χαιρόμουν να άκουγα τις απόψεις σας. Ευχαριστώ πολύ!

---

Μια χαρά σε βλέπω, το πρόβλημα σού είναι οι επιλογές, αλλά δεν έχεις ουσιαστικά ούτε κατάθλιψη ούτε τα σχετικά, λίγο άγχος και μια δόση πίεσης βλέπω. Μια χαρά είσαι φιλτατε, έχεις δυναμισμό και δυνατό επάγγελμα προχωρά και μην σκέφτεσαι πολλά πολλά, ούτε τα αν και ίσως αυτά οδηγούν σε μελαγχολία. Προχώρα σε θέλει όλη χώρα !

Η αγορά εργασίας ειναι απο μονη της κατάθλιπτικη στην Ελλάδα, ουτως ή αλλως.