Αποπραγματοποιηση

Τυς τελευταίους 2 μηνες ειχε γινει τοσο ασχημο που γυρνουσα σπιτι και εκλαιγα πλη μερα δεν μπορουσα να μπαινω σε κατι κινουμενο χωρις ναπαθω κριση το παθαινα μονο σε λεωφορεία αυτοκινητα κλπ. Δεν περνουσε . Ημουν σιγουρη οτι θα πεθανω και αν δε πεθανω απο καποιον εξωτερικο παραγοντα θα αυτοκτονήσω. τωρα που εκλεισαν τα σχολεια , ενιωσα αυτοματα λιγο καλυτερα . Και με τον καιρο καλυτερευει . Διαβασα καπου οτι οταν ξεχνασ οτι το εχεις σημαίνει οτι θα γινεις καλα σε λιγο καιρο
Αν καποιος με παρομοια εμπειρια εχει παει σε ψυχολογο σας εχει πει κανενα τιπ η καμια τεχνική που να σας βοηθησε οντως ;

Quote:

---

Originally Posted by Paparetou

Τυς τελευταίους 2 μηνες ειχε γινει τοσο ασχημο που γυρνουσα σπιτι και εκλαιγα πλη μερα δεν μπορουσα να μπαινω σε κατι κινουμενο χωρις ναπαθω κριση το παθαινα μονο σε λεωφορεία αυτοκινητα κλπ. Δεν περνουσε . Ημουν σιγουρη οτι θα πεθανω και αν δε πεθανω απο καποιον εξωτερικο παραγοντα θα αυτοκτονήσω. τωρα που εκλεισαν τα σχολεια , ενιωσα αυτοματα λιγο καλυτερα . Και με τον καιρο καλυτερευει . Διαβασα καπου οτι οταν ξεχνασ οτι το εχεις σημαίνει οτι θα γινεις καλα σε λιγο καιρο. Αν καποιος με παρομοια εμπειρια εχει παει σε ψυχολογο σας εχει πει κανενα τιπ η καμια τεχνική που να σας βοηθησε οντως ;

---

Εαν τυχον τα συμπτωματα επιστρεψουν, αυτο σημαινει υποτροπη... Μην αφησεις τα πραγματα στην τυχη ομως. Μην ντραπεις να το πεις σε εμπιστο ατομο που νοιαζεται για σενα.