Originally Posted by
Partalio
Το βρίσκω κατανοητό που νιώθεις δυσφορία από μια τέτοια κατάσταση. Εγώ πρώτη φορά είχα έρθει σε επαφή με το μαρτύριο της απραγμοσύνης στο στρατό. Τρίτη μέρα και δήλωσα εθελοντικά να πάω αγγαρεία στα μαγειρεία γιατί απλά δεν άντεχα να μην κάνω τίποτα. Η κάθε δουλειά δεν αξιολογείται μόνο από το πόσα βγάζεις. Είναι το άγχος, η επικινδυνότητα, το περιβάλλον, τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεσαι, το νόημα που βρίσκεις, η σωματική και η ψυχική καταπόνηση και η βαρεμάρα βεβαίως. . Έχεις κάποιο πτυχίο, κάποια ειδικότητα; Ψάξε σε άλλες δουλειές, άλλωστε και το ναυαγοσωστηλίκι επισφαλής και προσωρινή δουλειά είναι. Τι γίνεται το χειμώνα; Και τι θα γίνει σε λίγα χρόνια που θα είσαι πιο μεγάλος και θα ψάχνουν κάποιο πιο φρέσκο άτομο; Μπορεί να έχεις παιδί αλλά είσαι νέος ακόμα, ψάξε να εξειδικευτείς κάπου, να πάρεις κάποια κατάρτιση ώστε να ανοίξουν περισσότερες επιλογές για δουλειά.
