Προκάλεσα τον φόβο μου

Καλησπέρα σε όλους, ελπίζω να είστε καλά. Θα ήθελα να συζητήσω κάτι μαζί σας.

Χρειάστηκε να φύγω από την Αθήνα για μια 10 μέρες για επαγγελματικούς λόγους για να πάω στην Σκωτία. Δεν ήθελα να πάω για κανένα λόγο. Δεν το χω να μοιράζω διαγνώσεις αλλά ορισμένες φορές νομίζω ότι έχω αυτισμό ή αγχώδη διαταραχή. Δεν μπορούσα να πω ότι δεν θα πάω, δεν ήθελα να φανώ αδύναμος. Το διάστημα μέχρι να πάω Σκωτία ήταν χάλια, δεν μπορούσα να κοιμηθώ πολλές μέρες. Απευθύνθηκα σε μια ψυχολόγο σε ένα κοινοτικό ιατρείο και κάναμε μερικές λίγες συνεδρίες. Ήταν από τις φορές που είδα φως. Είχα τρελό άγχος, δεν έχω ξαναταξιδέψει μόνος μου και είχα να αλλάξω και αεροπλάνα. Μου εξήγησε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι επειδή την επισκέφτηκα δύο φορές αλλά κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση. Μου είπε να κάνω challenge στον φόβο μου, να ζήσω αυτό που φοβάμαι και ότι δεν έχω λόγο να το φοβάμαι. Ε λοιπόν πέτυχε. Γύρισα και ένιωθα άλλος άνθρωπος. Πέταξα έναν από τους φόβους μου στα σκουπίδια. Ένιωσα πως μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Θα μου πειτε νταξει δεν εισαι 10χρονο πως κάνεις ετσι. Είχα μείνει πίσω, αλλά έκανα ένα βήμα μπροστά, ταξίδεψα μόνος μου, καμία καταστροφή δεν έγινε, δεν έπεσε το αεροπλάνο, δεν χάθηκα, δεν έγινα ρεζίλι, πέρασα όμορφα.

Το αίσθημα πρωτόγνωρο επίσης. Ήμουν μόνος, εντελώς μόνος. Ήμουν 4 χιλιάδες χιλιόμετρα μακρία από το ασφαλές καβούκι μου. Πιο πολύ με απασχολούσε να πάρω κάτι όμορφο για τον αδερφό μου και τους δικούς μου ανθρώπους και να δοκιμάσουν από τα μπισκότα που έφερα. Το άγχος έφυγε. Για μενα η κορυφαία μου στιγμή ήταν γυρνώντας στο Ελ Βενιζέλος που σε μια κυρία από την πτήση ξένη της είπα από που να πάρει την βαλίτσα της. Ξεπέρασα τον φόβο να μιλάω σε αγνώστους και κατάλαβα και πως λειτουργεί η φάση του αεροδρομίου γιατί μέχρι τότε ήμουν σε πανικό πως πας και τι κάνεις.

Όλα αυτά δεν σημαίνει ότι δεν ήμουν λειτουργκός, απλά ντριπλαρα μεταξύ των προβλημάτων που έχω μέσα μου. Αλλά κάποια από αυτά απλά τα έβγαλα από την ζωή μου. Θα ήθελα να το χα κάνει νωρίτερα όλο αυτό.

Καλημέρα!

Κάλλιο αργά παρά ποτέ... Μπράβο που κατάφερες ν' αντιμετωπίσεις τους φόβους σου έστω και τώρα!

Μακάρι κάποτε να το καταφέρω κι εγώ...

Μπράβο σου που ό,τι σε φόβιζε το αντιμετώπισες με επιτυχία! Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος για τον εαυτό σου! Κι εγώ ό,τι φόβους είχα δεν τους αντιμετώπιζα αλλά τους βρήκα μπροστά μου κι έμαθα να τους αντιμετωπίζω. Τώρα πια ξέρω.

Συγχαρητηρια για το επιτευγμα σου. Καμια φορα το πρωτο βημα ειναι και το πιο δυσκολο.