Βαριά καταθλιψη και ψυχωση

Καλησπέρα παιδιά.Εδω και ένα χρόνο αντιμετωπίζω μαζί με το πρόβλημα της ψυχωσης και σοβαρό πρόβλημα κατάθλιψης.Δεν με ευχαριστεί ούτε με γεμίζει τίποτα συνεχώς έχω μια μούρη μέχρι το πάτωμα και σέρνομαι στην καθημερινότητα μου.Κινητρο δεν εχω να κάνω κάτι και ότι ξεκινώ το παρατάω γρήγορα καθώς παραιτούμαι.Πραγματικα πιστεύω ότι αυτά τα συμπτώματα θα τα κουβαλάω μέχρι το τέλος της ζωής μου και δεν υποφερονται νιωθω πως πεθαίνω και από λίγο μέρα με τη μέρα και οι αγωγές δεν φαίνεται να με πιάνει καμία καθώς έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα φάρμακα που υπάρχουν.Ειμαι σε απόγνωση και ο γιατρός δεν νομίζω πως μπορεί να κάνει κάτι έτσι όπως είμαι.Εσεις τι θα κάνατε στη θέση μου;

Καλησπερα Panos_019 ,
Υπαρχει καποιο αιτιο , καποιο βιωμα , καποιο γεγονος , νωριτερα στη ζωη σου που αναστατωσε το ψυχικο σου κοσμο . Και το κανει εως τα σημερα .
Η καταθλιψη απλα καταβροχθιζει τα ομορφα συναισθηματα που υπαρχουν μεσα μας . Χαρα , ευγνωμοσυνη , αγαπη , ευχαριστηση . Στο προσωπικο μας τραπεζι , εμεις διαλεγουμε τι θα σερβιρουμε στον εαυτο μας . Ποιο συναισθημα για ορεκτικο , ποιο συναισθημα για κυριως πιατο , ποιο συναισθημα για επιδορπιο . Αναλογα τη ψυχικη μας διαθεση ειτε τα απολαμβανουμε ολα ειτε υπαρχει αυτεπιλογη .

Θα σου δωσω ενα παραδειγμα .
Οι γονεις μου με αδικησαν στο ζυγι . Οι επιλογες τους εγερναν θετικα προς τον αδερφο μου . Για οσο ζουσαν δεν το χωραγε ο νους μου οτι τοσα εξωφθαλμα λαθη δεν ειχαν επιλεκτικο χαρακτηρα . Οτι η αγαπη τους ειχε προτιμηση . Μου γεννησαν το συναισθημα της αδικιας απο πολυ μικρο . Και ετσι πορευτηκα ως και πριν λιγο καιρο . Οταν τους εχασα και τους δυο , εβραζα μεσα μου . Καθησα βραδια ολοκληρα να καταλαβω , πλεον χωρις τη παρουσια τους , να εξηγησω τη πηγη της αδικιας . Ενιωθα ενοχος για κατι που ουδεποτε συνεβη . Γιατι δε συνεβη ποτε . Τα εβλεπα ολα απο τη σκοπια του αδικημενου . Ολα με λαθος οπτικη . Ολα με εσφαλμενα συμπερασματα . Δε μπηκα ποτε στα παπουτσια τους . Ηξεραν τα παιδια τους και ειχαν τις δικες τους ενοχες .Ηξεραν οτι ο μικρος τους γιος ηταν τερμα ξεροκεφαλος αλλα συναμα ευαισθητος . Θα καταλαβαινε στο τελος γιατι εγερνε η πλαστιγγα . Πλεον , εχουν φυγει απο τη ζωη και καθε μερα ανακαλυπτω κατι νεο για αυτους . Συνεχιζουν να μαθαινω τον εαυτο μου . Χαρη σε αυτους , ειμαι σημερα εδω και σου γραφω . Με εκαναν πιο δυνατο , γιατι ξερανε οτι ο μικρος γιος θα αντεχε , ο μεγαλος οχι . Και ειχαν δικιο , Panos .
Θα τους ειμαι ευγνωμων για τα παντα . Διοτι εγω δεν ειμαι γονιος , αλλα αυτοι ηταν . Ηταν οι δικοι μου γονεις . Ημουν τυχερος . Ειμαι ευλογημενος .

Ο γιατρος βαδιζει πανω στη δικη σου παρουσιαση και την ερμηνευει αναλογως . Δεν ζει τη ζωη σου , εσυ τη ζεις .

Οτι σε βασανιζει και εκτροχιαζει τον ειρμο των σκεψεων σου , οσο σοβαρο ή οχι σου συνεβη , οσο υπομενεις το βαρος των ανθυγιεινων συναισθηματων που νιωθεις , το μονο που χρειαζεται ειναι να στρεψεις τη προσοχη σου καπου αλλου στην ιδια φωτογραφια του αλμπουμ της ζωης σου .
Παντα μας διεφευγει κατι . Παντα .

Ευχομαι , να ξαναβρεις ολα εκεινα τα ανθιζοντα συναισθηματα μεσα σου . Απλα περιμενουν να τα επιλεξεις στο τραπεζι σου . Ειναι ακομη στη κουζινα .

Καλο σου απογευμα .

Quote:

---

Originally Posted by KleinosBrekias

Καλησπερα Panos_019 ,
Υπαρχει καποιο αιτιο , καποιο βιωμα , καποιο γεγονος , νωριτερα στη ζωη σου που αναστατωσε το ψυχικο σου κοσμο . Και το κανει εως τα σημερα .
Η καταθλιψη απλα καταβροχθιζει τα ομορφα συναισθηματα που υπαρχουν μεσα μας . Χαρα , ευγνωμοσυνη , αγαπη , ευχαριστηση . Στο προσωπικο μας τραπεζι , εμεις διαλεγουμε τι θα σερβιρουμε στον εαυτο μας . Ποιο συναισθημα για ορεκτικο , ποιο συναισθημα για κυριως πιατο , ποιο συναισθημα για επιδορπιο . Αναλογα τη ψυχικη μας διαθεση ειτε τα απολαμβανουμε ολα ειτε υπαρχει αυτεπιλογη .

Θα σου δωσω ενα παραδειγμα .
Οι γονεις μου με αδικησαν στο ζυγι . Οι επιλογες τους εγερναν θετικα προς τον αδερφο μου . Για οσο ζουσαν δεν το χωραγε ο νους μου οτι τοσα εξωφθαλμα λαθη δεν ειχαν επιλεκτικο χαρακτηρα . Οτι η αγαπη τους ειχε προτιμηση . Μου γεννησαν το συναισθημα της αδικιας απο πολυ μικρο . Και ετσι πορευτηκα ως και πριν λιγο καιρο . Οταν τους εχασα και τους δυο , εβραζα μεσα μου . Καθησα βραδια ολοκληρα να καταλαβω , πλεον χωρις τη παρουσια τους , να εξηγησω τη πηγη της αδικιας . Ενιωθα ενοχος για κατι που ουδεποτε συνεβη . Γιατι δε συνεβη ποτε . Τα εβλεπα ολα απο τη σκοπια του αδικημενου . Ολα με λαθος οπτικη . Ολα με εσφαλμενα συμπερασματα . Δε μπηκα ποτε στα παπουτσια τους . Ηξεραν τα παιδια τους και ειχαν τις δικες τους ενοχες .Ηξεραν οτι ο μικρος τους γιος ηταν τερμα ξεροκεφαλος αλλα συναμα ευαισθητος . Θα καταλαβαινε στο τελος γιατι εγερνε η πλαστιγγα . Πλεον , εχουν φυγει απο τη ζωη και καθε μερα ανακαλυπτω κατι νεο για αυτους . Συνεχιζουν να μαθαινω τον εαυτο μου . Χαρη σε αυτους , ειμαι σημερα εδω και σου γραφω . Με εκαναν πιο δυνατο , γιατι ξερανε οτι ο μικρος γιος θα αντεχε , ο μεγαλος οχι . Και ειχαν δικιο , Panos .
Θα τους ειμαι ευγνωμων για τα παντα . Διοτι εγω δεν ειμαι γονιος , αλλα αυτοι ηταν . Ηταν οι δικοι μου γονεις . Ημουν τυχερος . Ειμαι ευλογημενος .

Ο γιατρος βαδιζει πανω στη δικη σου παρουσιαση και την ερμηνευει αναλογως . Δεν ζει τη ζωη σου , εσυ τη ζεις .

Οτι σε βασανιζει και εκτροχιαζει τον ειρμο των σκεψεων σου , οσο σοβαρο ή οχι σου συνεβη , οσο υπομενεις το βαρος των ανθυγιεινων συναισθηματων που νιωθεις , το μονο που χρειαζεται ειναι να στρεψεις τη προσοχη σου καπου αλλου στην ιδια φωτογραφια του αλμπουμ της ζωης σου .
Παντα μας διεφευγει κατι . Παντα .

Ευχομαι , να ξαναβρεις ολα εκεινα τα ανθιζοντα συναισθηματα μεσα σου . Απλα περιμενουν να τα επιλεξεις στο τραπεζι σου . Ειναι ακομη στη κουζινα .

Καλο σου απογευμα .

---

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.Η αλήθεια ειναι ότι πριν ένα χρόνο νοσηλευτηκα λόγω ψυχωσης και πενθω από τότε μιας και έχουν πέσει οι αντοχές μου ψυχολογικά δεν βρίσκω νόημα στη ζωή μου και κάθε μέρα λέω κακό που με βρήκε.Θα κρατήσω αυτό που είπες ότι έχουμε και κάποια καλά τα οποία δεν τα βλέπουμε μέσα στη μαυρίλα μας το οποίο με βοήθησε να το δω λίγο αλλιως