Θέματα ζήλιας η κάτι αλλο;
Καλησπέρα σας και συγνώμη για το μακροσκελές που ακολουθεί
Είμαι σε γάμο 5 χρόνια τώρα. Έχουμε και ένα μικρό κοριτσάκι. Έχω δουλειά και λείπω αρκετές ώρες από το σπίτι είναι η αλήθεια, παρόλα αυτά δόξα τω θεώ δεν μας λείπει κάτι. Η σύζυγος σπίτι με το παιδί, το οποίο γνωρίζω ότι δεν είναι ότι πιο εύκολο. Η σχέση μας έχει περάσει από 40 κύματα αλλά εξακολουθούμε και είμαστε μαζί. Ανέκαθεν υπήρχαν διάφορα προβλήματα, κάποια τα ξεπερνουσαμε, κάποια καναμε πως δεν τα βλέπαμε και προχωρούσαμε παρακάτω. Τον τελευταίο καιρό, με την έλευση και του παιδιού, τα προβλήματα έχουν οξυνθεί κάπως, προβλήματα όπου είναι συγκεκριμένα μάλλον, τα οποία δεν λύνονται και επαναλαμβάνονται. Γενικά οι έξοδοι μας και η οποιας μορφής διασκέδαση πλέον έχουν εξαλειφθεί σχεδόν, μέχρι ένα σημείο θα έλεγα είναι φυσιολογικό. Αν κάνω κάτι εγώ προσωπικά στον ελεύθερο μου χρόνο θα είναι με την οικογένεια, καμιά βόλτα με το παιδί, παιδική χαρά, κανένα καφέ πάλι με το παιδί κτλ. Η μητέρα με το παιδί βγαίνουν φυσικά σε καθημερινή βάση. Κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Προσωπικά θα ήθελα λίγο χρόνο για μένα, για την παρέα μου, για τους φίλους μου. Δε μιλάω για κάτι εξωφρενικό, μιλαω για έναν καφέ την εβδομαδα με κανένα φίλο, το οποίο στην τελική και αυτό γίνεται κάθε 15 μέρες και αν. Σε αυτόν τον καφέ λοιπόν στις κάθε 15, προκειμένου να πάω, το πιο πιθανό είναι ότι θα πρέπει να τσακωθω με την σύζυγο μου. Η ακόμα και αν δεν τσακωθω αν περάσει πχ το δυωρο και δεν έχω επιστρέψει είναι πολύ πιθανό να με πάρει και να με ρωτήσει τι ώρα σκοπεύω να γυρίσω σπίτι. Για βραδινή έξοδο με φίλους δεν το συζητώ. Εγώ αυτή τη συμπεριφορά δε μπορώ να την χονεψω με τίποτα, μου φαίνεται αδιανόητο και σε κάθε περίπτωση όχι φυσιολογικό. Να σημειώσω επίσης ότι με την παρεα μου δεν πολύ θέλει να βγαίνει. Κάτι το οποίο μου λέει κατά καιρούς είναι ότι θέλει να ξέρει πού βρίσκομαι ανά πάσα στιγμή, κάτι το οποίο μου φαίνεται κάπως. Από την μεριά μου πάλι, αν πάει το πρωί στην παιδική χαρά και δεν μου το πει, ειλικρινά δεν με νοιάζει. Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως ζοριζεται με το παιδί αλλά και εγώ από την μεριά μου θέλω λίγο προσωπικό χρόνο με φίλους. Φυσικά προτείνω και εγώ να βγει και εκείνη με την παρέα της κτλ αλλά κάθε φορά η κουβέντα οδηγεί σε τσακωμό. Επίσης άλλο ένα θέμα είναι ότι πολλές φορές κατηγορεί τους φίλους μου, με τους οποίους ενδεχομένως θα έχω βγει, για τους χψ λόγους για τους οποίους δεν έχει δίκαιο. Της έχω πει επανειλημμένα να μην το κάνει αυτό γιατί πρώτον είναι φίλοι μου και δεύτερον εγώ ουδέποτε έχω κατηγορήσει κανέναν δικό της. Φωνή βοωντος εν τη ερήμω. Γιατί; Απλά γιατί; Και εδώ έρχεται το θέμα του τίτλου. Μήπως για κάποιο λόγο ζηλεύει; Ζηλεύει το 2ωρο που θα πάρω από εκείνην και το παιδί και θα το αφιερώσω στην παρέα μου; Ζηλεύει μήπως υπάρξει κάποιο τρίτο πρόσωπο ανά πάσα στιγμή; (Ουδέποτε έχω δείξει τέτοια σημάδια) Ζηλεύει γενικά; Είμαι σίγουρος ότι αν της εξιστορήσω το θέμα μου με φανταστικό πρωταγωνιστή θα δείξει συμπάθεια προς το πρόσωπο του. Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι φταίει και δε μπορώ να βρω και λύση. Για να προλάβω κάποιες απαντήσεις, σεξουαλικά θεωρώ ότι είμαστε αρκετά καλά. Κάθε γνώμη καλοδεχούμενη.
