Οριακα τα πραγματα

Καλημερα σε ολους παιδια . Μπηκε το καλοκαιρι στη ζωη μας για τα καλα πλεον και για εμας με τις διαταραχες δεν ειναι και οι καλυτερη περιοδος μας . Για την ακριβεια ολα δυσκολευουν καθως σε καθε αλλαγη εποχης μαστιζομαι απο μια σωρεια ψυχικων αλλα και σωματικων συμπτωματων . Ας τα παρω απο την αρχη καθως τα θεματα που θελω να αναπτυξω ειναι πολυσκελη , βεβαια ολα συγκλινουν στο κοινο σημειο αναφορας και αυτο ειναι η οριακη μου διαταραχη με τα διπολικα στοιχεια τυπου β . Ειμαι διεγνωσμενη οριακη εδω και πολλα χρονια , εχω δουλεψει πολυ ομως μαζι με τους ψυχιατρους και ψυχολογους μου ωστε να κατακτησω ενα καλο επιπεδο ζωης αλλα και λειτουργικοτητας και φυσικα αλληλεπιδρασης με τους γυρω μου . Ειμαι παντρεμενη με τρια παιδια και αυτοι οι ανθρωποι ειναι οι μοναδικες σταθερες στη ζωη μου . Ο συντροφος μου , ο οποιος εχει σταθει ακλονητος βραχος ολα αυτα τα χρονια διπλα μου διασφαλιζοντας μου το πιο σημαντικο για μενα , τη συναισθηματικη ισορροπια και αρμονια οπου τοσο εχω απολυτη αναγκη . Ειμαστε μαζι 18 χρονια και ειναι για μενα ολος μου κοσμος , καθως και για εκεινον εγω . Περασαμε απο πολλες δυσκολιες και με τα παιδια μας ( ο μεγαλος μας γιος ετων 17 τωρα , διαγνωστηκε στα 3 του με αυτισμο μεσαιου τυπου χωρις καμια νοητικη υστερηση και με αρκετα θεματα κοινωνικοποιησης αλλα και αλληπεριδρασης με τα παιδια της ηλικιας του . Ειναι ενα καλο παιδι γεματο αγαπη και ολως περιεργως εκδηλωτικοτητα με τα συναισθηματα του , βεβαια ειναι ενα πολυ δουλεμενο παιδι με απειρες ωρες σε παραλληλη στηριξη στα 4-5-6 χρονια του , πολλες συνεδριες με παιδοψυχολογο και απειρες κρισεις θυμου και οργης λογω οτι δεν μπορουσε να κατανοησει τα συναισθηματα του , εκεινος τα καταφερε με τη βοηθεια των ειδικων και τα ξεπερασε , ο μικροτερος γιος μας με ενα σπανιο μυοσκελετικο συνδρομο οπου ευτυχως δεν του στερει κατι στη ζωη καθοτι περα απο μια κλιση του σωματος του αφου υπαρχει συνοστεωση αυχενικης μοιρας με το τελευταιο οστο του κρανιου , εναν νεφρο και ενα σχεδον ασημαντο φυσημα στην καρδια του , ομως περασαμε παρα πολυ δυσκολα μεχρι να διαγνωσουμε τι ακριβως συμβαινει στο παιδι μας αλλα και τις συνεχεις νοσηλειες του κατα το πρωτο ετος της ζωης του , τωρα ειναι 11 , λογω αναπνευτικων προβληματων ) Μεσα σε ολα αυτα ειχα παντα να αντιμετωπισω την κακοποιητικη συμπεριφορα της μητερας μου , την οποια εχω συγχωρεσει απολυτα και εχω αναλαβει και τα δικα μου λαθη για την πορεια της σχεσης μας . Την εχασα το 2017 , πραγμα οπου με λυγισε επειτα απο καποια καλα χρονια οπου περασαν απο τη ζωη μου χωρις σωματικα και ιδιαιτερα ψυχικα συμπτωματα . Το 2018 χανω την αδελφικη μου φιλη απο καρκινο , αποτελειωθηκα εντελως . Ολα επεστρεψαν , εχοντας μια μεγαλη κριση ψυχοσωματικων και πανικου με πολυαριθμες αρρυθμιες ηταν ουσιαστικα το ανοιγμα του κουτιου της πανδορας οπου απο μεσα ξεχυθηκαν με ορμη πολλα απο εκεινα οπου δεν αντεχα να αντιμετωπισω εως τοτε . Πολλα απο εκεινα οπου μου φορτωσε η μητερα μου και ουσα με την οικογενεια μου εγω να εχω να αντιμετωπισω την κακια της και την οργη της περι δικαιων και αδικων . Βεβαια αυτο που διαπυστωσα εκ των υστερων ηταν πως η γυναικα υπεφερε απο αρκετα ψυχολογικα προβληματα , ητοι καταθλιψη , ναρκισιστικη διαταραχη αλλα και φυσικα ανοια οπου επισφραγισε την αρχη του τελους . Η σχεση μου με τον ανθρωπο μου περασε καποιες εντασεις αλλα πριν απο ολο αυτο το τουρλουμπουκι , οταν δεν ειχα στα χερια μου μια σαφη διαγνωση για την κατασταση μου , οταν απλα νομιζα οτι υποφερω απο ενα αδυσωπητο αγχος , οποτε και ενεδιδα σε καταναλωτικες μανιες χωρις ουσιαστηκα να χρειαζομαι κατι απο αυτα οπου αγοραζα τοσο για μενα οσο και για τα παιδια (και οχι δεν ηταν οτι υπερχρεωνα το μηναιο προυπολογισμο μας καθως και οι δυο διαθεταμε ενα αρκετα καλο εισοδημα ωστε να ανταπεξερχομαστε στα εξοδα μας) αλλα ενιωθα ακομα πιο αδεια μετα απο αυτα τα ψωνια . Με ενα συμβουλο γαμων καταφεραμε και ξεπερασαμε το σκοπελο και ειδαμε πραγματικα μεσα ο ενας στον αλλο . Εχουν περασει 10 χρονια τωρα απο τοτε . Η αγαπη ξεχυθηκε και ενωθηκαμε παρα πολυ . Βεβαια τα προβληματα δεν σταματησαν να μας ταλανιζουν και ενω η μαμα ειχε φυγει , οι αδελφες της παρεμειναν πισω ωστε να εγειρουν καθε ειδους παραλογισμου οπου μπορουσαμε να φανταστουμε . Και ενω της φροντιζα , ιδιαιτερα την μικροτερη (τοτε ηταν 87 αλλα παραδοξως ηταν η μικροτερη) οπου αντιμετωπιζε και προβληματα υγειας , καταφερνε να με αγχωνει παρα πολυ , εχοντας καλεσει αστυνομιες , τηλεφωνοντας μου παρα πολλες φορες μεσα στη μερα , καποιες απο αυτες μονο για να μας κατηγορησει οτι δεν την προσεχουμε ενω πηγαινα καθημερινα να φροντιζω να εχει φαγητο σπιτι της , τα ψωνια της , να πληρωνω (με τη συνταξη της ) τους λογαριασμους της και να προσπαθω να της λυσω θεματα οπου ειχε στη ζωη της . Και εκεινη υπεφερε απο ανοια τελικα , ομως οταν ακους εναν ανθρωπο να σε βριζει και βλεπεις την κακια στο προσωπο του ιδιαιτερα οταν βρισκεσαι σε μια απαισια ψυχολογικη κατασταση οσο ναναι επηρεαζεσαι . Αυτο με εριξε σε καταθλιψη με ψυχοσωματικα (αρρυθμιες) , οχι , οχι οργη, σπανια φωναζω γενικα στη ζωη μου πλεον , ιδιαιτερα δε στα παιδια και τον ανθρωπο μου ποτε και για κανενα λογο , παντα προσπαθουμε με τη λογικη να συμβουλευουμε τα παιδια μας . Εφυγε και η θεια το 2019 . Η ζημια ειχε γινει ομως , παλευα με κυκλους στη ζωη μου . Κυκλους οπου ημουνα καλα και λειτουργικη , κυκλους οπου μαστιζομουν απο βαρια καταθλιψη , αρρυθμιες και αυτοτραυματισμους , κυκλους οπου εκανα υπομανιακα επεισοδια οχι με σοβαρα συμπτωματα παραυτα , δηλαδη απλα ξυπνουσα απο τις 4 το πρωι , εβγαινα για τρεξιμο και περπατημα ατελειωτο και μαγειρευα 1000 φαγητα . Η ερωτικη μας ζωη με τον αντρα μου κανει και εκεινη κυκλους , μια ειμαστε σε φυσιολογικα πλαισια , μια υπερβαλω και μια καθολου . Εκεινος υπεροχος οπως παντα διπλα μου , βραχος . Εχει αναλαβει τα παντα σε ψυχολογικο κομματι κυριως διοτι πρακτικα και οι δυο συνεισφερουμε σπιτι μας . Βεβαια σε περιοδους οπου ειμαι σε καταθλιψη , οπου μπορει να διαρκεσει απο 1 βδομαδα εως 1 μηνα , εκεινος ανελαμβανε περισσοτερες αρμοδιοτητες , πραγμα οπου φροντιζω πλεον να μην συμβαινει ακομα και σε ασχημες ημερες . Ειναι φορες οπου νιωθω τρελα ερωτευμενη μαζι του , τον αγαπαω παρα πολυ αλλα και ειναι φορες οπου θελω να απομονωνομαι χωρις να του λεω κατι η να τον πληγωνω σε καμια περιπτωση , βεβαια ειναι και η φυση της δουλειας μου τετοια οπου χρειαοζμαι την προσωπικη μου μοναξια για να μπορω να λειτουργησω καλυτερα (ειμαι συγγραφεας ) . Στο δια ταυτα λοιπον , ενω ειχα περασει εναν αρκετα ασχημο και επιμονο κυκλο το Μαρτιο , και επειτα απο προτροπες και παρακαλητα των παιδιων μας , αφου εχουμε να παμε διακοπες απο το 2017 ,κλεισαμε για ρωμη για ενα 4ημερο . Ολα καλα θα ελεγε καποιος , τι τελεια οπως λεει και η ψυχολογος μου . Ομως εγω επειτα απο 2 υπεροχους μηνες ηρεμιας μπηκα απροσδοκητα σε εναν ακομα κυκλο καταθλιψης με αρρυθμιες αφου το ταξιδι αυτο με αγχωνει υπερβολικα , με αγχωνει να χαλασω την τοσο καλα δομημενη μου ρουτινα , να αφησω την ασφαλεια μου και να βγω με λιγα λογια απο το καβουκι μου . Θα παω , το ξερω οτι θα παω , αλλα 1000000 φοβιες περνανε απο το μυαλό μου . Τι θα γινει αμα εχω αναρυθμητες αρρυθμιες εκει , πως θα λειτουργησω , τι θα κανω κτλ κτλ κτλ οπου ειναι ενας τεραστιος φαυλος κυκλος οπου το ενα φερνει το αλλο . Πινω τις βαλεριανες με το κιλο . Προσπαθω να ηρεμω , μια το καταφερνω αρκετα καλα χωρις να σημαινει παντα πως περναει το συμπτωμα , μια οχι και βυθιζομαι στην απελπισια . Μου εδωσε ο καρδιολογος μου ενα ηρεμιστικο καρδιας , καθως δεν βλεπει το λογο να παρω αμιγως καρδιολογικα φαρμακα , αλλα και ζαναχ , αλλα εγω γαμωτο φοβαμαι να τα παρω , διοτι υποφερω και απο φαρμακοφοβια , σε τοσο σημαντικο βαθμο οπου προκαλω συμπτωματα στον εαυτο μου απο τις παρενεργειες .