Originally Posted by
xaraath51
Καλησπερα σε ολους . Ειναι η πρωτη φορα που γραφω στο φορουμ αυτο . Θα ηθελα να μοιραστω την ιστορια μου με τον πρωην συντροφο μου καθως ακομα με οριζει . Καταρχας να πω οτι ειμαι μια γυναικα 48 ετων και ζω στην Αθηνα . Ειμαι γραφιστρια και εργαζομαι σε μια μεγαλη διαφημιστικη εταιρια αλλα και σαν εικαστικος εχω κανει καποιες εκθεσεις μεσα στα χρονια . Ζω μονη μετα απο το δυσκολο διαζυγιο μου . Δεν ειχαμε παιδια . Η ιστορια μας ξεκινησε ποιητικα σχεδον θα ελεγα καθως γνωριστηκαμε σε ενα ταξιδι μου στην Ιταλια και συγκεκριμενα στην Τοσκανη πριν απο 10 χρονια . Με τον πρωνην αντρα μου ειμαστε σχεδον συνομιληκοι , εκεινος ειναι 3 χρονια νεοτερος μου . Βρεθηκαμε απο ευχαριστη συγκυρια μαζι εκεινες τις μερες , στο ιδιο γκρουπ , ναι σαν συνταξιουχοι χαχαχαχα . Το ιδιο βραδυ οπου γνωριστηκαμε , μιας και ημασταν οι μονοι χωρις συντροφους και παιδια και οικογενεια , δεσαμε αμεσως . Δυο μερες αργοτερα ημασταν ζευγαρι . Ξερετε τι ειναι να νιωθεις οτι γνωριζεις εναν ανθρωπο σε ολη σου τη ζωη και ξφανικα να τον δεις μπροστα σου . Παρολο το λιγο της γνωριμιας μας , ενιωθα τοσο εγω οσο και εκεινος κυματα ερωτα να κανουν την καρδια μου να πεταριζει . Καναμε τρελο και φανταστικο ερωτα . Παρατησαμε το γκρουπ και μειναμε αλλες 7 μερες μαζι , μονοι . Επιστρεφοντας στην Ελλαδα εκεινος εφυγε για Λαρισα απο οπου κατεγεται και εγω παρεμεινα στη βαση μου , την Αθηνα οπου ζουσα μονη μου πολλα χρονια . Ειχα ηδη μια σχεση εκεινη την εποχη , αλλα δεν ηταν σοβαρη , δεν ημουν ερωτευμενη και ετσι και αλλιως ειχα σκοπο να χωρισω , για αυτο και εφυγα αυτες τις μερες μακρια ωστε επιστρεφοντας να το τελειωσω . Πραγμα οπου και εκανα . Ο ας τον πουμε Κωστας , χαθηκε για ενα διαστημα , και οπως ειναι φυσικο σκεφτηκα πως ισως ειχε καποιο δεσμο και δεν μου το ειχε πει . Μετα απο 3 μηνες εμφανιστηκε μπροστα μου στο σπιτι μου απροσδοκητα ζητωντας συγνωμη για την εξαφανιση του , ομως αφενος ο πατερας του αντιμετωπισε ενα σοβαρο προβλημα υγειας και ως μοναχοπαιδι επωμιστηκε το βαρος αφου ειχε χασει και τη μητερα του και απο την αλλη ελειψε 25 μερες στην Κρητη απεσταλμενος απο τη δουλεια του . Για να ειμαι ειλικρινης δεν τον πιστεψα αλλα τελικα ειδα πως ελεγε την αληθεια . Σε 2 μηνες ειχαμε παντρευτει με πολιτικο γαμο και ζουσαμε το ονειρο . Καναμε υπεροχο ερωτα , νιωθαμε τις καρδιες μας να χτυπανε μονο ο ενας για τον αλλο . Φοβερο δεσιμο , φοβερα συναισθηματα και απιστευτα εκδηλωτικοι και οι δυο , ζησαμε 3 υπεροχα χρονια . Στην αρχη πηγαινοερχοταν στην Λαρισα ( ειναι αξιωματικος πολεμικης αεροποριας ) και τον επομενο χρονο πηρε μεταθεση για Αθηνα . Καποια στιγμη θελησαμε να κανουμε ενα παιδι . Εμεινα εγκυος αμεσως τον πρωτο μηνα προσπαθειων . Γιναμε ακομα περισσοτερο ευτιχισμενοι , δεν ξερω αμα υπηρχε περισσοτερο . Στον 5ο μηνα λογω επιπλοκων χασαμε το μωρακι μας . Απεβαλα με εναν απαισιο τροπο . Με στιγματισε παρα πολυ . Εκανα καποιους μηνες να συνελθω αλλα χαρις στη δικη του συμπαρασταση ξαναειδα τα πραγματα αισιοδοξα . Απο εκει και επειτα , λιγο καιρο μετα ξεκινησαμε εκ νεου τις προσπαθειες να κανουμε ενα παιδι . Παντα η ιδια ιστορια , εμενα εγκυος και απεβαλα . Υποβληθηκα σε ενα σωρο εξετασεις , και εκεινος το ιδιο . Δωσαμε καθε ψυχικο αποθεμα αλλα 4 αποβολες στη σειρα ηταν πολυ βαριες για να τις αντεξω . Του ζητησα για ενα διαστημα να μην προσπαθησουμε , να προσπαθησουμε να συνελθουμε . Δασκαλε που διδασκες και νομ,ους δεν εκρατεις λεει . Και αληθεια λεει , διοτι εγω βουτηξα στην καταθλιψη , εγω απεκτησα σταδιακα νευρα και σωματοποιημενη οργη , εγω σταματησα να του μιλαω γλυκα , εγω σταματησα να θελω να με αγγιζει . Και οταν εκεινος εντρομος μηπως αποτολμησω καμια τρελα με εκπληπαρουσε να παμε σε καποιο ψυχοθεραπευτη το ειδα σαν μια δευτερη ευκαιρια για εμας και δεχτηκα . Πραγματι ο γιατρος μου συνταγογραφησε καποια ηπια αγωγη αντικαταθληπτικων και οι συνεδρειες μου εκαναν πολυ καλο . Τοσο καλο οπου μεσα σε 2 χρονια ξαναημουν ο εαυτος μου . Και ερχεται μια νεα εγκυμοσυνη με δυστυχως το ιδιο θλιβερο αποτελεσμα , βιοχημικη αυτη τη φορα , ουτε καν παλινδρομη , ηταν η σταγονα οπου ξεχυλησε το ποτηρι . Κλειστηκα και παλι στον εαυτο μου , επεσα στη δουλεια με τα μουτρα και ηταν μερες οπου επεστρεφα σπιτι μονο για εναν υπνο . Η ερωτικη μας ζωη ανυπαρκτη . Τον εβλεπα να λιωνει και να βυθιζεται και εκεινος στη θλιψη . Και μετα απο πολλες προσπαθειες να με πλησιασει , οχι για σεξ , αλλα για ανθρωπινη επαφη , ενεδωσε και με απατησε . Μου το ειπε λιγο καιρο μετα , προσπαθησα να το συγχωρησω , παρα πολυ , ομως με πληγωσε τοσο πολυ η προδοσια του εστω και αμα εχω και εγω μερος ευθυνων μεσα σε ολο αυτο . Τελικα του ζητησα να παρουμε διαζυγιο και χωρισαμε 1 χρονο πριν . Απο τοτε φυσικα και εχω συνελθει , φυσικα και δεν εχω κανει καμια ειδους σχεση , ουτε σεξουαλικη . Ειμαι δουλεια σπιτι και καποιες ελαχιστες φορες βγαινω με την κολλητη μου για κανα φαγητο , θεατρο . Συνεχιζω να τον λατρευω και αναγνωριζω και εγω τα λαθη μου στη σχεση μας . Συνεχιζει να με λατρευει και να μου στελνει ενα μηνυμα καθε μηνα για να μαθαινει πως ειμαι . Ηταν κοινη αποφαση μας να μην επικοινωνησουμε διοτι ειναι κατι που πληγωνε πολυ τον αλλο . Προσφατα εμαθα πως θα φυγει για 3 χρονια Ηνωμενες Πολιτειες και κοντευω να τρελαθω . Ξερω οτι δεν βρισκμασταν , ξερω οτι καταφερε και επεστρεψε στην Λαρισα , ομως τον ενιωθα διπλα μου. Ηξερα οτι παταμε τα ιδια χωματα . Και ερχεται και το μηνυμα του μηνα με μια ερωτηση "θα ερθεις" , και βρισκομαι σε μια απολυτη συγχυση εδω και 10 μερες . Δεν εχω ιδεα τι θελω να κανω . Ξερω οτι δεν εχει καποια σχεση , ξερω οτι δεν ξαναπηγε με εκεινη που με απατησε , ξερω οτι ειναι ολομοναχος και μενει με τον πατερα του πανω κατω στο σπιτι τους στη Λαρισα . Και το σημαντικοτερο ειναι πως ξερω ποσο με αγαπαει . Δεν ζηταω προς θεου καμια συμβουλη , απλα ηθελα να τα πω , να τα βγαλω απο μεσα μου , να τα διαβασω καπου μηπως και καταφερω και τα επεξεργαστω καλυτερα . Ευχαριστω πολυ .
