Μολις τελειωσα τις πανελληνιες και τσακωθηκα με ολους μου τους φιλους
Ειμαι 18 και Φετος εδινα πανελληνιες και απο το 2022, ειχα μια παρεα 4 ατομων, η οποιοι ηταν ολοι μικροτεροι απο μενα (εγω ημουν η μονη που πηγαινα Γ λυκειου). Η φετινη χρονια για μενα ηταν αρκετα δυσκολη και πιεστικη λογω πανελληνιων, αλλα και επειδη ο μπαμπας μου πεθανε ξαφνικα 2 μηνες πριν δωσω.
Αρχες ιουνιου, ενω ειχα αρχισει να δινω πανελληνιες και βρισκομουν στο 2ο μαθημα, τσακωθηκα με ολη την παρεα λογω δικιας μου βλακιας και λαθους, την οποια εχω κατανοησει, εχω απολογηθει και τωρα προσπαθω να αντιμετοποιησω τις συνεπειες των πραξεων μου (η οποια ειναι να με ξεκοψουν). Δεν απεδωσα οσο καλα οσο περιμενα στις πανελληνιες διοτι η ψυχολογια μου ηταν χαλια. Αρχικα, εχω απογοητευτει παρα πολυ με τον εαυτο μου, πρωτον διοτι πληγωσα τους φιλους μου γιατι δεν το αξιζανε. Δευτερον, εχω στεναχωρεθει και νιωθω πολυ μονη μου διοτι περιμενα εναν χρονο για να ερθει αυτο το καλοκαιρι μετα τις πανελληνιες, που υποσχεται βολτες ολη μερα, μπανια, διασκεδαση κλπ. και εχω βρεθει μονη μου ξαφνικα να μην το απολαμβανω καν.
Οι μερες περνανε, και καθομαι ολη μερα στο δωματιο μου χωρις να εχω ουτε εναν φιλο να βγω, εφοσον εχω τσακωθει με ολους λογω λαθων μου που προσπαθω αρκετα πολυ να διοθρωσω και να βελτιωσω τον εαυτο μου ωστε να μην ξαναεπαναληφθουν στις επομενες μου σχεσεις. Προσπαθω να αποσπαω τον εαυτο μου απτο να σκεφτομαι το παρελθον και να διωξω τις ενοχες και τα λαθη του παρελθοντος. Παραγγειλα διαφορα βιβλια ψυχολογιας και αυτοβελτιωσης, ξεκινησα για διπλωμα οδηγησης αυτοκινητου και μηχανης και γενικα σκοπευω να βρω δουλεια τον ιουλιο. Παιζω καμια φορα παιχνιδια στο PC με εναν Online φιλο αλλα και αυτα τα ψηλοβαριεμαι.
Να σημειωθει εδω οτι μενω σε μια πολυ μικρη πολη, η οποια εχει ελαχιστα ατομα σχετικα με αλλες πολεις, και οι περισσοτερες παρεες ειναι "κλειστες". Αρχες του 2022, ειχα ξεκοψει απο μια αλλη παρεα, και μου πηρε 5-6 μηνες να ξαναβρω και να διαμορφωσω αυτην την καινουργια παρεα, λογω της μικρης πολης που μενω. Κατα την διαρκεια αυτην, ειχα δυσκολευτει αρκετα ψυχολογικα μεχρι να καταφερω να ξεκινησω απτην αρχη και να διαμορφωσω τελειως καινουργιες παρεες σε μια πολη οπου ολοι με ξερανε.
Οποτε το να μπω σε διαδικασια να ξαναβρω ΠΑΛΙ για 3η φορα καινουργια παρεα δεν το προτειμω διοτι ειναι και αρκετα δυσκολο, και σκεφτομαι οτι δεν θα προλαβω (γιατι θα παρει αρκετους μηνες) εφοσον τον σεπτεμβριο θα μετακομισω λογω σπουδων.
Για να τελιωσω, Θα μπορουσε να ηταν και χειροτερα το ξερω, αλλα αισθανομαι πραγματικα μονη μου. Απο την μια σκεφτομαι οτι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ θα μετακομισω τον σεπτεμβριο λογω σπουδων οποτε θα ενταχθω σε ενα νεο περιβαλλον οπου θα κανω καινουργιες γνωριμιες. Απο την αλλη ομως, δεν θελω να αφησω την πολη μου διχως να εχω φιλους γιατι μετα οταν γυρναω θα ειμαι μονη μου παλι. Και επισης, μεχρι να μετακομισω θα δυσκολευτω ψυχολογικα καθως δεν θα εχω καποιον φιλο.
Τι μου προτεινετε να κανω ετσι ωστε να βελτιωσω τον εαυτο μου μετα απο λαθη μου που οδηγησαν σε τσακωμο? Πως μπορω να μην αισθανομαι μονη μου και να εχω θετικη σκεψη?