H σχεση με τον Α αρχισε πριν 3 χρονια , ημασταν φιλοι και τοτε ειχα χωρισει προσφατα και μου σταθηκε πολυ σε ολη αυτη τη διαδικασια...
Αρχισαμε και βγεναμε πιο συχνα, και απο την πρωτη στιγμη μου εδειξε τα συναισθηματα του.
Εγω να πω πως προσπαθουσα να συνελθω και δεν σκεφτομουν να προχωρησω τοσο ευκολα...Μεχρι και διακοπες ειχαμε παει μετα απο λιγο μαζι, και του ειχα εξηγησει πως θελω λιγο χρονο...
Ε μετα απο 3 μηνες και ενω με πιεζε συνεχως να τα φτιαξουμε, του ειπα ναι. Αισθανομουν ευγνωμοσυνη που μου σταθηκε τοσο καιρο, και σκεφτομουν πως με τον καιρο θα τον αγαπησω.
Να πω πως απο την αρχη βγεναμε μονο οι 2 μας, αυτος δεν ειχε φιλους, και αμα εβγενα με καποιον φιλο μου την αλλη μερα μου εκανε σκηνη και μαλωναμε. Με αποτελεσμα να παψω να εχω φιλους. Μου ειχε κανει και σκηνη επειδη ειχα βαλει μια φωτογραφια μου στο facebook, και συγκεκριμενα μου ειπε πως ψαχνω γκομενους. Πραγμα ψεμα γιατι ηξερε καθε στιγμη που ημουν και με ειχε αποκοψει απο τους φιλους μου, και το αποδεχτηκα γιατι ενοιωθα τυψεις... αν εβγενα και αυτος ηταν μονος του. Τον μοναδικο φιλο που εχω μου ειχε πει καποτε πως θα επρεπε να διαλεξω.. ή αυτον ή τον κολλητο μου.
Και βγεναμε και σπανια, μια φορα τον μηνα για κανα καφε, και μια φορα τον χρονο για διακοπες. Δουλευε 7 ημερες την βδομαδα και δεν μπορουσε να παρει αδεια οπως ελεγε. Και ολο ηταν αυτος ενας φαυλος κυκλος. Μαλωναμε , τα ξαναφτιαχναμε , και παλι τα ιδια. Ακομα και για την πιο ασημαντη αφορμη.
Πχ ειχα παει σπιτι του, και το βραδυ ηθελα να γυρισω σπιτι μου με ταξι. Ο Α ειχε διπλωμα οδηγησης, ειχε αυτοκινητο, αλλα δεν οδηγουσε καθολου. Του ζητησα 5 ευρω για να γυρισω σπιτι μου και μου απαντησε να ζητησω τα χρηματα απο την μανα μου. Του ειπα μετα πως δεν μου εφταναν τα χρηματα και μου ειπε να φροντιζα να ειχα πιο πολλα.... δεν ειπα τιποτα αλλο. Γυρισα σπιτι μου και ζητησα απο την μανα μου τα υπολοιπα χρηματα για να πληρωσω το ταξι.
Εχει τυχει να αργησω σε ραντεβου μας καπου 20 λεπτα, του ειχα στειλει μηνυμα οτι θα αργησω, ε εφτανα στο σημειο που ειχαμε ραντεβου και τον εψαχνα παντου και δεν τον εβρισκα... Του στελνω μηνυμα που ειναι, και μου απανταει οτι αργησα και εφυγε, και αμα θελω να παω απο το σπιτι του για να βγουμε καπου εκει κοντα του....
Η εξελιξη ειναι πως μετα απο μερικους μηνες με χωρισε... δεν σηκωνε καθολου τηλεφωνα, σε μηνυματα δεν απαντουσε... σαν να ειχε εξαφανιστει και να με ειχε ξεγραψει τελειως απο την ζωη του. Καθολου ομως δεν απαντουσε. Και ξερω απο φιλους πως συνεχιζε την ζωη του εβγενε με φιλους, εκανε γενικα την ζωη του.
Μετα απο 2 μηνες που μιλησαμε, μου ειπε πως δεν ημασταν ευτυχισμενοι και επρεπε να ταν αυτος δυνατος για να χωρισουμε. Δεν το συζητησε καν μαζι μου, αν θελαμε να βρουμε μια λυση. Απλως το αποφασισε μονος του και το εκανε πραξη.
Πριν 2-3 βδομαδες και μετα απο ενα τηλεφωνημα δικο του, ημουν και μονη μου στο σπιτι, ειχαν φυγει οι δικοι μου για διακοπες και σκεφτηκα (με ηλιθιο τροπο το παραδεχομαι) να παω να τον δω. Ενοιωθα και μοναξια και σκεφτηκα οτι δεν χανω και τιποτα... Πηγα σπιτι του, τον περνω τηλεφωνα δεν το σηκωνε, ουτε κινητο ουτε σταθερο....
Τον ρωταω που εισαι , εχω ερθει σπιτι σου....
Δεν καταδεχτηκε ουτε καν να με δει.
