Πολυ βασανιστικο πραγμα ρε παιδια; πως το αντιμετωπίζουμε;
Εχω κανει ψυχοθεραπεια και σε αυτο το κομματι δεν βρηκα λυση
Printable View
Πολυ βασανιστικο πραγμα ρε παιδια; πως το αντιμετωπίζουμε;
Εχω κανει ψυχοθεραπεια και σε αυτο το κομματι δεν βρηκα λυση
Προσωπικά θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποια απόλυτη απάντηση, όλοι είμαστε διαφορετικοί, με διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικά τραύματα και διαφορετικές φοβίες, διαφορετικές εμπειρίες με νόσους, σωματικές και ψυχικές. Μιλώντας λοιπόν για εμένα προσωπικά, όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι εγώ έχω δει βελτίωση κόβοντας το κάπνισμα, ξεκινώντας να τρώω καλύτερα και να γυμνάζομαι σε καθημερινή βάση. (Επίσης άρχισα να λέω στον εαυτό μου -και να τον επικροτώ - πόσο σκληρός κ@ρι@λης είσαι (χαχαχα) που παρά τα όσα σε ενοχλούν σωματικά και δεν βρίσκεις τι είναι εσυ πας και στη δουλεία, τρως και σωστά, γυμνάζεσαι, το παλεύεις και δεν παρατάς τη ζωή). Οταν καταστροφολογείς στο μυαλό σου επι μήνες συνεχόμενα κάθε μέρα αλλα εντέλει δεν παθαίνεις κάτι σόβαρο όλο αυτό τον καιρό τότε - τουλάχιστον για τη δική μου περίπτωση - αρχίζεις να θυμάσαι πάλι πως δεν είμαστε τελείως απο ζάχαρη, το σώμα έχει τρόπους να επιβιώνει εαν δεν υπάρχει κάποιος άμεσος και σοβαρός κίνδυνος. Απο εκεί και πέρα είναι θέμα υπομονής, προσπάθειας και αναζήτησης των τρόπων (είτε αυτοί είναι φαρμακευτικοί, είτε καινούργιες συνήθειες είτε ιατρικές παρεμβάσεις ) που θα βελτιώσουν την κατάσταση για τον καθένα ξεχωριστά.
Φοβάσε τον θάνατο γι αυτο είσαι αρρωστοφοβικός .
Το ξέρεις πως οι συντριπτική πλειοψηφία αυτών που εχουν "πεθάνει" για μεγαλα χρονικα διαστήματα εχουν τρομερά θετικές εμπειρίες?
( ψαξε βιντεακια/αρθρα στο νετ υπαρουν απειρα)
Μπορείς να δείς το θάνατο σαν κάτι θετικό ή τουλάχιστον λιγότερο αρνητικό απο οτι τον βλεπεις τωρα,ετσι θα καταπολεμίσης την αρρωστοφοβία στην ρίζα της.
Εγω τα κατάφερα.
κλινικά νεκροι για πολυ ωρα που επιστρεψαν στη ζωη...