Κουράστηκα και δεν έχω διάθεση να προσπαθήσω γενικά, το νιώθω ακόμα και στο πως συν..

Κουράστηκα και δεν έχω διάθεση να προσπαθήσω γενικά, το νιώθω ακόμα και στο πως συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους.

Με το ζόρι βγαίνει φωνή απο μέσα μου όταν μιλάω. Η ενέργεια είναι κάτι που μονίμως λείπει.

Κάθομαι πολύ μέσα γιατί δεν έχω παρέες και φίλους , έχω μια δουλειά εξ αποστάσεως γιατι παράτησα την προηγούμενη λόγω μεγάλων πιέσεων και όσο σκέφτομαι να ξαναπιάσω μια οκτάωρη με πιάνει μαυρίλα. Όμως ούτε το πολύ μέσα μου κάνει καλό. (παρόλο που συγκατικώ με το αγόρι μου και τα μοιραζόμαστε πιέζουν τα έξοδα και προφανώς μια 4ωρη εξ αποστάσεως δεν καλύπτει πολλά).

Πάω στα 30 τον Δεκέμβρη (όχι οτι σημαίνει πολλά αυτό), αλλά θα σας πως πως όταν πχ τύχει να συναναστρέφομαι με άτομα που έχουν έναν κοινωνικό κύκλο απλά νιώθω οτι εγώ κάπου χάνω, γιατί δεν τα έχω όλα αυτά , ούτε τα είχα ουσιαστικά ( πχ να πάω με μια παρέα διακοπές - συχνά βραδινές εξόδους).


Δεν ξέρω ίσως γράψω και άλλα στην πορεία για τα όσα ζω εάν κάποιος ενδιαφέρεται να πει κάτι πάνω σε αυτό ...

Τα συζητάς γενικά όλα αυτά; Με τη σχέση σου ή με κάποιον κοντινό σου άνθρωπο; Μοιράζεσαι τους προβληματισμούς αυτούς; Η είσαι άνθρωπος που τα κρατάει όλα μέσα του μέχρι να ξεχειλίσει;

Γενικά έχω κάνει πολύ δουλειά με ψυχολόγο, είχε χρειαστεί να αλλάξω και την πρώτη που έβλεπα χρόνια και ήμουν πολύ ευχαριστημένη.. Δυστυχώς πρόκειται για την άλλη περίπτωση που μιλάς αλλά δεν έχεις που να τα πεις ή που είπες πολλά και κουράστηκαν να σε ακούνε , φτάνοντας σε σημείο να σε ακούνε με απάθεια και να μην έχουν τρόπο να σε συμβουλεψουν.


Τα υπεραναλυω δυστυχώς στην ζωή μου πολλά.. τι μπορεί να είπαν οι συνάδερφοι στην δουλειά, ο περίγυρος.. το σόι, πραγματικά αν δίνεις σημασία σε αυτά δεν υπάρχει χειρότερο βασανιστήριο και δεν το ξεκοβεις εύκολα δυστυχώς...

Δυσθυμία.. και όχι δεν είναι μια απλή δυσθυμία είναι αυτό που υπάρχει από τότε που με θυμάμαι, πολύ μεγάλη υποψία για καταθλιπτική διαταραχή προσωπικότητας, αλλά δεν βρίσκω καν thread εδώ πέρα που να μιλάει για αυτό. Εκεί είσαι διαρκώς ,με μικρά διαλείμματα φυσικά, με μια αίσθηση ανικανοποίητου, έχεις ενοχές ότι ευθυνεσαι για πράγματα κλπ...

Ξεκίνησες εσύ λοιπόν αυτό το thread, με τον καιρό και αν είσαι αρκετά ενεργή θα μαζέψεις διάφορες απόψεις. Σε καταλαβαίνω εν μέρει αν και ο καθένας έχει μοναδική αντίληψη και μοναδικά βιώματα και τρόπο σκέψης οπότε δε μπορώ να σε συναισθανθώ πλήρως, αλλα ως ένα βαθμό σε καταλαβαίνω. Νεότερος ήμουν και εγω διαφορετικός, ανησυχούσα για όλα, δεν ήθελα να βγαίνω κακός η λίγος σε κανέναν και απολογούμουν για τα πάντα. Αυτά που με ενοχλούσαν συνήθως δεν τα εξέφραζα και έκανα διάφορα σενάρια για το τι είπε ο x ( φίλος, συνάδελφος, συγγενής ), τι μπορεί να εννοούσε, τι σκέφτεται από μέσα του για μένα. Αλλά ποτε δεν πήγαινα ευθέως να θίξω όλα αυτά που σκεφτόμουν, να τα συζητήσω ή να τα εκφράσω. Τα μάζευα όλα μέσα μου. Βελτίωση είδα μόνο όταν "θύμωσα". Όταν άρχισα να εκφράζω τις σκέψεις μου και να τισ συζητάω με τους άλλους ακομά και όταν δεν τους άρεσε. Επίσης προσωπικά θεωρώ πως ποτέ δεν είναι μόνο θέμα ψυχολογίας και μόνο, υπάρχει και η σωματική σκοπιά. Μπορείς να κάνεις άπειρες συνεδρίες με ψυχολόγους αλλά πρέπει ταυτόχρονα να κάνεις και αλλαγές στη ζωή σου, σίγα σιγά. τομέα με τομέα. Υπάρχει και η ψυχιατρική βοήθεια και κάποια αγωγή εαν ακολουθούσες ίσως σε βοηθούσε. Παρόλαυτα, πριν τα ρίξεις όλα στην ψυχολογία σου και στο πως είσαι καλωδιωμένη πρέπει να είσαι σίγουρη πως σωματικά είσαι εντάξει. Η διατροφή σου, οι βιταμίνες σου, οι ηλεκτρολύτες σου, ο ύπνος σου, το αν αθλείσαι, δεν κοιμάσαι καλά, τα χόμπυ σου, αν σε γεμίζουν και αν γεμίζουν την ημέρα σου ευχάριστα. Αμα η ρουτίνα σου είναι μια μιζέρια, δεν τα πας καλά με το οικονομικό κομμάτι, δεν τρως σωστά,δεν αθλείσαι, δεν έχεις στιγμές χαλάρωσης τότε πως θα μπορούσες να αισθάνεσαι καλά. Μπορεί τίποτα από αυτά να μην ισχύει, ή μπορεί να ισχύουν και όλα. Εσύ το ξέρεις αυτό. Προσπάθησε να κάνεις μικρές αλλαγές, σιγά σιγά. Πάντα υπάρχουν πράγματα μικρα πράγματα που θα βελτιώσουν λίγο λίγο την ζωή σου, πρώτα από όλα όμως πρέπει να είσαι σίγουρο οτι δεν υπάρχει κάποια ανισσοροπία στο υπόλοιπο σώμα σου πριν πιάσουμε τον εγκέφαλο και την ψυχολογία.

Quote:

---

Originally Posted by Berry_Bee

Κουράστηκα και δεν έχω διάθεση να προσπαθήσω γενικά, το νιώθω ακόμα και στο πως συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους.

Με το ζόρι βγαίνει φωνή απο μέσα μου όταν μιλάω. Η ενέργεια είναι κάτι που μονίμως λείπει.

Κάθομαι πολύ μέσα γιατί δεν έχω παρέες και φίλους , έχω μια δουλειά εξ αποστάσεως γιατι παράτησα την προηγούμενη λόγω μεγάλων πιέσεων και όσο σκέφτομαι να ξαναπιάσω μια οκτάωρη με πιάνει μαυρίλα. Όμως ούτε το πολύ μέσα μου κάνει καλό. (παρόλο που συγκατικώ με το αγόρι μου και τα μοιραζόμαστε πιέζουν τα έξοδα και προφανώς μια 4ωρη εξ αποστάσεως δεν καλύπτει πολλά).

Πάω στα 30 τον Δεκέμβρη (όχι οτι σημαίνει πολλά αυτό), αλλά θα σας πως πως όταν πχ τύχει να συναναστρέφομαι με άτομα που έχουν έναν κοινωνικό κύκλο απλά νιώθω οτι εγώ κάπου χάνω, γιατί δεν τα έχω όλα αυτά , ούτε τα είχα ουσιαστικά ( πχ να πάω με μια παρέα διακοπές - συχνά βραδινές εξόδους).


Δεν ξέρω ίσως γράψω και άλλα στην πορεία για τα όσα ζω εάν κάποιος ενδιαφέρεται να πει κάτι πάνω σε αυτό ...

---

Ωραία το πρόβλημα ποιο είναι? Γιατί δεν εστιάζεις κάπου, ούτε έχεις προβλήματα με την σχέση σου. Οπότε τι σε απασχολεί? Αυτά τα γενικά απασχολούν την μισή Ελλάδα.

Συμπληρωματα διατροφησ να παρεισ

θα κανεις πρωτα φουλαριστες εξετασεις μικροβιολογικες και μετα σε γατα ψυχιατρο .