ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ STRESS

Παιδια καλησπερα σας και καλο χειμωνα πλεον μιας και επεστρεψα κι εγω απο ολιγοημερες διακοπες. Ειμαι νεο μελος εδω, το ονομα μου ειναι Κωνσταντινος ,ειμαι 27 ετων απο Αθηνα, θα ηθελα να εκφρασω κι εγω κατι που με απασχολει/προβληματιζει και θα ηθελα τις γνωμες σας. Πριν εγγραφω διαβασα πολλα παρομοια θεματα, μπορει να γινω επαναλαμβανομενος και ζητω την κατανοηση σας, απλως θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας τα δικα μου περιστατικα που αφορουν το δικο μου αγχος. Πριν ξεκινησω να σας πω οτι ειμαι αρκετα κοινωνικος, εχω τη σχεση μου, τη δουλεια μου,δοξα το Θεο ολα στη ζωη μου ειναι μια χαρα....αλλα το stress ηρθε να μπει στη ζωη μου και να μου δυσκολεψει λιγο τη διαθεση αλλα δε θα του περασει :)
Απο πολυ μικρη ηλικια ασχολουμαι με το ποδοσφαιρο, στα 17 μου εβλεπα οτι υπαρχει εξελιξη και με σκληρη δουλεια, υπομονη, επιμονη και τυχη στα 22 μου ευτυχησα να αγωνιζομαι στην Α\' Εθνικη.Οι απαιτησεις μεγαλες, εφυγα απο τις αλανες των ερασιτεχνικων σωματειων και αρχισα πλεον να προβαλλομαι και να αγωνιζομαι σε κοσμο, να ακουω την κριτικη και γενικα να αρχιζει μια πιεση γιατι επρεπε σε καθε αγωνα να πηγαινω καλα,να μην κανω λαθη. Μετα απο καποια χρονια στα 24 μου περιπου σε εναν αγωνα τελειως ξαφνικα αρχισα να νιωθω ενα σφιξιμο στο λαιμο, ενα αισθημα οτι ηθελα να κανω εμετο, αλλα δε μπορουσα. Ζητησα αλλαγη απο τον προπονητη μου, πηγα στα αποδυτηρια και αφου ηρεμησα μου περασε. Πηγα στο σπιτι, αρχισε ενας γλυκος πονοκεφαλος, ο \'\'κομπος\'\' στο λαιμο επεστρεψε και ηθελα να κανω εμετο για να ηρεμησω ,οπως και εγινε. Στην αρχη ολοι πιστευαν οτι εχω παθει υπερκοπωση, αλλα για το φοβο των Ιουδαιων πηγα να κανω ενα check-up.Ολες οι εξετασεις ηταν καθαρες διχως το παραμικρο προβλημα. Αφου ηρεμησα, μετα απο λιγες ημερες αρχισα να εχω παλι τα ιδια συμπτωματα, πονοκεφαλος, σφιξιμο στο στομαχι ψηλα (κατω απο το στερνο), αισθημα οτι θα λιποθυμησω (ποτε δε λιποθυμησα), ταχυπαλμια, αυπνιες. Ενιωθα οτι κατι ειχε αλλαξει σε εμενα, οτι ποτε δεν ημουν οπως ημουν πιο μικρος και γενικα πριν παθω το πρωτο συμπτωμα. Επεφτα για υπνο το βραδυ και ακουγα την καρδια μου στο μαξιλαρι να χτυπα δυνατα, διαφορες σκεψεις ερχονταν στο μυαλο μου ακομα και για τον πιο αστειο λογο. Με την κοπελα μου δοξα το Θεο ειχαμε και εχουμε αριστη σεξουαλικη ζωη. Οσο ειμαστε μαζι νιωθω οτι ξεχνιεμαι ,νιωθω ηρεμος. Σε συζητηση με παθολογους,καρδιολογους,νε υρολογους κλπ ολοι μου ελεγαν οτι ειναι αγχος, οτι πρεπει να τα βρω με τον εαυτο μου και μονος μου θα δωσω λυση. Το πηρα λοιπον αποφαση οτι ειναι κατι που αφορα εμενα και μονο και θα βρω την ακρη μονος μου. Τα συμπτωματα ενιωθα οτι υποχωρουν, αισθανομουν ομορφα. Ηρθε ομως παλι ενας δυσκολος αγωνας και επρεπε να αποδωσω τα μεγιστα. Δυστυχως ομως ηρθαν και τα συμπτωματα. Ηθελα να σταματησω μεσα στο γηπεδο και να κανω εμετο γιατι αισθανομουν οτι εχω κατι στο λαιμο μου και μονο ετσι θα φυγει. Σπιτι προσπαθουσα να ηρεμησω, το στομαχι μου γουργουριζε σαν τρελο, ενιωθα τα εντερα μου οτι ειχαν γινει πυροτεχνημα μεσα μου και τον εαυτο μου πολυ καταβεβλημενο. Φοβηθηκα παρα πολυ και ηθελα να βεβαιωθω οτι κλινικα δεν εχω τιποτα. Ετσι λοιπον εκανα Ηλεκτροεγκεφαλογραφημα, Αξονικη εγκεφαλου ,υπερηχους, τριπλεξ , της Παναγιας τα ματια.... ολες οι εξετασεις ηταν αριστες. Αρχισα να νιωθω πολυ καλα ,οτι δεν ειχα τιποτα και οτι ολα ειναι μεσα μου και επρεπε να τα αποβαλω. Ο νευρολογος μου ειχε δωσει να παρω Maxalt, δεν ειχα δει και καμια τρελη διαφορα οποτε τα σταματησα και ειπα οτι δε θα παρω ποτε πια τιποτα, δεν εχω τιποτα και θα τη βρω τη λυση. Δυστυχως ομως ερχονται στιγμες που ακομα και στο σπιτι να ειμαι με φιλους ,συγγενεις εκει που πινουμε τις μπυρες μας...να νιωθω τον εαυτο μου οτι θα πεσει κατω, οτι το κεφαλι μου θα σπασει, σφιξιματα στο λαιμο, το στομαχι μου οτι ειναι γεματο.
Δε θελω να σταματησω το ποδοσφαιρο γιατι ειναι κατι που με ευχαριστει, μου αρεσει. Βεβαια τωρα δεν αγωνιζομαι σε τοσο μεγαλη κατηγορια και το παραδοξο δε της υποθεσης οτι στην προπονηση ειμαι ο καλυτερος χωρις να εχω κανενα συμπτωμα και μπορω να αποδιδω το 100% των δυνατοτητων μου. Σε ψυχολογο δεν εχω παει, δεν ηθελα ποτε να παω..... τα συμπτωματα ομως αυτα επιμενουν και προσπαθω να βρω καποια λυση. Θα περιμενω τις αποψεις σας και θα ηθελα να μου προτεινετε τι να κανω για να μπορεσω να φερω τον εαυτο μου οπως ηταν και πριν απ ολα αυτα. Σας ευχαριστω εκ των προτερων, Κωνσταντινος!

Κωνσταντίνε .....καταρχήν καλώς ήρθες....
Αφού όπως λες τα έχεις ψάξει με όλους τους γιατρούς, έχεις κάνει ότι μπορείς μόνος σου, γιατί δεν πας σε ένα ψυχολόγο?
Δε νομίζεις πως τα έκανες όλα, εκτός από το απολύτως απαραίτητο;

Θα ελεγα εναν αθλητικο ψυχολογο..εχω μια φιλη που κανει διδακτορικο σε αυτο τον τομεα.Ψυχολογικη προετοιμασια σε αθλητες υψηλων επιδοσεων

κωνσταντινε εγω ειμαι χειροτερα απο ολους εδω...26χρ..θεωρητικα τα εχω ολα...αλλα το αγχος με εχει τρελανει..μετραω πανω απο 10ετια με πολλα σωματικα συμπτωματα..πιστεψε με σε καταλαβαινω..αυτη η φαση που περναμε ειναι τρελα..κι εγω δεν εχω παει ακομα σε ψυχολογο...δεν ξερω γιατι αλλα εχει φωλιασει μεσα μου ενας φοβος για τα Π Α Ν Τ Α.ολα σε μενα ρε γαμωτο..

Καλη σας μερα και καλη εβδομαδα. :)
Θεοφανια αρχιζω να το σκεφτομαι πολυ σοβαρα αυτο το ενδεχομενο να επισκεπτω καποιον ψυχολογο πιο πολυ για να καλυψω ολοκληρο το φασμα της ιατρικης παρακολουθησης , να παρω και απο εκει μια γνωμη.
Elpi στην ομαδα εχουμε αθλητικο ψυχολογο απλως εγω ποτε δεν ηθελα να δωσω δειγματα οτι το εχω αναγκη να ασχοληθω σε προσωπικο επιπεδο με τον ιδιο γιατι φοβομουν οτι αυτο θα επηρρεαζε την αθλητικη μου καριερα. Το θεμα ειναι οτι το αγχος και το stress εχουν επηρρεασει τα παντα στη ζωη μου οποτε θα ψαξω να βρω την καλυτερη δυνατη λυση ακομα και με τη βοηθεια ενος αθλητικου ψυχολογου.
Ζωζα μεσα σε ολα αυτα να θυμασαι κατι... Απο τη στιγμη που κλινικα ειμαστε καλα και δεν εχουμε κατι τοτε προχωραμε ακαθεκτοι. Περνουμε μια βαθια ανασα και συνεχιζουμε. Δεν αξιζει να στεναχωριομαστε και να σπαμε το κεφαλι μας για τιποτα. Προς Θεου δεν λεμε να αδιαφορησουμε. Απλα ας κοιταξουμε λιγο τον εαυτο μας πρωτα και μετα τους αλλους.

Κωνσταντίνε καλημέρα, μια αθλητική καριέρα έχει αρκετές απαιτήσεις. Μέχρι στιγμής μάλιστα φαίνεται ότι τα έχεις καταφέρει μια χαρά. Μήπως λοιπόν παρόλο που σου αρέσει πολύ, η προσπάθεια να είσαι \'άψογος\' και η αυτοπειθαρχία σε έχουν κουράσει? Εξάλλου λες και μόνος σου ότι \'έπρεπε να πηγαίνω καλά, να μην κάνω λάθη...έπρεπε να αποδώσω τα μέγιστα\'. Ακόμα και για τα συμπτώματα που παρουσιάστηκαν λες \'έπρεπε να τα αποβάλλω\'. Πολύ \'πρέπει\' και πίεση να είσαι τέλειος και να αποδίδεις χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα!...:)

Καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικό να είσαι καλά, αλλά νομίζω ότι θα ήταν καλό να ξεκινήσεις δίνοντας στον εαυτό σου το δικαίωμα να μη νιώθει πάντα καλά. Όλοι έχουν δύσκολες στιγμές, αδυναμία, κόπωση, άγχος και όσο κι αν είναι δυσάρεστα, δεν είναι και καταστροφικά. Να πας σε ψυχολόγο, αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι που αντιμετωπίζεται.

Κωνσταντίνε καλησπέρα, εγω θα σου μιλήσω και ως ψυχολόγος (παρόλο που δεν ειδικεύομαι στην κλινική ψυχολογία) αλλά και ως παθούσα. Έχω περάσει κι εγώ πριν κάποια χρόνια μία περίοδο αγχούς που εξελίχθηκε με κρίσεις πανικού και καταλαβαίνω όλα τα συμπτώματα που έχεις. Μη φοβάσαι να απευθυνθείς σε κάποιο ψυχολόγο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να τα λες σε κάποιο φίλο σου ή ακόμα κι εδω στο φορουμ, βέβαια πρέπει να πας όταν εσύ θα είσαι έτοιμος κι όχι επειδή το λένε οι \"άλλοι\", θα σε βοηθήσει περισσότερο απ\'όσο φαντάζεσαι (εμένα πάντως με βοήθησε απίστευτα και τα ξεπέρασα όλα αυτά), βρες κάποιον που να ειδικεύεται στο άγχος και ακόμα κι αν δε σου κάνει βρες κάποιον άλλον δεν είναι ντροπή, πρέπει εσύ να αισθάνεσαι άνετα μαζί του

Βλεπω αυξανομαστε και πληθαινουμε ..

Ωραια κοινωνια εχουνε φτιαξει .. :(

Παιδια σας ευχαριστω παρα πολυ για τις χρησιμες συμβουλες σας. Ειλικρινα ακομα και η μεταξυ μας συζητηση εδω μπορω να πω οτι με βοηθησε αρκετα. Απλως θα ηθελα να ρωτησω αν ενδεικνυται καποιο φαρμακο για την περιπτωση μου συμφωνα με τα συμπτωματα που σας εξεφρασα, χωρις ομως αυτα να επηρρεαζουν την επιδοση μου στον αθλητικο χωρο, αν υπαρχει δηλαδη κατι που απλα να μου \'\'παιρνει\'\' το αγχος χωρις να με \'\'ριχνει\'\'.Τι ειδους φαρμακο ειναι αυτο και αν επιτρεπεται μεσα στο φορουμ πειτε μου και μερικες μαρκες να τα εχω στα υπ οψιν. Σας ευχαριστω και παλι ολους και ολες!

Κωνσταντινε καλως ορισες και απο εμενα....Λοιπον,εγω εχω να σου προτεινω το εξης..Επειδη εισαι μικρουλης ακομα οπως και εγω και επειδη ασχολεισαι επαγγελματικα με τον αθλητισμο καλυτερα(για εμενα φυσικα)να απευθυνθεις σε εναν ομοιοπαθητικο.Το γεγονος πως αθλεισαι σου δινει συν γιατι βοηθαει οσο δεν φανταζεσαι.Εγω απο τοτε που το επαθα και μετα απο την συμβουλη μιας φιλης μου(νεας ψυχολογου) ξεκινησα εντατικη γυμναστικη.Εδω και 4 μηνες κανω σχεδον καθημερινα aerobic,λιγη power yoga και λιγο kick boxing.Βοηθαει απιστευτα η γυμναστικη..απο την αλλη κανω εδω και 3 μηνες ομοιοπαθητικη(ειναι φυσικα σκευασματα..π.χ. εμενα μου δινει φωσφορο) και εχω δει σχετικα αποτελεσματα.δηλαδη κανω πραγματα που πριν δεν μπορουσα να κανω..οκ δεν ειμαι ακομα τελειως καλα αλλα προοδευω και το βλεπω.Εχω συνελθει κατα 50%.Η γιατρος μου,μου ειπε πως μεχρι του χρονου το καλοκαιρι θα ειμαι τελειως καλα...Παντως,οτι και να διαλεξεις,ειτε ομοιοπαθητικη ειτε ψυχολογο να ξερεις πως ειναι κατι που περναει απο τη στιγμη που δεν αφεθεις και το παλεψεις να εισαι οκ....Σου ευχομαι οτι καλυτερο και καλη δυναμη...:))

Κωνσταντίνε καλό θα ήταν να απευθυνθείς σε έναν ειδικό το να πάρεις χάπια μόνος σου δεν νομίζω ότι είναι λύση