Printable View
Καλησπερα ρε παιδια ελπιζω να ειστε ολοι καλα και καλη παναγια να εχουμε.. Εχω δυσπνοια απο το στομαχι δηλαδη δεν μπορω να παρω μεγαλη ανασα νιωθω οτι κοβεται εκει ψηλα στο στομαχι ειχα ενιοτε προβληματα με το στομαχι λογω αγχους με λοζεκ ασ πουμε μου ψιλοπερναει ειχε κανεις το ιδιο ξερει τιποτα το οποιο να με ανακουφισει;
αυτο εχει η μανα μου οταν εχει θεμα ψυχολογικο κι την ταλεποραει. δες γιατρο να εισαι σιγουρος οτι δε ειν κατι οργανικά κι μετα δες αν ειν κατι που σε στεναχωρα κι χτυπάει εκει σα ψυχοσωματικά.
Γεια σου Θανο. Για περίπου ενάμιση χρόνο το είχα και εγω καθώς με ταλαιπωρούσε ΓΟΠ ενώ είχα και ελικοβακτηριδιο του πυλωρου. Με την κατάλληλη αγωγή ηρέμησα και δεν είχα θέμα με δύσπνοια μετά. Πλέον με πιάνει αν πιω/φάω κάτι εξαιρετικά όξινο ή αν το παρακάνω ατο φαγητό. Εκτός από nexium και ibutin που ήταν η αγωγή, με ανακούφιζε και το τζίντζερ.
Γειά σου Θάνο. Εννοείται το έχω και εγώ. Η για την ακρίβεια το είχα σε πολύ μεγάλο βαθμό αλλά υποχώρησε λίγο με την αγωγή. Κάνε υπομονή και οπωσδήποτε θεραπεία. Δυστυχώς η περίοδος αυτή εμένα δεν με βοηθούσε τίποτα παρά μόνο το να μην τρώω. Ότι και να έβαζα στο στόμα μου με έπιανε αυτό που λες. Μικρά γεύματα όσο μπορείς ότι μπορείς και υπομονή. Και εγώ ακόμα χάλια είμαι και έχω πέσει πάλι.
Το είχα περάσει και εγώ πριν καιρό. Ήμουν όμως σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου. Αν είσαι σίγουρος ότι είναι ψυχολογικό, ίσως πρέπει να βρεις τι πραγματικά σε απασχολεί αυτή την περίοδο και να προσπαθήσεις να το "λύσεις". Πάντως οι ασκήσεις με την αναπνοή βοηθάνε πολύ. Πας ψυχολόγο;Quote:
Originally Posted by Thanos
Νομίζω πως έχω κάτι παρεμφερές. Όταν μου παρουσιάζεται δύσπνοια ή ψευδοδύσπνοια, αισθάνομαι ότι ξεκινάει από το στομάχι, ''σαν να μην με αφήνει το στομάχι'' να αναπνεύσω άνετα, ταυτόχρονα παρατηρώ ότι πιέζω την κοιλιά μου προς τα μέσα. Όταν αναπνέω συνειδητά εκτείνοντας την κοιλιά προς τα έξω νιώθω καλύτερα. Συνήθως η δύσπνοια συνοδεύεται με φούσκωμα είτε από νερό είτε από φαγητό. Είναι κάπως έτσι; Νομίζω πως είναι ψυχολογικό. Εμένα μπουκώνει συχνά και η μύτη μου και μου δίνει το ψευδές αίσθημα δύσπνοιας, αν ασκηθώ λιγάκι, έστω πολύ ήπια νιώθω πολύ καλύτερα. Ίσως να είναι και αυτό ψυχολογικό. Γιατί αν τύχει να είμαι σε παρέα ξεχνιέμαι και δεν νιώθω καμία ενόχληση, μετά πάλι τα ίδια.