Σχέση εξ αποστάσεως και χωρισμός

Καλησπέρα σε όλους,

Συγγνώμη εκ των προτέρων για το μέγεθος του κειμένου.

Δεν έχει πολύ καιρό που χώρισα με την εξ αποστάσεως σχέση μου κοινή συναινέσει μετά από περίπου 2 χρόνια. Οι απορίες τώρα γνωστές: Ήταν σωστό που χωρίσαμε; Χωρούσε και άλλη προσπάθεια; Έγινε με τον σωστό τρόπο;

Λίγα λόγια για την σχέση μας. Ξεκινήσαμε από την αρχή εξ αποστάσεως, με μία απόσταση περίπου 8 ώρες με αυτοκίνητο. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό είναι θετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα να έχεις τον άλλον δίπλα σου για καιρό και μετά να πρέπει να συνεχίσετε εξ αποστάσεως. Τώρα όμως, στο τέλος της σχέσης, βλέπω ότι ήταν και κατάρα. Και αυτό γιατί ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μαζί για διάστημα μεγαλύτερο των 9-10 ημερών. Και αυτό πονάει, γιατί πάντα θα έχω την απορία, αν τα πράγματα θα είχαν διαφορετική τροπή εάν καταφέρναμε στο προσεχές μέλλον να μηδενίσουμε την απόσταση, ή έστω να την περιορίσουμε στο ελάχιστο. Ευχή και κατάρα λοιπόν η εξ αρχής εξ αποστάσεως σχέση.

Όχι, δεν υπήρχε πλάνο στο άμεσο μέλλον να συγκατοικήσουμε ή έστω να μειώσουμε αισθητά την απόσταση. Οι πορείες και τα πλάνα μας δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζονται για τα επόμενα χρόνια. Το ξέραμε από την αρχή βέβαια αυτό. Αλλά τότε δεν μας ένοιαζε, είμασταν τόσο ερωτευμένοι, έτοιμοι να σπάσουμε κάθε εμπόδιο. Εν τέλει η πραγματικότητα, όχι απλά μας χτύπησε αλλά μας βάρεσε την πόρτα.

Πέραν της απόστασης είχαμε και άλλα ζητήματα που μας δημιουργούσαν εντάσεις, αλλά ποτέ τσακωμούς. Στην πράξη, αυτά μας χώρισαν καθώς επαναλαμβάνονταν αλλά έχω την αίσθηση ότι αν είμασταν κοντά όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα είχαμε διαχειριστεί καλύτερα. Δεν είχαμε μάλιστα ούτε θέματα εμπιστοσύνης.

Χωρίσαμε μέσω κλήσης, καθώς θεωρούσαμε ότι αν βρισκόμασταν, θα μας ήταν πολύ δύσκολο να χωρίσουμε και θα καταλήγαμε πάλι μαζί παρά τα προβλήματα. Τότε νόμιζα ότι ήταν καλή ιδέα. Τώρα μετά από πολύ σκέψη νιώθω πως δεν ήταν. Έπρεπε να γίνει από κοντά. Επίσης, νιώθω ότι τουλάχιστον από πλευράς μου έχω πολλά να της πω, νομίζω ότι δεν έχουμε κάνει την τελευταία μας συζήτηση. Και πιστεύω και αυτή θα θέλει να πει πολλά, αφού όταν χωρίσαμε δεν μας έβγαιναν οι λέξεις να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας από το τηλέφωνο. Θέλω λοιπόν να την ξαναδώ. Όχι για να την διεκδικήσω πίσω, για να της μιλήσω. Όσο δύσκολο συναισθηματικά και να είναι αυτό.

Δεκτή κάθε άποψη και κάθε σκέψη για την περίπτωση μου. Από την εμπειρία μου, ένα πολύ μικρό ποσοστό των εξ αποστάσεως σχέσεων ξεκινάνε από την αρχή εξ αποστάσεως. Είχε κανείς από εσάς αντίστοιχες εμπειρίες; Πως τις αντιμετωπίσατε; Πως καταφέρατε να διαχειριστείτε το γεγονός ότι η απόσταση και το timing μάλλον σας κόστισαν ακριβά;

ΥΓ Γιατί πρέπει η πραγματικότητα να σου βαράει την πόρτα και σε πηγαίνει όπου θέλει; Τι είναι αυτό που με κρατά από το να φύγω από εδώ που είμαι, να βρω ένα σπίτι και να συγκατοικήσουμε, ζώντας αυτά που τόσο καιρό έχουμε στο μυαλό μας και ονειρευόμαστε; Γιατί η πραγματικότητα δεν μας επιτρέπει τέτοιους αυθορμητισμούς;
Ίσως σε μερικές μέρες, με καθαρό μυαλό, να έχω απάντηση στα παραπάνω χαχα. Αλλά για τώρα, ναι, είναι σκέψεις που με προβληματίζουν.

Quote:

---

Originally Posted by HeyGuys

Καλησπέρα σε όλους,

Συγγνώμη εκ των προτέρων για το μέγεθος του κειμένου.

Δεν έχει πολύ καιρό που χώρισα με την εξ αποστάσεως σχέση μου κοινή συναινέσει μετά από περίπου 2 χρόνια. Οι απορίες τώρα γνωστές: Ήταν σωστό που χωρίσαμε; Χωρούσε και άλλη προσπάθεια; Έγινε με τον σωστό τρόπο;

Λίγα λόγια για την σχέση μας. Ξεκινήσαμε από την αρχή εξ αποστάσεως, με μία απόσταση περίπου 8 ώρες με αυτοκίνητο. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό είναι θετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα να έχεις τον άλλον δίπλα σου για καιρό και μετά να πρέπει να συνεχίσετε εξ αποστάσεως. Τώρα όμως, στο τέλος της σχέσης, βλέπω ότι ήταν και κατάρα. Και αυτό γιατί ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μαζί για διάστημα μεγαλύτερο των 9-10 ημερών. Και αυτό πονάει, γιατί πάντα θα έχω την απορία, αν τα πράγματα θα είχαν διαφορετική τροπή εάν καταφέρναμε στο προσεχές μέλλον να μηδενίσουμε την απόσταση, ή έστω να την περιορίσουμε στο ελάχιστο. Ευχή και κατάρα λοιπόν η εξ αρχής εξ αποστάσεως σχέση.

Όχι, δεν υπήρχε πλάνο στο άμεσο μέλλον να συγκατοικήσουμε ή έστω να μειώσουμε αισθητά την απόσταση. Οι πορείες και τα πλάνα μας δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζονται για τα επόμενα χρόνια. Το ξέραμε από την αρχή βέβαια αυτό. Αλλά τότε δεν μας ένοιαζε, είμασταν τόσο ερωτευμένοι, έτοιμοι να σπάσουμε κάθε εμπόδιο. Εν τέλει η πραγματικότητα, όχι απλά μας χτύπησε αλλά μας βάρεσε την πόρτα.

Πέραν της απόστασης είχαμε και άλλα ζητήματα που μας δημιουργούσαν εντάσεις, αλλά ποτέ τσακωμούς. Στην πράξη, αυτά μας χώρισαν καθώς επαναλαμβάνονταν αλλά έχω την αίσθηση ότι αν είμασταν κοντά όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα είχαμε διαχειριστεί καλύτερα. Δεν είχαμε μάλιστα ούτε θέματα εμπιστοσύνης.

Χωρίσαμε μέσω κλήσης, καθώς θεωρούσαμε ότι αν βρισκόμασταν, θα μας ήταν πολύ δύσκολο να χωρίσουμε και θα καταλήγαμε πάλι μαζί παρά τα προβλήματα. Τότε νόμιζα ότι ήταν καλή ιδέα. Τώρα μετά από πολύ σκέψη νιώθω πως δεν ήταν. Έπρεπε να γίνει από κοντά. Επίσης, νιώθω ότι τουλάχιστον από πλευράς μου έχω πολλά να της πω, νομίζω ότι δεν έχουμε κάνει την τελευταία μας συζήτηση. Και πιστεύω και αυτή θα θέλει να πει πολλά, αφού όταν χωρίσαμε δεν μας έβγαιναν οι λέξεις να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας από το τηλέφωνο. Θέλω λοιπόν να την ξαναδώ. Όχι για να την διεκδικήσω πίσω, για να της μιλήσω. Όσο δύσκολο συναισθηματικά και να είναι αυτό.

Δεκτή κάθε άποψη και κάθε σκέψη για την περίπτωση μου. Από την εμπειρία μου, ένα πολύ μικρό ποσοστό των εξ αποστάσεως σχέσεων ξεκινάνε από την αρχή εξ αποστάσεως. Είχε κανείς από εσάς αντίστοιχες εμπειρίες; Πως τις αντιμετωπίσατε; Πως καταφέρατε να διαχειριστείτε το γεγονός ότι η απόσταση και το timing μάλλον σας κόστισαν ακριβά;

ΥΓ Γιατί πρέπει η πραγματικότητα να σου βαράει την πόρτα και σε πηγαίνει όπου θέλει; Τι είναι αυτό που με κρατά από το να φύγω από εδώ που είμαι, να βρω ένα σπίτι και να συγκατοικήσουμε, ζώντας αυτά που τόσο καιρό έχουμε στο μυαλό μας και ονειρευόμαστε; Γιατί η πραγματικότητα δεν μας επιτρέπει τέτοιους αυθορμητισμούς;
Ίσως σε μερικές μέρες, με καθαρό μυαλό, να έχω απάντηση στα παραπάνω χαχα. Αλλά για τώρα, ναι, είναι σκέψεις που με προβληματίζουν.

---

καλησπερα...
καλα, πρωτα χωριζεις και μετα σκεφτεσαι να διερευνησεις μηπως τυχον και γινοταν και διαφορετικα;
ο χωρισμος ειναι ενα πληγμα που δεν ξεπερνιεται με ενα "μετανοιωσα"...
μπορει η κοπελα να εχει προχωρησει, η και να μην προχωρησε, να το εχει τελειωσει μεσα της.
δικη σου ηταν η πρωτοβουλια του χωρισμου;

Quote:

---

Originally Posted by HeyGuys

Καλησπέρα σε όλους,

Συγγνώμη εκ των προτέρων για το μέγεθος του κειμένου.

Δεν έχει πολύ καιρό που χώρισα με την εξ αποστάσεως σχέση μου κοινή συναινέσει μετά από περίπου 2 χρόνια. Οι απορίες τώρα γνωστές: Ήταν σωστό που χωρίσαμε; Χωρούσε και άλλη προσπάθεια; Έγινε με τον σωστό τρόπο;

Λίγα λόγια για την σχέση μας. Ξεκινήσαμε από την αρχή εξ αποστάσεως, με μία απόσταση περίπου 8 ώρες με αυτοκίνητο. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό είναι θετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα να έχεις τον άλλον δίπλα σου για καιρό και μετά να πρέπει να συνεχίσετε εξ αποστάσεως. Τώρα όμως, στο τέλος της σχέσης, βλέπω ότι ήταν και κατάρα. Και αυτό γιατί ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μαζί για διάστημα μεγαλύτερο των 9-10 ημερών. Και αυτό πονάει, γιατί πάντα θα έχω την απορία, αν τα πράγματα θα είχαν διαφορετική τροπή εάν καταφέρναμε στο προσεχές μέλλον να μηδενίσουμε την απόσταση, ή έστω να την περιορίσουμε στο ελάχιστο. Ευχή και κατάρα λοιπόν η εξ αρχής εξ αποστάσεως σχέση.

Όχι, δεν υπήρχε πλάνο στο άμεσο μέλλον να συγκατοικήσουμε ή έστω να μειώσουμε αισθητά την απόσταση. Οι πορείες και τα πλάνα μας δεν φαίνεται να ευθυγραμμίζονται για τα επόμενα χρόνια. Το ξέραμε από την αρχή βέβαια αυτό. Αλλά τότε δεν μας ένοιαζε, είμασταν τόσο ερωτευμένοι, έτοιμοι να σπάσουμε κάθε εμπόδιο. Εν τέλει η πραγματικότητα, όχι απλά μας χτύπησε αλλά μας βάρεσε την πόρτα.

Πέραν της απόστασης είχαμε και άλλα ζητήματα που μας δημιουργούσαν εντάσεις, αλλά ποτέ τσακωμούς. Στην πράξη, αυτά μας χώρισαν καθώς επαναλαμβάνονταν αλλά έχω την αίσθηση ότι αν είμασταν κοντά όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα είχαμε διαχειριστεί καλύτερα. Δεν είχαμε μάλιστα ούτε θέματα εμπιστοσύνης.

Χωρίσαμε μέσω κλήσης, καθώς θεωρούσαμε ότι αν βρισκόμασταν, θα μας ήταν πολύ δύσκολο να χωρίσουμε και θα καταλήγαμε πάλι μαζί παρά τα προβλήματα. Τότε νόμιζα ότι ήταν καλή ιδέα. Τώρα μετά από πολύ σκέψη νιώθω πως δεν ήταν. Έπρεπε να γίνει από κοντά. Επίσης, νιώθω ότι τουλάχιστον από πλευράς μου έχω πολλά να της πω, νομίζω ότι δεν έχουμε κάνει την τελευταία μας συζήτηση. Και πιστεύω και αυτή θα θέλει να πει πολλά, αφού όταν χωρίσαμε δεν μας έβγαιναν οι λέξεις να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας από το τηλέφωνο. Θέλω λοιπόν να την ξαναδώ. Όχι για να την διεκδικήσω πίσω, για να της μιλήσω. Όσο δύσκολο συναισθηματικά και να είναι αυτό.

Δεκτή κάθε άποψη και κάθε σκέψη για την περίπτωση μου. Από την εμπειρία μου, ένα πολύ μικρό ποσοστό των εξ αποστάσεως σχέσεων ξεκινάνε από την αρχή εξ αποστάσεως. Είχε κανείς από εσάς αντίστοιχες εμπειρίες; Πως τις αντιμετωπίσατε; Πως καταφέρατε να διαχειριστείτε το γεγονός ότι η απόσταση και το timing μάλλον σας κόστισαν ακριβά;

ΥΓ Γιατί πρέπει η πραγματικότητα να σου βαράει την πόρτα και σε πηγαίνει όπου θέλει; Τι είναι αυτό που με κρατά από το να φύγω από εδώ που είμαι, να βρω ένα σπίτι και να συγκατοικήσουμε, ζώντας αυτά που τόσο καιρό έχουμε στο μυαλό μας και ονειρευόμαστε; Γιατί η πραγματικότητα δεν μας επιτρέπει τέτοιους αυθορμητισμούς;
Ίσως σε μερικές μέρες, με καθαρό μυαλό, να έχω απάντηση στα παραπάνω χαχα. Αλλά για τώρα, ναι, είναι σκέψεις που με προβληματίζουν.

---

ουουουυο να σου πω εγω για σχεσεις εξ αποστασεως. Πολυ παραμυθενια ολα αφου σου αφηνει την δυνατοτητα να εισαι παπατζης ή να φουσκωνεις τα πραγματα. Μακρια παιδιααα, γινεται εμμονη ολο αυτο γιατι εχεις απειρα πιθανα σεναρια για το μελλον και καθεσαι ονειροπολεις χωρις να ξερεις τι εχει ο αλλος στο μυαλο του, το περιββαλον κλπ. πολλες φορες μπαινεις κι εσυ στο πειρασμο να δειχνεις μια πλευρα του εαυτου σου που δεν πολυ ισχυει και μπορει να σου δημιουργει ακομα και κριση ταυτοτητας. Αυτα

Καλησπέρα! Θεωρώ ότι θέτεις κάποια λιγο ετεροχρονισμένα, μετά τον χωρισμό. Συνήθως αυτές τις σκέψεις πρέπει να τις κανείς στην αρχη μιας τέτοιας γνωριμίας και όταν η σχέση σοβαρεύει. Από προσωπική εμπειρία θα σου πω ότι η σχέση εξ αποστάσεως δεν λειτουργεί ή μπορεί σπανίως να λειτουργήσει. Στην ουσία δεν μαθαίνεις ποτέ τον άλλο, ποιος είναι πραγματικά, αφού δεν έχεις τον απαραίτητο χρονο. Άσε που ποτέ δεν μπορείς να εισαι σίγουρος για τον εαν ο άλλος έχει διπλή ζωή. Θες να μας αναφέρεις ποια ήταν τα υπόλοιπα προβλήματα που είχατε και ήταν αυτά που σας χώρισαν; Θα είχε νόημα για να βγαλουμε κάποιο συμπέρασμα και να σου απαντήσουμε πιο ολοκληρωμένα.

Καλημέρα σου,αγαπητέ HeyGuys!

Για μένα η σχέση εξ' αποστάσεως δεν είναι σχέση-τον άλλο τον στερεισαι όταν τον θέλεις και τον χρειάζεσαι δίπλα σου κι αυτό είναι από μόνο του βασανιστικό.

Όπως και να 'χει όμως, το γεγονός ότι κανένας από τους δύο σας δεν ήθελε να μετακομίσει στην πόλη του άλλου (να χάσει τη βολή του ίσως?) ώστε να γεφυρώσετε την απόσταση και να συζησετε, κάτι λεει αυτό για εσάς και τη σχέση σας,την ένταση ενδεχομένως των συναισθήματων σας και τις προτεραιότητες σας.

Γιατί αν το θέλατε πραγματικά,θα είχατε βρει και τον τρόπο και το χρόνο να κάνετε αυτό το "μαζί" λίγο πιο ζεστό!

Αυτά από μένα!

Να το ρισκάρετε και να το νοικιάσετε το σπίτι.
Τίποτε δε σας σταματάει εφόσον το θέλεις και το θέλει.
Να χρησιμοποιήσετε ο ένας τον άλλον για να μπορέσετε να ζήσετε ό,τι θέλετε.
Δε λέει η σχέση εξ αποστάσεως, δεν εξελίσσεστε μαζί κατά τη γνώμη μου και
είναι ό,τι να'ναι.
Όσο για το timing, δεν την κάνετε πια αυτή τη συζήτηση να δείτε αν
τώρα έχει πια φτάσει η ώρα για τη σχέση αυτή να δείξει τη δυναμική της;
Πώς θα ξέρεις αν δεν προσπαθήσεις;

Αυτά με τις αποστάσεις είναι φουλαριστες ανασφάλειες. Ποτέ δεν ξεκινάμε σχέση από απόσταση . Εκτός αν η απόσταση προκύψει μετά δλδ κατά την διάρκεια της ήδη σχέσης . Όπως και να έχει σχέση από η' με απόσταση δεν λέγεται σχέση , αλλά σχέση με το κινητό κ τον υπολογιστή σου .

Όπως έγραψα παραπάνω, χωρίσαμε κοινή συναινέσει. Μιλήσαμε και σκεφτόμασταν και οι δύο το ίδιο. Και ναι, δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχω τόσο μεγάλη εμπειρία χωρισμών για να γνωρίζω τι πρέπει να σκεφθώ πριν και τι όχι.

Ήλπιζα στο forum αυτό να δεχτώ θετική υποστήριξη, αλλά μόνο τύψεις μου έχουν δημιουργηθεί τώρα με όλα αυτά που μου λέτε για τις εξ αποστάσεως σχέσεις. Παιδιά, το ξέρω, είναι δύσκολες. Αλλά δυστυχώς ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα ερωτευθείς, και στην τελική αν δεν προσπαθήσεις τι νόημα έχει; Θα μείνεις για πάντα με την απορία. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Να το ρισκάρετε και να το νοικιάσετε το σπίτι.
Τίποτε δε σας σταματάει εφόσον το θέλεις και το θέλει.
Να χρησιμοποιήσετε ο ένας τον άλλον για να μπορέσετε να ζήσετε ό,τι θέλετε.
Δε λέει η σχέση εξ αποστάσεως, δεν εξελίσσεστε μαζί κατά τη γνώμη μου και
είναι ό,τι να'ναι.
Όσο για το timing, δεν την κάνετε πια αυτή τη συζήτηση να δείτε αν
τώρα έχει πια φτάσει η ώρα για τη σχέση αυτή να δείξει τη δυναμική της;
Πώς θα ξέρεις αν δεν προσπαθήσεις;

---

Σε ευχαριστώ για αυτήν την απάντηση. Δυστυχώς το να μείνουμε μαζί δεν εξαρτάται από εμάς, υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες που μας το κάνουν εκ των πραγμάτων δύσκολο σίγουρα για τώρα, και το πιο πιθανό και για το άμεσο μέλλον. Και επιπροσθέτως, νιώθω ότι δεν έχω την εσωτερική δύναμη να πω, τα παρατάω όλα όπως είναι και έρχομαι να συγκατοικήσω μαζί σου.

Quote:

---

Originally Posted by HeyGuys

Όπως έγραψα παραπάνω, χωρίσαμε κοινή συναινέσει. Μιλήσαμε και σκεφτόμασταν και οι δύο το ίδιο. Και ναι, δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχω τόσο μεγάλη εμπειρία χωρισμών για να γνωρίζω τι πρέπει να σκεφθώ πριν και τι όχι.

---

το θεμα ειναι, αν και τωρα σκεφτεστε τα ιδια και προβληματιζεστε μηπως κανατε λαθος, ή το σκεφτεσαι μονο εσυ και η κοπελα το εχει τελειωσει το θεμα...
αν εχετε επικοινωνια, μαθε τουλαχιστον αυτο. αν κανει κι εκεινη τετοιες σκεψεις.

Τύψεις για ποιο λόγο ακριβώς νιώθεις;

Δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις. Η άποψη η δίκη μου είναι ότι δεν λειτουργεί η εξ αποστάσεως σχέση και συμφωνώ μαζί σου ότι θα την ξαναέκανα τότε για να μάθω μέσα από τα λάθη μου.

Είπες όμως ότι είχατε κ αλλά προβλήματα. Θες να αναφέρεις κάποια από αυτά;

Quote:

---

Originally Posted by HeyGuys

Ήλπιζα στο forum αυτό να δεχτώ θετική υποστήριξη, αλλά μόνο τύψεις μου έχουν δημιουργηθεί τώρα με όλα αυτά που μου λέτε για τις εξ αποστάσεως σχέσεις. Παιδιά, το ξέρω, είναι δύσκολες. Αλλά δυστυχώς ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα ερωτευθείς, και στην τελική αν δεν προσπαθήσεις τι νόημα έχει; Θα μείνεις για πάντα με την απορία. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω, θα το ξαναέκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

---

Αγορι μου ποιος σου δημιουργησε τυψεις ακριβως? ο καθενας ειπε την προσωπικη του εμπειρια και αποψη απο τις σχεσεις εξ αποστασεως. Ολοι τις εχουμε κανει, οσο διερκισε το παραμυθι ολοι καλα περασαμε , ολοι θα το ξανα καναμε με τους ιδιους ανθρωπου που "γνωρισαμε". Η τελικη αποτιμηση ομως απο αυτες τις εμπειριες ειναι να μην τις δημιουργουμε με νεα προσωπα, να μπορουμε να εκτεθουμε σε εναν ανθρωπο που στεκεται μπροστα μας. Αυτο σιγουρα ποναει περισσοτερο απο μια σχεση εξ αποστασεως. Αλλα ειναι και γλυκο παραλληλα γιατι τα νιωσαμε ολα ξεκαθαρα μαζι, οι "αυρες " μας ενωθηκαν και οταν διασπαστηκαν στο τελος κρατησαμε μεσα μας μια σπιθαμι του αλλου.

Λίγα λόγια για την σχέση μας. Ξεκινήσαμε από την αρχή εξ αποστάσεως, με μία απόσταση περίπου 8 ώρες με αυτοκίνητο. Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό είναι θετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα να έχεις τον άλλον δίπλα σου για καιρό και μετά να πρέπει να συνεχίσετε εξ αποστάσεως. Τώρα όμως, στο τέλος της σχέσης, βλέπω ότι ήταν και κατάρα. Και αυτό γιατί ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μαζί για διάστημα μεγαλύτερο των 9-10 ημερών. Και αυτό πονάει, γιατί πάντα θα έχω την απορία, αν τα πράγματα θα είχαν διαφορετική τροπή εάν καταφέρναμε στο προσεχές μέλλον να μηδενίσουμε την απόσταση, ή έστω να την περιορίσουμε στο ελάχιστο.

ωπα , περιμενε , γραφεις για θετικη υποστηριξη και τυψεις που σου δημιουργουνται ειτε δικες σου , ειτε σε αυτους που πινουν τον καφε τους και απαντανε σε φορουμ συζητησεων ,αντι να βγαζουν ατελειωτα στορυ να χαιδευουν την γατα τους στο ΙΝΣΤΑ, γουατεβερ ....και δεν σε υποστηριζουν
γραφεις για 8 ωρες σχεση ..( με το αμαξι ) ....κατι για 9-10 μερες μαζι ......αυτο παιδι μου δεν ειναι σχεση . οπως σου εγραψα και πιο πανω δεν ξεκιναμε ποτε μια σχεση απο αποσταση ....αποψη ΜΟΥ και την διατηρω . τωρα αν καποιοι ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ με αεροπλανα , πλοια , τρενα κλπ , αυτο ειναι προσωπικη αντιληψη και αποφαση του καθενος . το ζητουμενο ειναι οτι σχεση με αεροπλανο δεν γινεται ...τωρα για σεξακι παλι εξ αποστασεως , παιζει τρελη ανασφαλεια και υποβοσκει φουλ θεματακι με την προσωπικοτητα μας η οποια θελει διερευνηση ....για παραδειγμα μια καλη μου φιλη , εχει σχεση απο αποσταση με το λονδινο ....μου λεει το αγορι μου ..καθε χριστουγεννα , πασχα , καλοκαιρι και κανα 3 μερο ....ολη την μερα ΟΝ ΛΑΙΝ ...στο τελος λεω κανετε και ενα APP ....τωρα η΄δουλευομαστε μεταξυ μας , η΄δουλευεις τον εαυτο σου .....