Ξύλο στο παιδί μου

Έχω έναν γιο και αισθάνομαι πολλές τύψεις γιατί από τοτε που ξεκίνησε να περπατάει και να κάνει τις πρώτες ζαβολιες, τον μαλώνω πολύ άσχημα και έχει φάει αρκετές ξύλιες στον ποπό και πολλά χαστούκια. Έτσι με μεγάλωσαν και κάνω υπερπροσπάθεια να το αλλάξω. Το χέρι μου στον καναπέ το έχω χτυπήσει άπειρες φορές με σκοπό να μην χτυπήσω τον μικρό.
Αισθάνομαι η χειρότερη μάνα και κατάλαβα πόσο τον έχει επηρεάσει όταν ένα άλλο παιδί στη παιδική χαρά τον χτύπησε και εκείνος δεν αντέδρασε. Όταν τον ρώτησα μου είπε αφού έκανα ζαβολιά με χτύπησε, όπως κάνεις και εσύ. Σοκ εκείνη την ώρα.
Το ερώτημα είναι γιατί δυσκολεύομαι τόσο πολύ να το αλλάξω, τόσο ανίκανη είμαι; Έχω κάνει ψυχοθεραπείες και πάλι η ίδια επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί

σε ψυχιατρο καλυτερα παρα σε ψυχολογο. οι εξαρσεις θυμου και η ενοχικοτητα που νιωθεις μετα, μπορει να προκαλεσουν καταθλιψη στην καλυτερη.
μην το αφησεις. Ενα τσακ ειναι για να γινουν χειροτερα τα πραγματα

Επισης η βια στα παιδια προδιαθετει στην μεταπειτα ζωη του να αποκτησουν υποκλινουσες συμπεριφορες(παιδοφιλοι πχ) και σαδιστικες τασεις

Νομίζω ότι έχω ήδη κατάθλιψη, τίποτα δεν με ευχαριστεί και για τίποτα πια δεν είναι ευγνώμων

Δεν ειναι ομως λιγο εγωιστικο? να μην προσπαθησεις να βγεις απο την καταθλιψη? καταλαβαινω οτι πολλοι ειναι οι λογοι που σε εφεραν σε αυτα τα συναισθηματα αλλα πραγματικα ειναι πολυ κριμα για το παιδι. θα ειναι ενα δυστυχισμενο παιδι που θα κανει κι εσενα καταθλιπτικη θα ειναι ενας συνεχομενος κυκλος καταθλιψης 15 χρονων. Μακαρι το παιδι να βγει δυνατο απο αυτο και μετα αλεβουαρ

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Έχω έναν γιο και αισθάνομαι πολλές τύψεις γιατί από τοτε που ξεκίνησε να περπατάει και να κάνει τις πρώτες ζαβολιες, τον μαλώνω πολύ άσχημα και έχει φάει αρκετές ξύλιες στον ποπό και πολλά χαστούκια. Έτσι με μεγάλωσαν και κάνω υπερπροσπάθεια να το αλλάξω. Το χέρι μου στον καναπέ το έχω χτυπήσει άπειρες φορές με σκοπό να μην χτυπήσω τον μικρό.
Αισθάνομαι η χειρότερη μάνα και κατάλαβα πόσο τον έχει επηρεάσει όταν ένα άλλο παιδί στη παιδική χαρά τον χτύπησε και εκείνος δεν αντέδρασε. Όταν τον ρώτησα μου είπε αφού έκανα ζαβολιά με χτύπησε, όπως κάνεις και εσύ. Σοκ εκείνη την ώρα.
Το ερώτημα είναι γιατί δυσκολεύομαι τόσο πολύ να το αλλάξω, τόσο ανίκανη είμαι; Έχω κάνει ψυχοθεραπείες και πάλι η ίδια επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί

---

Καλησπερα !
Την ψυχοθεραπεια με ποιο προσδοκια την ξεκινησες ?ποσο καιρο εκανε ς?
Εισαι σιγουρη για τον επαγγελματια που επελεξες οτι ειναι ο καταλληλος να σε βοηθησει ?
Δοκιμασες και με αλλον εφοσον εβλεπες οτι δεν ειχε εξελιξη ως προς την προσδοκια σου ι στην διαχειρηση του τραυματος σου και την εφαρμογη της στο σημερα ?

Ειναι μερικες απο τις ερωτησεις ωστε να αντιληφθεις την ουσια της ψυχοθεραπειας που επελεξες ...

Πολλες φορες παρ ολο τον επαγγελματισμου του αλλου εμεις δεν βλεπουμε το αποτέλεσμα που προσδοκουμε,οχι γιατι ο επαγγελματιας δεν ειναι καλος ,αλλα αυτο εξαρταται αμεσα στο κατα ποσο ειμαστε και εμεις διατεθημενοι να δουλεψουμε πανω στο δικο μας κομματι .Κατα ποσο μετα το τελος μια συνεδριας εφαρμοζονται οι συζητησεις σας!


Θα μου επιτρεψεις να μοιραστω την δικη μου εμπειρια ως θεραπευομενη και θα σου πω οτι με τον πρωτο ψυχολογο που πηγα να δουλεψω πολυ απλα δεν με βοηθησε καθολου γιατι δεν υπηρχε ο απαιτουμενβος βαθμος ενσυναισθησης και κατανοησης στα λεγομενα του και ας ειχε και 10 μεταπτυχιακα που λεμε ...

Τον παν σε ολο αυτο ειναι να υπαρχει χημεια μεταξυ σας και τα λεγομενα του να ερχονται να ακουμπούν την ψυχη σου ,να ηρεμεις ουτως ωστε να μπορεις και να δουλεύεις μετεπειτα και μονη σου .

Ενας ψυχολογος -ψυχοθεραπευτης ή συμβουλος ψυχικης υγειας ειναι υπευθυνος να σε παραπέμψει σε ψυχιατρο .
Εκεινος κρινει αν θα χρειαστεις και αγωγη ωστε να μπορεσεις να δουλεψεις μετεπειτα και το κομματι του τραυματους του θυμου του ξεσπασματος και γενικα οτι προκειπτει και εχει σαν αποτελεσμα το ξεσπασμα σου στο παιδι ..

Και να θυμασαι κατι !
Το γεγονος οτι αντιλαμβανεσαι οτι ολο αυτο ειναι λαθος σημαινει πως εχεις τρομερη αντιληψη ,υπευθυνοτητα και ωριμοτητα ως προς τον νεο ρολο που σου δοθηκε ,της μητερας !

Ξεκινα με ενα καινουργιο επαγγελματια ψυχικης υγειας αλλα δες πρωτα τι θες να δουλεψεις ,ναι οι ριζες του θυμου σου μπορει να ειναι παλιες αλλα επειδη ακριβως εχεις να κανεις με τον ψυχισμο ενας παιδιου πρεπει να μαθεις να διαχειριζεσαι με διαφορες τεχνικες που θα σου μαθει το τωρα και σιγα σιγα θα περνάτε και στο χθες ...

Ο ψυχιατρος απλα θα σου δωσει χαπια ...θα καλυψει καποια πραγματα ,την διαχειρηση του τραυματος σου και του θυμου σου ο ψυχολογος θα σε βοηθησει να το διαχειριστής.

Καντω ομως γιατι αντιλαμβανεσαι οτι ηδη καλλιεργείς τραυμα στο παιδακι σου και ειμαι σιγουρη πως αυτο θελεις ν αποφυγεις και χρησημοπιω προστατκτικη (καν τω ) για να δεις ποσο σημαντικο ειναι αυτο το κομματι ως προς την διαχειρηση του χρονου

Αν ήσουν δασκάλα θα έδινες χαστούκια στα παιδάκια; Μάλλον όχι γιατί έχεις το φόβο ότι θα σε κλείσουν μέσα. Ως μητέρα γιατί το κάνεις τότε; Δεν λυπάσαι ένα μικρό και ανυπεράσπιστο παιδάκι; Να τρώει το χαστούκι ενώ εσύ είσαι δυνατή και δεν μπορεί με τίποτε να σε αντιμετοπισει και να σε βάλει στη θέση σου. Λες πω μεγάλωσες με ξύλο. Βλέπεις, μεγάλωσες κι ακόμη το θυμάσαι. Άρα τι κάνεις στο παιδί σου;;; Σκέψου τα όλα αυτά. Το ξέρω πως μερικές φορές σου έρχεται όχι μόνο να τα δείρεις αλλά και να τα πνίξεις τα παιδιά έτσι όπως κάνουν! Αλλά δεν το κάνουμε αυτό. Τα πιάνουμε κοντά μας και τα νουθετούμε. Τους εξηγούμε τι έκαναν λάθος. Επίσης υπάρχει η καρέκλα της σκέψης που τα στέλνουμε να καθίσουν και να σκεφτούν τι έκαναν λάθος. Αυτό γίνεται από παιδάκια 2 ετών. Δεν τα πλακώνουμε στο ξύλο για κανένα λόγο γιατί αφήνουμε τραύματα. Πρόσεχε λίγο, έλα αφού καταλαβαίνεις το λάθος σου κάνε το πράξη και άλλαξε.

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

Έχω έναν γιο και αισθάνομαι πολλές τύψεις γιατί από τοτε που ξεκίνησε να περπατάει και να κάνει τις πρώτες ζαβολιες, τον μαλώνω πολύ άσχημα και έχει φάει αρκετές ξύλιες στον ποπό και πολλά χαστούκια. Έτσι με μεγάλωσαν και κάνω υπερπροσπάθεια να το αλλάξω. Το χέρι μου στον καναπέ το έχω χτυπήσει άπειρες φορές με σκοπό να μην χτυπήσω τον μικρό.
Αισθάνομαι η χειρότερη μάνα και κατάλαβα πόσο τον έχει επηρεάσει όταν ένα άλλο παιδί στη παιδική χαρά τον χτύπησε και εκείνος δεν αντέδρασε. Όταν τον ρώτησα μου είπε αφού έκανα ζαβολιά με χτύπησε, όπως κάνεις και εσύ. Σοκ εκείνη την ώρα.
Το ερώτημα είναι γιατί δυσκολεύομαι τόσο πολύ να το αλλάξω, τόσο ανίκανη είμαι; Έχω κάνει ψυχοθεραπείες geometry dash lite και πάλι η ίδια επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί

---

Θα πρέπει να λάβετε ψυχολογική θεραπεία σύντομα, αν συνεχίσετε να κάνετε αυτά τα πράγματα θα επηρεάσει πολύ την ψυχολογία του παιδιού.

γεια χαρα κι απ μενα εσυ εχεις συνειδητοποιησει οτι κανεις κατι λαθος η δικη μου μανα ποτε δε το ειπε αυτο παντα ελεγε οτι αξιζα το ξυλο τα χαστουκια στα μουτρα μαλιοτραβιγματα κι κλωτσες . εσυ ξερεις οτι δε ειν σωστο αυτο που κανεις μπορεις να το παλεύεις κι να μην απλωνεις χερι . μαλωσε τον γιο αν κανει βλακιες με τροπο σταθερο σοβαρο μα ποτε χερι να μην απλώνεις πολεμησε το κι νομιζω ολα θα πανε καλα γιατι εχεις γνωση οτι ειν κακο αυτο.θυμασαι κι εσυ πως σου φερονταν και ηταν κακο αυτο πρεπει να το εχεις σαν κατι για αποφυγή οτι ειναι οτι πιο αστοχο το φέρσιμο αυτο .πολεμησε το αυτο ειναι ζητημα ζωης και θανατου να θυμασαι οτι το παιδι σου θα θυματε αυτα κι θα σε ποναει αυτο οπως κι εσυ πονας για οσα εχεις βιωσει. υπαρχουν τροποι να πεις κατι που θες με πλαγιο τροπο κατι να περασεις σα μηνυμα κι μια χαρα θα το καταλαβει ο αλλος .οσο ζουμε μαθαινουμε κι γινομαστε πιο καλυτεροι σα ανθρωποι οταν το θελουμε κι αυτο ειν το πιο σημαντικο.

Αυτεσ οι μαλακιες που πιστεύετε φταίνε