Έχω έναν γιο και αισθάνομαι πολλές τύψεις γιατί από τοτε που ξεκίνησε να περπατάει και να κάνει τις πρώτες ζαβολιες, τον μαλώνω πολύ άσχημα και έχει φάει αρκετές ξύλιες στον ποπό και πολλά χαστούκια. Έτσι με μεγάλωσαν και κάνω υπερπροσπάθεια να το αλλάξω. Το χέρι μου στον καναπέ το έχω χτυπήσει άπειρες φορές με σκοπό να μην χτυπήσω τον μικρό.
Αισθάνομαι η χειρότερη μάνα και κατάλαβα πόσο τον έχει επηρεάσει όταν ένα άλλο παιδί στη παιδική χαρά τον χτύπησε και εκείνος δεν αντέδρασε. Όταν τον ρώτησα μου είπε αφού έκανα ζαβολιά με χτύπησε, όπως κάνεις και εσύ. Σοκ εκείνη την ώρα.
Το ερώτημα είναι γιατί δυσκολεύομαι τόσο πολύ να το αλλάξω, τόσο ανίκανη είμαι; Έχω κάνει ψυχοθεραπείες
geometry dash lite και πάλι η ίδια επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί