Quote:
Originally posted by persefoni1986
Αυτο που κανω τωρα δλδ το να γραφω σε φορουμ για μενα ισως αποτελει το τελευταιο σταδιο στις λυσεις που εχω σκεφτει. Εδω και ενα μηνα παω απο το κακο στο χειροτερο. Χωρισα προσφατα και ενω πιστευα πως θα ηρεμουσα γτ η σχεση μου με πιεζε παρα πολυ σε ολα τα θεματα και δεν ειχα την ελευθερια να εκφρασω ουτε τη γνωμη μου γτ αλλιως επεφτε ξυλο, τελικα εγινε το αντιθετο. Ειμαι χειροτερα. Τα νευρα μου εχουν γινει κουρελια σε σημειο που πολλες φορες δεν μπορω να τα ελεγξω, δεν τρωω, κλαιω με το παραμικρο, δεν εχω ορεξη να κανω απολυτως τπτ. Βρηκα μια δουλεια που ευχομουν να ξαναπιασω και τωρα δεν μου προκαλει κανενα ενδιαφερον. Ολα μου φαινονται βουνο βουνο βουνο. Εχω αφεθει εντελως στη μοιρα μου. Δεν αντεχω αλλο παιδια. Τα χω παιξει αληθεια. Δεν ξερω....Πραγματικα αν συνεχισω ετσι δεν εχει νοημα η ολη υποθεση. Τι να το κανεις να ζεις ενω εισαι τοσο χαλια δε ξερω....
κατ αρχας ηρεμησε