Printable View
Θέλω να ξεκινήσω την φαρμακευτική αγωγή (εσκιταλοπραμη) για μεικτή ανχωδη -καταθλιπτικη που μου ειχε χορηγηθεί πριν κάποιο καιρο . Ο κύριος φόβος μου( που φυσικα θα συζητησω και με τον γιατρό) είναι ότι ίσως υποτροπιαζω όταν σταματάω ,ίσως αναγκαστω να την παιρνω εφ'όρου ζωής κτλ
Υπάρχει κάποιος που να ξεκίνησε κάποια αγωγή και την διέκοψε επιτυχώς;
Τι θα σήμαινε για σένα εάν συνέβαινε κάτι από τα δύο ενδεχόμενα; Ίσως οι πραγματικοί λόγοι που φοβάσαι να είναι εντελώς διαφορετικοί. Αυτό που πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου είναι το αν σου αρέσει ο εαυτός σου χωρίς αγωγή, αν σου αρέσει η ζωή σου ή όχι. Γιατί όταν μας πονάει το κεφάλι θα πάρουμε παυσίπονο χωρίς να ανησυχούμε; Ακόμη και στις εφ'ορου ζωής αγωγές δεν το κάνουμε ζήτημα εάν αφορούν μη ψυχικής υγείας προβλήματα. Από τη στιγμή που θα σε παρακολουθεί ο γιατρός σου είτε υποτροπιασεις είτε αποφασίσεις να μην τα σταματήσεις θα έχεις την αναγκαία υποστήριξη και επιστημονικά ως προς το ζήτημα της αγωγής και ψυχολογικά. Να ξέρεις ότι έχουμε βρεθεί στο ίδιο σημείο πολλοί αν όχι οι περισσότεροι στο φόρουμ. Και ο καθένας θα σου γράψει τις εμπειρίες του, άλλος αρνητικές άλλος θετικές. Πιστεύω πολύ στην υποστήριξη της αγωγής με ψυχοθεραπεία, γιατί δυστυχώς οι αποφάσεις που παίρνουμε, μεταξύ άλλων, και για την ίδια την υγεία μας πολλές φορές δεν γίνονται για λόγους κατανοητούς σε μας ούτε είναι αυτονόητο ότι γίνονται επ'ωφελεια μας. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στο να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να καταλαβαίνεις τους πραγματικούς λόγους των επιλογών σου και να αναλάβεις την ευθύνη αυτών. Στο λέω εγώ που για να κάνω κάτι ή και αφού το είχα κάνει έκανα γκάλοπ για να αποφασίσω ή επιβεβαιώσω την απόφαση μου. Καλή τύχη.