Ιδεοληψίες και καταναγκασμοί

Καλησπέρα σας.
Πήρα την πρωτοβουλία να ανοίξω και εγώ αυτό το θέμα των ιδεοψυχαναγκασμών προκειμένου να μοιραστώ το ταξίδι μου με την συγκεκριμένη διαταραχή. Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 12 ετών. Είχα τότε θυμάμαι χάσει όλους μου τους φίλους και ήμουν αρκετά χάλια ψυχολογικά. Έως τότε δεν είχα κάποια ιδεοληπτική σκέψη ούτε και κάποιον καταναγκασμό. Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό κατά το οποίο έπαθα ονείρωξη. Άρχισα από εκείνη την ημέρα και μετά να σιχαίνομαι το σπέρμα μου και οτιδήποτε είχε έρθει σε επαφή με αυτό (επιφάνειες, ρούχα κλπ). Θυμάμαι να πλένω τα χέρια μου 2-3 φορές προκειμένου να "ξεβρωμίσω". Αν ακούμπαγε κάποιος είτε εμένα ή τα ρούχα/σεντόνια μου ένιωθα έντονα την ανάγκη να πλυθώ ή να πλύνω τα σεντόνια/ρούχα για να φύγει η "βρωμιά". Είχα σιχαθεί τον εαυτό μου. Ήμουν πολύ νευρικός και θυμάμαι να γίνομαι και επιθετικός απέναντι σε αντικείμενα. Η μαμά μου ήταν πολύ υποστηρικτική και μας έτρεχε συνέχεια από εδώ και από εκεί για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε. Είχα πάει σε μία ψυχαναλύτρια τότε. Μου είχε προτείνει να βάζω γάντια, κάτι το οποίο με βοήθησε στην αρχή αλλά δεν αντιμετώπιζα τις σκέψεις μου. Ίσως να τις απέφευγα. Με τον καιρό έβγαλα τα γάντια αλλά κάθε φορά που ακούμπαγα κάτι που θεωρούσα "βρώμικο" θα έπλενα τα χέρια μου είτε 1 ή 2 φορές. Δεν ήμουν δυσλειτουργικός μετά από κάποιο σημείο. Οι ψυχαναγκασμοί μου είχαν και άλλη θεματολογία. Στο διάβασμα για παράδειγμα θυμάμαι να αναπτύσσω πολύ έντονα διάφορες καταναγκαστικές συμπεριφορές. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να αλλάξω γραμμή και να γράψω από κάτω την συνέχεια του μαθήματος ή ότι πρέπει να χτυπήσω ξύλο ή ότι πρέπει να διαβάσω κάτι πολλές φορές για να το κατακτήσω. Και όλα αυτά για να μην τα πάω χάλια στα μαθήματα. Γενικά οι ψυχαναγκασμοί μου αφορούσαν την σκέψη "Πρέπει να κάνω αυτό για να μην τα πάω χάλια στα μαθήματα". Δεν με έκαναν δυσλειτουργικό γιαυτό και δεν ασχολήθηκα. Οι ψυχαναγκασμοί συνεχίστηκαν και στο Πανεπιστήμιο. "Πρέπει να κάνω αυτό για να περάσω το μάθημα" , "Πρέπει να το διαβάσω αρκετές φορές προκειμένου να το μάθω καλά" "Πρέπει η σκέψη μου να συμβαδίζει με τα λεγόμενα μου" "Πρέπει να το σκεφτώ και σωστά για να το έχω κατακτήσει" και άλλα πράγματα που δεν είχαν σχέση με το διάβασμα. Πχ "Πρέπει να πατήσω σε αυτό το σημείο για να τα πάω καλά με τα μαθήματα και κλπ κλπ". Το πρόβλημα γιγαντώθηκε όταν έβλεπα ότι αυτός ο τρόπος διαβάσματος απέδιδε κατά κάποιο τρόπο λόγω των πολλών επαναλήψεων και των συμπεριφορών που είχα υιοθετήσει για να "τα πάω καλά στο μάθημα". Ο εγκέφαλος μου είχε συσχετίσει το "περνάω το μάθημα" αν κάνω αυτό και αυτό και αυτό και αυτό και αν δεν τα έκανα όλα αυτά είχα μία αίσθηση κενού στο κεφάλι μου ότι δεν έχω τις γνώσεις ή ότι δεν θα τα πάω καλά. Έπρεπε να κάνω συνέχεια επαναλήψεις για να είμαι ευχαριστημένος και ανακουφισμένος και όχι αγχωμένος. Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όποιον έχει κάτσει να διαβάσει την δικιά μου εμπειρία! Οι ψυχαναγκασμοί μου έπαιρναν και άλλη μορφή με το φαγητό ή με τις σχέσεις με τους γύρω μου. Οι ψυχαναγκασμοί πήγαιναν και ερχόντουσαν αλλά δεν με ενοχλούσαν γιατί αφορούσαν κυρίως εμένα (το πως διαβάζω, πόσο καθαρός είμαι κλπ) Ένα μεγάλο σοκ το έπαθα όταν έκανα σεξ για πρώτη φορά με ένα άτομο χωρίς προφύλαξη. Ήμουν εκείνη την περίοδο πολύ θλιμμένος που είχα χάσει τη μητέρα μου από καρκίνο και απλά ήθελα να το κάνω για να το κάνω. Ήξερα ότι το άτομο αυτό στο παρελθόν είχε έρθει σε επαφή με κάτι ασθένειες ΣΜΝ και είχα αυτή την σκέψη στο κεφάλι μου. Είμαι που είμαι ήδη σκατά, πόσο πιο σκατά θα γίνω, ας το κάνω. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα με τίποτα να το κάνω, εκείνος δεν με πίεσε καθόλου αλλά εν τέλη είπα ας το κάνω και έγινε ότι έγινε. Μετά από αυτό μπήκα σε μία τεράστια φάση υπερανάλυσης " Και αν έχω κολλήσει και κολλήσω και τους γύρω μου;" και αν και αν. Να τονίσω ότι ψυχοθεραπεία έκανα με τον ψυχολόγο μου ο οποίος με βοήθαγε μέχρι έναν βαθμό. Δεν ήταν συμπεριφορικός. Δεν σας έχω αναφέρει ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Τέλος πάντων έπειτα από μία πολύ ακραία σχέση που είχα με το φαγητό είπα να πάω σε έναν ψυχοθεραπευτή που ειδικεύεται στην ΓΣΘ. Με βοήθησε ως έναν βαθμό και με το φαγητό και με το διάβασμα και γενικότερα με τις σκέψεις που είχα. Σταμάτησα και ξανά ξεκίνησα με τον παλιό μου ψυχολόγο. Να πω ότι εγώ ανέκαθεν αγχωνόμουν με το αν κάποιος άνθρωπος μου ζητήσει σεξ από το πρώτο ραντεβού γιατί αυτό δεν το ήθελα κατευθείαν. Ήθελα πρώτα να γνωρίσω κάποιον και θεωρούσα κακό να γίνει σεξ από το πρώτο ραντεβού ίσως και λόγω της εμπειρίας μου η οποία ήταν απρόσωπη(τύπου one night stand), κάτι τελείως εκτός από εμένα. Πέρυσι λοιπόν γνώρισα 2 άτομα από την κοινότητα και άκουγα για τις εμπειρίες τους. Ένιωθα πολύ περίεργα όταν άκουγα το πόσες εμπειρίες είχαν ή ότι έκαναν πολύ συχνά σεξ. Σύγκρινα τον εαυτό μου με αυτούς και ένιωθα άβολα. Εκείνη την περίοδο να τονίσω ότι δεν είχα και πολύ σεξουαλική διάθεση λόγω άγχους, κούρασης κλπ κλπ. Άρχισα να σκέφτομαι γιατί δεν έχω σεξουαλική διάθεση, μήπως έχω πρόβλημα, μήπως είμαι ασέξουαλ, μήπως δεν είμαι γκέι ;. Άρχισα να ανατρέχω στο παρελθόν το πόσες φορές έχω ερεθιστεί από αγόρια, αν ήθελα να τα φιλήσω, αν είχα όρεξη να κάνω κάτι ερωτικό μαζί τους. Σε όλες τις ερωτήσεις οι απαντήσεις ήταν θετικές. Ναι, είχα ερωτευτεί φίλους μου από το σχολείο, ναι η πρώτη εμπειρία μου η οποία δεν ήταν ολοκληρωμένη ήταν με ένα παιδί που με είχε σεβαστεί και κατανοήσει πλήρως και ένιωθα τόσο όμορφα δίπλα του. Προσπαθούσα να επιβεβαιωθώ δηλαδή με αναδρομές στο παρελθόν. Πήρε άλλες βέβαια διαστάσεις η κατάσταση. Άρχισα να παρατηρώ τα γεννητικά μου όταν βρίσκομαι με άτομα του ίδιου φύλου στον ίδιο χώρο ή να τα κοιτάω έντονα να δω αν ερεθιστώ. Άρχισα να σκέφτομαι πως τίποτε δεν έχει νόημα αν δεν είμαι πχ ομοφυλόφιλος ή αν δεν ελκύομαι από αγόρια. Πολλά πήραν διάσταση του τύπου "Πρέπει να βγω σε γκέι στέκι αλλιώς δεν έχει νόημα να βγω κλπ κλπ". Ήταν κόλαση παιδιά, πραγματικό βασανιστήριο. Έκτοτε μπήκα σε μία φάση κατάθλιψης( καθόλου διάθεση, μηδαμινά κίνητρα, ερωτική διάθεση στα πατώματα και κλπ ). Μετά μπήκαν στην εξίσωση και σκέψεις του τύπου "Δεν παρατηρώ τον άλλον όταν μου μιλάει, νιώθω πως δεν αισθάνομαι ή δεν ξέρω πως αισθάνομαι, δεν ξέρω αν μου αρέσει κάποιος/κάτι και κλπ κλπ". Νομίζω από τις χειρότερες περίοδοι της ζωής μου.


Για όποιον δεν έχω κουράσει μπορεί να συνεχίσει λιγάκι το διάβασμα

Πλέον παιδιά είμαι αρκετά καλύτερα απ' ότι ήμουν. Δεν έχω πλέον παρενοχλητικές σκέψεις για μικρόβια. Όσον αφορά το διάβασμα, προσπαθώ να εστιάσω σε αυτό που λεκτικοποιώ και όχι τόσο σε αυτό που σκέφτομαι το οποίο πολλές φορές είναι λάθος. Δεν αγχώνομαι πλέον αν δεν διαβάσω "σωστά" κάτι γιατί ξέρω ότι πέτυχα το πέτυχα στο διάβασμα ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ. Και γιατί ίσως δεν είναι πλέον το διάβασμα πολύ σημαντικό για εμένα γιατί τελείωσα την σχολή. Το OCD ίσως να χτυπάει εκεί που δίνεις περισσότερο την σημασία σου. Τώρα που δίνω σημασία στην σεξουαλικότητα και στο αν προσέχω κάποιον όταν μου μιλάει, έχει χτυπήσει εκεί. Πήρα το πτυχίο μου γιατί το άξιζα και όχι γιατί διάβαζα όπως διάβαζα, αν και πολλές φορές το συσχετίζω και μου είναι δύσκολο γιατί χρόνια διάβαζα έτσι, προσπαθώ να σκέφτομαι μπροστά. Μετά από κάποιο καιρό αυτός ο τρόπος διαβάσματος με κούραζε και με έκανε δυσλειτουργικό στο διάβασμα οπότε έχω πει να τον βγάλω από την ζωή μου. Ξανά έπιασα και ένα σεμινάριο το οποίο το είχα αφήσει λόγω διάθεσης και είμαι αρκετά ικανοποιημένος από εμένα. Προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες μου στο διάβασμα και στις επαναλήψεις για να είμαι καλυμμένος. Προσπαθώ να ακονίζω το μυαλό μου γιατί τόσο καιρό ήταν σε "ακινησία" και έχει χαλαρώσει πολύ από άποψη συγκέντρωσης,ανάκλησης πληροφοριών κλπ. Δεν ανατρέχω σε παλιά μηνύματα για να επιβεβαιωθώ ότι θυμάμαι κάτι ούτε προσπαθώ να σπάσω το μυαλό μου να θυμηθεί κάτι ντε και καλά. Προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες μου. Γυμνάζομαι εντατικά το οποίο βοηθάει στην κατάθλιψη και στο άγχος καμιά φορά. Τρέφομαι υγιεινά. Για σκέψεις του τύπου "Δεν αισθάνομαι τίποτα και για κανέναν" "Δεν ξέρω αν μου αρέσει αυτός ή όχι" προσπαθώ να μην δίνω σημασία. Θέλω να βάλω τον διαλογισμό στην ζωή μου και γενικά προσπαθώ να απασχολούμαι για να μην δίνω τόση δύναμη στις σκέψεις μου. Θέλω να ξεκινήσω να βγαίνω πάλι με φίλους μου για να μπορέσω να χτίσω ξανά την προσοχή μου σε αυτά που μου λένε και να μην δίνω σημασία στις αρνητικές μου σκέψεις.

Σκέφτομαι ότι σιγά σιγά πρέπει να ξανά εκτεθώ με άτομα του ίδιου φύλου, να αρχίσω να βγαίνω ραντεβού προκειμένου να μου φύγουν τελείως οι σκέψεις περί σεξουαλικότητας. Να τονίσω ότι κατά καιρούς όταν δεν είμαι αγχωμένος και καταθλιπτικός βλέπω κανονικά ερωτικό περιεχόμενο και ερεθίζομαι με άτομα του ίδιου φύλου, μετά πέφτω ψυχολογικά και ξανά ξεκινάνε οι σκέψεις πολύ πιο θολωμένες βέβαια. Έχω βάλει στόχο να ξεπεράσω την κατάθλιψη και το άγχος μου και να ξανα πάρω την ζωή μου στα χέρια μου. Φέτος θα αρχίσω δραστηριότητες που μου αρέσουν και θέλω να ξανά βρω τον εαυτό μου. Καλή δύναμη σε όλους όσου παλεύουν με το οτιδήποτε τους απασχολεί. Θα χαρώ να τα πούμε!!

Είχε ποτέ κανείς αυτό τον τύπου OCD (HOCD) και κάποιος από τους άλλους τύπους και πως τον ξεπέρασε ;

Πολλά από όσα γράφεις τα σκεπτομουν ή τα σκέπτομαι, όπως το που θα πατήσω για να γίνει ή να μην γίνει κάτι (να μην πατήσω τη γραμμή στα πλακάκια), το να διαβάσω κάθε πρόταση ξανά για να συλλάβω το νόημα πλήρως,τα ερωτικά κλπ. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε σίγουρα όπως και η αγωγή την οποία συνεχίζω. Δεν κατάλαβα καλά τι είναι η HOCD και δεν το έψαξα. Ίσως σε βοηθήσει ένας ειδικός για τη σεξουαλικότητα σου, γιατί νομίζω πως είσαι ενοχικός αλλά και ο ψυχολόγος σου μπορεί να σε βοηθήσει αν είναι καλός. Προσπάθησε να μην είσαι αυτοκαταστροφικός, δηλαδή σεξ χωρίς προφυλάξεις σε one night stand, είναι εκδήλωση νομίζω τέτοιας ψυχικής κατάστασης. Αν πας σε ένα κέντρο που κάνουν τεστ για AIDS θα σου πουν ότι και το στοματικό χωρίς προφυλάξεις είναι επικίνδυνο αλλά ακόμη και με τη μόνιμη σχέση δεν πρέπει να υπερβαίνει κάποια όρια (δεν συνεχίζω γιατί θα γίνει πορνογραφικό το σχόλιο μου). Απλά τα λέω για να τονίσω το περί αυτοκαταστροφικης συμπεριφοράς. Επίσης, να μην κάνεις πράγματα στο σεξ που δεν θες πραγματικά. Είναι θετικό το ότι προχωράς, είσαι καλύτερα, εξελισσεσαι.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου! Η αλήθεια είναι πως τότε που μου είχε συμβεί αυτή η εμπειρία είχα νιώσει αρκετά αυτοκαταστροφικός. Σαν να αυτομαστιγώνομαι. Σαν να λέω "Είμαι που είμαι χάλια,ας γίνω χειρότερα". Γενικότερα όσον αφορά τα ερωτικά, είμαι αρκετά people pleaser και δεν με ικανοποιεί καθόλου. Δεν έχω και πολλές εμπειρίες επί του θέματος για να είμαι και ειλικρινής. Με τους φίλους/φίλες μου παρόλαυτα είμαι αρκετά ανοιχτός όταν δεν θέλω να κάνω κάτι ή όταν δεν μου αρέσει να κάνω κάτι το λέω ξεκάθαρα όπως και την γνώμη μου καλοπροαίρετα και με σεβασμό πάντα! Πριν γίνει αυτό ήμουν people pleaser και με τους φίλους μου αλλά το έχτισα με έκθεση. Ίσως να πρέπει να κάνω το ίδιο και με τα ερωτικά. Τι αγωγή λαμβάνεις αν επιτρέπεται και πως σε βοηθάει ;

Ισχύει αυτό που λες, ότι δηλαδή μπορεί με την εξοικείωση να εκφραζεσαι καλύτερα και στα ερωτικά. Αν και δεν πιστεύω ότι θα γίνει όσο μέσα σου αισθάνεσαι υποδεέστερος. Αυτό το people pleaser το είχα κι εγώ, το δουλεύω καθημερινά. Με βοηθάει το cipralex, στο κοινωνικό άγχος, στο να μην κολλάει το μυαλό μου δηλαδή να μην έχω έμμονες σκέψεις, να είμαι πιο ήρεμος γενικότερα. Είναι ενδιαφέρον το ότι λες πως με τους φίλους σου όταν δεν θες να κάνεις κάτι ή δεν σου αρέσει κάτι το λες ξεκάθαρα. Όμως τι γίνεται με αυτό που θες να κάνεις ή που σου αρέσει; Αυτό το προτείνεις, το εκφράζεις; Το λέω γιατί εγώ δυσκολευομουν ειδικά πριν την ψυχοθεραπεία να καταλάβω τι θέλω πραγματικά, πόσο μάλλον να το εκφράσω.

Κατάλαβα. Δεν μπορώ να πω ότι πιεζόμουν να προτείνω μέρη που μου αρέσουν ή να κανουμε δραστηριότητες που με ενδιαφέρουν. Γενικά όμως τώρα είμαι σε μία φάση που δεν ξέρω πως αισθάνομαι, αν περνάω καλά με τους τάδε φίλους μου ή αν μου αρέσει να κάνω κάτι που κάνω πχ μία δραστηριότητα ή κάτι σχετικό με την σχολή κλπ. Προσπαθώ και αυτό να το ξανά αποκτήσω με απλά πράγματα όπως τι φαγητό μου αρέσει για παράδειγμα. Απλά παρατηρώ ότι με τον καιρό, με το να κάνεις πράγματα και να δοκιμάζεις ανακαλύπτεις και εσένα και τι σου αρέσει. Αυτή την περίοδο έχω υιοθετήσει μία αρκετά ναρκισσιστική συμπεριφορά γιατί υπάρχει μία έντονη θλίψη/αδιαθεσία/έλλειψη στοχοθέτησης που με περιβάλλει, πες το όπως θες και δεν θέλω να ασχοληθώ με κανέναν και τίποτα. Ίσως για αυτό να ξεκίνησε το questioning για το αν περνάω καλά και για το πως αισθάνομαι.

Δυστυχώς ακόμη κι όταν βρεθεί η αιτία που είμαστε όπως είμαστε, π.χ. να μην ξέρουμε πως αισθανόμαστε για κάτι, επειδή έχουμε καταπιέσει για χρόνια τα συναισθήματα μας, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως βρίσκουμε τη λύση του προβλήματος. Βλέπω όμως διάθεση για εξέλιξη όπως είπα και πιο πάνω. Trial and error, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δοκιμάζοντας πράγματα, παρατηρώντας πώς σε κάνουν να αισθάνεσαι και αναλόγως πορευεσαι.

Κατάλαβα. Όταν είχα χάσει την μητέρα μου ήμουν σε μία κατάσταση σοκ/άγχους/αποστασιοποίησης και δεν καταλάβαινα πολύ τα συναισθήματα μου. Συνεχώς τριβέλιζα το μυαλό μου με ερωτήσεις "Γιατί νιώθω έτσι έχει περάσει καιρός" ή "Πότε θα αισθανθώ καλύτερα" που μόνο χειρότερα με έκαναν. Όταν απλά αποφάσισα να βιώσω ότι αισθανόμουν βρήκα την ελευθερία μου. Σε αντίθεση με τώρα, που σκέφτομαι γιατί αισθάνομαι έτσι και κλπ. Αλλά συνειδητοποιώ ότι αυτό θα ήταν ένα καλό ξεκίνημα. Να βιώσω ότι βιώνω. Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου. Υπάρχει κάποιο τσατ προκειμένου να επικοινωνήσεις με κάποιον πιο προσωπικά ή μόνο μέσω thread γίνεται ;

Παρακαλώ. Όταν συμπληρώσεις πενήντα αναρτήσεις μπορείς να στείλεις προσωπικό μήνυμα σε μένα ή άλλο μέλος που έχει κι αυτό συμπληρώσει τον αριθμό αυτό αναρτήσεων.

Να είσαι καλά!

με συγχωρείτε για την παρέμβαση μου και με όλο το σεβασμό προς το θέματοθέτh και προς όλους, και επειδή υπάρχουν και άλλοι ιδεοψυχαναγκαστικoi οι οποίοι ταλαιπωρούνται και μπορεί να διαβάσουν το συγκεκριμένο νήμα , θα πρέπει να αναφέρω μία αλήθεια. είναι αδύνατον ένας ιδεοψυχαναγκαστικός να είναι ομοφυλόφιλος (σίγκμουντ Φρόιντ, βίλχελμ Ράιχ, Ζακ Λακάν ,Donald winnicott κλπ). το πολύ-πολύ να έχει κάποιες ιδεοψυχαναγκαστικές ψευδοεκδηλώσεις που τον ταλαιπωρούν . με συγχωρείτε και πάλι για τον απόλυτο χαρακτήρα της γραφής μου . Να είστε καλά καλή δύναμη

Quote:

---

Originally Posted by diogenis

με συγχωρείτε για την παρέμβαση μου και με όλο το σεβασμό προς το θέματοθέτh και προς όλους, και επειδή υπάρχουν και άλλοι ιδεοψυχαναγκαστικoi οι οποίοι ταλαιπωρούνται και μπορεί να διαβάσουν το συγκεκριμένο νήμα , θα πρέπει να αναφέρω μία αλήθεια. είναι αδύνατον ένας ιδεοψυχαναγκαστικός να είναι ομοφυλόφιλος (σίγκμουντ Φρόιντ, βίλχελμ Ράιχ, Ζακ Λακάν ,Donald winnicott κλπ). το πολύ-πολύ να έχει κάποιες ιδεοψυχαναγκαστικές ψευδοεκδηλώσεις που τον ταλαιπωρούν . με συγχωρείτε και πάλι για τον απόλυτο χαρακτήρα της γραφής μου . Να είστε καλά καλή δύναμη

---

Ναι γιατί ο ομοφυλόφιλος δεν είναι άνθρωπος με ψυχολογία. Είναι άλλο είδος.... Τσκ.
Μπράβο! Ευτυχώς που έχεις μελετήσει και όλους αυτούς του ψυχίατρους να μας το αποδείξεις.
Πάμε να πεθάνουμε τώρα.

Αγαπητή Harley Quinn το μήνυμά μου ήταν μες στην ευγένεια.

Να σαι καλά Ακόμα και αν το μήνυμά σου ήταν επιθετικό και ειρωνικό προς εμένα

εγώ έγραψα αυτό που έγραψα για τον εξής λόγο τον οποίο θα πω μέσω ενός Παραδείγματος

όταν πας στο αυτοκίνητο σου στο συνεργείο και έχει πρόβλημα το καρμπυρατέρ μπορούν να σου πάρουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ φτιάχνοντας σου και αλλάζοντας σου το ψυγείο που δεν έχει κανένα πρόβλημα...

ο μηχανικός που θα καταλάβει ότι έχει πρόβλημα το καρμπυρατέr ...αυτός θα κάνει ότι μπορεί για να λύσει το πρόβλημα...Αυτός δεν θα παίζει με τις ζωές των άλλων αλλά θα πάρει την ειδικότητά του σοβαρά

έχεις και εσύ όπως και όλoi την αγάπη μου

Γεια σου diogenis. Μπορείς να επισυνάψεις κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη έρευνα που να αποδεικνύει την παραπάνω άποψη ; Καλό θα ήταν να μην αναφέρεις κάτι το οποίο δεν συνοδεύεται από την επίσημη βιβλιογραφία γιατί συμβάλλεις στην αναπαραγωγή ψευδών δηλώσεων. Σε ευχαριστώ πολύ!

δεν έχω πρόχειρα την παράγραφο ή συγκεκριμένο βιβλίο από την απέραντη βιβλιογραφία των θεμέλιωτων ψυχιάτρων που προανέφερα.

Γιατί δεν περίμενα ότι θα χρειαστεί

το έργο αυτών των ανθρώπων μετράται σε πολλούς πολλούς τόμους

Παρόλα αυτά αν είστε δύσπιστοι μπορείτε απλά να μη δώσετε σημασία στα λεγόμενα μου και να τα θεωρήσετε ακόμα μία άποψη

τα οποία ανέφερα με ευπρέπεια και χωρίς να προσβάλλω κανέναν

πάντως κλασικό βιβλίο του θεμελιωτή της ψυχολογίας sigmund freud σχετικά με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι το " ο άνθρωπος με τα ποντίκια"

και του βίλχελμ Ράιχ "Η ανάλυση του χαρακτήρα"