Printable View
Καλησπέρα σε όλους..
Η πηγή του καθημερινού άγχους μου είναι η αβεβαιότητα του αύριο.
Αυτό έχει πολλά επακόλουθα ψυχικά και σωματικά.
Πολλές φορές μέσα στη μέρα ζαλάδες ξαφνικές..
Φόβος για άρρωστια , φόβος φόβος φόβος..
Πώς το ξεπερνάμε ρε παιδιά;
Έχει κανείς παρόμοιες εμπειρίες;
Άμα μάθεις πες το και σε μένα.Quote:
Originally Posted by venom
Το ξεπερνάει με ψυχοθεραπεία θα έλεγα εγώ, παρόλο που δεν έχω κάνει
και εγώ το ίδιο από το 22 και μετά άστα να πάνε θα ξανά σηκωθούμε πιο δυνατοί πίστη ΥQuote:
Originally Posted by venom
Έχω κάνει και ψυχοθεραπεία αλλά δεν είδα βελτίωση σε αυτό το θέμα.
Ίσως χρειάζομαι περισσότερη..
Πηγή της διαταραχής είναι ο υπερβολικός ελεύθερος χρόνος για υπερσκέψη και υπερανάλυση.Quote:
Originally Posted by venom
Πρέπει να γεμισουμε την καθημερινότητά μας με δραστηριοτητες που θα κρατούν απασχολημένο το μυαλό και το σώμα..
Μόνο έτσι θα ''ξεχαστούμε'' και θα το ξεπεράσουμε.
Να ζεις το κάθε λεπτό που περνάει...
Εργασιοθεραπεία , όταν η εργασία σου σε καλύπτει οικονομικά και έχεις ασφάλεια βρίσκεις κάτι να καλύψεις τον ελεύθερο χρόνο. Όσο περισσότερο κουράζεσαι σωματικά κάνεις λιγότερες σκέψεις. Δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει η αυριανή μέρα, να σκέφτεσαι πως σήμερα είσαι καλά ενώ κάποιοι άλλοι υποφέρουν, είτε απο αρρώστια είτε απο φυσικές καταστροφές , πολέμους , απώλεια αγαπημένων ατόμων.
Αρχικά πρέπει να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε.
Περιορίζουμε τις περιττές σπάταλες ( αγοράζουμε τα απαραίτητα και όχι όσα θέλουμε να δείξουμε στους γείτονες...
Στα ΄΄προσωπικά΄΄ αποφασίζουμε μόνοι μας τι μας ικανοποιεί για να ζούμε ευτυχισμένοι σήμερα! ( σύζυγος , παιδιά, γονείς, εγγόνια , παππούδες , αδέρφια, που είναι οι πλησιέστεροι συγγενείς , δεν μας εξασφαλίζουν καλύτερη ζωή , κάνεις δεν έχει την υποχρέωση να φροντίσει / κληρονομήσει αν κάποιος αρρωστήσει / πεθάνει πρώτος ξαφνικά ). Ο καθένας πρέπει να ζει την ζωή του με όσα θα του συμβούν.
Αυτό που λες ότι όταν είσαι κουρασμένος δεν έχεις χρόνο για σκέψεις έχεις απόλυτο δίκιο.
Το παρατήρησα όταν κουραζομουν αρκετά στη δουλειά και έλεγα από μέσα μου, αμάν δεν έχω κάτι είμαι καλά.
Μόλις έπεσε λίγο η δουλειά να ξανά τα συμπτώματα.
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω να γεμίσω το χρόνο μου.. αυτή είναι η λύση;
Η καλύτερη λύση είναι να αγνοήσουμε τις φοβίες, να μην σκεπτόμαστε κάτι που αν συμβεί αργότερα, πως θα το αντιμετωπίσουμε.
Μερικές φορές για να τις ξεπεράσουμε πρέπει να τις γνωρίσουμε καλύτερα. Είναι παράλογο να αρρωσταίνουμε απο άγχος και φόβο πριν συμβεί κάτι χειρότερο απο τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Δεν γινόμαστε κομπλεξικοί , εμμονικοί σε θέματα υγείας , επαγγελματικών, οικονομικών , παίρνουμε μέτρα προφύλαξης αλλά δεν ζούμε κλειδωμένοι σε αποστειρωμένο περιβάλλον. Απολαμβάνουμε οτι μας αρέσει τώρα που μπορούμε . Το πως γεμίζει κανείς τον χρόνο του εξαρτάται απο τα ενδιαφέροντα του και το που ζει. Το γυμναστήριο είναι μια λύση ή κάποιος σύλλογος π.χ για παραδοσιακούς χορούς , μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα , εθελοντική εργασία στον δήμο ή σε κάποιο ίδρυμα.