Δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα...

Καλησπέρα και απο μένα.Με λένε Χάρη και είμαι 21 χρονών.Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν εχω όρεξη πλέον για τίποτα...Και αυτό άρχισε τον περασμένο Μάρτιο.Τον περσινο Μάη έδωσα πανελλήνιες(έδωσα 2 φορες) και πέρασα σε μια σχολή που την ήθελα πάντα..Πληροφορίκη Αθήνας.Γενικά ήμουν πολύ χαρούμενος.Πέρασα στο 2ο εξάμηνο δηλαδη άρχισα τον περασμένο μάρτιο.Απο Σεπτέμβρη βρήκα δουλειά σε μια εταιρεια με Η/Υ και δούλευα μέχρι τότε.Αφου σταματησα και άρχισα την σχολή ήμουν πολύ χαρουμενος αλλα μόλις ήρθαν οι διακοπές του Πάσχα όλα άλλαξαν.Έγινα πραγματικά πολύ τεμπέλης..Δεν είχα όρεξη ουτε στα μαθήματα να πηγαίνω με αποτελεσμα φυσικα να εχω αφησει τα μισα για την εξεταστικη του σεπτέμβρη.Δεν μπορώ να καταλαβω γιατι να συμβαινει αυτο.Τώρα την ερχόμενη τριτη αρχίζω και δεν εχω διαβασει σχεδον τιποτα, δεν εχω καθολου ορεξη.Το αντικειμενο γενικα το λατρευω αλλα δεν ξερω γιατι αλλαξα τοσο.Πραγματικα αισθανομαι οτι βρισκομαι σε αδιεξοδο,οσο και να προσπαθώ να συγκεντρωθώ δεν καταφέρνω τίποτα..Γενικα είμαι λιγο καταθληπτικος τυπος, με παιρνει πολυ ευκολα απο κάτω και απο αυτοπεποιθηση δεν παω καλα.

γιατι ποιος εχει διαβασει φιλε μου??κανεις!!!καλως ηρθες στο φοιτητηλικι!ετσι ειναι...σε ολους συμβαινει.ειναι φυσιολογικο να αισθανεσαι ικανοποιημενος στην αρχη ομως μετα αρχιζει η κατρακυλα.γυρω στο 3ο ετος βεβαια θα δεις ολα θα αλλαξουν...
αυτη την απωλεια ορεξης την εχεις εντωπισει και σε αλλους τομεις η μονο εκει?

Μόνο σε ότι αφορά τη σχολή..Έχω αρχίσει να αγχώνομαι απίστευτα αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ καθόλου για να διαβάσω..Πάντα είχα πρόβλημα με τη συγκέντρωση.Είχα πάει να κάνω και εξέταση για δυσλεξία και όντως είχα και μου είπε η ψυχολόγος ότι το κύριο χαρακτηριστικο είναι η ελλειψη συγκεντρωσης...οκ...Το θέμα είναι τι μπορώ να κανω..Προσπαθώ απίστευτα αλλά....τα ίδια..και μετα με παιρνει απο κάτω..

Χαρη καλησπερα :)

Noμιζω πως το κομβικο σημειο ειναι οτι σταματησες την δουλεια σου. Ε πολλοι οταν σταματαμε μια δραστηριοτητα μας πιανει τεμπελια και δεν θελουμε τιποτα να κανουμε...

Με τους φιλους σου βγενεις? Εχεις σχεση ?

Βγαινω παραπανω απ το κανονικο..εχω σχεση εδω και 2,5 χρονια..Απλά εχω προβληματιστει πολυ γιατι αυτο ονειρευομουν,δεν μπηκα σε μια σχολη κατα τυχη...αυτην ηθελα και στην αρχη πηγαινα στα μαθηματα πηγαινα εργασιες ολα καλα..μεχρι τις διακοπες..στις οποιες περασα πολυ ωραια...μετα καθολου ορεξη..

Σε ολους μας πιανει μια περιοδος που βαριομαστε τα παντα, μην ανησυχεις :)

Και μπορει να ειναι και απο το αγχος σου για την σχολη, ισως οτι δεν θα τα καταφερεις ή οτι θα ειναι πολυ δυσκολα, και στο τελος δεν κανουμε τιποτα... Τουλαχιστον εγω ετσι λειτουργω.

Μακάρι να ειναι ετσι..

ωω μην ανησυχεις...ετσι ειναι ολοι οι φοιτητες!!!εδω βλεπεις φοιτητες της ιατρικης η του πολυτεχνειου που ειναι τρεις λαλουν και δυο χορευουν!!περνας μια φαση...δεν χρειαζεται να φρικαρεις!!απολαυσε τις βολτιτσες σου και σκεψου οτι εδωσες 2φορες πανελληνιες!δεν σου αξιζει ενα διαλλειματακι?????

Οκ θα προσπαθησω να το παρω πιο χαλαρα και να μην αγχωνομαι...Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις..

Εγω τι να πω που δεν εχω ορεξη για τιποτα εδω και μια 5ετια,οταν λεμε για τιποτα για τιποτα,δεν χαιρομαι τη ζωη μου καθολου,κομπλεξ οσα θελετε να φαν και οι κοτες,

Φανταστειτε καποιον ο οποιος ποτε δεν ειχε πολλους φιλους απο το σχολειο,που οταν ηθελε να πει κατι το ελεγε και οι αλλοι τον κοιτουσαν καπως περιεργα σαν να λενε απο μεσα τους\" μα τι λεει αυτος τωρα\",που επειδη απετυχε στις πανελληνιες να περασει στη σχολη που ηθελε + οτι ηταν μετριος μαθητης και οχι του διαβασματος αυτο τον επηρεασε αρνητικα πολυ στην μετεπειτα ζωη του γιατι δεν συγχωρησε ποτε τον εαυτο του για αυτη την αποτυχια,οταν οι φιλοι και τα αλλα παιδια περνουσαν στην σχολη που ηθελαν τα περισσοτερα τουλαχιστον.

Φανταστειτε καποιον ο οποιος απο τοτε πηγε σε καποια ιδιωτικη σχολη χωρις ορεξη απλα απο αγγαρεια οτι πρεπει να πας και να μαθεις κατι ,να παρεις ενα μαμημενο πτυχιο,που κλειστηκε τοσο πολυ στον εαυτο του σε σημειο να εχει απομονωθει απο φιλους και συγγενεις,να τον εχουν ξεχασει ολοι αλλα και αυτος να μην επιδιωκει να κρατησει μια επαφη με φιλους γιατι δεν ηθελε(οχι ομως γιατι πραγματικα δεν ηθελε),δεν του αρεσε,ενιωθε αβολα να τον βλεπουν οι αλλοι ετσι,να ντρεπεται για αυτο που ειναι και να εχει γινει απιστευτα αντικοινωνικο ατομο. Να πηγαινουν οι γονεις σου στο χωριο η καπου και ολοι να ρωτανε,\"που ειναι ο jason,γιατι δεν ηρθε,εχουμε καιρο να τον δουμε,χαθηκε\",και τους φερνεις και σε δυσκολη θεση,τι δικαιολογια να πουν \"ε να ο jason δεν ηρθε γιατι θα κανει πασχα με τους φιλους του,η δεν μπορεσε να ερθει διαβαζει για να δωσει εξετασεις στη σχολη\",που φυσικα τιποτα απο αυτα δεν ισχυε και ο jason ηταν μονος στο σπιτακι του και οταν οι αλλοι ηταν χαρουμενοι,περνουσαν καλα,κανανε χαβαλε αυτος ητανε σπιτι γιατι δεν ηθελε να δει κανεναν ουτε να τον ξαναδουν.


Οταν τα αλλα παιδια πηγαιναν στην ηλικια μου 5ημερη με το σχολειο,οταν ζουσαν την εφηβεια τους κανοντας αυτο που γουσταρανε να κανουν αυτο που τους ευχαριστουσε,οταν πηγαινανε στα κλαμπ,στις καφετεριες ,οταν ειχανε γκομενες/γκομενους,οταν διασκεδαζανε γενικως,εγω δεν ημουν πουθενα και δεν εκανα τιποτα απο ολα αυτα,ημουν στο σπιτι μονος μου γιατι δεν ενιωθα καλα το να ειμαι μαζι τους,γιατι ενιωθα οτι θα τους ειμαι βαρος,θα τους ειμαι περιττος,θα ειμαι ο βλακας αναμεσα στους εξυπνους,γιατι αυτοι ειχαν ενδιαφεροντα ζουσαν τη ζωη τους,εγω δεν ειχα κανενα ενδιαφερον,θα πηγαινα σε μια παρεα και ο καθενας θα ελεγε τα νεα του,τι εγινε με τη φιλεναδα,τι εκανε στη σχολη στο πανεπιστημιο,πως βρηκε μια δουλεια και βγαζει τα δικα του λεφτα,οτι εχει αυτους και εκεινους τους στοχους για το μελλον,εγω δεν θα κολλουσα,δεν θα ειχα τιποτα να πω για την μιζερη ζωη μου.Δεν μπορουσα παντα να προσποιουμαι,δεν μπορουσα παντα να ωραιοποιω την κατασταση.


Και φτανεις σε ενα σημειο καποια στιγμη και καθως περνανε τα χρονια και συνεχιζεις να βιωνεις την ιδια κατασταση που αδυνατεις να αλλαξεις γιατι σου εχει γινει κολλημα γιατι εχει διαμορφωθει πλεον ο χαρακτηρας σου,εισαι πλεον ενα ατομο κλειστο,που εχεις κομπλεξ πολλα,που εισαι δειλος,που φοβασαι για το παραμικρο,φοβασαι την συγκριση με τους αλλους,που εχεις κενα μεσα σου,που δεν εζησες τιποτα,που θεωρεις τον εαυτο σου ενα τιποτα.


Και φτανεις σε ενα σημειο να συγκρινεις τον εαυτο σου με τους αλλους,με τους φιλους που καποτε ειχες και λες κοιτα αυτοι που φτασανε,κοιτα τι κανανε,τελειωσανε το πανεπιστημιο,εχουν τους φιλους τους ,κανανε τις τρελες τους οταν επρεπε και ακομα τις κανουν,εχουν το αμαξακι τους,θα βρουν και μια δουλιτσα αν δεν εχουν ηδη βρει, εχουν παει τα ταξιδια τους με παρεες και φιλους,εχουν χαρει τη ζωη τους,εχουν κανει πραγματα.

Και αντιστοιχα αναποφευκτα συγκρινεσαι,και λες ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ,τιποτα,απολυτως τιποτα,δεν χαρηκες τιποτα,γιατι ησουν ενας κομπλεξικος,ενας δειλος,ενας ανωριμος και και και.

Και καταντας οπως ειμαι εγω τωρα,ενα ατομο ζομπι,φυτο, ο μονος φιλος σου πλεον ειναι ενα μηχανημα ενας υπολογιστης που καθεσαι με τις ωρες γιατι δεν εχεις κατι αλλο να κανεις,οχι γιατι το θελεις,οχι γιατι σου αρεσει,αυτοαναγκαζεσαι γιατι δεν εχεις αλλη επιλογη,εισαι σε ενα αδιεξοδο που δεν ξερεις τι να κανεις,βρες ενδιαφεροντα σου λεει καποιος,που να τα βρεις τα ενδιαφεροντα οταν δεν τα εχεις απο τα 17 σου και 5 συνεχομενα χρονια μετα,βγες με φιλους σου λεει καποιος,με ποιους φιλους να βγεις αφου ποτε δεν ειχες πολλους φιλους,λιγους ειχες και αυτοι χαθηκαν ειτε γιατι περασαν καπου μακρια ειτε γιατι δεν μπορουσες αλλο να εισαι μαζι τους,δεν ενιωθες καλα να εισαι με αυτους που ειχαν να πουν και εσυ δεν ειχες τιποτα να πεις και εχασες εν τελη επαφη.

Ετσι καταληγεις να μην εχες ορεξη για τιποτα και οταν λεμε για τιποτα,πραγματικα για ΤΙΠΟΤΑ. Καλος ο μονολογος...:)

1) δεν συγκρινουμε τον εαυτο μας με αλλους,ειμαστε αυτοι που ειμαστε με τις δυνατοτητες που εχουμε
2)αφου ξερεις τα μειονεκτηματα σου,τι περιμενεις για να τα αλλαξεις;
3)αν καποιος δεν μου λεει τις εμπειριες του δεν σημαινει πως εγω καταλαβαινω πως δεν ειχε.σημαινει πως δεν θελει να τις πει.καλυτερα να σκεφτεσαι με αυτο τον τροπο,πιστευω σε βολευει και σενα πιο πολυ
4)πρεπει να αποκτησεις αυτοπεποιθηση.ξεκινησε να κανεις κατι που θα σου την δωσει.καποιο στοχο και δεν εννοω πανεπιστημιο
5)να πεις την μαμα σου και στον μπαμπα σου να παψουν να λεν ποσο καλα τα πηγαν οι υπολοιποι και να σε συγκρινουν και οποτε το κανουν να τους βαζεις πιπερι στο στομα.(κοινως να μην τους δινεις σημασια,ας βλεπουν και τα χειροτερα οχι μονο τα καλυτερα).

αφου σου αρεσουν οι υπολογιστες γιατι δεν ξεκινας να κανεις κατι με αυτους;εγκαταστασεις σε γνωστους για ενα 5ευρω,ετσι για την εμπειρια....

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
1) δεν συγκρινουμε τον εαυτο μας με αλλους,ειμαστε αυτοι που ειμαστε με τις δυνατοτητες που εχουμε
2)αφου ξερεις τα μειονεκτηματα σου,τι περιμενεις για να τα αλλαξεις;
3)αν καποιος δεν μου λεει τις εμπειριες του δεν σημαινει πως εγω καταλαβαινω πως δεν ειχε.σημαινει πως δεν θελει να τις πει.καλυτερα να σκεφτεσαι με αυτο τον τροπο,πιστευω σε βολευει και σενα πιο πολυ
4)πρεπει να αποκτησεις αυτοπεποιθηση.ξεκινησε να κανεις κατι που θα σου την δωσει.καποιο στοχο και δεν εννοω πανεπιστημιο



αφου σου αρεσουν οι υπολογιστες γιατι δεν ξεκινας να κανεις κατι με αυτους;εγκαταστασεις σε γνωστους για ενα 5ευρω,ετσι για την εμπειρια....

---

1)Σωστο αλλα καποιες φορες δυσκολο να αποφευχθει
2)Αλλαζουν τοσο ευκολα τα μειονεκτηματα? Γιατι εγω δεν βρισκω τους τροπους?
3)Αν δεν εχεις εμπειριες τι ακριβως να πεις?
4)Πως να αποκτησω αυτοπεποιθηση και παραλληλα να καταφερω να την κρατησω κ να την διατηρησω,βαζεις εναν στοχο ,τον υλοποιεις και ανεβαινει η αυτοπεποιθηση προσωρινα,μετα τι γινεται ομως?


Δεν τρελενομαι για τους υπολογιστες,απλως ειπα οτι μου εχει γινει εξαρτηση γιατι δεν εχω κατι αλλο να κανω και να ασχοληθω,δεν βγαινω,δεν εχω φιλους,δεν εχω ενδιαφεροντα.

Οταν παμε εκδρομη το μυαλο μας πρεπει να επικεντρωνεται στο οτι θα δουμε νεα καινουρια ομορφα πραγματακια και οχι να το επικεντρωνουμε στο οτι θα παθουμε λαστιχο.Και οι 4 απαντησεις εχουν εναν αρνητισμο ειδικα η τεταρτη.θα σου απαντησω λοιπον και στις 4 ξανα και ελπιζω να δεις λιγο πιο θετικα τα πραγματα.

1)οταν αναποφευχτα γινονται συγκρισεις τοτε υπαρχουν ανθρωποι που ειναι σε καλυτερη μοιρα απο σενα γιατι εχουν δουλεψει παρα πανω απο σενα η γιατι ηταν πιο τυχεροι απο σενα και ατομα που ειναι σε χειροτερη μοιρα απο σενα γιατι πχ μπλεχτηκαν με ναρκωτικα η γιατι καναν ασχημες οικονομικες επιλογες,πχ χρωσταν υπερογκα ποσα.η διαφορα σου με αυτους ειναι πως αυτοι τολμησαν και ειναι σε χειροτερη θεση,ειχαν το θαρρος η την βλακεια οπως θελεις πες το.εγγυησεις δεν υπαρχουν για τιποτα,καποια στιγμη πρεπει να βγεις απο το καβουκι σου απο το κλαψουριζεις μεσα σε αυτο.οσο τα βλεπεις ολα αρνητικα θα μεινεις θεατης για αλλα τοσα χρονια και σε 20 χρονια απο τωρα θα λες ακριβως τα ιδια πραγματα.απο εσενα εξαρταται...
2)Οχι δεν αλλαζουν ευκολα αλλα τοσος κοσμος προσπαθει,εσυ προσπαθεις να τα αλλαξεις;Ο τροπος ειναι να δοκιμαζεις,με την αδρανεια σιγουρα δεν γινεται τιποτα.
3)Να αποκτησεις.Οι υπολοιποι πως απεκτησαν;κανε οτι εκαναν στην αρχη μεχρι να παρεις τον δικο σου δρομο.
4)να ξαναβαζεις στοχους για να κρατας ψηλα την αυτοπεπποιθηση.και ακομα και αν αποτυχαινεις ειναι μια εμπειρια και αυτο.ολοι εχουμε αποτυχιες,απλα οι περισσοτεροι τις κρυβουν εντεχνα γιατι ντρεπονται.οταν παψεις να εισαι τοσο ανασφαλης δεν θα χρειαζεται να κανεις κατι,απλα θα ξερεις πως μπορεις οπως λανθασμενα αυτη τη στιγμη εισαι σιγουρος πως δεν μπορεις.

αν βρεθουν ατομα που θα προσπαθησουν να σε βγαλουν απο την ρουτινα σου,αφησε τους,μην αντιδρας στο διαφορετικο απο αυτο που εχεις συνηθισει.και ποιος εχει φιλους;πραγματικους,ελαχισ τοτατοι.γνωστους εχουμε ολοι.γνωμη μου ειναι πως το προβλημα ειναι πως εισαι ανασφαλης σε σημειο να φοβασαι να δοκιμασεις κατι διαφορετικο φοβουμενος την αποτυχια.αυτο πρεπει να πολεμησεις.η αποτυχια δεν ειναι κακο,η αποτυχια ειναι μαθηση.αν δεις σε κατι ντοκιμαντερ κατι τιγρακια ποσες φορες τρωνε τα μουτρα τους μεχρι να βρουν το θηραμα στην αρχη της ζωης τους παθαινεις πλακα.μια βδομαδα τρεχουν σαν τα παλαβα και δεν πιανουν τιποτα.ομως η αποτυχια τους μαθαινει τι να κανουν και τι να μη κανουν,ειναι η βελτιωση τους.και μετα ποιος τους ποιανει.αν δεν ξεκινησεις να εχεις και εσυ αποτυχιες δεν προκειται να εξελιχθεις.... μπορεις,ολοι οι ανθρωποι μπορουν αρκει να το πιστεψεις πρωτος εσυ

Quote:

---

Originally posted by Empneustns


γνωμη μου ειναι πως το προβλημα ειναι πως εισαι ανασφαλης σε σημειο να φοβασαι να δοκιμασεις κατι διαφορετικο φοβουμενος την αποτυχια.αυτο πρεπει να πολεμησεις.η αποτυχια δεν ειναι κακο,η αποτυχια ειναι μαθηση.

---

Aυτο ακριβως ειναι το επιασες αμεσως,ο φοβος δλδ του να κανεις κατι και να αποτυχεις αρα δεν το κανεις καθολου,δεν το προσπαθεις καθολου γιατι σκεφτεσαι εξαρχης το αρνητικο αποτελεσμα και λες απο το να δοκιμασω κατι και εν τελη να αποτυχω κ να νιωσω ασχημα για την αποτυχια μου προτιμας να μην προσπαθησεις καν.

Jason καλημερα:)

Διαβασα ολα οσα γραφεις. Αισθανθηκα πώς επελεξες να εισαι μονος, αλλα κουράστηκες πια με την επιλογη αυτη. Σαν να εσκασες με την τοση μοναξια.

Εχοντας αυτο στο νου, μου φαινεται πολυ υγιης αυτη η αντιδραση:) Του να ζητας ανθρωπους, φιλους, σχεσεις...:)

Παρατηρησα επισης οτι κρινεις τον εαυτο σου πολυ αυστηρα, δινοντας του ταυτοχρονως μια σκεψη σαν: \" δεν εχω κανει τπτ, δεν μου αξιζει να εχω σχεσεις\".

Αραγε, χρειαζομαστε μια σειρα απο επιτεύγματα για να πλησιασουμε τον αλλο? Για να εκτεθουμε? Κ να ρισκαρουμε?