Printable View
Πάσχω από καταθλιψη μετά το επεισόδιο που έφυγε ενάμιση χρόνο τώρα και αισθάνομαι πάρα πολύ χάλια.Τα ψυχοσωματικα έχουν πάρει φωτιά και δεν μπορώ να λειτουργησω με ευκολία μέσα στη μέρα μου.Υπαρχει κάποιος που το ξεπερασε;Κοντεύω να τρελαθώ κάθε μέρα χειροτερεύω και παίρνω 8 φάρμακα και προσπαθώ όσο μπορώ να βγαίνω να γυμνάζομαι αλλά τίποτα.Υπαρχει καταθλιψη που δεν θεραπεύεται η ναμην ελέγχεται τελοςπαντων;
Ίσως αυτό που βιώνεις ως κατάθλιψη να είναι ένας συνδυασμός του συναισθήματος και των παρενεργειών των φαρμάκων. Οκτώ φάρμακα για κατάθλιψη μου φαίνονται υπερβολικά. Ένα δύο παίρνουμε και τα αντέχουμε με το ζόρι γιατί το ένα μπορεί να προκαλεί υπνηλία και ζαλάδα το άλλο αργή σκέψη και έλλειψη στύσης και οργασμού και πάει λέγοντας. Δεν σου λέω να τα κόψεις από μόνος σου απλά κάποια από τα σωματικά σου συμπτώματα μπορεί να μην οφείλονται σε αθεράπευτη κατάθλιψη, αυτό λέω μόνο. Έχουν γράψει κάποια μέλη του φόρουμ ότι δεν τους έπιαναν τα αντικαταθλιπτικά και έψαχναν εναλλακτικές λύσεις αλλά αν και έχω δοκιμάσει και ο ίδιος διάφορα και συνεχίζω κάποια εξ αυτών, εγώ χωρίς αντικαταθλιπτικά δεν είμαι ο άνθρωπος που θέλω να είμαι, απλά ταλαιπωρουμαι και εγώ και ταλαιπωρω και τους γύρω μου. Συνεχίζω την άσκηση και συμπληρώματα διατροφής. Το ζητούμενο για μένα είναι η ρύθμιση, τώρα το να ξεπεράσω κάτι που δημιουργήθηκε τόσα χρόνια πριν και που κατά τη γνώμη μου έχει πια ή είχε εξ αρχής γιατί θυμάμαι πώς ήμουν από το δημοτικό βιολογική υφή, δεν το θεωρώ εφικτό.
Ρε συ Πάνο να σου πω ένα μυστικό αν εβγαινεσ να περπατήσεις κ πηγαίνεσ να κάνεις λίγα βάρη δε θα ειχεσ ανάγκη κανέναν θα βασιζοσουν στον εαυτό σου κ θα πήγαιναν όλα καλά με την πάθηση
Ελισ ξεκίνησα σήμερα και νιώθω λίγο καλύτερα το κάνω μπας και στρώσει και ο εγκεφαλος και ησυχάσω και για την ψυχολογία.αμα έχεις και κανένα άλλο μυστικό ριχτοQuote:
Originally Posted by elis
Πανο ειχα κατάθλιψη πριν λίγα χρόνια. Ότι χειρότερο έχω ζήσει. Φοβόμουν τα μικρόβια, τους θορυβους, δεν μπορούσα να ακούω δυσάρεστα, δεν ήθελα να βγαινω από το σπίτι, δεν ηθελα κανέναν κοντά μου, ζούσα σαν ρομπότ, κάθε λίγο έβρισκα και κάτι άλλο να πονάω, να φοβάμαι, να αγχώνομαι. Παλεύεις με κάτι που δεν ξέρεις τι είναι. Με τους φόβους σου? Δεν ξέρω τι.Quote:
Originally Posted by Panos_019
Δεν είχα πάρει χάπια, μόνο ομοιοπαθητικα. Δεν ξέρω αν με βοήθησαν. Έκανα ψυχοθεραπεία, πεισμωνα για να σηκωθώ από το κρεβάτι, να βγαίνω έστω έξω στην αυλη, στο πάρκο. Τα βράδια έκλαιγα. Ένιωθα πως δεν είχε ουσία όλο αυτό. Και μη σκεφτείς πως κατάθλιψη παθαίνουν οι "προβληματικοι". Να σκέφτεσαι πως απλά μαζεύουμε, μαζεύουμε και κάποια στιγμή κουραζομαστε και ξεσπαμε. Πάρε το σαν επανεκκίνηση.. Σαν νέα αρχή. Αν αφεθεις θα ταλαιπωρηθείς, αν πεισμωσεις θα βγεις πιο δυνατός.
Αν μπορώ να σε βοηθήσω στο θέμα της κατάθλιψης, ρώτησε με. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα αυτή τη στιγμή.
Δεν μπορω να βγω με τίποτα από όλο αυτό.Ποναει όλο μου το σώμα και νιώθω πως θα πεθάνω.Αυτο που θέλω να πετύχω είναι να ενεργοποιήσω αλλά δεν μπορώ έχω καθηλωθει και ταλαιπωριεμαι.πως ακριβώς το ξεπερασες;πόσο καιρό σου πηρε;Quote:
Originally Posted by george1520
Πανο δε μπορώ να σου πω με σιγουριά ποτέ ακριβώς το ξεπέρασα. Νομίζω κράτησε κανένα χρόνο. Εκείνη η περίοδος ήταν περίεργη. Σαν ρομπότ που απλά υπήρχε. Δεν σου λέω ότι στον ένα χρόνο ήμουν τέλεια αλλά δεν ήμουν σε λήθαργο. Με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι έχω ζωα. Αυτό με έκανε να σηκώνομαι το πρωί και να πηγαίνω να τα φροντίζω. Αποφευγα να ξαπλώνω πολλη ώρα στο κρεβάτι, ήξερα ότι αν πάω εκεί θα με καταπιεί. Αν μπορείς και εσύ να μη είσαι ξαπλωμένος θα βοηθήσει. Δεν έβλεπα ειδήσεις, ταινίες με βία. Δε έκανα συζητήσεις με ανθρώπους που δε καταλαβαιναν τι περνούσα. Δεν είχα κανένα ενδιαφέρον, τα βράδια έκλαιγα, ένιωθα μόνος. Είναι σκληρό όλο αυτό αλλά κατάφερα να στέκομαι στα πόδια μου και να είμαι καλά.Quote:
Originally Posted by Panos_019
Εσύ μέσα στη μέρα τι κάνεις συνήθως; Πάντως να ξέρεις, το ότι δεν σου αρέσει αυτο που περνάς και θες να βγεις είναι ένα τεράστιο βήμα. Δεν ξέρω αν το είπα ξανά, αλλά θέλω να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι.
Το μόνο που κάνω είναι πάω για καφέ πρωί γιατί τώρα δεν δουλεύω και το απόγευμα για περπάτημα αυτά.Θελω να φύγω από όλο αυτό αλλά όλο κάτι με ρίχνει δεν βρίσκω νόημα πουθενα αδιεξοδο.
Μη υποτιμάς αυτά που κάνεις ήδη. Θα σε βοηθήσουν. Ψυχοθεραπεία κάνεις ταυτόχρονα με την αγωγη; Πριν τη θεραπεία τι σου άρεσε να κάνεις;Quote:
Originally Posted by Panos_019
Φίλους έχεις; Άσχετα αν τώρα δεν βγαίνεις.
Φίλους έχω αλλά δεν τους βλέπω συχνά.προσπαθω Γιώργο να κάνω πράγματα αλλά τα ψυχοσωματικα έχουν πάρει φωτιά υποφερω δυσκολευομαιQuote:
Originally Posted by george1520
Να βγαίνεις και μαζί τους. Έστω και δεκα λεπτά. Θα σε βοηθήσει. Θα δεις ότι είσαι καλά και εξω από το σπίτι, μαζί με τους άλλους.Quote:
Originally Posted by Panos_019
Τι νιώθεις στο σώμα σου τώρα? Εμένα το χειρότερο και αυτό που κράτησε περισσότερο καιρό ήταν η δυσπνοια.
Πονάνε τα κόκαλα μου και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου νιωθω αδυναμια στο σώμα και όπως καταλαβαίνεις νιωθω αναπηρος έτσι όπως είμαι.Quote:
Originally Posted by george1520
Σήμερα πήγες περπάτημα;Quote:
Originally Posted by Panos_019
Όχι πιο μετά θα πάω τώρα έχω καθηλωθει στο κρεβάτι δυστυχώς πάει 4 μήνες αυτή η δουλειά και έχω απελπιστειQuote:
Originally Posted by george1520
Όχι στο κρεβάτι Πανό. Σήκω. Ότι και να γίνει μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να μένει εκεί. Σε ρουφάει το κρεβάτι. Κάθισε στην αυλή, στο μπαλκόνι. Φύγε από το κρεβάτι. Μόνο το βράδυ θα πηγαίνεις εκεί.Quote:
Originally Posted by Panos_019