Ψυχολογική υποστήριξη για φίλο.
Καλημέρα παιδιά. Δεν ξέρω αν γράφω στη σωστή ενότητα.
Θα ήθελα ορισμένες συμβουλές ως προς την διαχείριση της ψυχολογικής κατάστασης ενός φίλου μου απο μεριάς μου.
Με τον φίλο μου κάνουμε παρέα εδώ και 14 χρόνια. Είχαμε γνωριστεί στην σχολή και επεδίωξα να κάνουμε παρέα καθώς είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Τωρα ειναι 34 χρονών.
Όσα χρόνια τον γνωρίζω έχει ανασφάλεια με την εξωτερική του εμφάνιση, και δεν εχει καθόλου αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Μαζί με αυτά φαινεται οτι εχει κατάθλιψη και δεν εχει όρεξη για κοινωνικές συναναστροφές.
Τα πρώτα χρόνια το κυρίως πρόβλημα που ήταν ορατό σ εμένα ηταν οτι δεν είχε σχεση με κορίτσι και θεωρούσε ότι δεν θα αποκτούσε ποτέ λόγω της εμφάνισης του. Τα χρόνια πέρασαν και περασε μεσα απο 3 σχέσεις αλλα το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει.
Τα τελευταία χρόνια δεν ειναι ευχαριστημένος απ το εργασιακό του περιβάλλον και αυτό τον εχει καταρρακώσει. Είχε επανέλθει και το θεμα ερωτικού συντρόφου για καποιο διάστημα καθώς αδυνατουσε να βρει.
Τον τελευταίο 1,5 χρόνο εχει ξεκινήσει γυμναστήριο και διατροφή με θεαματική αλλαγή στην εμφάνιση του με το οποίο έχει εκπλαγεί και ο ίδιος. Πλέον μου λέει ότι δεν ενδιαφέρεται για σχέση και για ερωτικές επαφές. Λεει επίσης ότι το γυμναστήριο είναι το αποκούμπι του και ότι θα χε αυτοκτονήσει χωρίς αυτό.
Γενικά μέσα στα χρόνια έχει αναφέρει την αυτοκτονία και ότι δεν βρίσκει κάποιο νόημα στη ζωή.
Εχει επισκεφθεί κατα καιρους ψυχολόγους και ψυχίατρους, εχει ακολουθήσει αγωγή αλλά την σταμάτησε.
Τους τελευταίους μήνες του είχα δώσει να φιλοξενήσει γατάκια και αυτό του ειχε φτιάξει λίγο τη διάθεση. Τώρα θέλει να τα δώσει πίσω και φοβάμαι μηπως ο λόγος είναι οι αυτοκτονικές τάσεις.
Γενικά η εντύπωση που μου εχει δώσει αυτά τα χρόνια είναι οτι παρατάει το οτιδήποτε με το παραμικρό. Αν βιώσει την απόρριψη έστω και μια φορά θεωρεί οτι δεν υπαρχει λόγος να προσπαθήσει. Αυτό αφορά τόσο τα εργασιακα οσο και τις ερωτικες σχεσεις.
Είναι αρκετά αποξενωμένος και ο κόσμος που ερχεται σε καποια επαφή είναι απ το εργασιακό του περιβαλλον και το γυμναστήριο. Επίσης παρόλο πού παλαιότερα είχε παραπανίσια κιλά, εχει γίνει χονδροφοβικός και σχολιάζει συνέχεια την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων και ιδιαιτερα των γυναικών με αρνητικό τρόπο.
Εγώ του έχω πει να δοκιμασει να ξαναπάει σε ψυχολόγο γιατί ίσως το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Προσπαθώ και γω όσο μπορω να τον στηρίζω, να τον πείθω να κανει πράγματα και να γνωρίζει κόσμο αλλά δεν θέλει γιατί θεωρεί οτι δεν εχει νόημα.
Θα ήθελα την γνωμη σας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
