αρνητικά συναισθήματα

Βρε παιδιά να σας ρωτήσω κάτι? Συνέχεια, προσπαθώ να ελέγξω τον εαυτό μου να μη κάνει αρνητικές σκέψεις για αγαπημένα μου πρόσωπα. Πχ. μου πέρασε απο το μυαλό η σκέψη οτι κάποια στιγμή θα πεθανει ο θείος μου που είναι ψιλομεγάλος και αυτό δεν μου προκάλεσε λύπη και φοβήθηκα μήπως νιώσω χαιρεκακία γιατί πιο παλιά που ήμουν χειρότερα το είχα εντονο αυτό το συναίσθημα. Δεν ξέρω αν με καταλαβένετε. Και όταν ήμουν πολύ μικρότερη και με εκνεύριζε η μαμά μου έλεγα μέσα μου θα πεθάνεις καποια στιγμή και θα ησυχάσω ή κατι τέτοιο τέλος πάντων. Σας έχουν περάσει και σας τέτοιες ιδέες ποτέ? Αυτό πάντως με τον έλεγχο της σκέψης είνα πολύ μεγάλη παγίδα γιατί οτι σκεφτώ να μη το σκεφτώ τελικά το σκέφτομαι και με ρίχνει πολύ ψυχολογικά.

kaneis???

Σοφία,
σε καταλαβαίνω. Εϊναι αυτό που λενε ότι αν σου πούνε \"μη σκεφτείς ένα ροζ ελέφαντα\" κατευθείαν θα τον σκεφτείς...
Οπότε δεν έχει αποτέλεσμα το να λες στον εαυτό σου να μην τις σκεφτείς, σωστά το λες.
Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν καμία δύναμη, αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσεις.
Δηλαδή, είτε τις κάνεις, είτε όχι, η μαμά σου ή ο θείος σου δεν πρόκειται να πεθάνουν λόγω των δικών σου σκέψεων.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, το να το πιστέψεις αυτό.
Έπειτα, το να καταλάβεις το γιατί της κάνεις.
Λες για τη μαμά σου΄τις έκανες όταν σε εκνεύριζε.
Ίσως, λέω ίσως, αυτός ο εκνευρισμός σου έφερνε παλιότερο θυμό που σου είχε δημιουργήσει με μια συμπεριφορά της και δεν είχες εκφράσει ή δεν έγινες απόδεκτή αν τον εξέφρασες;

Kαι εγω το κανω συνεχεια.

Σκεφτομαι αρνητικα ωστε αν συμβει κατι να ειμαι προετοιμασμενη για να απογοητευτω ή να μελαγχολισω.

Ειναι οπως μου εχουν πει ενας τροπος αυτοπροστασιας του εαυτου μου για να μην εχω πολλες ψευδαισθησεις.

Συνεχεια σκεφτομαι πως μπορει κατι να παθει η μητερα μου ή καποιο αλλο συγγενικο προσωπο.