ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ?

αυτον τον τιτλο τον εβαλα διοτι δεν εχω καταλαβει ποιος ειναι τελικα ο ρολος των ψυχολογων...οταν πηγα στον ψυχολογο τον αυγουστο του 2004 και του μιλησα μου εδωσε να καταλαβω οτι αυτα που ενιωθα ειταν λογο των καταστασεων που βιωνα και γενικα ολος ο κοσμος νιωθει ετσι και μπλα και μπλα και μπλα.καναμε καποιες ασκησεις χαλαρωσης αλλα τιποτα ετσι ειπα οτι ειναι καλυτερο να σταματισω γιατι δεν ειχα αποτελεσμα.τελικα επαθα καταθλιπτικο!!!παιδια ο ψυχιατρος που πηγα μου ειπε οτι ειμουνα αρρωστος απο το 17-18 βουλαιζοντας σιγα σιγα.ο ψυχολογος δεν επρεπε να το δει?και να με στειλει στον ψυχιατρο?τελικα πιος ο ρολος του ψυχολογου?η γνωμη μου ειναι οτι ο ψυχολογος ειναι για να συμβουλευει και μονο!!!μονο αυτο!!!οι ψυχικες ασθενειες αντιμετοπιζονται μονο με τη βοηθεια του ψυχιατρου και την φαρμακευτικη αγωγη!!θα ειθελα οι υπευθυνοι του forum να λαβουν θεση να πουν την γνωμη τους οπως και εσεις παιδια...

Αγαπητέ μου,
Ο Ψυχίατρος ασχολείτε και μόνο καθαρά με φάρμακα οπου αυτα βοηθάνε σε κάποια ενεργεια του εγκεφάλου! Ο Ψυχολόγος ασχολειται καθαρά μονάχα με τα αισθηματα του ανθρωπου. Αρκετοι ψυχολογοι ειναι κατά τον φαρμάκων γιατι πιστευουν οτι ο ανθρωπος μπορει να τα καταφέρει και χωρίς τα αυτά. Αρκετές φορές, αρκετοί ψυχολόγοι οταν έχουν στα χέρια τους μια κατάσταση σοβαρη παροτρέπουν το άτομο να επισκευπτή εξήσου ένα ψυχιατρο! Προσωπική μου συμβουλεί ειναι αν το προβλημα ειναι αρκετά σοβαρό καλύτερα να πηγαινεις ταυτόχρονα και στους δυο, γιατι οταν σταματήσεις κάποτε τα φάρμακα θα επανέλθης στην ιδια και χειρότερη κατάσταση, ενω ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει με το προβλημά σου!
Στο δικό σου θέμα αγαπητέ, πιστεύω δεν ήσουνα στον κατάληλο και σωστο ψυχολογο οπου θα μπορουσε να σε βοηθηση. Υπάρχουν αρκετοι ψυχολογοι που δεν καλύπτουν τις δικες μας ανάγκες!
Ευχαριστώ πολυ!

κανεις μεγαλο λαθος.εγω πιστευω δηλαδη βλεπω οτι ο ψυχιατρος παιζει και τον ρολο του ψυχολογου δεν δινει μονο φαρμακα οπως λες.μια ψυχικη ασθενια για να θεραπευτει θελει μονο φαρμακα!!! αλλιως αμα ξεπερασεις μια κατασταση μονος σου η με βοηθεια ψυχολογου οπως λες υπαρχει 90%πιθανοτητα υποτροπης,δεν εχεις καταλαβει οτι ολλες οι ασθενιες ειναι μη φυσιολογικη λειτουργια του εγκεφαλου?ειναι καθαρα βιολογικο το θεμα!!!ο ψυχολογος ειναι μονο για να μιλαει αλλα αυτο μπορει να το κανει και ο ψυχιατρος.αποκλειεται να το κανει μονο ο δικος μου.ετσι πιστευω εγω...

Αντώνη φαίνεται ότι η εμπειρία σου με τον ψυχολόγο δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, απεναντίας υπήρξε για σένα πολύ βοηθητικός ο ψυχιατρος τον οποίο επισκέφθηκες.

Η ψυχοθεραπεία είναι κάτι παραπάνω από μια \"τέχνη του λόγου\". Οποιοσδήποτε, γονιός, φίλος, ψυχίατρος κτλ που μιλάει όμορφα ή δίνει πετυχημένες συμβουλές, δεν υποκαθιστά τον ψυχολόγο και δε καταργεί την επιστήμη της ψυχολογίας. Δυστυχώς, αυτή η παρανόηση συμβαίνει συχνά. Συχνά θεωρούμε εαυτούς \"καλούς ψυχολόγους\" επειδή δίνουμε μια έξυπνη συμβουλή ή επειδή μαντεύουμε σωστά τη σκέψη ή ακόμη και την προσωπικότητα του άλλου.

Ο καλός ψυχολόγος (αν και το τι σημαίνει καλός είναι μια έννοια που σηκώνει πολύ συζήτηση) ΔΕΝ δίνει συμβουλές. Είναι εκεί για τον συνάνθρωπο του, για να δημιουργήσει ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης μέσα στο οποίο ο θεραπευόμενος θα μπορέσει να διευρευνήσει και να αντιμετωπίσει σκοτεινά κομμάτια του εαυτού του.

Δυστυχώς, πολλού ψυχίατροι και άλλοι επαγγελματίες του ευρύτερου χώρου της ψυχικής υγείας, προσπαθούν να κάνουν ψυχοθεραπεία, θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι απλό και εξαντλείται σε μερικές τσιτάτες συμβουλές και βαρύγδουπες ερμηνείες, χωρίς όμως να έχουν 1. το δικαίωμα από το νόμο και 2. την απαραίτητη εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα, το ποσοστό των ψυχιάτρων που έχουν εκπαιδευτεί στη ψυχοθεραπεία, είναι σημαντικά μικρότερο του 10%.

Η προσωπική μου γνώμη και μέχρι σήμερα εμπειρία, λέει πως δεν ισχύει η ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι ο ψυχολόγος είναι για τα ελαφριά περιστατικά και ο ψυχίατρος για τα βαριά.
Εάν θα έπρεπε να γίνει ένας διαχωρισμός, τότε εγώ θα προτιμούσα έναν ηλικιακό διαχωρισμό. Για παράδειγμα, σε μια διαταραχή πανικού, εύκολα θα παρέπεμπα σε έναν ψυχίατρο για φαρμακοθεραπεία έναν 60χρονο, πάρα πολύ δύσκολα όμως θα παρέπεμπα έναν 25χρονο.

Η δεκτικότητα στην ψυχοθεραπεία φαίνεται να επηρεάζεται σημαντικά από την ηλικία.

Μια άλλη διαπίστωση που με λυπεί, είναι ότι πολλοί άνθρωποι επιλέγουν τη φαρμακοθεραπεία ως θεραπεία επιλογής, επιλέγουν δηλαδή ουσιαστικά μια χημεία που θα παρέμβει στον οργανισμό τους, προσπαθώντας να ισορροπήσει τις διάφορες \"ουσίες\" του οργανισμού. Αυτή η τακτική, σαφώς και έχει ένα αποτέλεσμα και μάλιστα γρήγορο, μιας και η \"χημεία\" θέλοντας ή μη, θα παρέμβει στον οργανισμό, ωστόσο μετά τη μέθοδο αυτή, είναι σχεδόν αναγκαία η ψυχοθεραπευτική δουλειά, έτσι ώστε να έρθουμε αντιμέτωπου με τις ρίζες του προβλήματος και να μπορέσουμε να το καταπολεμήσουμε όχι μόνο άμεσα αλλά και σε βάθος χρόνου.

Ολοι νομίζω γνωρίζουν πια πως η επιλογή της φαρμακοθεραπείας, ναι μεν έχει άμεσα αποτελέσματα, όμως μετά τη διακοπή της αγωγής, η ανισορροπία στις ουσίες του οργανισμού πολύ γρήγορα επιστρέφει, μιας και το σύστημα σκέψης που οδήγησε κάποιον σε μια δυσλειτουργική συμπεριφορά (πχ πανικό, κατάθλιψη) παραμένει εκεί, αναλλοίωτο και ανέγκιχτο.

οντως η εμπειρια μου με τον ψυχολογο ειταν κακη.με κατεστρεψε.υπαρχει διαφορα ψυχολογου-ψυχαναλιτη?

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ανθρώπους, των οποίων η χημεία του εγκεφάλου είναι φυσιολογική από ιατρική άποψη. Στο ίδιο ερέθισμα του (κοινωνικού) περιβάλλοντος αντιδρούν διαφορετικά. Πχ ο ένας βιώνει πολύ την πίεση, ενώ ο άλλος είναι πιο χαλαρός. Φαντάζομαι ότι ο πιεσμένος θα πρέπει να απευθυνθεί σε ψυχολόγο παρά σε ψυχίατρο. Ο ψυχίατρος νομίζω ότι είναι για την περίπτωση της \"προβληματικής χημείας\".
Με λίγα λόγια νομίζω πως ο ψυχολόγος βοηθά τον ασθενή του σε προβλήματα που έρχονται από έξω (περιβάλλον), ενώ ο ψυχίατρος από μέσα (χημεία-φυσιολογία) του εγκεφάλου.
Βέβαια, το θέμα είναι πώς ξέρει κανείς τί έχει και συνεπώς προς τα πού θα κατευθυνθεί. Απλώς, ο επαγγελματίας στον οποίον θα πάει θα πρέπει να είναι ικανός να διακρίνει εάν είναι ψυχολογικό ή ψυχιατρικό το πρόβλημα και εάν δει ότι δεν είναι ο ειδικός για την περίπτωση να τον παραπέμψει, αντί να τον κρατήσει για προφανείς οικονομικούς λόγους.

Έχω την εντύπωση, γιατί και εγώ αυτήν την απορία έχω, ότι η ψυχανάλυση αποτελεί μία προ-επιστημονική περίοδο για την ψυχολογία, με ορισμένες- ίσως- έγκυρες θέσεις και ότι οι περισσότεροι ψυχολόγοι δεν την παραδέχονται και τόσο (τουλάχιστον με την εικόνα που έχουμε από την λαϊκή μυθολογία), ενώ μάλλον δεν διδάσκεται στον πανεπιστημιακό χώρο.
Η ψυχανάλυση έχει δημιουργήσει έναν μύθο ενδεχομένως και σε βάρος της (ο ψυχαναλυτής με τα γυαλιά και το μουσάκι, το ντιβάνι κλπ κλπ). Δίνει μία αίσθηση \"μαγικού\" (είσαι έτσι κλπ) και πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι μπερδεύεται με πρακτικές καταφανώς μη- επιστημονικές (αστρολογία κλπ). Θα έχετε δει κάποιους να ισχυρίζονται ότι είναι αστρολόγοι-ψυχαναλυτές. Τώρα, εάν έχουν όντως λάβει ψυχαναλυτική εκπαίδευση αυτό είναι άλλο θέμα.
Από την άλλη έχω την εντύπωση ότι η ψυχολογία δεν ενδιαφέρεται για το τί είσαι (ενδεχομένως μέχρι έναν ορισμένο βαθμό) αλλά για το τί κάνεις και το πώς μπορείς να αλλάξεις για να γίνεις ευτυχισμένος ή λιγότερο δυστυχισμένος. Είναι δηλαδή μάλλον ενεργητική μέθοδος.
Τέλος, στην ψυχολογία και τις διάφορες μεθόδους της έχουν γίνει κλινικές μελέτες και έχει μετρηθεί η επιτυχία και η αποτυχία τους, ενώ στην ψυχανάλυση οι μελέτες είτε είναι δύσκολο και αδύνατο να γίνουν, είτε τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπάρχει και μεγάλη θεραπευτική επιτυχία.
Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τον χρόνο που απαιτεί η καθεμία και το συνεπαγόμενο κόστος, η ψυχανάλυση είναι μακροχρόνια με σημαντικό κόστος
Διαβάζω αυτόν τον καιρό το Αϊνστάιν Φρόύντ, η αναζήτηση των κρυμμένων κόσμων του Richard Panek, εκδόσεις Τραυλός. Φαίνεται ενδιαφέρον

για σιγα ορισμενοι...ποιος σας ειπε οτι γραφουμε μονο φαρμακα;μαλλον εννοειτε ορισμενους της βιολογικης ψυχιατρικης η καποιους παλαιοτερους νευρολογους-ψυχιατρους που επαιρναν σε 3 χρονια την διπλη[!!] ειδικοτητα το παλαι ποτε!

Quote:

---

Originally posted by righttochange
Με λίγα λόγια νομίζω πως ο ψυχολόγος βοηθά τον ασθενή του σε προβλήματα που έρχονται από έξω (περιβάλλον), ενώ ο ψυχίατρος από μέσα (χημεία-φυσιολογία) του εγκεφάλου.

---

Δεν ειναι ακριβως ετσι, αφου παντα υπαρχει το οργανικο υποβαθρο. Ειναι λαθος νομιζω να διαχωριζουμε ψυχη και σωμα. Το θεμα ειναι η προελευση του και η προσοχη μονο στο συμπτομα (θεραπεια με χαπια) η η ολιστικη προσεγγιση του πελατη/ασθενη σαν οργανισμο που υποφερει, χωρις να παραβλεπεται η ανθρωπινη πλευρα του...

Quote:

---

Originally posted by righttochange
Έχω την εντύπωση, γιατί και εγώ αυτήν την απορία έχω, ότι η ψυχανάλυση αποτελεί μία προ-επιστημονική περίοδο για την ψυχολογία, με ορισμένες- ίσως- έγκυρες θέσεις και ότι οι περισσότεροι ψυχολόγοι δεν την παραδέχονται και τόσο (τουλάχιστον με την εικόνα που έχουμε από την λαϊκή μυθολογία), ενώ μάλλον δεν διδάσκεται στον πανεπιστημιακό χώρο.
Η ψυχανάλυση έχει δημιουργήσει έναν μύθο ενδεχομένως και σε βάρος της (ο ψυχαναλυτής με τα γυαλιά και το μουσάκι, το ντιβάνι κλπ κλπ). Δίνει μία αίσθηση \"μαγικού\" (είσαι έτσι κλπ) και πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι μπερδεύεται με πρακτικές καταφανώς μη- επιστημονικές (αστρολογία κλπ). Θα έχετε δει κάποιους να ισχυρίζονται ότι είναι αστρολόγοι-ψυχαναλυτές. Τώρα, εάν έχουν όντως λάβει ψυχαναλυτική εκπαίδευση αυτό είναι άλλο θέμα.
Από την άλλη έχω την εντύπωση ότι η ψυχολογία δεν ενδιαφέρεται για το τί είσαι (ενδεχομένως μέχρι έναν ορισμένο βαθμό) αλλά για το τί κάνεις και το πώς μπορείς να αλλάξεις για να γίνεις ευτυχισμένος ή λιγότερο δυστυχισμένος. Είναι δηλαδή μάλλον ενεργητική μέθοδος.
Τέλος, στην ψυχολογία και τις διάφορες μεθόδους της έχουν γίνει κλινικές μελέτες και έχει μετρηθεί η επιτυχία και η αποτυχία τους, ενώ στην ψυχανάλυση οι μελέτες είτε είναι δύσκολο και αδύνατο να γίνουν, είτε τα αποτελέσματα έδειξαν ότι δεν υπάρχει και μεγάλη θεραπευτική επιτυχία.
Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και τον χρόνο που απαιτεί η καθεμία και το συνεπαγόμενο κόστος, η ψυχανάλυση είναι μακροχρόνια με σημαντικό κόστος

---

Η ψυχαναλυση ειναι μια παρεξηγημενη μεθοδος που εχει κακως καπηλευθει απο διαφορους (οπως εγραψες κι εσυ αστρολογους κλπ). Η επιτυχια της, εξαρταται οπως ολες οι προσεγγισεις απο την παθηση και τον ανθρωπο. Δεν μπορεις να πεις απολυτα αν ειναι λιγοτερο η περισσοτερο αποτελεσματικη σε συγκριση με αλλες μεθοδους.
Τα βηματα προοδου ειναι σημαντικα και εχει ξεφυγει απο τα στενα ορια του ντιβανιου και του μυστικισμου, αφου εχουν υπαρξει διαφοροι συνεχιστες του Freud που εδωσαν νεο πνευμα στην προσεγγιση αυτη. Απλα οι προοδος αυτη δεν προβαλεται, αφου οσοι την καπηλευονται αρκουνται στο «πιασαρικο» ντιβανι.

Οσον αφορα την μετρηση της αποτελεσματικοτητας της, υπαρχουν τροποι για να γινει και εχουν γινει κλινικες μελετες.

Συμφωνω απολυτα οτι εν μερη φταινε και οι ιδιοι οι ψυχαναλυτες για την εικονας της προσεγγισης αυτης.


Τελος για να μην παρεξηγηθω, τονιζω οτι ειμαι φοιτητης και δεν εχω παρει καποια αποφαση για την κατευθυνση που θα ακολουθησω, ουτε για την θεραπεια που θα ηθελα να διδαχθω στο μελλον. Απλα προσπαθω να βαλω καποια πραγματα στη θεση τους.

Quote:

---

Originally posted by Alkmeon
για σιγα ορισμενοι...ποιος σας ειπε οτι γραφουμε μονο φαρμακα;

---

Εχεις απολυτο δικιο οταν κατα καποιο τροπο θιγεσαι οταν ακους οτι οι ψυχιατροι το μονο που κανουν ειναι να χαπακωνουν. Απο τα λιγα που εχω δει και σε καμια περιπτωση δεν ειμαι απολυτος αφου δεν ειναι αρκετα, ειναι θεμα παιδειας. Εννοω οτι ο ψυχιατρος εχοντας λαβει ιατρικη παιδεια, ειναι λογικο να επικεντρωνεται στο συμπτομα και να προσπαθει να το νικησει με τα «εργαλεια του»: τα χαπια.
Πιστευω ειναι λιγοι αυτοι που εχουν την «προσεγγιση του ψυχολογου» και συνδιαζουν σοβαρη ψυχοθεραπεια με χαπια οπου αυτα ειναι απαραιτητα. Συνδιασμος που ειναι ο πιο αποτελεσματικος. Δε λεω οτι δεν υπαρχουν, αλλα πιστευω οτι ειναι η μειονοτητα.

Και για να φερω ενα κατανοητο πιστευω παραδειγμα θα πω αυτο που λεει ο καθηγητης της Ψυχιατρικης στο πανεπιστημιο μου (Παλερμο) οταν μπαινει στην αιθουσα και αρχιζει το ακαδημαικο ετος:
«Χαιρομαι να δουλευω με ψυχολογους, γιατι εκτος του εγκεφαλου βλεπουν και το μυαλο.»


Προσωπικα πιστευω οτι ψυχιατροι και ψυχολογοι μπορουν να συνυπαρξουν αρμονικα, αφου συμπληρωνουν ο ενας τον αλλο, προς οφελος παντα των ανθρωπων που εχουν αναγκη τη βοηθεια μας.

ετσι ειναι dr sigmund δεν ειμαστε &στην εποχη του Κρεπελιν πια!