Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα

Ποια είναι οι δικές σας φλασιές, πετριές και κολλήματα;
Αλλάζουν τα ιδιαίτερά σας ενδιαφέροντα;
Έχετε κάποια σταθερά και τα υπόλοιπα είναι επισκέπτες και μετά φεύγουν;
Τα δικά μου είναι κάποια μεν σταθερά, αλλά υπάρχουν κι αυτά που αλλάζουν εποχιακά.
Μπορεί μία εποχή να ασχοληθώ με τα Βικτωριανά σπίτια (πχ αυτή την εποχή το κάνω),
μαθαίνοντας τα πάντα και τις μικρές λεπτομέρειες για την αρχιτεκτονική τους,
τη χρωματική γκάμα, την ιστορία τους όταν μπορώ, μέχρι εξάντλησης.
Και μετά, από μήνες ή χρόνια, γιατί δεν ξέρω από πριν τι θα μου κολλήσει,
μια ωραία πρωία να μην θέλω πια να διαβάσω γι αυτά.
Αλλά έχω και σταθερά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, αυτά δε φεύγουν από τα παιδικά μου
χρόνια. Χαρά και βύθισμα στο δικό μου κόσμο.

https://www.amea-care.gr/%CE%B1%CF%8...D%CF%84%CE%B1/

εννοείς εγκυκλοπαιδικά; χμ. δεν ξέρω αν πιάνεται, με αποροφά πολύ η ψυχολογία σαν επιστήμη, και ο ναρκισσισμός ως συμπεριφορά, επίσης με ενδιαφέρει η βικτωριανή εποχή, θέλω πολύ να δω όλα αυτά τα κτίρια απο κοντά μια μέρα.

αυτο το αρθρο μαρεσει μου θυμίζει μενα κι τα κολληματα μου κι οτι γουστάρω να ειμαι στο κοσμο μου μια κι ο κοσμος των νευροτυπικων με απορρίπτει. μια χαρα ειμαι στη κοσμαρα μου εκει κανεις δε με καμνει κουμαντο.

Εμένα μου κολλάνε τα κβάντα και πώς συμπεριφέρονται και είχα καταλήξει με το μυαλό μου μετά από έρευνα πώς τα μικροσωματίδια έχουν κάποιοιυ είδους ελάχιστη συνείδηση, πράγμα που το επιβεβαίωσα από έρευνα στο ίντερνετ αλλά το ίντερνετ σου επιβεβαιωνει και ταυτόχρονα σου απορρίπτει τα πάντα οπότε δεν μπορώ να βασιστώ. Απλά μου αρέσει το σύμπαν και ασχολούμαι εντατικά με αυτό ή την ζωγραφική μανιωδώς. ΆΣΧΕΤΟ. LOL
Γενικά παθαίνω κι εγώ μονομανίες κατά καιρούς. Πάθαινα δηλαδή. Τώρα τελευταία έχω κουραστεί από όλα.

Εχω πολλα χομπι και πολλα απο αυτα εχουν παρακλαδια που στο τελος δεν φαινεται καν ποιο ηταν το σημειο εκκινησης. Νερικες φορες διαβαζω πραγματα που δεν με ενδιαφερουν ωστε να ανακαλυψω νεες πορειες, κατι σαν surfing που δεν ξερεις που θα καταληξεις, ισως με ενα νεο χομπι. Γενικα παρολο που εχω πολλα χομπι πολλες φορες αισθανομαι να βαριεμαι και δεν ασχολουμε με τιποτα, ενω ταυτοχρονα ξερω οτι εχω δεκαδες πραγματα που θα μπορουσα να ασχοληθω. Το εκλαμβανω σαν αρνητικο συμπτωμα της ασθενειας μου και δεν μου αρεσει καθολου. Ο χρονος ειναι περιορισμενος, δεν μπορεις να ασχοληθεις με ολα και καποια απο τα χομπι τα αφηνεις να παρακμασουν, αλλα ειναι εκει στην ακρη του μυαλου σου και σου λενε "ασχολησου και με μενα".
Ενα ζητημα ειναι και η βιοπαλη, οποτε μερικες φορες αφηνεις χομπι που ξερεις οτι δεν προκειται να σου φερουν απολαβες για καποιο που μπορει στο μελλον να σε βοηθησει. Ναι με ενδιαφερει η λογοτεχνια, η φιλοσοφια αλλα πολλες φορες κοιταω να διαβασω ενα non fiction βιβλιο για καποιο αντικειμενο αν και ξερω οτι μαλλον με τα πρωτα θα περναγα καλυτερα.

Η διαφορά των ειδικών ενδιαφερόντων των ανθρώπων στο φάσμα του αυτισμού δεν είναι το ίδιο
με τα hobbies των νευροτυπικών υποκειμένων. Διαφέρουν στην ένταση, την προσήλωση, την εμμονικότητα,
το χρόνο απασχόλησης. Για παράδειγμα, ο νευροτυπικός θα ασχοληθεί με το χόμπυ του στον λεγόμενο ελεύθερό
του χρόνο, όποιος είναι αυτός ανάλογα με την καθημερινότητά του. Εγώ ξοδεύω ατέλειωτες ώρες, μέρες και μήνες
στα ειδικά ενδιαφέροντα. Δε θα κοιμηθώ αν χρειαστεί για να διαβάσω αυτό που θέλω, δε θα εργαστώ ή θα κλέψω
χρόνο από την εργασία μου, και θα το κάνω ανεξαιρέτως των συνεπειών, γιατί είναι βασικό για τον τρόπο που
λειτουργώ. Δίχως τα ιδιαίτερά τους ενδιαφέροντα τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού δεν μπορούν να λειτουργήσουν καν,
τόσο πολύ. Οπότε δεν είναι hobby το ειδικό ενδιαφέρον, είναι τομέας που εξειδικεύεται το υποκείμενο με αυτισμό,
λατρεύει να βυθίζεται μέσα του, χάνεται εκεί. Ένας παραλληλισμός θα ήταν ένα "χρονικό πηγάδι" που ξεχνιέται
ο χρόνος εντελώς, και το υποκείμενο με αυτισμό δεν επικοινωνεί όταν είναι εκεί. Εμένα πχ δε με νοιάζουν ούτε οι
κοινωνικές υποχρεώσεις, ούτε καν η φιλία, ούτε η έξοδος, ούτε βασικές ανάγκες όταν ασχολούμαι με ένα ειδικό
ενδιαφέρον. Υπάρχει μία εμμονικότητα, που όμως είναι απαραίτητη. Για τον λόγο αυτό πρέπει να υπάρχει ένα περιβάλλον
που να διευκολύνει, κατανοεί, αφήνει χώρο στο υποκείμενο με αυτισμό να είναι ελεύθερο και απρόσκοπτα να πράττει
το αναγκαίο γι αυτό "βύθισμα" στον δικό του, αποκλειστικό κόσμο. Αυτό από την άλλη, αντιλαμβάνεται κανείς
τι μπορεί να σημαίνει για τις κοινωνικές σχέσεις, επαγγελματικές, ή άλλες, του υποκειμένου στο φάσμα.
Σημαίνει ότι μπορεί να είναι έως και μηδενικές, που μπορεί ή όχι να το απασχολεί και προβληματίζει.
Εγώ είμαι σε φάση να μη με προβληματίζει, γιατί δε το νιώθω σαν έλλειμμα, πρακτικά όμως αν το δεις από
έξω, θα διαπιστώσεις τις διαφορές με την πλειονότητα των ανθρώπων ολόγυρα.

όσο δεν δημιουργεί πρόβλημα στο υπόλοιπο μέρος της ζωής σου, δηλαδή παραμένεις λειτουργικός και υγιής, πού το πρόβλημα;
το ειδικό συνιστά μη σύνηθες; όπως πχ να συλλέγεις αφίσες; να λύνεις γρίφους; ή παθαίνεις εμμονή με κάτι για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά το παρατάς; γιατί εγώ αυτό κάνω. έκανα μάλλον. βαριέμαι πολύ εύκολα, ή μάλλον κουράζομαι, δεν μου φτάνει μετά το στμιουλέισον και ξενερώνω, δεν ξέρω.

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΦΕΝΟΝΤΕ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ ΠΟΣΟ ΝΙΩΘΩ ΕΔΩ ΟΤΙ ΕΙΝ ΣΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΩ ΕΓΩ ΑΥΤΑ. ΜΗ ΝΕΥΡΟΤΥΠΙΚΟΙ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΠΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

https://wikihealth.gr/pos-ginetai-i-...toys-enilikes/

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΦΕΝΟΝΤΕ ΔΕ ΛΕΓΕΤΕ ΠΟΣΟ ΝΙΩΘΩ ΕΔΩ ΟΤΙ ΕΙΝ ΣΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΩ ΕΓΩ ΑΥΤΑ. ΜΗ ΝΕΥΡΟΤΥΠΙΚΟΙ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΠΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

https://wikihealth.gr/pos-ginetai-i-...toys-enilikes/

---

Άσπι, πώς να μη σου φαίνονται γνώριμα; χα χα Περιγράφοντας τα διάφορα πράγματα
που βιώνουμε και με τι τρόπο ακριβώς η καθεμιά τα βιώνει, βοηθάει κι εμάς πάντως στο μοίρασμα, και άλλους που ψάχνονται.
Καλό και το λινκ που έβαλες, όλα τα έχω, λολ

Quote:

---

Originally Posted by user

όσο δεν δημιουργεί πρόβλημα στο υπόλοιπο μέρος της ζωής σου, δηλαδή παραμένεις λειτουργικός και υγιής, πού το πρόβλημα;
το ειδικό συνιστά μη σύνηθες; όπως πχ να συλλέγεις αφίσες; να λύνεις γρίφους; ή παθαίνεις εμμονή με κάτι για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά το παρατάς; γιατί εγώ αυτό κάνω. έκανα μάλλον. βαριέμαι πολύ εύκολα, ή μάλλον κουράζομαι, δεν μου φτάνει μετά το στμιουλέισον και ξενερώνω, δεν ξέρω.

---

Ναι, αλλά ο νευροτυπικός μπορεί να "βγει" από το χρονικό τριπάκι ή όπως το περιέγραψα χρονικό πηγάδι,
ενώ ο άτυπος όχι. Και για παράδειγμα αν τον πιέσεις μπορεί να εκφράσει θυμό. Εμένα μου έχει συμβεί, δε θέλω
να με διακόπτουν εκείνη την ώρα, αν και έχω μάθει να μην εκφράζω το θυμό μου, όταν όμως είμαι πολύ μέσα
και έχω τελείως βυθιστεί, αν κάποιος με ενοχλήσει θα αντιδράσω απότομα. Αυτά τα ξώφαλτσα, αν κάποιος δεν ξέρει,
μπορεί να θεωρήσει τον άτυπο αγενή, ότι έχει πρόβλημα άλλο ξερωγώ, ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν το κάνει επίτηδες,
δεν το ορίζει εκείνη τη στιγμή. Επίσης ένα άλλο χαρακτηριστικό, είναι ότι αν με ακουμπήσει κάποιος τη στιγμή εκείνη,
και είμαι μέσα στο δικό μου realm, μπορεί και να του χτυπήσω το χέρι πχ. Καταλαβαίνεις τις διαφορές καλύτερα τώρα;

εδω ειμαστε μη νευροτυπικα φιλαράκια που καταλαβαίνει το ενα το αλο κι ομως ας μη το καταλαβαινουν οι νευροτυπικοι περναμε μεγαλο λουκι με τα θεματα μας. ο καθενας εχει τα θεματα του κι ταλεπορητε απ δαυτο εγω εχω κι αυτο το ριμαδο ΔΕΠΥ τυρανιος το κερατο του . σκα-τα στην ορθογραφία δυσλεξία φουλ κι αστα βραστα κι αλα τοσα που ενας νευροτυπικος τα κανει χαλαρα εγω πχ πρεπει να προσπαθώ δεκα φορες .

επειδή τον τελευταίο καιρό λόγω ψυχικού τραύματος παρουσιάζω συμπτώματα που συμπίπτουν με αυτά, irritability κυρίως και ευερεθιστικότητα και παρόμοια ΔΕΠΥ πράγματα, μπορώ να καταλάβω ότι είναι δύσκολο να υπάρχεις όντας νευροτυπικός σε ένα κόσμο που φτιάχτηκε για άλλους.

φιλαρακι μια χαρα ειμαστε κι εμεις ψυχες ξεχωριστές με πολλα δυνατα χαρίσματα όπως στιγμες που μενουν μεσα μας απο το τιποτε μονον απ μια εικονα ενα χρωμα μια μυρωδιά απ απλα πραματα. :)

Quote:

---

Originally Posted by user

επειδή τον τελευταίο καιρό λόγω ψυχικού τραύματος παρουσιάζω συμπτώματα που συμπίπτουν με αυτά, irritability κυρίως και ευερεθιστικότητα και παρόμοια ΔΕΠΥ πράγματα, μπορώ να καταλάβω ότι είναι δύσκολο να υπάρχεις όντας νευροτυπικός σε ένα κόσμο που φτιάχτηκε για άλλους.

---

Μάλλον περιέγραψες τον τρόπο που νιώθουν πολλές φορές άνθρωποι υποκείμενοι στο φάσμα. Δηλαδή "σαν από άλλο πλανήτη".
Σαν ξένος μέσα στο πλήθος. Εύχομαι να σου περάσουν αυτά που παρουσιάζεις και να μη συνεχίσουν.
Τουλάχιστον εγώ είχα την αίσθηση αυτή από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, σα να μην ταίριαζα,
να ήμουν απέξω κοιτάζοντας πίσω από ένα γυαλί. Αυτό μάλιστα με το γυαλί ήταν και το παιδικό μου
stimming. Ένωνα τα δάχτυλα των δύο χεριών και τα ανοιγόκλεινα, γιατί ανάμεσά τους ένιωθα να υπάρχει ένα
γυαλί. Άργησα πολύ να βρω τι με έκανε τόσο διαφορετική από τους ανθρώπους γύρω μου, αλλά έτσι μπόρεσα
να ερμηνεύσω ξανά την ιστορία μου, να πάω πίσω και να θυμηθώ και να φτιάξω επιτέλους αυτό το παζλ. :D

ίσως γι αυτό να υπάρχει τόσος χρόνος σε αυτή τη ζωή, για την προσωπική ανακάλυψη!
εγώ εννοείται νιώθω ακόμη πως δεν ανήκω εδώ, όχι εδω εδω, με την κοινωνία που μας θέλει εργαλεία και υποκείμενα, στον κόσμο που δεν ξέρει τί θα πει προσωπικός χώρος, που νομίζει ότι η διαφορετικότητα είναι μειονέκτημα.
θα τα ξεπεράσω αν μου δωθεί η ευκαιρία, σε παθητική φάση δεν ξεπερνάω πράγματα γενικώς, σε ευχαριστώ! και μπράβο σου γενικώς!