"Έρωτας, αυτός ο αδιαγνωστος...!!"
Ο έρωτας για μένα είναι το ελιξηριο της ζωής και της νιότης!Παρόλες τις δύσκολες εμπειρίες μου στην αρένα των σχέσεων(που τις έβλεπα σαν προκλήσεις),δεν έπαψα να τον αποζητώ...it just makes me feel alive!! :)
Το θέμα όμως είναι ότι στο σήμερα με βρίσκω ακόμα "ερωτευμένη" με τον πρώην,παρόλη την απουσία επικοινωνίας μεταξύ μας και παρόλο που ίσως να μην άξιζε τόση αγάπη.
Εχοντας αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν διαλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε,βιώνω μέσα μου μια σύγκρουση της καρδιάς με την λογική.
Διαισθητικά νιώθω πως "ο δολοφόνος θα επιστρέψει στον τόπο του εγκληματος",όπως συχνά συμβαίνει σε σχεσεις οπου τα μέλη τους εχουν αγαπηθεί βαθιά, και προσπαθώ να προετοιμαστω μέσα μου για αυτο το ενδεχόμενο.
Σε τι φάση θα με βρει αυτή του η επιστροφή?
Κι αν του δώσω αυτή τη 2η ευκαιρία , ξέρω πως πρέπει για το καλό μου να θέσω όρια του τι επιτρέπω και τι δεν επιτρέπω όσον αφορά την συμπεριφορά του προς εμένα.
Ξέρω ενστικτωδώς ότι θα πάει καλά αυτό το εγχειρημα,όμως τα περιθώρια της υπομονής μου απέναντι σε άσχημες συμπεριφορές είναι μήδεμινα πλέον και ο φόβος μην ξαναπληγωθω εδώ παρόν καθώς είναι με έχει κάνει κάπως σκληρή πλέον(έχω κατεβάσει ρολά που λέμε).
Δηλαδή εδώ κολλάει το "Την καρδιά μου με λουκέτο θα διπλοκλειδωσω,δε θα ξανακάνω λάθος για την πληγώσω!!_" που λέει κι ένα άσμα.
Σας γράφω εδώ αυτές τις σκέψεις μου,όχι για να πείτε να κάνω το άλφα ή το βήτα,αλλά γιατί τις βάζω σε μια σειρά καθώς τις καταγράφω κι αυτό με βοηθαει στην εξαγωγή συμπερασμάτων μέσα από τη συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων.
Όταν τον δω θέλω πραγματικά να τον ακούσω και να μάθω την αλήθεια του για πολλα γιατί αποδόμησε τη σχεση μας φεύγοντας σαν τον κλέφτη κι αυτό κάπως πρέπει να του επιστραφεί ως συμπεριφορα.Για να δουμε...
Και κλεινοντας θέλω να σας ρωτήσω: εχετε ερωτευτεί ποτέ δυνατά?
Κι αν ναι,τι αναμνήσεις έχετε?
