Πόνος

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.Πασχω από καταθλιψη και από ψυχωση εδώ και 1μιση χρόνο και έχω κλειστεί στον εαυτό μου.Φιλους έχω λίγους που τους βλέπω κάπου κάπου αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.Η ζωη μου είναι στο 0 εδώ και 4 χρόνια εξαιτίας των επεισοδίων που πέρασα και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τον εαυτό μου.Δεν αντεχω αλλο να ζω έτσι και κάθε μέρα είναι βάσανο για μενα.Εχω να γελάσω πάνω από δύο χρόνια αληθινά και δεν έχω καταφέρει αυτήν την τετραετία απολύτως τίποτα.Παρατησα την σχολή μου λόγω του επεισοδίου έχασα φίλους κοπέλα και ξαφνικά άρχισα να πάλευω με ένα τέρας την ψυχωση ταπεινωμενος από χάπια και νοσηλεια.Ωρες ώρες σκέφτομαι να φουνταρω πραγματικά δεν αξίζει να ζω έτσι έχω αλλάξει έχω γίνει ευαίσθητος πολύ και δεν έχω τσαγανό το έχασα.Εχω και τη μάνα μου που με έχει για μαλακά λέγοντας πως φταίω εγώ για το επεισοδιο και ότι εγώ φταίω για αυτά που έγιναν και ότι είμαι τεμπελης και η αδερφή σου δε θα χαθεί εσύ τι θα κάνεις.Μου έρχεται να τα σπάσω όλα εκμεταλευονται όλοι την κατάσταση και έχω ακούσει ένα κάρο πίπες αυτό τον καιρό.Οι γιατροί δεν φαίνεται να βοηθούν σε όσους έχω πάει ούτε τα φάρμακα.Τι σκατα να κάνω ένας μισος άνθρωπος αψυχος με αυτά που μου συμβαίνουν.Ποση υπομονή να κάνω πια;Έχω μισος για κάποιους ανθρώπους μετά από όλα αυτά και σκέφτομαι να τους κάνω κακό πολύ σοβαρά.Εσεις ρε παιδια τι θα κανατε;Μια γνώμη κάτι μπας και βρω μια λύση σιγά σιγα

Γεια σου Πάνο
συγκινήθηκα από το κείμενό σου
σχετικά με αυτά που σου λέει η μητέρα σου ίσως και ο ευρύτερος κοινωνικός σου περίγυρος,ότι είσαι τεμπέλης και λοιπά,
έχω να σου πω ότι είναι κοινό σε όλους όσους έχουνε δύσκολες και βαριές ψυχικές δυσκολίες
για τον απλούστατολόγο ότι δεν τους φτάνει το μυαλό ούτως ώστε να αντιληφθούν τον πόνο και την κατάσταση του άλλου έστω κι αν αυτός είναι πρόσωπο στενού οικογενειακού περιβάλλοντος
απλά δηλαδή δεν μπορούν να σε νιώθουν
για να καταλάβουν τι περνάς θα πρέπει ή να διαβάσουν κάποιον σχετικό βιβλίο (ακόμα καλύτερα σχετική βιβλιογραφία) ή να πάνε στον ψυχίατρο να τους εξηγήσει ακριβώς τι είναι η ψυχήχωση ούτως ώστε να το βουλώσουν εμπρός στον πόνο του άλλου
δυστυχώς όσοι έχουνε βαριά θέματα ψυχικής υγείας έχουν μία μακριά πορεία στον ψυχικό πόνο και στην πνευματική σύγχυση
πολλά χρόνια ή και πολλές δεκαετίες...αυτή είναι η αλήθεια
οπότε η κάθε μάνα ψυχικού πάσχοντος , αν δεν είναι ξύπνια ούτως ώστε να το καταλάβει γρήγορα και να μην κατηγορεί το πάσχοντα για τις αδυναμίες που επιφέρει η ασθένεια...θα το καταλάβει θέλει δεν θέλει γιατί υπάρχει μια μακριά πορεία μέσα στο χρόνο και μαζί με τους πάσχοντες επηρεάζεται εμμέσως και η ζωή των ανθρώπων της οικογένειας του
καταλαβαίνω ότι ακόμα και η υπομονή έχει όρια...και ότι ο πόνος έχει και αυτός τα δικά του ανεκτά όρια
αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να περνάει η ψυχική δυσκολία που να μην αθλείται στην υπομονή...
απλά ο καθένας βρίσκει τους δικούς του προσωπικούς τρόπους ούτως ώστε να ξεκουράζεται από την κούραση που επιφέρει οι ταλαιπωρία και ο πόνος της ψυχικής περιπέτειας
πρέπει δηλαδή να μάθεις με τι περνάς καλά στη ζωή σου ούτως ώστε h ημέρα σου εκτός από την πίκρα της ψυχικής ταλαιπωρίας να έχει και τη γλύκα μιας ,κατά το δυνατόν και κατά το μέτρο του δυνατού, όσο γίνεται ικανοποιητικής ζωής

Quote:

---

Originally Posted by Panoos

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.Πασχω από καταθλιψη και από ψυχωση εδώ και 1μιση χρόνο και έχω κλειστεί στον εαυτό μου.Φιλους έχω λίγους που τους βλέπω κάπου κάπου αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.Η ζωη μου είναι στο 0 εδώ και 4 χρόνια εξαιτίας των επεισοδίων που πέρασα και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τον εαυτό μου.Δεν αντεχω αλλο να ζω έτσι και κάθε μέρα είναι βάσανο για μενα.Εχω να γελάσω πάνω από δύο χρόνια αληθινά και δεν έχω καταφέρει αυτήν την τετραετία απολύτως τίποτα.Παρατησα την σχολή μου λόγω του επεισοδίου έχασα φίλους κοπέλα και ξαφνικά άρχισα να πάλευω με ένα τέρας την ψυχωση ταπεινωμενος από χάπια και νοσηλεια.Ωρες ώρες σκέφτομαι να φουνταρω πραγματικά δεν αξίζει να ζω έτσι έχω αλλάξει έχω γίνει ευαίσθητος πολύ και δεν έχω τσαγανό το έχασα.Εχω και τη μάνα μου που με έχει για μαλακά λέγοντας πως φταίω εγώ για το επεισοδιο και ότι εγώ φταίω για αυτά που έγιναν και ότι είμαι τεμπελης και η αδερφή σου δε θα χαθεί εσύ τι θα κάνεις.Μου έρχεται να τα σπάσω όλα εκμεταλευονται όλοι την κατάσταση και έχω ακούσει ένα κάρο πίπες αυτό τον καιρό.Οι γιατροί δεν φαίνεται να βοηθούν σε όσους έχω πάει ούτε τα φάρμακα.Τι σκατα να κάνω ένας μισος άνθρωπος αψυχος με αυτά που μου συμβαίνουν.Ποση υπομονή να κάνω πια;Έχω μισος για κάποιους ανθρώπους μετά από όλα αυτά και σκέφτομαι να τους κάνω κακό πολύ σοβαρά.Εσεις ρε παιδια τι θα κανατε;Μια γνώμη κάτι μπας και βρω μια λύση σιγά σιγα

---

Πρωτα από όλα, αγνόησε αυτά που λέει η μάνα σου.. Δεν μπορεί να καταλάβει. Να την αποφεύγεις όσο μπορείς, επειδή τα λόγια της είναι σκληρά και στη φάση που είσαι δεν σου κάνουν καλό. Κάνεις και ψυχοθεραπεία;

Πάω και σε μια ψυχολόγο προσπαθεί και αυτή να με βοηθήσει αλλά όλο αρνητικα σκέφτομαι πάλι δεν ξέρω έχω πελαγωσει

Όταν λες να τους κάνεις κακό εννοείς να τους δείρεις;
Εντάξει ίσως σου βγαίνει κάποιος θυμός μέσα από την δυστυχία σου αλλά πρέπει να καταλάβεις πως κάτι έχεις και πρέπει να το βρει ο ψυχολόγος αυτό και να σε βοηθήσει να πας προς το καλύτερο.
Όλοι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κατάθλιψη/ψύχωση ή ό,τι άλλο θες αρκεί να το θέλεις και να λες στον εαυτό σου πως θα βρει την υγεία του με κάθε τρόπο όχι να τον βαλτώνεις με κάθε τρόπο.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Όταν λες να τους κάνεις κακό εννοείς να τους δείρεις;
Εντάξει ίσως σου βγαίνει κάποιος θυμός μέσα από την δυστυχία σου αλλά πρέπει να καταλάβεις πως κάτι έχεις και πρέπει να το βρει ο ψυχολόγος αυτό και να σε βοηθήσει να πας προς το καλύτερο.
Όλοι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κατάθλιψη/ψύχωση ή ό,τι άλλο θες αρκεί να το θέλεις και να λες στον εαυτό σου πως θα βρει την υγεία του με κάθε τρόπο όχι να τον βαλτώνεις με κάθε τρόπο.

---

Εμ, το θεμα με την καταθληψη ειναι πως δεν θελεις τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Εμ, το θεμα με την καταθληψη ειναι πως δεν θελεις τπτ.

---

Συμφωνώ αλλά πρέπει να πάρεις να κουράγιο να πεις θα το παλέψω αλλιώς δεν γίνεται.
Απ' ότι φαίνεται όμως ο φίλος κάτι μικρό προσπαθεί να κάνει.... Σιγά σιγά ίσως βρει την άκρη του.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Συμφωνώ αλλά πρέπει να πάρεις να κουράγιο να πεις θα το παλέψω αλλιώς δεν γίνεται.
Απ' ότι φαίνεται όμως ο φίλος κάτι μικρό προσπαθεί να κάνει.... Σιγά σιγά ίσως βρει την άκρη του.

---

Αν ειχες κουραγιο δεν θα ειχες καταθλιψη.

Έτσι είναι axl100 και πάλι συμφωνώ. Εϊναι δύσκολη κατάσταση και γνωρίζω γιατί την έχω περάσει. Απλά λέω 2 κουβέντες μήπως βοηθήσω.
Θέλει αγώνα και χρόνια για να ξεφύγεις από αυτή. Και δυστυχώς κανείς δεν έχει το γιατρικό... Τι άλλο να πω κουράγιο και καλή δύναμη...
Όμως σίγουρα χρειάζεται να βλέπεις κάποιον ειδικό... Μόνος σου θα σου πάρει τον τετραπλάσιο χρόνο να την ξεπεράσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ξεπερνιέται. Αλήθεια στο λέω.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Έτσι είναι axl100 και πάλι συμφωνώ. Εϊναι δύσκολη κατάσταση και γνωρίζω γιατί την έχω περάσει. Απλά λέω 2 κουβέντες μήπως βοηθήσω.
Θέλει αγώνα και χρόνια για να ξεφύγεις από αυτή. Και δυστυχώς κανείς δεν έχει το γιατρικό... Τι άλλο να πω κουράγιο και καλή δύναμη...
Όμως σίγουρα χρειάζεται να βλέπεις κάποιον ειδικό... Μόνος σου θα σου πάρει τον τετραπλάσιο χρόνο να την ξεπεράσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ξεπερνιέται. Αλήθεια στο λέω.

---

Ναι, πες του τωρα να βαλει μεϊκ-απ και να βγει στην κοινωνια χαμογελοντας και ολα θα πανε καλα.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Ναι, πες του τωρα να βαλει μεϊκ-απ και να βγει στην κοινωνια χαμογελοντας και ολα θα πανε καλα.

---

¨Οχι βέβαια και μην κοροιδευεις. Μιλάω πολύ σοβαρά. Προσωπικά έχω κάνει 2 απόπειρες αυτοκτονίας με βαριά κατάθλιψη και μου πήρε 15 χρόνια για να την ξεπεράσω.
Λοιπόν. Δεν θέλω να απογοητεύσω τον άνθρωπο και να του πω ότι θα την ξεπεράσει σε 10 χρόνια. Θέλω να του στείλω ένα μήνυμα αισιόδοξο.

Quote:

---

Originally Posted by panos_77

Πάω και σε μια ψυχολόγο προσπαθεί και αυτή να με βοηθήσει αλλά όλο αρνητικα σκέφτομαι πάλι δεν ξέρω έχω πελαγωσει

---

Βοηθάει η ψυχολόγος αλλά δεν θα δεις άμεσα αλλαγή, θέλει χρόνο και πείσμα αυτό που περνάς. Πάρε το σαν μια επανεκκίνηση για να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Είναι ζόρικη φάση, αλλά χρειάζεται πείσμα και υπομονή.. Όταν νιώθεις ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει ή ότι σε κρίνουν να μπαίνεις εδώ να μιλάς.. Δώσε χρόνο και μην απογοητευεσαι.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

¨Οχι βέβαια και μην κοροιδευεις. Μιλάω πολύ σοβαρά. Προσωπικά έχω κάνει 2 απόπειρες αυτοκτονίας με βαριά κατάθλιψη και μου πήρε 15 χρόνια για να την ξεπεράσω.
Λοιπόν. Δεν θέλω να απογοητεύσω τον άνθρωπο και να του πω ότι θα την ξεπεράσει σε 10 χρόνια. Θέλω να του στείλω ένα μήνυμα αισιόδοξο.

---

Δεν εχεις ακουσει για τοξικη θετικοτητα ποτέ σου;

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Δεν εχεις ακουσει για τοξικη θετικοτητα ποτέ σου;

---

Βοηθάει κάπου αυτό που κάνεις τώρα? Βοηθάει τον πανό ή το κάθε πανο που είναι στη φάση αυτή; Εγώ όταν είχα κατάθλιψη αυτά ήθελα να ακούω (ότι όλα θα πάνε καλά) και αυτά με βοήθησαν να προχωρήσω. Ε αν ξέρω ότι αυτό που περνάω έχει ένα τέλος, θα παλέψω να το φτάσω.. Και το έφτασα!!!!

Δηλαδή τι εννοείς να του πω ναι πέσε στα πατώματα και μείνε εκεί μέχρι να σαπίσεις;
Και ποια τοξική θετικότητα; Μια απλή πρόταση έγραψα. Δεν του είπα να πάει και σε πάρτυ έλεος.