Printable View
Ένατη ημέρα θεραπείας.
Είμαι όλη μέρα σπίτι λόγω ότι αρρώστησα κιόλας.
Σήμερα το έχω τερματίσει, όλη μέρα λέω μην σου κολλήσει κάτι στο μυαλό κ μου κολλάει από μια λέξη, από ένα όνομα, που ακούω η διαβάζω, από οτιδήποτε.
Καμμια φορά το κάνω σαν τραγούδι για να μην με τρομάζει κ κολλησει.
Το χω ξαναπεράσει αλλά είναι σαν να μην το έχω ξαναπεράσει.
Δεν θυμάμαι καν πότε άρχισαν να σπάνε αυτά από το μυαλό.
Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν περνάει κανείς ίωση με πυρετό ή όταν βρίσκεσαι για πρώτη φορά σε ένα ξένο περιβάλλον. Τι θεραπεία κάνεις;
Με αντικαταθλιπτικο κ ζαναξ γαιτι έχω άγχος το οποίο μου δημιουργεί φοβίες στο μυαλό επαναλήψεων με ότι μπορείς να φανταστείς.
Αυτό δεν το είχα ποτέ άλλη ναι φορά κ μου πέρασε με αγωγή αλλά επανήλθα μόλις διέκοψα στο εξάμηνο.
Βεβαια δεν είχα κάνει ψυχοθεραπεία,ούτε αλλαγές στη ζωή μου κ είχα περάσει κ στρεσογόνες καταστάσεις όλο αυτό το εξάμηνο που δεν έπινα κάτι.
μετα την αγωγη συνηθως υπαρχει μια καταπτωση των συναισθηματων και γενικοτερα του οργανισμου που δουλευει για να εξισορροπισει τις χημικες μεταβολες του εγκεφαλου, τουλαχιστον σε εμενα μετα την αγωγη ηρθε μια βαθια θλιψη και συνεχες κλαμα για τα παντα επειδη ακριβως στρεσσαριζομουν στο οτι δεν εχω το αποκουμπι της αγωγης να κρατηθω, καλως ή κακως γ αγωγη κραταει σε ενα σταθερο χαμηλο επιπεδο την διαθεση και τα συναισθηματα οποτε μετα οταν εισαι "νυφαλιος" νιωθεις τοσο εντονα τα συναισθηματα σου, ειδικα μετα απο πολυμηνη αγωγη, που νομιζεις οτι ξανα "τρελενεσαι". εγω ετσι το βιωσα τουλαχιστον γιατι κ εγω ειχα στρεσογοννους παραγοντες μετα την αγωγη οπως ολοι που εχουμε και μια ευαισθησια στο στρες. Τις καλημερες μουQuote:
Originally Posted by Elena_38
Επανηλθες στην αγωγή?
οχι το παλεψαααα, για 2-3 μηνες ημουν πολυ χαλια τωρα αρχισω να συνερχομαι, ειδικα οταν αφησα το αντιψυχωτικο ηταν σκουρα τα πραγματα αλλα δεν τα παρατησα ηλπιζα στην επομενη μερα και νιωθω πως σιγα σιγα ερχεται, κι εγω δεν αλλαξα συνηθειες μονο λιγο αποστασιοποιηθηκα απο το πως επιρεαζομαι απο τα πραγματα αλλα αυτη η απελπισια ξεπηδουσε απο μνημες παλιες και ξεσπουσα σε κλαματα, γενικα πιστευω πως ολο αυτο ηταν ενας θρηνος προς εμενα προτου ξεκινησω θεραπεια και δω λιγο το μεσα μου (γιατι οσο και αν πιστευουμε πως δεν βοηθησε ουσιαστικα η θεραπεια σιγουρα δεν βγαινουμε οι ιδιοι απο αυτην, ειτε αγωγη ειτε ψυχοθεραπεια ειτε και τα 2 μαζι). οποτε το αφησα να κυλησει κ αυτο το συναισθημα της λυπης και μπορει να βαρεθηκε και να εφυγε :PQuote:
Originally Posted by Elena_38
ελπιζω να νιωθεις πως τα λεω
Ναι κατάλαβα ακριβώς.
Ίσως κ εγώ έμπλεξα πάλι σε αγωγή γιατί φοβήθηκα αυτό που πέρασα τότε.
Κ μου εντείνε το άγχος κ τις σκέψεις τις επίμονες πουου δημιουργούν στρες.
Σε καμια περιπτωση δεν υπαρχει λαθος η σωστο στην επιλογη που θα κανεις με την αγωγη. Εγω για δικους μου λογους δε πηρα, προφανως ομως το ειχα στο μυαλο μου να ξανα παρω αγωγη αν δεν παει καλα, ολα πειραματισμοι ειναι αλλωστε και βλεπουμε τι κουμπωνει σε εμας. Το οτι πηρες αγωγη δεν σε κανει αδυναμη ισα ισα κι αυτο λουκι ειναι. Θα τα καταφερεις Ελενα, υπομονη θελειQuote:
Originally Posted by Elena_38