Πρώιμη κατάθλιψη; Η κάτι άλλο
Παιδιά καλησπέρα, το τελευταίο καιρό νιώθω να χάνω τον εαυτό μου. Δεν έχω όρεξη να ξυπνήσω το πρωί. Συνέχεια κάνω ασυναίσθητα "Αχ Παναγία μου", μελαγχολω , έχω παρά πολλά νεύρα μου φταίνε όλα. Δεν έχω βιώσει ούτε πένθος, ουτε καποια οικονομική, οικογενειακή ζημιά. Οι γονείς μου συνέχεια μ λένε "δουλειά έχεις, λεφτά έχεις, κοπέλα έχεις, αμάξι έχεις, δε σου λείπει η αγάπη μας" (όντως ποτέ δε μου έλειψε η αγάπη τους παντα με στηρίζουν) και αλλα τετοια. Που δεν έχουν άδικο. Απλά νιώθω ότι δε καταλαβαίνουν 100% γενικά τη ψυχολογία ενός νέου ανθρώπου παρ όλο που οι ίδιοι με κάναν στα 26 τους επομένως το χάσμα είναι σχετικά μικρό (22 εγώ 49 εκεινοι). Για να επανέλθω στο αρχικο θέμα μου. Νιώθω περίεργα. Ξεσπάω σε λάθος άτομα. Θέλω να μείνω κλεισμένος στο σπίτι και να κάθομαι στο κρεβάτι. Να μη κάνω τίποτα. Θέλω να βρω τον παλιό καλό εαυτό μου. Να βγαίνω μέχρι αργά, να γελάω συνέχεια, να περνάω πάντα καλά. Τώρα τελευταία νιώθω ότι όταν βγαινω με τους φίλους μου δε περνάω τόσο καλά. Σκέφτομαι να πάω τώρα τα Χριστούγεννα 5 μέρες κάπου ολομόναχος. Χωρίς φίλους παρέα κοπέλα κπλ. Όσο περίεργο και αν ακούγεται
