Φοβία αλλαγής δουλειάς

Γεια σας
Μιας και δεν ήξερα πού να βάλω αυτό το ποστ αρχίζω εδώ.

Έκανα βλακεία και δεν έγραψα στις εξετάσεις επίτηδες.

Πάμε από την αρχη
Έχω σπουδάσει λογιστική, έκανα και μεταπτυχιακό, στο μεταπτυχιακό δεν δούλευα όμως οι υπόλοιποι του τμήματος δούλευαν, ήταν και μεγαλύτεροι και έλεγαν πράγματα για το περιβάλλον εργασίας που με αγχωναν και με τρόμαζαν.
Με βάση αυτό εγώ φοβόμουν να βρω δουλειά, τελοσπαντον βρήκα (πολύ κοντά από το σπίτι μου 8 λεπτά με το αμάξι) δεν ήταν τόσο άσχημα. Είχε και κακες στιγμές αλλά διαχειρισιμες.

Δύο χρόνια μετά είπα να βρω κάτι καλύτερο, και πήγα σε μεγαλύτερη εταιρία. Όμως δεν μου άρεσε. Η δουλειά ήταν μακριά 35 λεπτά, οι συνάδελφοι ζορικοι. Όλες οι φοβίες μου έγιναν πραγματικότητα. Δεν άντεξα ,με απέλυσαν μετά από ένα μήνα.

Μετά από αυτό φοβόμουν να ψάξω για κάτι άλλο. Κυριως σκεφτόμουν την απόσταση. Πέρασα ένα χρόνο δύσκολο στην ανεργία με στρες και πονοκεφαλους.

Στα πολλά πολλά βρήκα μια δουλίτσα πάλι κοντά στο σπίτι μου, εκδοτήριο εισιτηρίων πίστευα ότι είναι προσωρινό μέχρι να βρω κάτι καλύτερο. Τελικά περνάμε καλά όμως έχουν περάσει 6 χρόνια και εγω ακομα φοβάμαι.

Εδώ είναι το ζουμι
Όλα αυτά τα χρόνια πήγαινα συνεντεύξεις όμως πάλι επίτηδες φρόντιζα να μην τα πάω καλά για να μην με πάρουν φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω. Μέχρι και δουλειά στο δημόσιο βρήκα και είπα όχι (τόσο ηλίθια)

Στο σήμερα
Τι δημαρχείο της περιοχής μου προκήρυξε θέση για δημοτικό υπάλληλο. Και κάτσαμε εξετάσεις.
Οι εξετάσεις ήταν πολύ εύκολες άνετα θα ερχόμουν πρώτη ΑΝ δεν άφηνα σκόπιμα δύο μεγάλες ασκήσεις πίσω.

Τελικά δεν πέρασα. Φοβήθηκα ότι θα έρθω πρώτη,ότι θα με πάρουν ότι δεν θα μου αρέσει ότι δεν θα έχω εξέλιξη (λες και στο εκδοτήριο έχω-τοσο ηλίθια ). Πόσο βλαμμένη είμαι ?
Τώρα που βρήκαν τα αποτελεσματα και ηρέμησα αντιλήφθηκα το λάθος μου. Θα ήμουν μόλις δύο λεπτά με τα πόδια από τη δουλειά, θα ήξερα τους χωριανούς και αυτοί εμένα.

Γιατί το έκανα αυτό? Ήταν η ευκαιρία μου να μπω κάπου καλά και κοντά. Χρειάζομαι βοήθεια.
Σκέφτομαι να παραιτηθω από το εκδοτήριο ώστε να πιεστω να βρω κάτι.

Ελπίζω να προκηρυχθούν εξετάσεις ξανά.

Δεν πας σε κανενα ψυχιατρο καλυτερα; Επειδη ειχες αγχος μια ζωη δεν σημαινει πως ειναι και φυσιολογικο. Βλεπεις πως σαμποταρεις τον εαυτο σου. Τι θα γινει οταν παντρευτεις και αρχισεις να σαμποταρεις την οικογενια σου;

θεματοθετρια μετα τον ψυχιατρο βρες καπου καποια σχετικη δουλεια και αρχισε να περνεις σβαρνα ολα τα μαγαζια ζητωντας να ασχολησε με τα λογιστικα τους.

ΥΓ πηγαινε και σε συνταξιουχους ιδιωτες κτλ κτλ θα δεις θα εχει πλακα