Παλι πάχυνα

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά!
Με πολύ κόπο, προσπάθεια και κυρίως θέληση καταφερα πριν 3 χρόνια να χασω 20 κιλά. Ξεκίνησα 82 και ημουν πια 62!!! Τρελάθηκα με το αποτέλεσμα. Πετούσα από χαρά για το σώμα μου αλλά μέσα μου έβραζα! Πριν 2 χρόνια χτύπησα τη πόρτα ψυχολόγου. Ήμουν τόσο αδύνατη που κάποιες φορές δεν με αναγνώριζα. Μέσα μου όμως ήμουν κομμάτια! Κρίσεις πανικού, καμία αγάπη στον εαυτό μου. Έβαζα όλους τους άλλους πάνω από εμένα. Όχι δεν έλεγα ποτέ! Μέχρι που ξεκίνησα εντατικά ψυχοθεραπεία και άρχιζα να βλέπω φως. Η ζωή μου άλλαξε και αλλάζει συνεχώς. Αφέθηκα και το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το πιο ξέγνοιαστο της ζωής μου. Με πολύ κόπο, πόνο και δακρυα αγάπησα τον εαυτό μου. Αλλά παχυνα! Ξανά! Και δεν ξέρω αν μπορώ, αν αντεχω να μπω ξανά στην ίδια διαδικασία. Θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Σίγουρα δεν θέλω να ξαναγίνω μια αδύνατη με του κόσμου τα ψυχοσωματικά, όπως ήμουν 2 χρόνια πριν. Δεν ξέρω γιατί το βλέπω τόσο δύσκολο. Είναι σα να μην μπορώ να μου επιβληθώ.
Κάποιες σκέψεις έγραψα.
Ευπρόσδεκτες όλες οι απαντήσεις.
Σας ευχαριστω!!

Αν αγαπας τον εαυτο σου γιατι τον φορτωνεις με παραπανισια κιλα;

Τώρα αν σου πω πως έχω απάντηση σε αυτό που με ρωτάς θα είναι ψέμα. Είναι μια οπτική που δεν ειχα στο μυαλό μου. Αν με αγαπώ δεν παχαίνω. Αν δεν με αγαπώ παχαίνω;;

Ναι, αν δεν σε αγαπας δεν σε νοιαζει να παθεις διαβητη αυριο.

κι εγω τα ιδια εχω ολο αδυνατίζω παχαίνω ειν κι θεμα οργανικο αυτο μα κι θεματα ψυχολογικά παιζουν. σε καταλαβαινω τα ζω κι εγω αυτα παλεύω με τα κιλα μου χρονια τωρα. ας προσπαθήσουμε να χάσουμε κανα δράμι για καλο μας .

Ρητορικό το ερώτημα ρητορική και η απάντηση. Με αυτό τον τρόπο σκέψης ας μην βγουμε από το σπίτι μας γιατί όντως παίζει να μας πέσει μια γλαστρα στο κεφάλι.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Ρητορικό το ερώτημα ρητορική και η απάντηση. Με αυτό τον τρόπο σκέψης ας μην βγουμε από το σπίτι μας γιατί όντως παίζει να μας πέσει μια γλαστρα στο κεφάλι.

---

H πητανοτητα να κανει διαβητη σε εναν παχυσαρκο ειναι 6 φορες μεγαλυτερη.

Η αγάπη προς τον εαυτό μας δεν είναι μετρησιμη. Ούτε παίζεται στη ρουλέτα των κιλών και των ασθενειών. Κοινώς, είναι να μην σου τύχει!! Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ επειδή με αγαπώ! Όχι επειδή ίσως παθω διαβητη, εμφραγμα ή καρκίνο. Με φοβικές σκέψεις δεν σώζεται κανείς.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Η αγάπη προς τον εαυτό μας δεν είναι μετρησιμη. Ούτε παίζεται στη ρουλέτα των κιλών και των ασθενειών. Κοινώς, είναι να μην σου τύχει!! Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ επειδή με αγαπώ! Όχι επειδή ίσως παθω διαβητη, εμφραγμα ή καρκίνο. Με φοβικές σκέψεις δεν σώζεται κανείς.

---

Τωρα ποιον θες να κοροϊδεψεις, τον εαυτο σου; Δεν θα ανοιγες θεμα εαν το πιστευες αυτο.

Άνοιξα το θέμα κάνοντας μια κατάθεση σκέψεων χωρίς να αναφέρω αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων.
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου.

Οχι, ηθελες καποιος να σε επιβεβαιωσει.Να'σαι καλα και καλο βραδυ να εχεις.

Έχεις δίκιο. Ίσως ήθελα κάποιος να μου επιβεβαιώσει πως αυτά συμβαίνουν, είναι πιθανά, είναι ανθρώπινα και πως ναι, μπορω να τα καταφέρω ξανα κ ξανα χωρίς να τιμωρώ τον εαυτό μου. Με τον εναν ή με τον αλλο τρόπο παντως το καταφερες. Σε ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά!
Με πολύ κόπο, προσπάθεια και κυρίως θέληση καταφερα πριν 3 χρόνια να χασω 20 κιλά. Ξεκίνησα 82 και ημουν πια 62!!! Τρελάθηκα με το αποτέλεσμα. Πετούσα από χαρά για το σώμα μου αλλά μέσα μου έβραζα! Πριν 2 χρόνια χτύπησα τη πόρτα ψυχολόγου. Ήμουν τόσο αδύνατη που κάποιες φορές δεν με αναγνώριζα. Μέσα μου όμως ήμουν κομμάτια! Κρίσεις πανικού, καμία αγάπη στον εαυτό μου. Έβαζα όλους τους άλλους πάνω από εμένα. Όχι δεν έλεγα ποτέ! Μέχρι που ξεκίνησα εντατικά ψυχοθεραπεία και άρχιζα να βλέπω φως. Η ζωή μου άλλαξε και αλλάζει συνεχώς. Αφέθηκα και το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το πιο ξέγνοιαστο της ζωής μου. Με πολύ κόπο, πόνο και δακρυα αγάπησα τον εαυτό μου. Αλλά παχυνα! Ξανά! Και δεν ξέρω αν μπορώ, αν αντεχω να μπω ξανά στην ίδια διαδικασία. Θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Σίγουρα δεν θέλω να ξαναγίνω μια αδύνατη με του κόσμου τα ψυχοσωματικά, όπως ήμουν 2 χρόνια πριν. Δεν ξέρω γιατί το βλέπω τόσο δύσκολο. Είναι σα να μην μπορώ να μου επιβληθώ.
Κάποιες σκέψεις έγραψα.
Ευπρόσδεκτες όλες οι απαντήσεις.
Σας ευχαριστω!!

---

Καλημέρα. Μην συνδυάζεις τις κρίσεις πανικού και τα ψυχοσωματικά με το γεγονός ότι έχασες κιλά.. Απλά έτυχε την συγκεκριμένη στιγμή να ξεσπάσεις. Αν πραγματικά δεν σαρεσει το σώμα σου όπως είναι τώρα, τότε άρχισε ξανά την ίδια διαδικασία να τα χάσεις. Ξεφυγες; οκ. Άνθρωπος είσαι. Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου. Η ψυχολογία σου πλέον πώς ειναι; Κάνεις ακόμη ψυχοθεραπεία;

Καλημέρα. Συνεχίζω ναι, όχι όμως εντατικά. Διανύω μια περίοδο μεγάλων αλλαγών. Ξεκίνησε από τον Σεπτέμβρη και συνεχίζεται ακόμη. Και με έχει αποσυντονίσει πλήρως.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Καλησπέρα σας και καλή χρονιά!
Με πολύ κόπο, προσπάθεια και κυρίως θέληση καταφερα πριν 3 χρόνια να χασω 20 κιλά. Ξεκίνησα 82 και ημουν πια 62!!! Τρελάθηκα με το αποτέλεσμα. Πετούσα από χαρά για το σώμα μου αλλά μέσα μου έβραζα! Πριν 2 χρόνια χτύπησα τη πόρτα ψυχολόγου. Ήμουν τόσο αδύνατη που κάποιες φορές δεν με αναγνώριζα. Μέσα μου όμως ήμουν κομμάτια! Κρίσεις πανικού, καμία αγάπη στον εαυτό μου. Έβαζα όλους τους άλλους πάνω από εμένα. Όχι δεν έλεγα ποτέ! Μέχρι που ξεκίνησα εντατικά ψυχοθεραπεία και άρχιζα να βλέπω φως. Η ζωή μου άλλαξε και αλλάζει συνεχώς. Αφέθηκα και το καλοκαίρι που πέρασε ήταν το πιο ξέγνοιαστο της ζωής μου. Με πολύ κόπο, πόνο και δακρυα αγάπησα τον εαυτό μου. Αλλά παχυνα! Ξανά! Και δεν ξέρω αν μπορώ, αν αντεχω να μπω ξανά στην ίδια διαδικασία. Θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Σίγουρα δεν θέλω να ξαναγίνω μια αδύνατη με του κόσμου τα ψυχοσωματικά, όπως ήμουν 2 χρόνια πριν. Δεν ξέρω γιατί το βλέπω τόσο δύσκολο. Είναι σα να μην μπορώ να μου επιβληθώ.
Κάποιες σκέψεις έγραψα.
Ευπρόσδεκτες όλες οι απαντήσεις.
Σας ευχαριστω!!

---

Πολλοί χρησιμοποιούν το φαγητό για να ηρεμήσουν τα συναισθηματικά τους. Οι υπερβολικά στερητικές δίαιτες απο την άλλη, προκαλούν στρες. Οπότε όλα λογικά και ανθρώπινα αυτά που περιγράφεις.

Το έχεις πάρει σωστά. Συνέχισε τη ψυχοθεραπεία, βρες άλλους τρόπους να σε επιβραβεύεις ( εκτός απο το φαγητό), να σε ηρεμείς.

Είτε δουλέψεις με διατροφολόγο, είτε μόνη σου, διάλεξε εναν αργό και ευκολο τρόπο απώλειας βαρους. Όχι πολλές αλλαγες μαζί. Μικρές αλλαγές που ειναι διατηρήσιμες σε βάθος χρόνου.

Πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής με μόνιμες αλλαγες. Αλλιως οσο και αν προσπαθήσεις, μόλις επιστρέψεις στις παλιες κακές συνήθειες θα τα ξαναπάρεις.

Όπως τα κατάφερες τη πρώτη φορά θα τα καταφερεις πάλι, απλά βαλε ως στόχο ενα βάρος που θα σου επιτρέπει να ζεις και λίγο τη ζωή σου... Ίσως για αρχή να βάλεις στόχο να πιάσεις και να κρατήσεις τα 70 κιλά. :) μετά βλέπεις πόσο "σε παίρνει" ακόμη και τι αλλο μπορεις να αλλάξεις