Διαπροσωπικές σχέσεις μετά την καραντίνα

Επέλεξα να γράψω αυτή την απορία μου στην κατηγορία "σχέσεις και επικοινωνία" γιατί έχει να κάνει με κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις.

Έχουν περάσει 3 χρόνια απο το σοκ του κορωνοϊού, την καραντίνα, την τρομοκρατία, το φανατισμό, την απομόνωση. Δε θέλω να θίξω το θέμα του αν υπάρχει ο κόβιντ, αν έχουν τσιπάκι τα εμβόλια, αν είναι συνωμοσία ή αν χρειαζόταν η καραντίνα και άλλα τέτοια που μάλλον ανήκουν σε άλλα φόρουμ. Το μόνο που θα πω είναι ότι, ακόμα και αν δεν υπήρχε η καραντίνα, θα την τηρούσα μόνος μου για να προστατέψω την οικογένειά μου.

Θέλω να ρωτήσω όμως το εξής: έχει ειπωθεί, και καμια φορά ακούω ακόμα, ότι ο κόσμος δεν ειναι πια ο ίδιος. Στην τηλεόραση, όταν ακούω για βία και άλλα φαινόμενα, οι ψυχολόγοι και αναλυτές, ενίοτε λένε ότι είναι κατάλοιπα εκείνης της περιόδου. Βασικά το βρίσκω λίγο υπερβολικό, γιατί εκείνη η περίοδος ήταν μεν επώδυνη, αλλά κράτησε μόνο ένα χρόνο το πολύ, και απο τότε έχουν περάσει τρία χρόνια. Βασικά κοντεύουμε να το ξεχάσουμε. Εσείς πιστεύετε τριγύρω σας έχει αλλάξει κάτι στους ανθρώπους; Ίσως έχουμε οργή μέσα μας, αλλά οργή με ποιόν; Και δεν έχει εκτονωθεί μετά απο 3 χρόνια; Δεν ήταν δα και κάτι τόσο σοκαριστικό ώστε να μας μείνει μετατραυματικό σοκ.

φιλαρακι μου γεια απ μενα ο κοσμος ανεκαθεν απομακρος τα τελευταια ιδικα χρονια μετα απ τη καραντίνα ομως κι τον κορωνα μια γριπη ουσιαστικα που εχει το χαρακτηρα κι τα προβληματα καθε γριπης φοβισαν κι αγριεψαν το κοσμο .αλλαξαν ολα ακομα χειροτερα οι ανθρωποι εβγαλαν το χειροτερο τους εγιναν ακομα πιο θυμωμενοι κι απροβλεπτοι. τα προβληματα η φτωχεια που υπαρχει εκαναν τους ανθρωπους να κοιτανε την επιβιωση κι οχι να βοηθήσει η να στηρίξουν ο ενας τον αλλον που αυτο μαλακωνει το προβλημα . ξεχασαν οι ανθρωποι τι ειναι ανθρωπια αγαπη στο διπλανο μοναξια και ψυχολογικα πλεον μαστίζουν τους ανθρωπους. τα ζω τα νιωθω τωρα εγω απ οσαν ημουν παιδι κι τωρα ακομα πιο χαλια . εγκλιματικοτιτα συμφερον πονηρια κακια κουτσομπολιο εγωκεντρισμος κι στις οικογενειες διαλυση. αυτα μπορουν να φτιαξουν με θεληση πιστη στον θεο ξανα κι οταν θυμηθούμε τα ιδανικα μας τους οικογενειακους δεσμους το ηθος τις αξιες και την αλληλοβοηθεια .

Quote:

---

Originally Posted by Pitsiflis

Επέλεξα να γράψω αυτή την απορία μου στην κατηγορία "σχέσεις και επικοινωνία" γιατί έχει να κάνει με κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις.

Έχουν περάσει 3 χρόνια απο το σοκ του κορωνοϊού, την καραντίνα, την τρομοκρατία, το φανατισμό, την απομόνωση. Δε θέλω να θίξω το θέμα του αν υπάρχει ο κόβιντ, αν έχουν τσιπάκι τα εμβόλια, αν είναι συνωμοσία ή αν χρειαζόταν η καραντίνα και άλλα τέτοια που μάλλον ανήκουν σε άλλα φόρουμ. Το μόνο που θα πω είναι ότι, ακόμα και αν δεν υπήρχε η καραντίνα, θα την τηρούσα μόνος μου για να προστατέψω την οικογένειά μου.

Θέλω να ρωτήσω όμως το εξής: έχει ειπωθεί, και καμια φορά ακούω ακόμα, ότι ο κόσμος δεν ειναι πια ο ίδιος. Στην τηλεόραση, όταν ακούω για βία και άλλα φαινόμενα, οι ψυχολόγοι και αναλυτές, ενίοτε λένε ότι είναι κατάλοιπα εκείνης της περιόδου. Βασικά το βρίσκω λίγο υπερβολικό, γιατί εκείνη η περίοδος ήταν μεν επώδυνη, αλλά κράτησε μόνο ένα χρόνο το πολύ, και απο τότε έχουν περάσει τρία χρόνια. Βασικά κοντεύουμε να το ξεχάσουμε. Εσείς πιστεύετε τριγύρω σας έχει αλλάξει κάτι στους ανθρώπους; Ίσως έχουμε οργή μέσα μας, αλλά οργή με ποιόν; Και δεν έχει εκτονωθεί μετά απο 3 χρόνια; Δεν ήταν δα και κάτι τόσο σοκαριστικό ώστε να μας μείνει μετατραυματικό σοκ.

---

Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει ο κόσμος έτσι όπως το θέτεις.Παντως στο κλείσιμο που είχαμε σίγουρα αυξήθηκε η ενδοοικογενειακη βία.Απλά είναι και το άλλο ότι πλέον όλα δημοσιοποιούνται κάτι που δεν γινόταν κάποτε.Ειδικα τα τελευταία αυτά τρία χρόνια μαθαίνεις τι έκανε και η κουτση Μαρία δεν μενει τίποτα κρυφό.

Εαν εσυ προσωπικα δεν βλεπεις διαφορα τι σημασια εχει τι κανει ο κοσμος;Εαν ολοι αλλαξουν σεξουαλικο προσανατολισμο θα το κανεις και'συ;

Εμένα προσωπικά ένας από τους λόγους των ψυχολογικών διαταραχών ήταν και η καραντίνα.
Δεν άντεξα το "κλείσιμο" μέσα.
Οπότε ναι, δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος με πριν την καραντίνα.

Δε θεωρώ ότι η καραντίνα μας έκανε πιο βίαιους. Θεωρώ ότι η συνεχής έκθεση μας μέσω των ΜΜΕ σε σκηνές και πράξεις βίας ασυνείδητα μας εξοικειωνουν με αυτές και είναι πιο εύκολο να τις διαπραξουμε και εμείς οι ίδιοι σε δεύτερο βαθμό,αφού η ιδέα έχει μπει ήδη στο μυαλό μας και η εικόνα μας είναι οικεία. Η καραντίνα αύξησε τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, γιατί αναγκαστικά έμεναν μαζί άνθρωποι που θα έπρεπε να είχαν χωρίσει. Επίσης πιο πολύ πιστεύω ότι οι ψυχικές διαταραχές μετα τον κοβιντ, οφείλονται κυρίως στην τρομοκρατία των ΜΜΕ για τον ιο( είτε ήταν βάσιμη, είτε όχι, δεν εξετάζουμε αυτό εδώ) και όχι στον εγκλεισμό της καραντίνας.

δεν ξέρω, όντως κι εμενα με επηρέασε η καραντίνα, η απομόνωση, η μη κοινωνικοποίηση, αν και εσωστρεφής. πάντως παντού λένε οι ειδικοί πως αν μένεις πολύ καιρό μακρυά από δραστηριότητες κοινωνικές κλπ μπορεί να γίνεις βίαιος, επιθετικός μάλλον πιο σωστά. συμβαίνει και σε μένα και τα χω παίξει.

Quote:

---

Originally Posted by user

δεν ξέρω, όντως κι εμενα με επηρέασε η καραντίνα, η απομόνωση, η μη κοινωνικοποίηση, αν και εσωστρεφής. πάντως παντού λένε οι ειδικοί πως αν μένεις πολύ καιρό μακρυά από δραστηριότητες κοινωνικές κλπ μπορεί να γίνεις βίαιος, επιθετικός μάλλον πιο σωστά. συμβαίνει και σε μένα και τα χω παίξει.

---

Η καραντίνα με επηρέασε αρνητικά γιατί δεν μπορούσα να είμαι τόσο μόνος όσο θα ήθελα. Αλλά εγώ είμαι ένας εξαιρετικά μοναχικός τύπος. Με τα μέτρα κατά του κορωνοϊού πέρασα καλά τον πρώτο καιρό, τότε δηλαδή που προτάθηκε να αρχίσουν όλοι τηλεργασία αλλά δεν επιβλήθηκε υποχρεωτικά. Για 7-8 μήνες δούλευα σχεδόν ολομόναχος σε ένα μεγάλο κτίριο αφού όλοι είχαν φύγει. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η αίσθηση της ερημιάς και της γαλήνης ήταν καταπραϋντική.

Η άποψη των ειδικών περί αύξησης της επιθετικότητας λόγω απομάκρυνσης από κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες σίγουρα δεν ισχύει για μένα. Αυτή η απομάκρυνση κατά κανόνα με ηρεμεί, την έχω λοιπόν ανάγκη.

Quote:

---

Originally Posted by Pitsiflis

Θέλω να ρωτήσω όμως το εξής: έχει ειπωθεί, και καμια φορά ακούω ακόμα, ότι ο κόσμος δεν ειναι πια ο ίδιος. Στην τηλεόραση, όταν ακούω για βία και άλλα φαινόμενα, οι ψυχολόγοι και αναλυτές, ενίοτε λένε ότι είναι κατάλοιπα εκείνης της περιόδου. Βασικά το βρίσκω λίγο υπερβολικό, γιατί εκείνη η περίοδος ήταν μεν επώδυνη, αλλά κράτησε μόνο ένα χρόνο το πολύ, και απο τότε έχουν περάσει τρία χρόνια. Βασικά κοντεύουμε να το ξεχάσουμε. Εσείς πιστεύετε τριγύρω σας έχει αλλάξει κάτι στους ανθρώπους; Ίσως έχουμε οργή μέσα μας, αλλά οργή με ποιόν; Και δεν έχει εκτονωθεί μετά απο 3 χρόνια; Δεν ήταν δα και κάτι τόσο σοκαριστικό ώστε να μας μείνει μετατραυματικό σοκ.

---

Όσον αφορά το ψυχολογικό αποτύπωμα δεν μπορώ να πω κάτι. Δεν έχω προσέξει κάτι συγκεκριμένο.

Όσον αφορά όμως διάφορες πρακτικές απόψεις της καθημερινής ζωής, ναι, ο κόσμος άλλαξε, προς το καλύτερο όμως, με βάση πάντα τις δικές μου παρατηρήσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Player

Εμένα προσωπικά ένας από τους λόγους των ψυχολογικών διαταραχών ήταν και η καραντίνα.
Δεν άντεξα το "κλείσιμο" μέσα.
Οπότε ναι, δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος με πριν την καραντίνα.

---

@Player ειλικρινά λυπάμαι που το ακούω. Αυτό το δυσάρεστο εξακολουθεί ακόμα και τώρα που δεν ισχύει πλέον, 3 χρόνια μετά;

Quote:

---

Originally Posted by Lucy lu

Η καραντίνα αύξησε τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, γιατί αναγκαστικά έμεναν μαζί άνθρωποι που θα έπρεπε να είχαν χωρίσει. Επίσης πιο πολύ πιστεύω ότι οι ψυχικές διαταραχές μετα τον κοβιντ, οφείλονται κυρίως στην τρομοκρατία των ΜΜΕ για τον ιο( είτε ήταν βάσιμη, είτε όχι, δεν εξετάζουμε αυτό εδώ) και όχι στον εγκλεισμό της καραντίνας.

---

@Lucy lu συμφωνώ με την ενδοοικογενειακή βία. Και πάλι όμως, πού νομίζεις ότι είμαστε 3 χρόνια μετά. Νομίζεις πως η ενδοοικογενειακή βία του έγινε χούι απο τον εγκλεισμό μέχρι σήμερα;

Όσον αφορά την τρομοκράτηση, νομίζω πως δεν είναι κακό να θυμόμαστε τη θνητότητά μας και πως μπορεί να γίνει κάτι που θα απειλήσει τον πολιτισμό. Πέρα βέβαια απο αστείες θεωρίες όπως του 2012, που μόνο λίγους ψεκασμένους είχε επηρρεάσει.

Quote:

---

Originally Posted by user

δεν ξέρω, όντως κι εμενα με επηρέασε η καραντίνα, η απομόνωση, η μη κοινωνικοποίηση, αν και εσωστρεφής. πάντως παντού λένε οι ειδικοί πως αν μένεις πολύ καιρό μακρυά από δραστηριότητες κοινωνικές κλπ μπορεί να γίνεις βίαιος, επιθετικός μάλλον πιο σωστά. συμβαίνει και σε μένα και τα χω παίξει.

---

@User Εγώ προσωπικά, αρκετό καιρό πριν τον κοβιντ, είχα αναγκαστεί να ζήσω σε συνθήκες "καραντίνας", σε ένα χώρο με προβλήματα υγείας, ανεργία, οικονομικά κλπ. Γι' αυτούς και άλλους λόγους, εγώ και τα άλλα πρόσωπα του χώρου αναγκαζόμασταν να περνάμε σχεδόν 24/7 μαζί και ήταν πολύ δύσκολα, με εντάσεις, καβγάδες και κλάμματα. Απο τότε έχω ωριμάσει πάντως και θα το διαχειριζόμουν αλλιώς. Ευτυχώς είμαι σχετικά εσωστρεφής και αυτό με προστάτεψε απο το να λαλήσω, δηλαδή μου έλειψαν το σινεμά, οι καφετέριες, οι βόλτες κλπ αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας.

Αν θες, λόγω της προηγούμενης δύσκολης εμπειρίας μου θεωρούσα λίγο αστείες τις αντιδράσεις που έβλεπα εναντίον της καραντίνας, δηλαδή ότι έφτασε το τέλος του κόσμου επειδή δεν μπορούν να κάνουν clubbing, ψώνια, επειδή οι καφετέριες δεν είχαν μουσική κτλ.

Πάντως, είσαι ακόμα πιο επιθετικός 3 χρόνια μετά;

Quote:

---

Originally Posted by Vox

Όσον αφορά όμως διάφορες πρακτικές απόψεις της καθημερινής ζωής, ναι, ο κόσμος άλλαξε, προς το καλύτερο όμως, με βάση πάντα τις δικές μου παρατηρήσεις.

---

@Vox ευχαριστώ για την απάντηση. Νομίζω ότι όντως έλαμψαν κάποιες πράξεις αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Πιο συγκεκριμένα όμως σε τί αναφέρεσαι; Σε καλές συνήθειες υγιεινής, όπως πλύσιμο χεριών, μάσκες κοκ; Ή άλλα θέματα όπως ψηφιακές υπηρεσίες;

πολύ πιο επιθετική, έχω μαζέχψει πολύ πράμα, αν δεν έχει την διέξοδό του ο οργανισμός, κάπου του βγαίνει αυτό, κι εγώ αν δούλευα σε ένα γραφείο μόνη μου ω τί ευτυχία! οι ανθρώποι είναι κοινωνικά όντα και οι εσωστρεφείς το ίδιο. μεγαλώσαμε μέσα σε κοινωνία, δεν είπα πως κάθε άνθρωπος έγινε επιθετικός ή θυμωμένος, είναι ένα θέμα που με απασχολεί προσωπικά, η κοινωνική απομόνωση και οι επιπτώσεις της, δηλαδή να αυτό που λέει κάποιος πως άνθρωπος μόνος του ή ζώο γίνεται ή θεός;
α έχω και του Μπουκ
Όταν κανείς δεν σε ξυπνάει το πρωί, κανείς δεν σε περιμένει την νύχτα, και μπορείς να κάνεις ότι θες. Τι το ονομάζεις; Ελευθερία ή μοναξιά;
το πήγα αλλού τέλος πάντων. η μοναχικότητα είναι καλό πράμα, εγώ την φχαριστιέμαι όταν την έχω, η απομόνωση είναι κάτι άλλο.
επίσης εκτιμώ πως οι ανθρώποι μπορούν να μην είναι επιθετικοί όταν ξέρουν πώς. ή τέλος πάντων, εγώ δεν ήμουν ακραία επιθετική ποτέ γι αυτό μπορώ να κάνω την σύγκριση.

Quote:

---

Originally Posted by Pitsiflis

@Vox ευχαριστώ για την απάντηση. Νομίζω ότι όντως έλαμψαν κάποιες πράξεις αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Πιο συγκεκριμένα όμως σε τί αναφέρεσαι; Σε καλές συνήθειες υγιεινής, όπως πλύσιμο χεριών, μάσκες κοκ; Ή άλλα θέματα όπως ψηφιακές υπηρεσίες;

---

Μέσες-άκρες αυτά που ήδη αναφέρεις. Ο κόσμος έγινε πιο προσεκτικός στα θέματα υγιεινής, δεν είμαστε πλέον αξιοθέατα όταν για κάποιο λόγο φοράμε έξω χειρουργική μάσκα, όπως ήταν κάποτε οι ομάδες Ασιατών τουριστών, οι υπηρεσίες υγείας ισχυροποιήθηκαν και έγιναν πιο ευέλικτες στη διαχείριση κρίσεων (αρκεί να μην αποκοιμηθούν στην πορεία), η ιατρική έρευνα σημείωσε αλματώδη εξέλιξη σε χρόνο ρεκόρ, πολλών ειδών υπηρεσίες επεκτάθηκαν ψηφιακά σε πρωτοφανή βαθμό (εδώ από πού να αρχίσει κανείς: κρατικές υπηρεσίες, συνεδριάσεις/συνέδρια εξ αποστάσεως, εμπόριο, εξυπηρέτηση στις συγκοινωνίες).

Έγιναν και κάποιες αλλαγές που ενώ είχαν ως σκοπό να εξυπηρετήσουν τους πολίτες στη διάρκεια της πανδημίας, τελικά έμειναν. Το παράδειγμα που έχω υπόψιν είναι το κλείσιμο δρόμων σε μεγάλα πάρκα ώστε οι πεζοί επισκέπτες να έχουν μεγαλύτερο και ασφαλέστερο χώρο για να κυκλοφορούν. Ένα άλλο είναι η τηλεργασία. Κάποια στιγμή έγινε υποχρεωτική για όλη την εβδομάδα, με το τέλος της πανδημίας έγινε προαιρετική τρεις μέρες στις πέντε, από μία στις πέντε που ήταν πριν την πανδημία. Σκεφτόμουν ότι είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στο παλιό καθεστώς αλλά αυτό δε συνέβη. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει ως εναλλακτική αλλά με ενδιαφέρει από την άποψη ότι μερικές μέρες την εβδομάδα αδειάζουν τα γραφεία και έχει ησυχία στη δουλειά, κάτι που δε συνέβαινε βέβαια παλιότερα. Προφανώς όμως ενδιαφέρει πολλούς που μετακινούνται από μακριά, οπότε για εκείνους είναι πολύ καλύτερα έτσι.

Το θέμα της τηλεργασίας ήταν μια ευκαιρία για πολλές επιχειρήσεις να μειώσουν τα λειτουργικά τους έξοδα. Ξέρω περίπτωση μεγάλης εταιρείας που έκλεισε εντελώς ορισμένα γραφεία της και έθεσε τους υπαλλήλους που εργάζονταν εκεί σε καθεστώς πλήρους τηλεργασίας. Αυτό προφανώς μειώνει τις δαπάνες για την εταιρεία αλλά και εξυπηρετεί όσους εργαζόμενους έπρεπε να μετακινούνται κάθε μέρα με τόση κίνηση στους δρόμους. Η ζωή γίνεται πιο ξεκούραστη και το στρες μειώνεται.

Επεκτάθηκε πάρα πολύ η παραγγελία και παράδοση φαγητού στο σπίτι ή σε άλλους χώρους. Είναι μεγάλη διευκόλυνση σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ο κόσμος βγαίνει περισσότερο για να αθληθεί όπου υπάρχουν ανοιχτοί, διαθέσιμοι χώροι (π.χ. πάρκα). Βλέπω πλέον εικόνες που δεν υπήρχαν προηγουμένως και που ξεπήδησαν τον καιρό του κορωνοϊού, όταν υπήρχε ανάγκη για περισσότερη κίνηση με την ευκαιρία των περιόδων χαλάρωσης των μέτρων. Γι' αυτό λέω ότι ο κόσμος μετά την πανδημία είναι γενικά καλύτερος σε σχέση με τον κόσμο πριν, όσον αφορά διάφορες πτυχές της καθημερινής ζωής. Το τίμημα βέβαια ήταν πολύ βαρύ.