Το προσωρινό της αγάπης.. η προσωρινοτητα της..
Καλημέρα
Με προβληματιζει πολύ η προσωρινοτητα της αγάπης..
Γνωρίζεις κάποιον, ερωτεύεστε αγαπιέστε κ μετά συμβαίνουν πράγματα η κ όχι απλώς.. ο άλλος βαριέται κ τελειωνει το συναίσθημα του για εσένα.
Είμαι πολύ σταθερή συναισθηματικά απ ότι φαίνεται τα τελευταία 19 χρόνια.. επενδύω συναισθηματικά κ δενομαι με τους ανθρωπους..
Είχα σχέση επί 2,5 χρόνια με κάποιον πολύ μπερδεμένο που δεν έχει δουλέψει με τον εαυτο του κ παρ όλα αυτά φαίνεται αρκετά να ξέρει τι του γίνεται πέρα απο κάτι κρίσεις πανικού κ κάτι βόυητα.. ειναι μια χαρά με την ασταθή φυση του ..όταν γνωριστήκαμε είχε πει "εγω ειμαι ότι έρθει κ ότι κάτσει " .
Δεν ήξερα τότε ότι αυτό είναι κάτι πολύ ακατάλληλο για μένα, νομίζω πως χρειάζομαι σταθερά άτομα δίπλα μου ,που τουλάχιστον ξέρουν τι θέλουν στην ζωή τους.
Όσο δεν ήμουν πολύ μέσα σε αυτή την σχέση με κυνήγησε πολύ ήταν εκεί, ενδιαφερόταν πολύ..
Κ όταν άρχισα να δένομαι κ να τον ενσωματώνω στην ζωή μου κ να επενδυω βαριότανε λίγο ακόμη κ ερωτικα..
Εγώ επαιρνα μια απόσταση κ εκεινος μετά απο κανένα μήνα πάλι έδειχνε ενδιαφέρον.
Κ ήμασταν καλά μου ζήτησε να μείνουμε κ μαζί.. μετά το πηρε πίσω δεν ηθελε να συμμετεχει σε τίποτα να εχει καμία ευθύνη, ούτε για βασικά μικροπραγματα..Να πετάξει πχ τα σκουπίδια.. σαν να ήθελε να μου δείξει πως τελικά ενώ ήθελε στην θεωρία στην πράξη δεν ηθελε να αλλάξει τίποτα.
Σοβαρεψαν τα πράγματα μεταξύ μας κ τότε σαμποτάρε άσχημα το όλο θέμα με αμφιβολίες, άσχημη συμπεριφορά αγενή.. αδιαφορία, δεν ήξερε τι ήθελε.. σε αγαπάω αλλά δεν ξέρω... .κλπ.
Από ότι φαίνεται όλη αυτή η αμφιβολία με διέλυσε.
Με αποδιοργανωσε , το ότι εκείνος επί 2.μηνες ήταν τόσο αποδιοργανωμενος με τσάκισε κ με αποδιοργανωσε.
Κλαίω κάθε μέρα περίπου 2 μήνες τώρα, από τα Χριστούγεννα κ μετά δεν ήμαστε μαζί κ ενώ κάπως είχα νιώσει καλυτερα είμαι εδώ κ μια εβδομάδα πολύ άσχημα, κλαίω κάθε μερα,εχθες μετα απο 20χρονια σκέφτηκα πως,ίσως είναι ώρα να πάρω αγωγή πάλι, αντικαταθλιπτικα
Με το που θα σκεφτώ κάτι ευαίσθητο σκέφτομαι όλες τις απώλειες τα τελευταία 3 χρόνια, γάμος, οικογένεια κυτταρική, το ότι δεν έχω κανέναν συγγενή, δεν έχω φίλους φύγανε από το νησί, δεν νιώθω με κανέναν άνετα κ ευπρόσδεκτα μετά απο 10 λεπτά, όλοι είναι περαστικόι στην ζωή μου .ο Πρωην συζυγοσ μου με κακοποίησε με απάτουσε κ τώρα μόλις έκανε παιδί κ παντρεύτηκε με αυτη την γυναίκα, τα παιδακια μας επηρεάζονται από αυτό γιατί δεν δείχνει αρκετό ενδιαφέρον δεν συζηταει μαζί τους κ το κάνω εγώ με τρυφερότητα κ καλοσύνη, πως να εξηγήσω σε μικρά παιδάκια 7 χρόνων πως ο μπαμπάς άφησε την δική μας οικογένεια για να κάνει άλλη ενώ έλεγε πως δεν θέλει οικογένεια κ θέλει την καριέρα του , κ πως στον λίγο χρόνο που είναι μαζί του τα δικά μασ παιδάκια τώρα ασχολείται με το μωρό, τι να πω στο παιδάκι μου που μου λέει-αυτό το μωρό έχει την μαμά του ..όταν είμαστε εκεί..
Τόσες απώλειες rmτοσα συναισθήματα αγάπες που ήταν κ δεν ειναι πια..
Δεν ξέρω τι έχει συμβεί στο κεφάλι μου τις τελευταίες μέρες κ δεν το καταλαβαίνω..δεν το χωράει ο λογικός νους μου πως έτσι ειναι η αγάπη.
Ασταθής..περαστική..
Δεν θέλω τέτοια αγάπη, με πονάει.
Την αγαπάω την ζωή μου κ τα παιδιά μου είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί, είμαι λειτουργική, γραφτηκα στο γυμναστήριο εδώ κ 1 εβδομάδα κ πηγαίνω,
Κρατιέμαι όμως με το ζόρι να εχω μια ροή υγιής
Τα καταφέρνω μια χαρά, το φαγάκι κ τα ρουχαλάκια μας κ τα,μαθηματακιά μας ,κ ταινία κ αγκαλίτσες κ συζητάμε..
Αλλά νιώθω πως θέλω να κλαίω κάθε στιγμή..κ κρατιέμαι κ κλαίω απλως ..
Μου έπεσαν πολλά, κ δεν έχω επιλογή ούτε στήριξη εχω εμένα μόνο.
Μόνο εγώ μου προσφέρω ασφαλεια κ σταθερότητα, όλοι είναι περαστικοι , κ βάζω τα δυνατά μου να ειμαι ότι πιο καλό κ όμορφο κ σωστό κ δίκαιο για να μείνουν, αλλά δεν μένουν.. δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν φτάνω.
Δεν ξέρω.
