Originally Posted by
Nick86
Γεια σας.Ειμαι ο Νικος και ειμαι 38 χρονων.Εδω και πολλα χρονια πανω κατω 15 ζω ενα καθημερινο μαρτυριο.Ειμαι εντελως μονος.Ουσιαστικα εχω επαφες μονο με τους γονεις μου οι οποιοι κοντευουν τα 70.Βλεπετε μενω ακομα μαζι τους.Δουλεια δεν εχω φιλους δεν εχω κοπελα δεν εχω τιποτα δεν εχω.Ουτε σε μαγαζια βγαινω ουτε παω διακοπες ουτε τιποτα.Εχω επισκεφτει ψυχολογο και ψυχιατρο παλιοτερα χωρις κανενα αποτελεσμα.Νιωθω σαν σκουπιδι πραγματικα.Δεν με θελει κανενας.Κοντευω τα 40 και δεν εχω κανει κυριολεκτικα τιποτα.Τα παιδια των 20 και των 25 και των 30 χρονων εχουν κανει πιο πολλα απο εμενα.Σπουδες φιλιες σχεσεις διακοπες τα παντα.Δυστυχως εχω σοσιαλ στα οποια εχω μονο συγγενεις και μερικους φιλους απο πολυ παλια και βλεπω τις ζωες που κανουν ολοι οχι μονο οι συγγενεις και οι παλιοι φιλοι.Νομιζω οτι το εχασα πια το τρενο.Δεν θελω και δεν τολμαω να πλησιασω ανθρωπο.Τους βλεπω ολους σαν εχθρους μου.Ακομα και να με πλησιασει καποιος αν μαθει οτι τοσα χρονια δεν βγαινω εξω δεν πηγαινω πουθενα δεν δουλευω στανταρ θα φυγει.Ποιος ξερει τι θα νομιζουν για μενα.Οταν ο αλλος εχει αλλαξει 10 δουλειες η εχει ανοιξει επιχειρησεις η εχει γυρισει ολη την Ευρωπη η ολα τα μαγαζια με εμενα θα ασχοληθει?Υπαρχει περιπτωση καποιος να ξαναπαει στο ιδιο μαγαζι η στο ιδιο μερος για πολλοστη φορα επειδη δεν πηγα εγω?Οχι συνηθως αν καποιος παει σε ενα μερος μια φορα αντε δυο δεν ξαναπηγαινει μετα το βαριεται.Ο κοσμος ειναι κακος γενικα και κοιταει πως θα μειωσει κι αλλο οποιον ειναι παρακατω απο εκεινον.Ολοι κοιταν το συμφερον τους.Γι αυτο δεν πλησιαζω κανεναν γιατι ξερω 100 τις 100 οτι αν μαθει τι παιζει θα γελαει και θα φυγει.Στην ηλικια που ειμαι πολλοι εχουν οικογενεια οποτε ειναι πιο δυσκολο να βρω καποιον για φιλια σχεση κλπ.Αλλα ακομα και σε πιο μικρους και μικρες να απευθυνθω,σιγα που θα ασχοληθουν οταν μαθουν οτι δεν εχω κανει τιποτα εδω και 15 χρονια σε ολα και ειμαι κλεισμενος σε ενα δωματιο.Τον τελευταιο καιρο πινω καθημερινα 1 μπουκαλι κρασι αλλα γινομαι χειροτερα.Ειναι πολυ αργα πια να τα αλλαξω ολα.Δυστυχως την ξεφρενη ζωη των 20αρηδων και των 30αρηδων δεν την εζησα ποτε και δεν μπορω να την ζησω πια.Με αυτο το παραπονο θα φυγω.Οσο αντεξω κλεισμενος σε ενα δωματιο.Υπαρχουν στιγμες που ελεγα μακαρι να μην ειχα γεννηθει ποτε...