Τελικά δεν φεύγει ποτέ αυτό;;;;

Καλησπέρα!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάσχω από φοβίες κ άγχος /στρες για όλα!
Εδώ και 12 χρόνια έχω κ διάγνωση χωρίς όμως ποτέ να μου χορηγηθεί αγωγή!
Το θέμα είναι το εξής.... Δεν φεύγουν ποτέ οι φοβίες για την υγεία; με κάθε συμπτωμα θα τρέμω πάντα για καρκίνους κ όλα τα συναφή;
Κ αφού μου βεβαιώσουν οι γιατροί ότι δεν υπςραχει κάτι παθολογικό, τότε γιατί το συμπτωμα επιμένει εφόσον είναι ψυχοσωματικο; δεν θα έπρεπε να έχει ηρεμήσει ο εγκέφαλος μου;
Είμαι πια 40 κ αν γυρίσω πίσω θα βρω πολλές στιγμές της ζωής μου να νιώθω λύπη κ άγχος κ να είμαι μισή παρουσία σε κάθε τι ωραίο μόνο απ τις κακές σκέψεις!
Κάνω 12 χρόνια ψυχοθεραπεία, μια τρύπα στο νερό; τζάμπα χρόνος κ λεφτά; δεν θεραπευεται ποτέ το μυαλο; θέλει πάντα αγωγή; κ είναι νορμάλ να στηρίζεσαι σε χάπια για να βρίσκεις τη χαρά; δλδ αν ήμουν πράγματι καρκινοπαθης; θα έβρισκα τη δύναμη; τι θα γίνει όταν πεθάνουν οι γονείς μου; θα πεθάνω κ εγώ; αν πάθει κάτι σοβαρό το παιδί μου;
Εννοώ..... Τελικά πότε λύνεται αυτό; πότε σταματάνε οι σκέψεις να μας κάνουν κουμάντο; πως βάζουμε τελεία;
Στην πραγματικότητα δν λείπει τίποτε απ τη ζωή μου (οκ έχουμε οικονομικό πρόβλημα, αλλά κ ποιος δεν έχει;) γιατί λοιπον δεν μπορω να ζήσω χαρούμενη και ελεύθερη;;;;

Ομοιοπαθουσα εδώ.Είμαι 26 χρόνων και παλεύω με αυτό το πραγμα,απο 18 χρόνων.Οκ έχω περάσει μεγάλες φασεις,που δεν είχα τίποτα,αλλά όποτε πιεζόμουν,πάντα η φοβία μου με την υγεία εμφανιζόταν πάλι.Και μιλάμε για αμέτρητες εξετάσεις και επισκέψεις σε γιατρούς.
Νομίζω ότι κάποια στιγμή,απλά παγώνει αυτό το αίσθημα,δηλαδή κουράζεσαι τόσο πολύ απο το φόβο σου,που απλά στο τέλος βαριέσαι και λες ότι είναι να γίνει θα γίνει.Ακόμη και αν φοβάμαι τι θα καταφέρω,και στο λέω εγώ που έχω περάσει αρκετά χρόνια απο τη ζωή μου,να τρελαίνομαι απο αυτό.

Σκέψου ότι ήμουν 24 κ είμαι 40... Δεν ξέρω,σ εμένα δεν έχει πάτο μάλλον

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμενη!!!!

Σκέψου ότι ήμουν 24 κ είμαι 40... Δεν ξέρω,σ εμένα δεν έχει πάτο μάλλον

---

Κορίτσια περνάω Και εγω τα ίδια από τα 17 και είμαι 25. Εγώ βέβαια εκτός από γενική αρρωστοφοβια εχω και εμετοφοβια και πολλά πράγματα αποφεύγω στη ζωή μου λόγω αυτού του φόβου, φάρμακα δεν εχω πάρει κάνω ψυχοθεραπεία αλλά όποτε συμβαίνει κάτι που να αφορά ασθένειες παθαινω πανικό. Κάνω και εγώ συνέχεια εξετάσεις αν και πάντα πηγαίνω με το άγχος μην μου βρουν κάτι

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμενη!!!!

Καλησπέρα!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάσχω από φοβίες κ άγχος /στρες για όλα!
Εδώ και 12 χρόνια έχω κ διάγνωση χωρίς όμως ποτέ να μου χορηγηθεί αγωγή!
Το θέμα είναι το εξής.... Δεν φεύγουν ποτέ οι φοβίες για την υγεία; με κάθε συμπτωμα θα τρέμω πάντα για καρκίνους κ όλα τα συναφή;
Κ αφού μου βεβαιώσουν οι γιατροί ότι δεν υπςραχει κάτι παθολογικό, τότε γιατί το συμπτωμα επιμένει εφόσον είναι ψυχοσωματικο; δεν θα έπρεπε να έχει ηρεμήσει ο εγκέφαλος μου;
Είμαι πια 40 κ αν γυρίσω πίσω θα βρω πολλές στιγμές της ζωής μου να νιώθω λύπη κ άγχος κ να είμαι μισή παρουσία σε κάθε τι ωραίο μόνο απ τις κακές σκέψεις!
Κάνω 12 χρόνια ψυχοθεραπεία, μια τρύπα στο νερό; τζάμπα χρόνος κ λεφτά; δεν θεραπευεται ποτέ το μυαλο; θέλει πάντα αγωγή; κ είναι νορμάλ να στηρίζεσαι σε χάπια για να βρίσκεις τη χαρά; δλδ αν ήμουν πράγματι καρκινοπαθης; θα έβρισκα τη δύναμη; τι θα γίνει όταν πεθάνουν οι γονείς μου; θα πεθάνω κ εγώ; αν πάθει κάτι σοβαρό το παιδί μου;
Εννοώ..... Τελικά πότε λύνεται αυτό; πότε σταματάνε οι σκέψεις να μας κάνουν κουμάντο; πως βάζουμε τελεία;
Στην πραγματικότητα δν λείπει τίποτε απ τη ζωή μου (οκ έχουμε οικονομικό πρόβλημα, αλλά κ ποιος δεν έχει;) γιατί λοιπον δεν μπορω να ζήσω χαρούμενη και ελεύθερη;;;;

---

Εμένα μου έφυγε η αρρωστοφοβια, αλλά μείνανε όλα τα άλλα , κρίσεις πανικού, άγχος, κατάθλιψη κ.λ.π.
Και παίρνω και αγωγή, δυστυχώς απ' ότι καταλαβαίνω δεν θα μου περάσει ποτέ απλά θα έχει εξάρσεις κ υφέσεις.

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμενη!!!!

Καλησπέρα!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάσχω από φοβίες κ άγχος /στρες για όλα!
Εδώ και 12 χρόνια έχω κ διάγνωση χωρίς όμως ποτέ να μου χορηγηθεί αγωγή!
Το θέμα είναι το εξής.... Δεν φεύγουν ποτέ οι φοβίες για την υγεία; με κάθε συμπτωμα θα τρέμω πάντα για καρκίνους κ όλα τα συναφή;
Κ αφού μου βεβαιώσουν οι γιατροί ότι δεν υπςραχει κάτι παθολογικό, τότε γιατί το συμπτωμα επιμένει εφόσον είναι ψυχοσωματικο; δεν θα έπρεπε να έχει ηρεμήσει ο εγκέφαλος μου;
Είμαι πια 40 κ αν γυρίσω πίσω θα βρω πολλές στιγμές της ζωής μου να νιώθω λύπη κ άγχος κ να είμαι μισή παρουσία σε κάθε τι ωραίο μόνο απ τις κακές σκέψεις!
Κάνω 12 χρόνια ψυχοθεραπεία, μια τρύπα στο νερό; τζάμπα χρόνος κ λεφτά; δεν θεραπευεται ποτέ το μυαλο; θέλει πάντα αγωγή; κ είναι νορμάλ να στηρίζεσαι σε χάπια για να βρίσκεις τη χαρά; δλδ αν ήμουν πράγματι καρκινοπαθης; θα έβρισκα τη δύναμη; τι θα γίνει όταν πεθάνουν οι γονείς μου; θα πεθάνω κ εγώ; αν πάθει κάτι σοβαρό το παιδί μου;
Εννοώ..... Τελικά πότε λύνεται αυτό; πότε σταματάνε οι σκέψεις να μας κάνουν κουμάντο; πως βάζουμε τελεία;
Στην πραγματικότητα δν λείπει τίποτε απ τη ζωή μου (οκ έχουμε οικονομικό πρόβλημα, αλλά κ ποιος δεν έχει;) γιατί λοιπον δεν μπορω να ζήσω χαρούμενη και ελεύθερη;;;;

---

καλημέρα

Μετα απο τοσα χρονια ξεκαθαρα θελει αγωγη και απορώ με τον θεραπευτη σου πως δεν εχει γινει παραπομπη ..
Αρχικα δουλευεις με θεραπεια αλλα οταν βλεπεις οτι αυτο ξεπερνα το προσδοκουμενο γινετε παραπομπή εφόσον ελοχεύει ο κίνδυνος της απόσυρσης..

Επειτα μετα απο τοσα χρονια μηπως ελοχευει και συννοσηροτητα ?Μηπως το αγχος υγειας ειναι δευτερεύον και υπαρχει κατι αλλο που πρεπει να δοθεί βάση ?
Τι εννοώ ?Καμια φορα εχουμε καταθλιψη και αγχωδης διαταραχή ...Δεν δουλεύουμε την καταθλιψη ομως αλλα το αγχος γιατι αυτο ειναι που μας οδηγει στην καταθλιψη ...

Το οτι ο εγκεφαλος θελει αγωγη δεν σημαινει οτι εισαι αδύναμη ..Ειναι καποιες φορες που ο εγκεφαλος δεν παραγει τους απαραιτητους νευροδιαβοβαστες ,υπαρχει καποια διαταραχη στην χημεία οποτε έρχεται η αγωγη και δινει μια ισορροπία σε ολο αυτο ωστε να μπορεις να κανεις πραξη οσα μαθαινεις στην θεραπεια σου .

Μην διστάζεις να μιλήσεις και σε αλλο γιατρό ,υπάρχει και το θεμα της ψυχολογικής κούρασης ,της ματαίωσης και της απαισιοδοξιας που ειναι λογικο να τα αισθάνεσαι αυτα μετα απο τοσα χρονια .Φτανει ,δωσε στον εαυτο σου αυτο που χρειαζετε και απόλαυσε την ζωη σου .

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμενη!!!!

Καλησπέρα!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάσχω από φοβίες κ άγχος /στρες για όλα!
Εδώ και 12 χρόνια έχω κ διάγνωση χωρίς όμως ποτέ να μου χορηγηθεί αγωγή!
Το θέμα είναι το εξής.... Δεν φεύγουν ποτέ οι φοβίες για την υγεία; με κάθε συμπτωμα θα τρέμω πάντα για καρκίνους κ όλα τα συναφή;
Κ αφού μου βεβαιώσουν οι γιατροί ότι δεν υπςραχει κάτι παθολογικό, τότε γιατί το συμπτωμα επιμένει εφόσον είναι ψυχοσωματικο; δεν θα έπρεπε να έχει ηρεμήσει ο εγκέφαλος μου;
Είμαι πια 40 κ αν γυρίσω πίσω θα βρω πολλές στιγμές της ζωής μου να νιώθω λύπη κ άγχος κ να είμαι μισή παρουσία σε κάθε τι ωραίο μόνο απ τις κακές σκέψεις!
Κάνω 12 χρόνια ψυχοθεραπεία, μια τρύπα στο νερό; τζάμπα χρόνος κ λεφτά; δεν θεραπευεται ποτέ το μυαλο; θέλει πάντα αγωγή; κ είναι νορμάλ να στηρίζεσαι σε χάπια για να βρίσκεις τη χαρά; δλδ αν ήμουν πράγματι καρκινοπαθης; θα έβρισκα τη δύναμη; τι θα γίνει όταν πεθάνουν οι γονείς μου; θα πεθάνω κ εγώ; αν πάθει κάτι σοβαρό το παιδί μου;
Εννοώ..... Τελικά πότε λύνεται αυτό; πότε σταματάνε οι σκέψεις να μας κάνουν κουμάντο; πως βάζουμε τελεία;
Στην πραγματικότητα δν λείπει τίποτε απ τη ζωή μου (οκ έχουμε οικονομικό πρόβλημα, αλλά κ ποιος δεν έχει;) γιατί λοιπον δεν μπορω να ζήσω χαρούμενη και ελεύθερη;;;;

---

Συζητάς με τον ψυχολόγο για τα τραύματα σου; Γενικά για το παρελθόν σου; Α ναι, θεωρείς ότι έχουν κλείσει όλες οι πληγές;

Έχει τελείως άλλη προσέγγιση ο ψυχίατρος μου αλλά ίσως ήρθε η ώρα να τον αλλάξω.....
Βρήκα μια εξαιρετική κοπέλα που κάνει κ συστημική.... Αντε να δω.... Πάω με πολλή αισιοδοξία!!

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμενη!!!!

Έχει τελείως άλλη προσέγγιση ο ψυχίατρος μου αλλά ίσως ήρθε η ώρα να τον αλλάξω.....
Βρήκα μια εξαιρετική κοπέλα που κάνει κ συστημική.... Αντε να δω.... Πάω με πολλή αισιοδοξία!!

---

Το βασικο !
Καλη αρχη και δες το σαν να ξεκινας τωρα !

Αν θες να μοιραζεσαι εδω αυτο το καινουργιο σου ξεκινημα θα το διαβαζουμε με πολυ χαρα !

Οτι καλυτερο πραγματικα !