Θελω να παραιτηθω..

Καλησπερα, ειμαι 30 ετων και εδω και 8 μηνες δουλευω σε ενα ιατρειο σαν γραμματεας. Στην αρχη ηταν πολυ καλα και μ αρεσε αλλα μετα δυσκολεψε το πραγμα διοτι η κυρια που αντικατεστησα βγηκε στην συνταξη και ενω μου εταζαν οτι θα παρουν δευτερο ατομο για βοηθεια δεν ηρθε ποτε (εδω να συμπληρωσω πως ειναι 4 ιατροι και οχι ενας στο γραφειο). Οποτε δουλευω για δυο ατομα 10-12 ωρες την μερα δεν περνω ποτε αδεια (ενω βαση νομου δικαιουμε καποιες μερες τον χρονο περα απο τις μερες που κλεινει το ιατρειο για καλοκαιρι πχ) γιατι δεν εχουμε ατομο για να μπορεσω να λειψω εγω.Δεν μπορω να κανω τπτ τις καθημερινες ουτε ενα γιατρο να παω που λεει ο λογος αν χρειαστει! Καταλαβα οτι βολευτηκαν με αυτο και σταματησαν το ψαξιμο ομως εγω δεν την παλευω αλλο, ειναι πολλα τα καθηκοντα και το τρεξιμο για ενα ατομο μονο του συν του οτι ειμαι φουλ αγχωδης! Καθε μερα που σχολαω και καθε πρωι πριν παω κατεληξα να ειμαι με κλαματα.Να πω οτι στο παρελθον ειχα κρισεις πανικου συχνα και ζητησα βοηθεια απο ψυχολογο και ημουν πολυ καλυτερα για 2 χρονια μεχρι τωρα που ξεκινησα την δουλεια αυτη και νιωθω οτι γυρναω πισω στην κατασταση που ενιωθα τοτε. Για δικα τους λαθη τα ακουω απο τους πελατες εγω καθε μερα φωνες κτλ. Δεν αντεχω αλλο και τα λεφτα ειναι μετρια. Δεν εχω υποστηριξη απο τους δικους μου, μου λενε να κατσω γτ που θα βρω αλλου και νιωθω πολυ μειωνεκτικα με αυτο! Ειμαι στα προθυρα θελω να παραιτηθω και να φυγω την ιδια στιγμη αλλα μ λειπει το θαρρος και η αυτοπεποιθηση. Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο! καλη συνεχεια!

φυγε απ εκει δε θα σε φαει τη ψυχη το μερος εκεινο μην πιεζεσε για να κανεις κατι που δε θες κι σε πληγώνει . να παν αυτοι εκει να δουλέψουν που σου λεν κατσε να δουλεύεις σενα μερος χάλια .

Gιατι δεν τους τα λες ετσι ακριβως και αμα σε απολυσουν θα εχεις δικιολογια να πεις στους δικους σου.

ετσι ακριβως νιωθω οτι η δουλεια αυτη το μερος εκει γενικα μου τρωει την ψυχη, χανω τις μερες μου την ζωη μου! δεν περιμενα οτι δε θα εχω υποστηριξη απο τους δικους μ και αυτο με πληγωνει ακομα πιο πολυ και με κανει να πεφτω ψυχολογικα κι αλλο. Δεν προκειται να με απολυσουν οτι και να γινει διοτι πρωτα απο ολους θα μεινουν ξεκρεμαστοι αυτοι! Το εχω συζητησει με τους εργοδοτες καμια αλλαγη απολυτως. Το θεμα δεν ειναι να εχω δικαιολογια θελω να παραιτηθω γτ το θελω εγω οχι γιατι ειμαι αναξια της δουλειας αυτο θα ειναι χειροτερο. ευχαριστω για τις απαντησεις σας!!

9 σειρές δεν είναι μεγάλο κείμενο. Είναι περίληψη.
Από όσα γράφεις δεν είσαι ικανή για δουλειά, συγχωρεσέ με για την λέξη, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω. Φαίνεται πως βρίσκεις χίλιες δύο δικαιολογίες για να μην δουλέψεις και ούτε μία για να δουλέψεις.
Άρα φύγε. Οι δουλειές θέλουν όρεξη, πυγμή, σχέδιο, όχι τρεχάματα και χίλιες δύο δικαιολογίες για να αγανακτείς και να θέλεις να φύγεις.
Φύγε. Και αν βρεις καλύτερα...

Quote:

---

Originally Posted by olga2512

Καλησπερα, ειμαι 30 ετων και εδω και 8 μηνες δουλευω σε ενα ιατρειο σαν γραμματεας. Στην αρχη ηταν πολυ καλα και μ αρεσε αλλα μετα δυσκολεψε το πραγμα διοτι η κυρια που αντικατεστησα βγηκε στην συνταξη και ενω μου εταζαν οτι θα παρουν δευτερο ατομο για βοηθεια δεν ηρθε ποτε (εδω να συμπληρωσω πως ειναι 4 ιατροι και οχι ενας στο γραφειο). Οποτε δουλευω για δυο ατομα 10-12 ωρες την μερα δεν περνω ποτε αδεια (ενω βαση νομου δικαιουμε καποιες μερες τον χρονο περα απο τις μερες που κλεινει το ιατρειο για καλοκαιρι πχ) γιατι δεν εχουμε ατομο για να μπορεσω να λειψω εγω.Δεν μπορω να κανω τπτ τις καθημερινες ουτε ενα γιατρο να παω που λεει ο λογος αν χρειαστει! Καταλαβα οτι βολευτηκαν με αυτο και σταματησαν το ψαξιμο ομως εγω δεν την παλευω αλλο, ειναι πολλα τα καθηκοντα και το τρεξιμο για ενα ατομο μονο του συν του οτι ειμαι φουλ αγχωδης! Καθε μερα που σχολαω και καθε πρωι πριν παω κατεληξα να ειμαι με κλαματα.Να πω οτι στο παρελθον ειχα κρισεις πανικου συχνα και ζητησα βοηθεια απο ψυχολογο και ημουν πολυ καλυτερα για 2 χρονια μεχρι τωρα που ξεκινησα την δουλεια αυτη και νιωθω οτι γυρναω πισω στην κατασταση που ενιωθα τοτε. Για δικα τους λαθη τα ακουω απο τους πελατες εγω καθε μερα φωνες κτλ. Δεν αντεχω αλλο και τα λεφτα ειναι μετρια. Δεν εχω υποστηριξη απο τους δικους μου, μου λενε να κατσω γτ που θα βρω αλλου και νιωθω πολυ μειωνεκτικα με αυτο! Ειμαι στα προθυρα θελω να παραιτηθω και να φυγω την ιδια στιγμη αλλα μ λειπει το θαρρος και η αυτοπεποιθηση. Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο! καλη συνεχεια!

---

Καλημερα !

Οσο τους βγαζεις την δουλεια και δεν επηρεαζεται η λειτουργικοτητα του ιατρειου θα εισαι μονη σου ..

Εσυ τι κανεις ομως ;
Τρεχεις αγχωνεσαι για να βγάλεις δουλεια 2 ατόμων ..


Γιατι δνε τους δειχνεις με την αποδοτικοτητα σου οτι δεν βγαινει αυτο ..
Ενα απλο και λογικο ,δεν προλαβαινω ...

Εσυ επιλεγεις να αγχωθεις για να καλύψεις 2 ατομα ..
Εκεινοι μια χαρα ειναι ..

Αρα τι πρεπει να κανεις ;
Την δουλεια που σου αναλογεί ,ειπαμε δουλευουμε κανονικοτατα και ειμαστε παραγωγικοι αλλα στο βαθμο που μας αναλογεί !

Μην τα βλεπεις ολα ασπρο ή μαυρο ...ή μενω και βγαζω δουλεια για 2 ατομα ή φευγω ..
Οχι μενεις και εργαζεσαι γι αυτο που πληρώνεσαι !

σας ευχαριστω για το σχολιο αλλα πιστευω οτι δεν με γνωριζετε αρκετα στο περιβαλλον της δουλειας για να βγαλετε το συμπερασμα αν ειμαι ικανη η οχι, αν δουλευεις σαν σκλαβος και βγαζεις δουλεια 2 και τριων ατομων τοτε ναι θεωρω οτι ειναι τρεχαματα και οχι δικαιολογιες. Φυσικα και πιστευω οτι υπαρχουν καλυτερες συνθηκες εργασιας για ολους. Το οτι θελω να δουλευω αξιοπρεπης δεν νομιζω οτι με κανει ανικανη. Ευχαριστω

καλημερα μαριλου το εχω κανει, εκοψα ταχυτητα ελεγα ξεκαθαρα οτι δεν προλαβαινω κτλ αλλα το μονο που εγινε ηταν να αφηνουν δουλειες πισω και να μην αναλαμβανει κανεις οποτε παλι ετρεξα εγω, ενω αν υπηρχε και αλλο χερι βοηθειας καταλαβαινεις

Quote:

---

Originally Posted by olga2512

καλημερα μαριλου το εχω κανει, εκοψα ταχυτητα ελεγα ξεκαθαρα οτι δεν προλαβαινω κτλ αλλα το μονο που εγινε ηταν να αφηνουν δουλειες πισω και να μην αναλαμβανει κανεις οποτε παλι ετρεξα εγω, ενω αν υπηρχε και αλλο χερι βοηθειας καταλαβαινεις

---

Γιατι ετρεξες ;
Την ωρα που ετρεχες δεν αφηνες πισω πραγματα που επρεπε να γινουν εκεινη την στιγμη ;

Τι θελω να πω ;

Η κατάσταση δεν θα αλλαξει ΑΝ δεν δουν οτι αυτα που μενουν πισω ,μενουν οντως πισω και δεν θα γινουν ποτε ,εφοσον εσυ δουλευεις για τα καθημερινα ..

Ακομα και ετσι ξερουν οτι εσυ θα τρεξεις ,μπορει να το αφησεις αλλα παλι εσυ θα τα κανεις ..Αρα γιατι να σε βοηθησουν ;

Μηπως τελικα αυτα που δεν προλαβαινεις και μενουν πισω να μενουν εκει χωρις την προοπτικη να τα κανεις καποια αλλη στιγμη ;
Τοτε πιστευεις οτι θα τους αρεσει ολο αυτο ;
Μπορουν να σου που το οτιδηποτε εφοσον αν τους πεις οτι δεν μπορω να το κανω γιατι αλλιως θα πρεπει να παρατησω αυτα που ηδη τρεχουν;

Προσπαθησε οι αναγκες που δημιουργουνται να μην τις καλυπτεις με αντικτυπο τον ψυχισμο σου ..Μονο οταν δουν οτι δεν υπάρχει κάλυψη με τον ενα ή τον αλλο τροπο θα σου προσφερουν βοηθεια !