Άλλος ένας έρωτας που δεν πέτυχε.
Καλημέρα στην ομάδα,
Είμαι 25 χρόνων, με τις γυναίκες ήμουν γενικά περίεργος άνθρωπος, έψαχνα να βρω κάτι συγκεκριμένο, είχα τα δικά μου standards. Δεν θεωρούμαι και απ' τα πιο εμφανίσημα άτομα λόγω ότι είμαι λίγο υπέρβαρος αλλά ας πούμε ότι βλέπομαι. Μέχρι τα 25 μου λοιπόν δεν είχα κάνει ποτέ σχέση, είχα ερωτευτεί αρκετές φορές, τις περισσότερες δεν ευδοκίμησε γιατί όπως σας είπα ήμουν παράξενος και όταν κάτι μου ξύνιζε έφευγα.. εγώ λοιπόν κάνοντας 2 δουλειές πρωί βράδυ, στη βραδινή μου δουλειά γνώρισα απ' το διπλανό μαγαζί μια κοπέλα. Ετών 25 παντρεμένη 1 χρόνο ( 7 χρόνια σχέσης) με παιδί 1ος έτους επίσης. Πολύ όμορφη.. σαν λουλούδι, μελαχρινό μαλλί μακρύ, νάζι μια ομορφιά απίστευτη. Έλεγα.. μην ασχοληθείς καν, δεν έχεις μέλλον, δε θα γυρίσει να σε κοιτάξει και πάει λέγοντας. Μετά από καιρό ξεκίνησα να διακρίνω απ' τη μεριά της κάποιου είδους φλερτ, μιας που είχαμε επικοινωνία λόγω ότι ήμασταν δίπλα δίπλα. Να μην τα πολυλογώ παιδιά, όλο αυτό εξελίχθηκε σε έναν τέλειο μοναδικό έρωτα, σαν αυτούς που βλέπουμε στις ταινίες.. ήμαστε και οι 2 ρομαντικοί, είχαμε τέλεια χημεία, επικοινωνία, ξυπνούσαμε τα βράδια και μιλούσαμε, βρισκόμασταν οπότε υπήρχε ευκαιρία. Η κοπέλα πλέον δεν έβρισκε την απαραίτητη προσοχή απ' τον άντρα της οπότε την έψαξε αλλού, δεν τον είχε κερατωσει ποτέ στα 7 χρόνια, μόνο τώρα μαζί μου. Κάποια στιγμή ο άντρας της είδε κάποια μήνυματα μας και όπως καταλαβαίνετε μας έπιασε. Δεν έκανε κάτι, δεν έγινε κάτι, το μόνο που έγινε ήταν να την συγχωρέσει επειδή είναι εγωίσταρος γιατί δεν θέλει να χάνει. Την κράτησε για να την έχει υπηρέτρια και για να μην την ξεφτυλισσει ότι είναι μιχαλιδα.. εκείνος την είχε κερατωσει αρκετές φορές στο παρελθόν αλλά δυστυχώς η κοπέλα σε μπορούσε να το αποδείξει. Απ' τη μέρα αυτή και μετά εκείνη ξεκίνησε να απομακρύνεται και να ανεβάσει αμυνες για να με σώσει, να με διώξει να συνεχίσω τη ζωή μου . Εγώ όμως της ορκίστηκα ότι θα είμαι εδώ να προσπαθώ, παιδιά για τον έρωτα που όλοι ψαχνουμε αξίζει κάθε θυσία και κάθε χρόνος και κάθε προσπάθεια. Μετά από μέρες προσπαθειας κατάφερα να την κάνω να σπάσει, να παραδεχτεί ότι δεν μπορεί να με ξεπεράσει, ότι σκέφτεται τα όνειρα που κάναμε, ότι είμαι μοναδικός για εκείνη.. δεν θέλει όμως να χωρίσει , φοβάται τα σχόλια της κοινωνίας, της μητέρας της, της αντίθετης πλευράς , νιώθει ντροπή ότι αυτή και καλά διέλυσε το γάμο της, επόμενος μου είπε ότι δεν υπάρχει πια μέλλον. Έτσι και εγώ της εξήγησα ότι κουράστηκα πια, κάνε ότι θέλεις.. εγώ θα σε περιμένω της είπα. Έπαψα να της μιλάω και να της δίνω σημασία και εκείνη σκυλιάζει όταν με βλέπει, δεν μπορεί να δεχτεί ότι με έχασε. Εγώ όμως προσπαθώ να τη βοηθήσω να σεβαστεί την επιλογή της.
Πάμε στο ζουμι, ρε παιδιά δεν αντέχω άλλο.. και φίλους έχω να πω το πόνο μου και τα πάντα αλλα, γιατί ρε παιδιά; Γιατί οι μεγάλοι έρωτες να μη βγαίνουν ποτέ; Δεν αντέχω πραγματικά, τη σκέφτομαι συνέχεια.. κλαίω σαν μικρό παιδί όταν κοιταω συνομιλίες, φωτογραφίες.. ήμασταν μαζί 2 μήνες αλλά ήταν όλα τόσο έντονα που πραγματικά είμαστε δεμένοι μεταξύ μας. Ευελπιστώ ότι δεν θα αντέξει ο γάμος της για πολύ και θα τρέξει σε μενα. Ξέρω ότι κάποιοι θα πείτε να συνεχίσω τη ζωή μου. Δεν γίνεται παιδιά.. αυτός ο έρωτας και αυτό το πάθος που υπήρχε μεταξύ μας δεν υπάρχει. Δε θα το ξανά βρω ποτέ.
Σας παρακαλώ έχω ανάγκη να ακούσω μια γνώμη από εσάς γιατί πραγματικά δεν ξέρω . Δεν αντέχω άλλο τη μοναξια, δεν αντέχω να είναι δυστυχισμένη και αυτή και εγώ.. την θέλω τόσο πολύ μα πλέον τα χέρια μου είναι δεμένα.. είμαι ψυχολογικά διαλυμένος.
Σας ευχαριστώ.
