Ο κόσμος δεν διασκεδαζει... Πώς να βρεις σχέση, αδύνατο!
Ζω σε μια πόλη της επαρχίας, στον βορρά. Αυτό που έχω συμπεράνει είναι ότι ο κόσμος πλέον δεν βγαίνει έξω, δεν διασκεδαζει.
Είμαι σχεδόν καθημερινά έξω, σε διαφορετικά μαγαζιά, καφετέριες, σε ρουχαδικα, σε βιβλιοπωλεία, γυμναστήριο και δεν βλέπω κόσμο της ηλικίας μου (26). Το μόνο που βλέπεις είναι ανήλικα, 40αρηδες, 30αρες χωρισμένες με ένα δύο παιδιά και συνταξιούχους.
Ψάχνω ενεργά κι εγώ και φίλοι μου να γνωρίσουμε μια κοπέλα να κάνουμε μια σχέση της προκοπης, και δεν μπορούμε να βρούμε. Τυχεροί, δεν έχουμε προβλήματα, δουλεύουμε, γυμναζόμαστε, χόμπι έχουμε, λεφτά έχουμε και δεν μπορούμε να τα φάμε με καμμια. Δεν βγαίνουν οι κοπέλες.
Το συζητήσαμε αυτο μ' ένα συνάδελφο 40αρη στη δουλειά και αυτό που έχει συμπερανει αυτός είναι ότι, πέρα ότι μας θεωρεί καμμένη γενιά, είναι ότι οι κοπέλες δεν βγαίνουν πια.
Προτιμούν να μαζευτούν σε ένα σπίτι για κρασί και ταινίες. Άλλες δουλεύουν όλη μέρα κάθε μέρα διότι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν.
Ακόμα χειρότερα ότι η πόλη μου δεν έχει πανεπιστήμιο. Ένα μόνο κουτσό ΙΕΚ που το γεμίζουν 40αρηδες που θέλουν να αλλάξουν καριέρα.
Ξέρω πολλά άτομα της ηλικίας μου που έφυγαν είτε για τις μεγάλες πόλεις είτε για εξωτερικό. Εγώ και ο κύκλος μου είμαστε τυχεροί, βρήκαμε καλές δουλειές εδώ και κάνουμε πράγματα. Αλλά από σχέσεις, και κόσμο νέο γενικά, μαύρα χάλια. Αδυνατω όμως να πιστέψω ότι σε 50 χιλιάδες κατοίκους είμαστε πενήντα 20αρηδες όλοι κι όλοι, κάτι γίνεται...
