Printable View
Γεια σαςς παιδια εχω ενα θεμα ,οταν περπαταω εξω νιωθω οτι με κοιτανε ολοι και οτι με χαρακτηριζουν ή με κοροιδευουν .Εντωμεταξυ τωρα τελευταια εχω τον φοβο οτι καποιος θα με τραμπουκισει .Τι γινεται? Μονο εγω τα σκεφτομαι αυτα?εσεις σκεφτεστε ή σκεφτοσασταν καποτε κατι τετοια παρομοια?πειτε μου γτ με εχει φαει (αν αναρωτιεστε ποσο χρονων ειμαι ,ειμαι κατω απο 30 )
σίγουρα θα το έχουν κι άλλοι-πάντως δεν είναι τόσο υγείeς και σίγουρα δεν είναι ο νόμος ή ο κανόναςQuote:
Originally Posted by Fagomenos
όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποιες ανασφάλειες το θέμα είναι να μην εξελιχθεί σε δυσλειτουργία
δεν είναι μόνο κοινωνικό το πρόβλημα κυρίως είναι ψυχολογικό
αφού το έχεις συνειδητοποιήσει ευκαιρία να μάθεις τι σημαίνει αυτό για σένα σε βάθος και ουσιαστικά-κι αν δεν γίνεται να το ξεπεράσεις εντελώς, τουλάχιστον να το τροποποιήσεις
Οι ανασφάλειες είναι ένα φυσικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά δεν πρέπει να μας καθορίζουν. Είναι σημαντικό να τα αντιμετωπίσουμε, όχι μόνο για κοινωνικούς λόγους, αλλά και για την ψυχική μας ευεξία. Η μετατροπή της ανασφάλειας σε ευκαιρίες για αυτοστοχασμό και ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε θετικές αλλαγές στη ζωή μας
κι εγω συχνα τα ζω αυτα κι αν τα δω κοβω λάσπη φευγω μακρια δε θελουμε να εχουμε τετοια πράματα στη ζωη μας . καλύτερα αν τα βλεπουμε αλλάζουμε δρομο κι δε ασχολούμαστε με αυτα τα ατομα .
Καλησπέρα! Αυτό που περιγράφεις φαίνεται να είναι συμπτώματα κοινωνικού άγχους, κάτι που είναι αρκετά συνηθισμένο. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι κρίνονται ή παρακολουθούνται όταν βρίσκονται σε κοινωνικές καταστάσεις. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσεις ότι αυτές οι σκέψεις είναι μέρος του άγχους και όχι αντικειμενική πραγματικότητα. Έχεις σκεφτεί ποτέ να μιλήσεις με έναν ειδικόQuote:
Originally Posted by Fagomenos
Καλησπερα. Εγω θα ελεγα να ξανα χτισεις σιγα σιγα την αυτο εκτιμηση σου. Και μην εισαι μονος. Ολοι θελουμε συμμαχους σε αυτο.
Από πότε αισθάνεσαι έτσι κάθε φορά που βγαίνεις έξω; Είναι καιρός που
έχεις τις ίδιες σκέψεις και φόβους;
Τα τελευταια 2 χρονια τις εχω ισως και 3Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εσεις εχετε τπτ παρομοιο?
Κάνεις ψυχοθεραπεία; Ίσως αυτή είναι μια συμπεριφορά του παιδιού που έχεις μέσα σου (έχουμε ένα γονιό και ένα παιδί μέσα μας) και θα ήταν καλό να βοηθήσεις αυτό το παιδί να αποδεχτεί τον εαυτό του.. Έτσι δεν θα σε νοιάζει τι σκέφτονται ή τι λένε οι άλλοι άρα ούτε θα σου "μπαίνουν" ιδέες ότι ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείται τόσο πολύ με σένα, πόσο μάλλον να θέλουν και το κακό σου.Quote:
Originally Posted by Fagomenos
Απεβαλλε αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο σου. Πες οτι σε κοιτανε και σκεφτονται τα χειροτερα για σενα. Ε και; Αγνωστος μεταξυ αγνωστων κυκλοφορεις. Το πιθανοτερο ειναι να μη σε βλεπουν καν. Να ειναι βυθισμενοι στις σκεψεις τους και τα προβληματα τους. Πολλοι ανθρωποι υποφερουν απο κοινωνικο αγχος, αγαραφοβια, κλπ. Ολα στο μυαλο σου ειναι. Αν δυσκολευεσαι τοσο πολυ καλο θα ηταν να επισκεφθεις καποιον ειδικο.
Γεια σου! Είναι φυσικό να έχεις τέτοιες σκέψεις, ειδικά όταν αισθάνεσαι άβολα ή ανασφαλής σε δημόσιους χώρους. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν παρόμοια συναισθήματα, και δεν είσαι μόνος σου. Η ανησυχία για το πώς σε βλέπουν οι άλλοι storyteller μπορεί να προκύψει από την κοινωνική πίεση ή τις προσωπικές ανασφάλειες.
Εάν ο φόβος του τραμπουκισμού σε απασχολεί πολύ, ίσως είναι χρήσιμο να μιλήσεις με κάποιον, όπως φίλο ή επαγγελματία ψυχικής υγείας, για να εκφράσεις αυτά που νιώθεις. Είναι σημαντικό να φροντίσεις την ψυχική σου υγεία και να βρεις τρόπους να αισθάνεσαι πιο άνετα όταν είσαι έξω.
συμφωνώ με τη Λίλλιαν, πρέπει να ζητήσεις βοήθεια και να το επικοινωνήσεις με κάποιον που εμπιστεύεσαι πως δεν θα σε κρίνει αρνητικά.